Του Κωνσταντίνου Ηλιάδη/ info@eurohoops.net
Το βράδυ της Παρασκευής θα διεξαχθεί στο ΟΑΚΑ ένα πολύ κρίσιμο παιχνίδι για την τελευταία αγωνιστική του πρώτου γύρου του Top 16, όπου ο Παναθηναϊκός θα υποδεχθεί την Εφές Αναντολού και με τις δύο ομάδες να έχουν το ίδιο ρεκόρ, 3-3. Οι πράσινοι μετρούν δύο σερί νίκες και γνωρίζουν πολύ καλά τη σημασία του να νικάς στην έδρα σου, ιδιαίτερα αντιπάλους με τους ίδιους στόχους με σένα. Από την άλλη οι Τούρκοι έχουν επιδείξει ένα πολύ αξιόμαχο πρόσωπο στα εκτός έδρας ματς και το προσεχές παιχνίδι δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Προπονητής για δεύτερη συνεχή σεζόν είναι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ενώ στο πλευρό του έχει τον Βαγγέλη Αγγέλου με την ομάδα όμως να έχει κάποιες συγκεκριμένες, αλλά σημαντικές διαφοροποιήσεις στο ρόστερ της φέτος, που έχουν επηρεάσει το συνολικό της παιχνίδι.
Η φιλοσοφία της ομάδας και τo project είναι πολύ συγκεκριμένο: Στηρίζονται σε μια ομάδα με αρκετά νέα και ταλαντούχα παιδιά, μαζί με κάποιους άλλους ξένους που σε κάποια κομμάτια του παιχνιδιού είναι στο τοπ επίπεδο της Ευρώπης. Έχουν δηλαδή παίκτες όπως ο Saric, ο Osman και ο Korkmaz σε πρωταγωνιστικό ρόλο με ευθύνες και τους πλαισιώνουν σε κάθε θέση με παίχτες που κάποια πράγματα τα κάνουν σε εξαιρετικό επίπεδο. Ο Heurtel στη δημιουργία από τον άσσο, ο Granger στο χειρισμό της μπάλας στο pick and roll, ο Diebler στην εκτέλεση από το τρίποντο, ο Brown στη θέση 4 καθώς και την πληθωρική αμυντική παρουσία και κυριαρχία στα ριμπάουντ του Dunston στο 5. Έστω αν τα κομμάτια έχουν μια μοναδική αξία, το παζλ μέχρι στιγμής δείχνει να έχει προβλήματα στη συνολικότερη σύνθεσή του, περισσότερο αμυντικά και λιγότερο επιθετικά. Αναλύοντας και τους δύο άξονες θα δούμε πιο καθαρά κάθε δυνατό και αδύνατο σημείο της Εφές.
ROTATION
Guards : #4 Balbay, #10 Korkmaz, #15 Granger, #31 Heurtel , #33 Diebler
Forwards : #6 Osman, #8 Batuk, #13 Ulubay
Power Forwards : #5 Brown, #9 Saric
Centers : #42 Dunston, #2 Tyus
Στα σχήματα οι δύο που μοιράζονται τον άσσο (Heurtel, Granger) παίρνουν χρόνο στην ίδια πεντάδα, ενώ αντίστοιχα το ίδιο γίνεται (σπανιότερα βέβαια) με τους δύο παίχτες που αγωνίζονται στο 4 (Brown, Saric).
ΑΜΥΝΑ
Εδώ θα βρούμε την μεγαλύτερη αδυναμία της Τουρκικής ομάδας, καθώς η άμυνά της δεν είναι σίγουρα μέχρι στιγμής υψηλού επιπέδου. Μπορεί να έχει το υλικό ιδιαίτερα στους ψηλούς, ώστε να έχει αφθονία επιλογών και κυρίως να μπορεί να παίξει επιθετικές άμυνες πάνω στο πικ, εντούτοις κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να γίνεται μέχρι στιγμής. Είμαστε όλοι γνώστες της φιλοσοφίας του Ντούντα, αλλά και το ότι οι ομάδες του αργούν μέσα στη χρονιά να αποδώσουν τα μέγιστα. Η φυγή του Draper άφησε ένα μεγάλο κενό στην πίεση επάνω στην μπάλα που είχε η Εφές μέχρι πέρυσι, ενώ το μεγαλύτερο πρόβλημα μοιάζει να είναι η αλληλοκάλυψη.
Αν και ο Ιβκοβιτς επιλέγει την περισσότερη ώρα να απλώσει την άμυνά του σε man to man σε όλο το γήπεδο, στη συνέχεια δεν υπάρχει η κατάλληλη κάλυψη στην πίσω γραμμή άμυνας, είτε αυτή πρέπει να γίνει από ψηλό, είτε από περιφερειακό. Η περιστροφή, όταν αυτή γίνεται, είναι τις περισσότερες φορές ένα βήμα πιο αργή, ένα χρόνο πιο καθυστερημένη και οι παίχτες στην άμυνα μοιάζουν να είναι πιο προσανατολισμένοι στα μαρκαρίσματά τους, παρά στην μπάλα.
Γι΄ αυτό και οι επιθέσεις με υπομονή και κυκλοφορία της μπάλας, βρίσκουν συνήθως κάποιον διάδρομο στα τελευταία δευτερόλεπτα της επίθεσης. Σε αυτό το κομμάτι αν προσθέσουμε το γεγονός ότι οι ψηλοί (πλην Dunston) είναι soft στις προσωπικές μονομαχίες, και στο post αλλά και στις κατά πρόσωπο άμυνες καταλαβαίνουμε ποια είναι τα σημεία που πρέπει να χτυπήσει ο Παναθηναϊκός. Ας δούμε μερικές αμυντικές φάσεις στο βίντεο παρακάτω:
ΕΠΙΘΕΣΗ
Στην επίθεση η Εφές έχει πολύ μεγάλο ταλέντο να εκμεταλλευτεί σε όλες τις θέσεις. Γι αυτό και επιδιώκει να αυξήσει τον ρυθμό του παιχνιδιού, να πάει σε πολύ κίνηση και να μοιράσει φάσεις σε όλους τους παίχτες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Σημείο αναφοράς οι δύο περιφερειακοί, με τον Ερτέλ να είναι ένας πραγματικός μαέστρος στη δημιουργία, ενώ ο Granger παίζει πολύ καλά το pick and roll, είτε για να εκτελέσει, είτε για να μοιράσει. Με τους ψηλούς που διαθέτει τόσο στο 4, όσο και στο 5 μοιραία το pick and roll είναι η βασική κατάσταση της επίθεσης της Εφές.
Τόσο ο Dunston, όσο και ο Tyus έχουν πολύ καλό dive μετά τα σκριν, ενώ ο Brown και ο Saric είναι καλοί στο μακρινό σουτ και στο pop out μετά τα σκριν. Το ταλέντο του aggressive Osman καθώς και το φονικό σουτ του Diebler συμπληρώνουν τα απαραίτητα συστατικά για να έχει η επίθεση των Τούρκων την πλήρη ποικιλία επιλογών μετά τα πικ.
Αυτό που ίσως είναι και κατάρα στις κακές μέρες της Εφές είναι η εξάρτησή της τόσο πολύ από το τρίποντο, καθώς απειλεί από 4 θέσεις από μακριά και τις περισσότερες φορές καταλήγει η επίθεση σε ένα τέτοιο σουτ κυρίως στην weak side. Πάντως αξίζει να σημειώσουμε πως οι Τούρκοι έχουν το καλύτερο ποσοστό στα τρίποντα στα εκτός έδρας παιχνίδια, γεγονός που τους κάνει τρομερά επικίνδυνους για το ματς της Παρασκευής.
Ατομικά ο Ερτέλ μπορεί να μοιράζει πολλές ασσίστ, αλλά παράλληλα δεν είναι λίγες οι φορές που παρασύρεται σε λάθη, ενώ σίγουρα δεν πρέπει να υποτιμηθεί και η ικανότητά του στο σκοράρισμα. Τέλος να αναφέρουμε ότι η Εφές είναι η χειρότερη ομάδα στα 3 τελευταία παιχνίδια του Top 16 στις ελεύθερες βολές με 65%, ένα ποσοστό που δεν διαμορφώνεται μόνο από τις κακές βολές των ψηλών (πλην Σάριτς που έχει εξαιρετικό ποσοστό), αλλά και από αστοχία των σκόρερ περιφερειακών! Ας δούμε στο παρακάτω βίντεο φάσεις από την επίθεση της Εφές :
Συνοψίζοντας, ο Παναθηναϊκός υποδέχεται την Παρασκευή μια ομάδα με πολύ επιθετικό ταλέντο, το σκορ άλλωστε είναι μοιρασμένο στους μ.ο., πολύ ταχύτητα και ενέργεια αλλά με συγκεκριμένα αμυντικά κενά που μπορεί να εκμεταλλευτεί.
Στόχος είναι η περιφερειακή άμυνα στους σουτέρ και η εξουδετέρωση του pick and roll της Εφές. Αν αυτά τα δύο συμβούν τότε η ελληνική ομάδα γίνεται αυτομάτως το φαβορί για την κατάκτηση της νίκης. Μια νίκη που είναι υπερπολύτιμη, ιδιαίτερα στην έδρα της και απέναντι σε ομάδα με κοινούς στόχους.