Του Στάθη Τραπεζανλίδη/ info@eurohoops.net
Περίληψη προηγουμένων – Η μάχη στην Κωνσταντινούπολη και τη Μόσχα ξεκίνησε και τα τείχη αποδείχθηκαν αδιαπέραστα. Ο πόλεμος, όμως, βρίσκεται ακόμα στη αρχή του. Στη Μαύρη Θάλασσα και τα βουνά των Βάσκων τα τύμπανα έχουν αρχίσει να ηχούν…
Οι δέκα μέρες…
Οι φρουροί στα τείχη της Βιτόρια περιμένουν μέσα στη νύχτα. Και ο Μπουρούσης δεν μπορεί να κοιμηθεί. “Δέκα μέρες έλεγες”…. Αυτή η σκέψη τριγυρνά στο μυαλό του από το σωτήριο έτος 2009 μ.Χ., όταν ηττήθηκε στο Βερολίνο και στη συνέχεια δεν μπόρεσε να πάρει εκδίκηση. Το πράσινο λάβαρο και πάλι βρισκόταν στην κορυφή και η μοίρα του Μπουρούση είχε σφραγιστεί. Εξόριστος από τον Πειραιά στην Ιταλία και την Ισπανία, εξόριστος από τη Μαδρίτη αφού πρώτα βρέθηκε ανάμεσα στους νικητές του στέμματος.
“Δέκα μέρες έλεγες…” Οι φωνές τον κοροϊδεύουν. Μπροστά σε όλους ορκίστηκε εκδίκηση σε δέκα μέρες και τώρα η μοίρα τον έφερε ξανά αντιμέτωπο με Δούκα Διαμαντίδη και προορισμό – τι ειρωνεία! – και πάλι το Βερολίνο. Ήδη έχει κάνει περισσότερα από όσα μπορούσε. Ελάχιστοι έφυγαν νικητές από τη Βιτόρια και ένας μικρός στρατός, λίγων δυνατοτήτων, έχει καταφέρει να πετύχει αυτά που άλλοι, πιο δυνατοί και πλούσιοι, απέτυχαν να κατακτήσουν.
Κι όμως η φωνή επιμένει. “Δέκα μέρες έλεγες…”. Σε δέκα μέρες θα ξέρει αν αυτή τη φορά η ώρα του για εκδίκηση ήρθε.
Η μπαλάντα του Ντιλέινι
Ποιος θα περίμενε ότι ένας μισθοφόρος θα γινόταν ήρωας; Πως θα ξεκινούσε από χαμηλά και θα γινόταν ηγέτης, ικανός να νικήσει μόνος του ολόκληρους στρατούς.
Το παρελθόν του σερ Μάλκολμ είναι σκοτεινό. H ικανότητα και η δίψα του για μάχη γρήγορα τον ξεχώρισαν από τους υπόλοιπους. Όταν αποφάσισε να αφήσει το κέντρο της Ευρώπης για το Κράσνονταρ, πολλοί τον είπαν δειλό. Δεν χρειαζόταν να ακούσει κάτι άλλο. Υπό τις οδηγίες του στρατάρχη Μπαρτζώκα, που για 12 ολόκληρους μήνες φορούσε το στέμμα, υπερασπιζόμενος το Ερυθρόλευκο λάβαρο του Πειραιά, ο Ντιλέινι θέλει να κάνει κάτι που ελάχιστοι έχουν καταφέρει. Ένας στρατός που πριν από μερικούς χειμώνες δεν υπήρχε, να μείνει όρθιος απέναντι σε κάθε αντίπαλο.
Κοιτάζει τη θάλασσα και βλέπει τα πανιά που είναι βαμμένα Κόκκινα και Μπλε. Η στιγμή που περίμενε για πρώτη φορά στη ζωή του είναι μπροστά του. Ξέρει ότι αυτός θα πρέπει να μπει πρώτος στη μάχη. Και να αντέξει μέχρι το τέλος…