Tου Στάθη Τραπεζανλίδη/ info@eurohoops.net
Περίληψη προηγουμένων – Η αναταραχή στο βασίλειο συνεχίζεται και ο θρόνος της Ρεάλ Μαδρίτης κινδυνεύει. Επτά αντίπαλοι στρατοί έρχονται από την Ανατολή, έτοιμοι να προκαλέσουν τους “Λευκούς” και κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος από τον άρχοντα Ομπράντοβιτς…
Κωνσταντινούπολη – Πριν την αυγή…
Οι ψίθυροι μεταξύ των κατοίκων της Πόλης έχουν γίνει πλέον φωνές. H Ρεάλ έχει σαλπάρει για τα στενά του Βοσπόρου. Ο Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς όμως είναι ήρεμος. Η εμπειρία του τον βοηθάει να σκέφτεται καθαρά ακόμα και τις πιο δύσκολες ώρες. To χρώμα του είναι πορφυρό σαν το αίμα. Και το σχέδιο της νίκης είναι ξεκάθαρο στο μυαλό του, απλά μένουν οι λεπτομέρειες.
Τίποτα δεν μένει στην τύχη, αν και πολλές φορές στο παρελθόν οι αντίπαλοι στρατηγοί τον είπαν τυχερό θέλοντας να δικαιολογήσουν τις δικές του αποτυχίες. Αν κάτι όμως δεν ανέχεται αυτό είναι να μειώνουν τις προσπάθειες, τους κόπους και τη δουλειά που έχει κάνει για να γίνει βασιλιάς. Παραπάνω από δέκα ολόκληρα χρόνια ολόκληρη η αυτοκρατορία ήταν στα πόδια του. Κανένας δεν τόλμησε ποτέ να πει δημόσια πως υπήρξε ή υπάρχει κάποιος καλύτερος από αυτόν.
Aυτή τη φορά, όμως, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Καβάλησε το άλογό του και ξεκίνησε για τον τελευταίο έλεγχο των τειχών της Πόλης. Συνήθιζε να έχει μαζί του τον Γιαν Βέσελι σε αυτή την τελευταία βόλτα έξω από το κάστρο. Αυτή τη φορά όμως επέλεξε τον Λουίτζι, τον Ιταλό ιππότη με το σγουρό μαλλί και την τεράστια γενειάδα.
“Τζίτζι ήρθε η ώρα να βγεις μπροστά. Ο Γιαν είναι βαριά τραυματισμένος και το κενό του είναι μεγάλο” Ο Δούκας Ντατόμε δεν μίλησε. Κούνησε μονάχα το κεφάλι του και κοίταξε αποφασιστικά τον βασιλιά του. Με τον καιρό είχε αναπτυχθεί μία σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού μεταξύ των δύο αντρών. Καταλαβαίνουν κι οι δύο την κρισιμότητα της στιγμής. Γνωρίζουν ότι η ώρα πλησιάζει…
Μέσα από τα τείχη του κάστρου…
“Μπόμπι, κοίτα εδώ. Όλη η αυτοκρατορία από την Αθήνα μέχρι τη Μόσχα κι από την Κωνσταντινούπολη έως τη Μαδρίτη” είπε ο Γιαν σκυθρωπός και σκεπτικός κοιτώντας το χάρτη που κρατάει στα χέρια του. Μέρες τώρα είναι βαριά χτυπημένος από τον εμφύλιο με το στρατόπεδο της Καρσίγιακα για την κυριαρχία στη χώρα. Ο Τσέχος είναι σπουδαίος μαχητής και πάντα στις κρίσιμες μάχες βγαίνει μπροστά παρασύροντας τους υπόλοιπους και κάνοντας τον βασιλιά Ζοτς περήφανο και κερδίζοντας το δικαίωμα να κρατά τη σημαία με το κίτρινο και το μπλε χρώμα..
Το όμορφα χρυσά μαλλιά του, χαρακτηριστικό του από μικρό παιδάκι, ανεμίζουν στον άνεμο. Οι πρώτες αχτίδες του ήλιου φωτίζουν το Βερολίνο πάνω στον χάρτη. Σημάδι των Θεών; Ποιος ξέρει… Αυτό που ο ίδιος ξέρει είναι ότι θα είναι απλά θεατής στην πρώτη μάχη.
Ο Μπόμπι Ντίξον είναι αδερφικός του φίλος. Χρωστάει πολλά σε αυτόν. Οι πάσες του μικρόσωμου Αμερικανού καταλήγουν στα χέρια του Βέσελι. Οι δυο τους δεν χάνουν μάχη στον πόλεμο και όλοι μιλούν για αυτό τρομακτικό δίδυμo. Ένα βλέμμα του Γιαν αρκεί ώστε να καταλάβει ο Μπόμπι τι θέλει ο φίλος του.
¨Μην ανησυχείς φίλε μου κι όλα θα πάνε καλά. Ξεκουράσου εσύ κι όταν έρθει η κρίσιμη ώρα ξέρω ότι θα είσαι δίπλα μου”. Ο Μπόμπι κοίτάει για ακόμα μία φορά τον χάρτη. Οι δυο τους έχουν περάσει ώρες ολόκληρες συζητώντας για μάχες και την κατάκτηση του Βερολίνου. Πρώτα, όμως, πρέπει να υπερασπιστούν την Πόλη…