Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Ο Άντονι Μπένετ θα περάσει, για πρώτη φορά στην καριέρα του, τον Ατλαντικό για λογαριασμό της Φενερμπαχτσέ και στα 23 του χρόνια θα επιχειρήσει ένα νέο ξεκίνημα, αγωνιζόμενος στην Ευρωλίγκα.
Μια καριέρα που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς το καλοκαίρι του 2013, όταν κι επιλέχτηκε στο Νο1 του ντραφτ εκείνης της χρονιάς, όπου συμμετείχε κι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, από τους Κλίβελαντ Καβαλίερς, οι οποίοι αναζητούσαν το νέο ΛεΜπρον Τζέιμς… Ποιος ήρθε;
Ο απόφοιτος του Νεβάδα Λας Βέγκας όχι μόνο δεν δικαίωσε τις προσδοκίες, αλλά… απέτυχε παταγωδώς, γινόμενος έτσι ένας γυρολόγος του ΝΒΑ μόλις στα 23 του χρόνια. Καβαλίερς, Μινεσότα Τίμπεργουλβς, Τορόντο Ράπτορς και Μπρούκλιν Νετς είναι οι ομάδες, που έχει αγωνιστεί στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, έχοντας σταθερά… καθοδική πορεία, μέχρι που πριν από λίγες μέρες η τελευταία του ομάδα αποφάσισε να τον αφήσει “ελεύθερο” να αγωνιστεί όπου εκείνος επιθυμεί.
Δεν παύει ωστόσο να αποτελεί έναν τίτλο τιμής, να σηματοδοτεί μία καριέρα για κάθε παίκτη που «κουβαλάει» στην πλάτη του την κορυφαία επιλογή σαν … βράχο ή σαν πούπουλο. Ανάλογα με το ποιος είναι. Κάθε χρόνο περιμένουμε την επιλογή, κάθε χρόνο οι ομάδες καταστρώνουν σχέδια πάνω στην επιλογή του Νο1.
Ποια όμως Νο1 σε ΝΒΑ ντραφτ πλην του Μπένετ, που έχουν αγωνιστεί στην Ευρώπη; Είναι το ταξίδι προς τη δική μας πλευρά του Ατλαντικού τόσο συχνό;
Η απάντηση είναι όχι, αφού ούτε το 10% των 70 πρώτων επιλογών στην ιστορία του ΝΒΑ από το 1947 δεν έπαιξε στην Ευρώπη και κάποιοι από αυτούς που το αποφάσισαν, το έκαναν για ελάχιστα παιχνίδια. Υπάρχει όμως και απόλυτη λογική σε αυτήν την ιστορία. Για να μην πούμε πως και… πολλοί ήρθαν στην Ευρώπη για να παίξουν στα πρωταθλήματα της Ισπανίας ή της Ιταλίας (κυρίως σε αυτό) αποκλειστικά και μόνο. Οι περισσότεροι, άλλωστε, το έκαναν στη δεκαετία του ’80 και αρχές του ’90, όταν σιγά, σιγά άνοιξαν οι «πόρτες» και στις δύο μπασκετικές πλευρές και δεν θα μπορούσαμε ποτέ εδώ στην Ευρώπη να βλέπαμε νωρίτερα παίκτες πρώτης επιλογής στο ντραφτ στα ‘70ς ή πιο παλιά, αφού οι Αμερικανοί ίσως καν να μη… γνώριζαν πως παίζουν μπάσκετ και στα μέρη μας.
Επτά Νο1 «ντραφτ πικς» μέχρι την περίπτωση του Καναδού φόργουορντ, έκαναν το εγχείρημα, με μόλις δύο από αυτούς να βγάζουν ολόκληρη σεζόν και τρεις να αγωνίζονται απλά για μερικά παιχνίδια. Νομίζουμε, όμως, πως οι καλύτεροι έπαιξαν εδώ και το περισσότερο…
Πρόκειται για τους Τζόι Μπάρι Κάρολ και Μάικαλ Τόμπσον (σ.σ πατέρας του Κλέι των Ουόριορς) που αγωνίστηκαν ολόκληρες σεζόν στην Ιταλία, ενώ ο Μάικλ Ολοουκάντι, ο Ραλφ Σάμπσον κι ο Κεντ Μπένσον ήρθαν για ελάχιστα παιχνίδια πριν αποχωρήσουν. Φυσικά μια κατηγορία μόνος του είναι ο Άλεν Αϊβερσον, που φόρεσε την φανέλα της Μπεσίκτας, ενώ παίκτης της… Ευρωλίγκα είναι ακόμα ένα εν ενεργεία κορυφαίο “ντραφτ πικ”, ο Αντρέα Μπαρνιάνι, που επέστρεψε στην Ευρώπη για λογαριασμό της Μπασκόνια, αλλά οι συχνοί τραυματισμοί δεν του έχουν επιτρέψει να προσφέρει τα αναμενόμενα
Πάμε, λοιπόν, να δούμε τι έκαναν όλοι αυτοί οι “άσσοι” στην Ευρώπη κατά σειρά εμφανίσεως…
ΤΖΟΪ ΜΠΑΡΙ ΚΑΡΟΛ (1984-85)
Ο Τζόι Μπάρι Κάρολ (1958, 2.16μ.) επιλέχθηκε στο Νο1 από τους Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς στο ντραφτ του 1980, ο κορυφαίος σε αριθμούς παίκτης που ήρθε στην Ευρώπη μετά τέτοια επιλογή σε ντραφτ. Ήταν μάλιστα κι ο πρώτος που το αποφάσισε. Ο Ραλφ Σάμπσον πάντως (ακολουθεί παρακάτω η ιστορία του) ήταν ο κορυφαίος μεταξύ των παικτών της λίστας μας, μέχρι που ο Άλεν Άιβερσον εμφανίστηκε στην Τουρκία και τους καπέλωσε όλους.
Αμέσως καθιερώθηκε στο ΝΒΑ με εξαιρετικά νούμερα για τρεις χρονιές (24π. την τρίτη σεζόν), ωστόσο τη σεζόν 1985-85 αποφάσισε να παίξει στην Ιταλία και συγκεκριμένα στην ιστορική Σίμακ (Ολίμπια) Μιλάνο!
Πως συνέβη αυτό; Ο Κάρολ ανέθεσε σε έναν ατζέντη ονόματι Χάουαρντ Σλάσερ, τη διαπραγμάτευση του νέου του συμβολαίου. Ο εν λόγω μάνατζερ ήταν αδίστακτος και δεν αφαιρούσε από τις επιλογές του ακόμα και την πιθανότητα να χάσουν μία χρονιά αν δεν έπαιρναν το συμβόλαιο που άξιζαν.
Οι Ουόριορς δεν έκαναν προσφορά στον κορυφαίο τους παίκτη αλλά ο Κάρολ δεν ήθελε να «χοντρύνει», όπως δήλωσε. Έτσι έκλεισε στην Ολίμπια, μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης εκείνη την εποχή, ίσως την καλύτερη. Στην Ιταλία φυσικά, ο Κάρολ σάρωσε. Με 24,9 πόντους και 11,1 ρμπάουντ μέσο όρο, η Σίμακ κατέκτησε το ιταλικό πρωτάθλημα αλλά και το Κύπελλο Κόρατς (1984-85) με αντίπαλο τη μεγάλη ανταγωνίστρια της εποχής, τη Βαρέζε (απέκλεισε τον Άρη στον ημιτελικό) της οποίας επικράτησε με 91-78!
Ο Κάρολ επέστρεψε στο ΝΒΑ για να παίξει ξανά στους Ουόριορς, αλλά και τους Ρόκετς, Νετς, Νάγκετς και Σανς κλείνοντας την πλούσια καριέρα του το 1991 με μέσο όρο 17,7 πόντους, 7,7 ριμπάουντ και 1,6 μπλοκ μέσο όρο. Ήταν το Νο1 σε ντραφτ με τα καλύτερα νούμερα στο ΝΒΑ κάνοντας θητεία και στην Ευρώπη…
ΚΕΝΤ ΜΠΕΝΣΟΝ (1988-89)
Ο Κεντ Μπένσον είναι – προφανώς – κι ο πιο άγνωστος από τους παίκτες που από το Νο1 ήρθαν να παίξουν στην Ευρώπη. Επιλογή των Μπακς στο ντραφτ του 1977, ο λευκός σέντερ αποφοίτησε από το περίφημο Ιντιάνα του Μπόμπι Νάιτ με περίπου 17,5 πόντους στο ενεργητικό. Για να μην τον αδικούμε, είχε χτίσει ένα σπουδαίο όνομα στο NCAA, αλλά δεν το δικαίωσε στο ΝΒΑ.
Για έντεκα χρόνια στο ΝΒΑ δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες του ψηλότερου πικ σε ντραφτ. Έπαιξε στους Μπακς, τους Πίστονς, τους Τζαζ και τους Καβαλίερς, ολοκληρώνοντας την καριέρα του με 9,1 πόντους και 5,7 ριμπάουντ.
Περισσότερο γνωστός τελικά έγινε επειδή στο πρώτο του παιχνίδι έφαγε μπουνιά από τον Καρίμ (!) καθώς του είχε προκαλέσει ζημιά στα γεννητικά όργανα του σέντερ των Λέικερς με αγκωνιά του, παρά για οτιδήποτε άλλο. Ήταν μία σοκαριστική στιγμή, όπως θα δείτε και στο βίντεο που φιλοξενούμε. Ο Τζαμπάρ μάλιστα έσπασε το χέρι του και έμεινε δύο μήνες εκτός δράσης! Απίστευτο…
Στο τέλος της καριέρας του στην Αμερική, ο Μπένσον υπέγραψε συμβόλαιο με την Καντού τη σεζόν 1988-89 με την οποία έπαιξε σε οκτώ παιχνίδια έχοντας 12,1 πόντους μέσο όρο.
Εκείνη τη σεζόν, μάλιστα, η Βισμάρα Καντού έφτασε στο διπλό τελικό του Κυπέλλου Κόρατς, αλλά η Παρτίζαν πήρε το τρόπαιο με συνολικό σκορ 177-171.
ΜΑΪΚΑΛ ΤΟΜΠΣΟΝ (1991-92)
Ο Μάικαλ Τόμπσον είναι πλέον γνωστός ως ο πατέρας του Κλέι Τόμπσον, ωστόσο όταν αγωνιζόταν στο ΝΒΑ είχε βοηθήσει τους show time Λέικερς να κατακτήσουν τα πρωταθλήματα του 1987 και του 1988! Ήταν μάλιστα ο πρώτος ξένος παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ που επιλέχθηκε στο Νο1 του ντραφτ (από τις Μπαχάμες) και συγκεκριμένα το 1978 από τους Μπλέιζερς.
Μαζί με τον Τζαμπάρ, τον Ουόρθι και φυσικά τον Μάτζικ, οι Λέικερς είχαν τότε τέσσερις παίκτες από το Νο1 των ντραφτ στην ομάδα τους! Σίγουρα λοιπόν είναι ο κορυφαίος σε τίτλους παίκτης που έχει αγωνιστεί στην Ευρώπη ως Νο1 σε ντραφτ, αν και οι μέσοι όροι του (13,8π.) στο ΝΒΑ δεν ήταν οι μεγαλύτεροι.
Ο Τόμπσον έπαιξε για πολλά χρόνια στους Μπλέιζερς (1978-1986) και μία σεζόν στους Σπερς (1986-87) πριν πάει στους Λέικερς και στο τέλος της καριέρας του στη φημισμένη ομάδα, αποφάσισε στα 36 του να μετακομίσει στην Ευρώπη. Συγκεκριμένα, υπέγραψε στους πρωταθλητές Ιταλίας (1991), στην ομάδα της Καζέρτα που είχε κάνει την έκπληξη να πάρει τον τίτλο από την Ολίμπια με μειονέκτημα έδρας.
Παρά τα εντυπωσιακά του νούμερα (16,4 πόντους και 10,1 ριμπάουντ σε 32 ματς), η Καζέρτα δεν μπόρεσε να φτάσει ξανά στους τελικούς της Ιταλίας, ενώ στην Ευρώπη αποκλείστηκε νωρίς και δη στους ομίλους.
ΡΑΛΦ ΣΑΜΠΣΟΝ (1991-92)
Την ίδια σεζόν με τον Μάικαλ Τόμπσον, ήρθε στην Ευρώπη για λίγα παιχνίδια, όμως, ο περίφημος Ραλφ Σάμπσον. Φαινόμενο στο κολέγιο (Βιρτζίνια) όπου ψηφίστηκε τρεις χρονιές παίκτης της σεζόν στο NCAA, ο πανύψηλος σέντερ (2.26μ.) επιλέχθηκε από τους Ρόκετς στο Νο1 του ΝΒΑ-ντραφτ του 1983 και αμέσως έκανε εντύπωση με 21 πόντους μέσο όρο, 11,1 ριμπάουντ και 2,4 μπλοκ. Για αυτό το λόγο ψηφίστηκε ρούκι της χρονιάς (1984).
Οι Ρόκετς πάντως καταποντίστηκαν κι αυτό είχε ως κέρδος να αποκτήσουν ξανά το Νο1, όπου επέλεξαν τον Ακίμ Ολάζουον. Ο Σάμπσον πέρασε στη θέση του πάουερ φόργουορντ και έτσι δημιούργησαν τους περίφημους twin towers!
Το Χιούστον χρειάστηκε δύο χρόνια για να φτάσει ως τους τελικούς του ΝΒΑ και συγκεκριμένα το 1986, με το δίδυμο των ψηλών να κυριαρχεί. Αντίπαλοι τους ήταν ο Σέλτικς οι οποίοι κατάφεραν να πάρουν τον τίτλο με 4-2 νίκες, περιορίζοντας τον Σάμπσον που συνήθως είχε προβλήματα με τα φάουλ απέναντι στον ΜακΧέιλ ή τον Πάρις και τον Μπερντ.
Τα προβλήματα τραυματισμών είχαν ήδη κάνει την εμφάνιση τους και προϊόντος του χρόνου έχασε τη θέση του στους Ρόκετς οι οποίοι τον αντάλλαξαν. Οι μέσοι όροι των 20 πόντων έπεσαν σταδιακά στους 15 και μετά τους Ρόκετς (σε Ουόριορς, Κινγκς και Μπούλετς) δεν μπορούσε να… κουνηθεί λόγω των προβλημάτων στα γόνατα και τη μέση.
Το 1991-92 άνοιξε, μάλιστα, τη σεζόν στην Ουάσινγκτον με 2,2 πόντους! Κάποια στιγμή την ίδια χρονιά του έκανε πρόταση η Μάλαγα και ο Σάμπσον πήρε την απόφαση να μετακομίσει στην Ευρώπη. Ήταν ο πρώτος μέχρι τώρα τον Μπαρνιάνι, από τα Νο1 που επέλεξαν την Ισπανία ως ευρωπαϊκός τους προορισμό.
Ο Σάμπσον έπαιξε σε 8 ματς της ACB με 7,0π. και 6,8ριμπ., χωρίς φυσικά να καταφέρει να πετύχει τίποτα το ιδιαίτερο με την ομάδα της Ανδαλουσίας (η οποία καταποντίστηκε στην 14η θέση) που αποπειράθηκε αλλά δεν κατάφερε να αναβιώσει την καριέρα του άλλοτε σταρ ο οποίος πάντως μπήκε στο Hall of Fame του ΝΒΑ και του NCCA το 2012 και το 2011 αντίστοιχα…