Του Πάνου Κατσιρούμπα / info@eurohoops.net
Τη χρονιά που μας πέρασε ο Μίροσλαβ Ραντούλιτσα βίωσε όλων των ειδών τα συναισθήματα στον Παναθηναϊκό. Από την αποθέωση στην απόλυτη απογοήτευση, την μηδαμινή συμμετοχή του το τελευταίο δίμηνο και την λογική αποπομπή του αφού στον πάγκο έμεινε ο Αργύρης Πεδουλάκης που ουσιαστικά τον έθεσε εκτός ομάδας. Η νέα του ομάδα, η Ολύμπια Μιλάνο του δίνει μία νέα ευκαιρία να αποδείξει πράγματα για την ποιότητα του σαν παίκτης.
Οι Ιταλοί έχουν παράδοση να εντάσσουν στο ρόστερ τους ψηλούς με τέτοια χαρακτηριστικά τα τελευταία χρόνια, αρχικά ήταν ο Μπάρατς, πέρυσι ήταν ένας άλλος πρώην πράσινος, ο Εστέμπαν Μπατίστα και φέτος είναι ο Ραντούλιτσα. Η αλήθεια είναι ότι η ομάδα του Αρμάνι ξοδεύει ένα σωρό λεφτά κάθε χρόνο, αλλά αποτυγχάνει να βρεί μία ταυτότητα στο παιχνίδι της και ένα ρόστερ που θα είναι κορμός για πολλά χρόνια. Η παρουσία του Σέρβου σέντερ είναι ένα αίνιγμα καθώς για να τον εκμεταλλευτεί η ιταλική ομάδα χρειάζεται συγκεκριμένα συστατικά που ακόμα τα ψάχνει.
Βιογραφία
Ξεκίνησε τη καριέρα του από την FMP Βελιγραδιού πριν πάρει το 2010 μεταγραφή για την Εφές. Δεν έπαιξε ουσιαστικά ποτέ στη τουρκική ομάδα, η οποία τον δάνειζε συνεχώς. Σε αυτό το διάστημα πέρασε από την Άλμπα Βερολίνου, την Παρτίζαν και την Αζόβμας Μαριουπόλ.
Το 2013 έκανε το μεγάλο άλμα να περάσει τον Ατλαντικό και βρήκε συμβόλαιο στους Μπακς του Μιλγουόκι, όπου υπήρξε συμπαίκτης του Γιάννη Αντεντοκούνμπο. Ο χρόνος που πήρε ήταν ελάχιστος, αναγκάζοντας τον να ψάξει αλλού για τον επόμενο σταθμό της καριέρας του. Έφτασε μέχρι τη Κίνα, έκανε ένα πέρασμα από τη Μινεσότα και το 2015 υπέγραψε με τον Παναθηναϊκό, έχοντας και την πιο παραγωγική σεζόν στη καριέρα του, με σχεδόν 14 πόντους ανά αγώνα. Έχει κάνει δύο σπουδαίες διοργανώσεις με την Εθνική Σερβίας στο Παγκόσμιο του 2014 αλλά και στο Ευρωμπάσκετ του 2015.
Τι μπορεί να προσφέρει
Ο Ραντούλιτσα είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση παίκτη. Για να φανεί η αξία του πρέπει η ομάδα να μπορέσει να εκμεταλλευτεί τα δυνατά του σημεία και να τον εκθέσει όσο το δυνατόν λιγότερο στα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού που υστερεί.
Έχει μεγάλη ποικιλία κινήσεων στο ποστ, ενώ αν έχει στην ομάδα του καλούς δημιουργούς τότε μπορεί να αποδώσει θαυμαστά στο πικ εν ρολ. Το έχουμε δει ξεκάθαρα άλλωστε αυτό στην εθνική Σερβίας όπου έχει μία τρομερή συνεργασία με τον Τεόντοσιτς. Κοινώς αυτό που θέλει ο Ραντούλιτσα είναι συμπαίκτες που έχουν αίσθηση του γηπέδου και μπορούν να πασάρουν στο σωστό τάιμινγκ. Στο Μιλάνο αυτό το ρόλο μπορεί να τον παίξει ο Τσιντσιαρίνι και σε κάποιες περιπτώσεις ο Σίμον. Ο Τζεντίλε δεν διακρίνεται για τον αλτρουισμό του, ενώ γενικά η ομάδα του Μιλάνου παρουσιάζει διαχρονικά προβλήματα στη δημιουργία, κάτι που αναμένεται να δυσκολέψει και την πορεία του Ραντούλιτσα εκεί.
Βέβαια λόγω της επιθετικής του κλάσης δεν αποκλείεται να μπορέσει να κάνει τη διαφορά και με παιχνίδι στο ποστ, αλλά γενικά είναι κρίμα να μην μπορεί η ομάδα του να τον εκμεταλλευτεί επιθετικά και με πικ εν ρολ.
Η άμυνα από την άλλη μεριά είναι μία πιο δύσκολη αποστολή για το τεχνικό τιμ της Ολίμπια. Ο Σέρβος σέντερ έχει ξεκάθαρα προβλήματα να παίξει πικ εν ρολ άμυνα, είτε αν αυτή απαιτεί αλλαγές είτε αν απαιτεί γρήγορο recover. Ό,τι και αν δοκίμαζε πέρυσι ο κόουτς Τζόρτζεβιτς δεν ήταν αρκετό για να τον κρύψει, καθώς σε όλες τις αμυντικές καταστάσεις δεν μπορούσε να ανταποκριθεί, κάτι που έγινε ακόμα πιο εμφανές στη σειρά με την Λαμποράλ.
Ουσιαστικά αυτό που απαιτείται είναι μία συγκροτημένη ομαδική προσπάθεια για να μπορέσουν να κρυφτούν οι αδυναμίες του Σέρβου, κάτι που όμως δεν είναι εύκολο, αφού στην ομάδα δεν υπάρχουν αμυντικοί εξολοθρευτές, αλλά ούτε και παίκτες που με τη ταχύτητα και την έκρηξη τους μπορούν να κλείσουν χώρους.
Προς το παρόν ακόμα δεν είναι κατανοητό τι θέλει να κάνει με τον Ραντούλιτσα ο Ρέπεσα, οπότε η χρονιά που έρχεται αποκτά ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον και για αυτόν ακριβώς το λόγο, καθώς και ο Σέρβος σέντερ και η Μιλάνο ψάχνουν την… αναγέννηση τους.