Του Στάθη Τραπεζανλίδη/ info@eurohoops.net
Περίληψη προηγουμένων – Τέσσερις στρατοί έχουν απομείνει για να διεκδικήσουν το θρόνο που έχει μείνει άδειος μετά την πτώση της Μαδρίτης. Και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θέλουν οι θεοί…
Ο Ζοτς στον Μάντη
Στον λόφο του Καλεμέγκνταν ο Ζοτς απολαμβάνει το πικρό ποτό που του προσφέρει ο Μάντης. Δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκονται μαζί και για αυτό ο Ομπράντοβιτς γνωρίζει ότι κανείς δεν μπορεί να επηρεάσει την γνώμη των Θεών. Η μοίρα είναι προδιαγεγραμμένη κι ο αγγελιοφόρος των Θεών απλά μεταφέρει το μήνυμά τους στους θνητούς.
“Δεν έχεις αλλάξει καθόλου. Η δίψα σου για μάχες και νίκες παραμένει μεγάλη. Δεν έχω γνωρίσει κανέναν άλλο τόσο ανταγωνιστικό όσο είσαι εσύ”.
“Δεν μπορώ να μην ανησυχώ, Ο Μπουρούσης θέλει να πάρει εκδίκηση για όσα έγιναν πριν από επτά χειμώνες. Τον ταπείνωσα πολλές φορές και ξέρω ότι δεν έχει ξεχάσει τι έγινε τότε”, απαντά σκεπτικός ο Ζοτς.
“Οι Θεοί έχουν δώσει στον Γιάννη αυτά που του χρωστούσαν. Ξεπλήρωσαν το χρέος τους απέναντί του. To Βερολίνο είναι μία διαφορετική ιστορία και το παρελθόν δεν έχει καμία σημασία”.
“Το όνειρό μου είναι μία ενωμένη αυτοκρατορία. Η Κωνσταντινούπολη μπορεί να γίνει το κέντρο της Ευρώπης. Τα υπόλοιπα βασίλεια θα υποκλιθούν στην ανωτερότητά μας. Ακόμα κι ο Βέσελι δεν μπορεί να παλέψει”. Ο Ομπράντοβιτς έχει τελειώσει το ποτό του και αποχαιρετά στα σέρβικα τον Μάντη και παλιό του δάσκαλο. Το πρόσωπο του είναι ήδη αναψοκοκκινισμένο. Έχουν περάσει πέντε χρόνια από τότε που βρέθηκε τελευταία φορά στον θρόνο και είναι πολλά…
Η κατάρα του Δράκου
Για ακόμα ένα βράδυ ο Μίλος δυσκολεύεται να κοιμηθεί και κοιτάζει ανήσυχος από το παράθυρο της κάμαράς του. Δεν μπορεί να ξεχάσει το μακρινό πια 2009. Το Βερολίνο τον στοιχειώνει και μαζί με αυτό και ο θρύλος του Δράκου. Οι φήμες είναι όλο και περισσότερες και οι ψίθυροι στο βασίλειο της Μόσχας έχουν κάνει ξανά την εμφάνισή τους.
Σύμφωνα με αυτούς ο Δράκος είναι η αιτία της κατάρας του Τεοντόσιτς να μην κάτσει ποτέ στον θρόνο της Ευρωλίγκας. Μάιος και τότε – του 2009 μ.Χ. – όταν το βασίλειο του Πειραιά έφτασε μία ανάσα από τον θρόνο. O Μιλος δεν μπήκε ποτέ στη μάχη, για πρώτη φορά το ερυθρόλευκο λάβαρο ηττήθηκε από το πράσινο σε ημιτελικό και η ευκαιρία χάθηκε.
Ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ήταν παροπλισμένος. Και τώρα θέλει επιτέλους να κάτσει στο θρόνο και να ολοκληρώσει τον κύκλο που άρχισε τότε.
Το μυαλό του, όμως, δεν ησυχάζει. “Τι έχω πάθει; Γιατί σκέφτομαι το παρελθόν; Ο Βασιλιάς Γιαννάκης δεν βρίσκεται πια στην αυτοκρατορία. Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια κι οι Δράκοι πλέον πετάνε μόνο στα παραμύθια”.
Οι ίδιες σκέψεις κάθε βράδυ τον ταλαιπωρούν και δεν τον αφήνουν να κοιμηθεί. Η μεγάλη ώρα πλησιάζει. Τα λόγια του Μάντη έρχονται ξανά στο μυαλό του. Μία στιγμή, μία απόφαση… ένα σουτ, μία πάσα….υπομονή…