Tου Στέλιου Τορομανίδη/ info@eurohoops.net
Ο Νικ Καλάθης αναλαμβάνει την αρχηγία της ομάδας του Παναθηναϊκού στην μετά-Διαμαντίδη εποχή, όντας πλέον και με τη βούλα ο ηγέτης της νέας εποχής για το “τριφύλλι”. Με αφορμή την ανάληψη των σκήπτρων από τον 27χρονο Ελληνοαμερικανό, το Eurohoops κάνει αναδρομή στα πεπραγμένα των σπουδαίων “πράσινων” αρχηγών την τελευταία 20ετία.
Υπάρχει μια συγκεκριμένη κατηγορία παικτών που στα δύσκολα βγαίνει μπροστά και αναλαμβάνει δράση. Όταν η μπάλα “καίει”, όταν τα αποδυτήρια “βράζουν”, όταν οι υπόλοιποι συμβιβάζονται απλά με τον ρόλο του θεατή. Είναι ξεχωριστοί, είναι οι… αρχηγοί! Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η αποστολή τους είναι εξαιρετικά δύσκολη και λίγοι είναι αυτοί που την ανταποκρίνονται με απόλυτη επιτυχία. Όπως ακριβώς έπραξε ο, επί μια επταετία ηγέτης του Παναθηναϊκού, Δημήτρης Διαμαντίδης. Κανείς όμως δεν αγωνίζεται επ’ άπειρον, με αποτέλεσμα η καριέρα του 3D να φτάσει στο τέλος της.
Ο αθλητής που αρχικά κλήθηκε να τον διαδεχτεί στην θέση του “κάπτεν”, βάσει διάρκειας και παραστάσεων, ήταν ο Αντώνης Φώτσης. Ο ίδιος όμως αποφάσισε να παραμείνει στην θέση του υπαρχηγού δίνοντας τα σκήπτρα στον Νικ Καλάθη. Έτσι ο πόιντ γκαρντ από το Φλόριντα Στέιτ επωμίζεται τον ρόλο για τον οποίο επέστρεψε στο “τριφύλλι” ένα χρόνο πριν. Η κληρονομιά που καλείται να διαχειριστεί είναι πολύ βαριά, όχι μόνο για τον ίδιο αλλά για οποιονδήποτε κι αν βρισκόταν στην θέση του.
Το αν θα γίνει “ασήκωτη”, θα φανεί στο… χειροκρότημα. Άλλωστε μιλάμε για την ομάδα που έχει κατακτήσει 34 τίτλους την τελευταία 20ετία. Αρχηγοί σε αυτή την σπουδαία διαδρομή ήταν τρεις μεγάλες μπασκετικές προσωπικότητες, που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα του στην ιστορία. Το Eurohoops θυμάται και σας παρουσιάζει όσα πέτυχαν έχοντας τον δισυπόστατο ρόλο του καθοδηγητή στον Παναθηναϊκό.
Παναγιώτης Γιαννάκης
Έπαιξε στον Παναθηναϊκό: 1994-96
Ως αρχηγός: 1994-96
Τρόπαια (2): 1 Ευρωλίγκα (1996),
1 Κύπελλο (1996)
Η ένδοξη “πράσινη” εποχή, κατά την οποία ο Παναθηναϊκός πρωταγωνίστησε σε Ελλάδα και Ευρώπη, ξεκίνησε με τον “δράκο” του ελληνικού μπάσκετ να βρίσκεται στην αρχηγία του “τριφυλλιού”. Μπορεί να μην βρισκόταν στην καλύτερη, μπασκετικά, ηλικία στους “πράσινους”, όμως εκεί τελείωσε την πλούσια καριέρα του σε συλλογικό επίπεδο που περιελάμβανε 16 τίτλους! Το στιγμιότυπο με τον ίδιο να σηκώνει στο Παρίσι την πρώτη Ευρωλίγκα στην ιστορία του Παναθηναϊκού, αλλά κα της χώρας μας θα μείνει ανεξίτηλο στην μνήμη των φιλάθλων του “τριφυλλιού”.
Ο Παναγιώτης Γιαννάκης μετεγγράφει στους “πράσινους” το καλοκαίρι του 1994, ενώ μετά από την ξαφνική αποχώρηση του Νίκου Γκάλη, έγινε ο αρχηγός της ομάδας. Εκτός του ευρωπαϊκού τίτλου, οδήγησε τον Παναθηναϊκό στο Φάιναλ φορ της σεζόν 1994-95, καθώς και στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδος το 1996 πλάι στον σπουδαίο Αμερικανό, Ντόμινικ Ουίλκινς και με προπονητή τον Μπόζινταρ Μάλκοβιτς.
Η απόφασή του να αναλάβει χρέη προπονητή στον “αιώνιο” αντίπαλο Ολυμπιακό την διετία 2008-10, ψύχρανε την σχέση του με τον κόσμο του “τριφυλλιού” και η αφίσα-πανό στο ΟΑΚΑ, που τον απεικόνιζε να σηκώνει το τρόπαιο της Ευρωλίγκα στο Παρίσι,αντικαταστάθηκε, εντούτοις πάντα θα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου.
Φραγκίσκος Αλβέρτης
Έπαιξε στον Παναθηναϊκό: 1990-2009
Ως αρχηγός: 1996-2009
Τρόπαια (25): 5 Ευρωλίγκες (1996, 2000, 2002, 2007, 2009)
11 πρωταθλήματα (1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
8 Κύπελλα (1993, 1996, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009)
1 Διηπειρωτικό (1996)
Μετά την αποχώρηση του Παναγιώτη Γιαννάκη, το χρίσμα του αρχηγού πέρασε στον κατά πολλούς κορυφαίο καλαθοσφαιριστή που αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό, με βάση την διάρκεια και τους τίτλους. Τον Φραγκίσκο Αλβέρτη. Ο αγαπημένος “Φράγκι” της “πράσινης” εξέδρας είχε το ρόλο του ηγέτη, εντός κι εκτός παρκέ, στα 13 από τα 19 χρόνια καριέρας του στο “τριφύλλι”, επίδοση που αποτελεί ρεκόρ για το μπασκετικό τμήμα του συλλόγου.
Ήρθε στον Παναθηναϊκό σε ηλικία 16 ετών, σε μια εποχή που οι “πράσινοι” διήνυαν τα πέτρινα χρόνια τους. Μάλιστα, η απόκτηση του από την Γλυφάδα… στοίχισε στο “τριφύλλι” την διάλυση του τμήματος πόλο, μιας και ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποφάσισε να δώσει σχεδόν όλους τους πρωτοκλασάτους παίκτες, με κορυφαίο αυτών τον Δημήτρη Σελετόπουλο, για να ντύσει στα πράσινα τον έφηβο με το “φαρμακερό” σουτ.
Έζησε όλη την πορεία της αγαπημένης του ομάδας από την αναγέννηση μέχρι την κορύφωση της δόξας της και την κυριαρχία της τόσο στο εγχώριο όσο και στο ευρωπαϊκό στερέωμα. Στην περίοδο αυτή κατέκτησε 25 τίτλους, σκοράροντας 7.370 πόντους σε 799 συμμετοχές του (πρωτάθλημα και Ευρωλίγκα). Μπορεί τις τελευταίες σεζόν της καριέρας του να έπαιζε ελάχιστα, αλλά ακόμα και τότε είχε ηγετικό ρόλο στα αποδυτήρια του “τριφυλλιού”. Ο ίδιος είχε παραχωρήσει το χρίσμα στον διάδοχο του, Δημήτρη Διαμαντίδη, την τελευταία του χρονία, έχοντας αποφασίσει να κρεμάσει οριστικά τα παπούτσια του. Η σκηνή που ο 3D τον φωνάζει και σηκώνουν μαζί το τρόπαιο της Ευρωλίγκα το 2009 στο Βερολίνο ίσως αποτελεί το κορυφαίο στιγμιότυπο της σύγχρονης πράσινης ιστορίας.
Μετά το πέρας της πορείας του ως παίκτης και την απόσυρση της φανέλας του (Νο 4) από τον Παναθηναϊκό, συνέχισε να βρίσκεται στην ομάδα εκτελώντας χρέη μάνατζερ, βοηθού προπονητή, προπονητή, κατακτώντας και το πρωτάθλημα του 2014, ενώ από το 2015 είναι γενικός διευθυντής των τμημάτων υποδομής, αποδεικνύοντας ότι πάντα είναι “παρών” – κι από οποιοδήποτε πόστο – όταν η ομάδα του τον χρειάζεται.
Είναι, άλλωστε, ο μοναδικός στην ιστορία της ελληνικής καλαθοσφαίρισης που έχει κατακτήσει πρωτάθλημα με τρεις διαφορετικές ιδιότητες.
Highligths από την μεγάλη καριέρα του Φραγκίσκου Αλβέρτη: