Του Άρη Μπάρκα/ barkas@eurohoops.net
Το 2006 ήταν η χρονιά που οι ΗΠΑ θα έπρεπε να επιστρέψουν στον θρόνο τους. Το γεγονός ότι θα έπρεπε να περιμένουν δύο ακόμα χρόνια για να συμβεί αυτό είναι η ουσία των όσων συνέβησαν την 1η Σεπτεμβρίου στην Σαϊτάμα.
Η Ελλάδα νίκησε με 101-95 και συνέβαλε στην δημιουργία της “Redeem-team” του 2008, γράφοντας ταυτόχρονα την ιστορία της πιο σημαντικής νίκης του ελληνικού μπάσκετ.
Και η μουσική υπόκρουση στην αρένα της Σαϊτάμα ήταν το… “παλικάρι έχει καημό”. Tο τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη είχε επιλεγεί από τους διοργανωτές για να εκπροσωπεί την ελληνική μουσική στο γήπεδο και έμοιαζε τουλάχιστον ειρωνικό σε σχέση με όσα συνέβαιναν στο παρκέ και στον πάγκο των ΗΠΑ.
Το αμερικανικό κοινό δεν υπολόγιζε την Ελλάδα, μια ομάδα που δεν είχε καν παίκτες στο ΝΒΑ. Ούτε, όμως, οι ίδιοι οι Έλληνες πίστευαν ότι είχαν ιδιαίτερη τύχη απέναντι στις ΗΠΑ.
“Πρέπει να σταματήσουμε τους σουτέρ τους και ειδικά τον Διαμαντίδη που τιμωρεί κάθε φορά που μένει ελεύθερος”, είπε ο θρυλικός Ρούντι Τομιάνοβιτς, διευθυντής σκάουτινγκ εκείνης της ομάδας, πριν το παιχνίδι στους Έλληνες εκπροσώπους του Τύπου και ο ίδιος ο Διαμαντίδης τότε είχε πρόβλημα το πιστέψει:
Έτσι είπαν; Κρίμα και τους είχα σε υπόληψη.
Η συγκεκριμένη δήλωση δεν ήταν αποτέλεσμα σεμνότητας. Πριν το ματς, παρότι η Ελλάδα είχε να ηττηθεί από το περασμένο καλοκαίρι και το Ευρωμπάσκετ, κανείς δεν θεωρούσε ότι είχε πραγματικές πιθανότητες.
Και κάπως έτσι ξεκίνησε ο αγώνας. Μετά από ελληνικό τάιμ άουτ ο Τζο Τζόνσον με τρίποντο έκανε το σκορ 33-21 και όλοι πίστεψαν ότι το παιχνίδι έπαιρνε το δρόμο του. Συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Με λέι άπ του Θοδωρή Παπαλουκά και ένα σερί 8-0, η διαφορά μειώθηκε στους τρεις (33-30) και ήταν η σειρά του κόουτς Κ να ζητήσει τάιμ άουτ. Τα μεγάφωνα έπιασαν δουλειά και μόνο οι Έλληνες που βρίσκονταν στο γήπεδο αντιλήφθηκαν την ειρωνεία…
“Το παλικάρι έχει καημό”
Το υπόλοιπο του αγώνα, του οποίου τα πλήρη στατιστικά μπορείτε να δείτε εδώ, παραμένει το καλύτερο ματς που έχει κάνει ποτέ η Εθνική. Και ταυτόχρονα ένα τεράστιο χτύπημα στον μπασκετικό εγωισμό των ΗΠΑ. Την ώρα που οι Έλληνες δημοσιογράφοι στην μεικτή ζώνη αγκάλιαζαν τους παίκτες – και γίνονταν θέμα στην ιστοσελίδα του CNN την επόμενη μέρα για τον “αντιεπαγγελματισμό” τους – ο Τζέρι Κολάντζελο που από το καλοκαίρι του 2005 είχε αναλάβει να φέρει τις ΗΠΑ στην κορυφή παραδεχόταν.
“Οι παίκτες πονάνε και πιθανότατα είναι καλύτερο που θα παίξουμε αύριο αντί να σκεφτόμαστε αυτό το αποτέλεσμα για δύο μέρες”, είπε ο γενικός διευθυντής της ομάδας, αναφερόμενος στο γεγονός ότι ο μικρός τελικός έγινε Σάββατο και ο τελικός Κυριακή. Οι ΗΠΑ νίκησαν την Αργεντινή, πήραν το χάλκινο και μπήκαν άρον, άρον στο αεροπλάνο. Στην απονομή της Κυριακής δεν ήταν παρούσες.
Το σοκ ήταν προφανές. “Έπαιξαν ένα σχεδόν τέλειο ματς”, είπε ο Αμερικανός φόργουορντ Κρις Μπος και ο Ντουέιν Ουέιντ με μια φράση συνόψισε τα πάντα.
Σε όλο το ματς έπαιζαν ένα σύστημα!
Φυσικά αναφέρεται στο “πικ εντ ρολ” και τις 12 ασίστ του Θοδωρή Παπαλουκά ο οποίος ανέλαβε να εξηγήσει τα πράγματα από τη δική του πλευρά: “Νομίζω ότι δείξαμε πως παρότι δεν είμαστε πολύ καλοί αθλητές, ξέρουμε πως παίζεται το παιχνίδι. Είναι δύσκολο για μια ομάδα με τόσους σταρ να βρει χημεία σε ένα μικρό διάστημα, ενώ εμείς βρισκόμαστε καιρό μαζί και ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Νομίζω αυτή ήταν η διαφορά”.
Οι Αμερικανοί διδάχθηκαν από αυτή την ήττα και επανήλθαν στην κορυφή. Η Ελλάδα έπιασε πιθανότατα το ταβάνι της και έχει θέσει τον πήχη πάρα πολύ ψηλά. Οι ΗΠΑ είχαν έρθει προετοιμασμένες για αυτό το τουρνουά και ουσιαστική απώλεια είχαν μόνο τον Κόμπι Μπράιαντ, ο οποίος την τελευταία στιγμή αποφάσισε να μην παίξει. Ο ήδη 34χρονος Σακίλ Ο’Νιλ δεν ήταν ποτέ υποψήφιος, ο Τιμ Ντάνκαν και ο Άλεν Αϊβερσον είχαν γυρίσει την πλάτη τους στην Εθνική μετά την αποτυχία του 2004 στην Αθήνα, ο Πολ Πιρς είχε έρθει έκτος εντός έδρας το 2002. Οι Αμερικανοί είχαν κατεβάσει ό,τι καλύτερο είχαν σε όλα τα επίπεδα, ο Ντουέιν Ουέιντ ήταν ήδη πρωταθλητής με τους Χιτ και το γεγονός της ελληνικής νίκης, της μοναδικής από οποιαδήποτε ομάδα την τελευταία δεκαετία επί των ΗΠΑ, παραμένει.
“Το παλικάρι έχει καημό” αποδείχθηκε ταιριαστό στην περίπτωση για τις ΗΠΑ και προφητικό για τον τελικό της Σαϊτάμα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…