Tου Λευτέρη Μούτη/ moutis@eurohoops.net
Καλωσορίσατε σε μια από τις στήλες (Trademarks) του Eurohoops, με στόχο να κάνουμε δημιουργικές σκέψεις και να ευχαριστηθούμε το μπάσκετ κι από άλλες οπτικές! Στη συγκεκριμένη περίπτωση να εξομοιώνουμε και όχι να συγκρίνουμε παίκτες άλλων εποχών, έστω και κοντινών.
Ο κάθε παίκτης έχει την μοναδικότητά του – όπως και οι άνθρωποι – και δεν είναι απαραίτητο να συγκρίνεται, πόσο μάλλον όταν το μπάσκετ έχει αλλάξει τόσο πολύ. Ακόμα και όταν μιλάμε για δύο δεκαετίες, που “ακουμπάνε” η μια στην άλλη.
Θα επιλέγουμε δίπλα – δίπλα παίκτες που διέγραψαν το πικ της καριέρας τους την δεκαετία 2000-2010 και παίκτες που τους κατατάσσουμε στην δεκαετία 2010-2020!
Η σύγκριση αυτή τη φορά θα αφορά τον Νικολό Μέλι και τον Ντέγιαν Τομάσεβιτς, δυο ψηλούς που χαρακτηρίζονται από τη μπασκετική τους ποιότητα και την ικανότητα τους να λειτουργούν ως πλέι μέικερ ρακέτας αλλάζοντας τις ισορροπίες υπέρ της ομάδας τους.
Ολες οι ομάδες άλλωστε, ψάχνουν όχι μόνο την κλασική δημιουργία από έξω προς τα μέσα, αλλά την υπερπολύτιμη και σπάνια δημιουργία από μέσα από τη ρακέτα προς τα έξω. Και αμφότεροι μπορούν να “βλέπουν” γήπεδο, να διαβάζουν την αντίπαλη άμυνα αποτελώντας τον δεύτερο πυλώνα δημιουργίας κάτω από το καλάθι.
Ντέγιαν Τομάσεβιτς (1973, 2.08μ., Σέντερ)
Ο Σέρβος ψηλός ξεκίνησε την καριέρα του στη Μπόρατς Τσάτσακ, μετακόμισε στον Ερυθρό Αστέρα μόλις ενηλικιώθηκε, έγινε πρωταθλητής Γιουγκοσλαβίας και έπειτα έκανε το μεγάλο… άλμα συνεχίζοντας να συλλέγει τίτλους με τη φανέλα της Παρτιζάν. Εκανε το ντεμπούτο του στην Ευρωλίγκα στην παρθενική σεζόν της διοργάνωσης με τη Μπουντούτσνοστ καταγράφοντας την κορυφαία σεζόν παίκτη στην ιστορία! Ο Τομάσεβιτς είχε 30,9 PIR κατά μέσο όρο, όσο κανείς άλλος στην Ευρωλίγκα τα επόμενα 16 χρόνια!
Αυτή η σεζόν ήταν το ιδανικό διαβατήριο για να πάρει μεταγραφή στη Μπασκόνια το καλοκαίρι του 2001 και στη Βαλένθια μετά από ένα χρόνο κατακτώντας το Uleb Cup το 2003 και τον τίτλο του MVP. Μέχρι τότε ήταν μόνιμο μέλος της εθνικής ομάδας της Γιουγκοσλανίας και της Σερβίας κατακτώντας επτά συνολικά μετάλλια σε διεθνείς διοργανώσεις.
Τα πιο ώριμα χρόνια της καριέρας του ήταν αυτά που ακολούθησαν στον Παναθηναϊκό υπό τις οδηγίες του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ελαβε μέρος για πρώτη φορά σε Φάιναλ Φορ το 2005 στη Μόσχα και μετά από δυο χρόνια στην Αθήνα πανηγύρισε τον τίτλο της Ευρωλίγκας. Εκλεισε την καριέρα του το 2009 στον ΠΑΟΚ σε ηλικία 36 ετών “προδομένος” από τους συνεχόμενους τραυματισμούς.
Νικολό Μέλι (1991, 2.05μ., Φόργουορντ/Σέντερ)
Είναι μόλις 26 ετών, αλλά διανύει ήδη την έβδομη σεζόν του στην Ευρωλίγκα ξεκινώντας από νωρίς να λαμβάνει μέρος στη λίγκα των κορυφαίων. Ο Ιταλός ψηλός ξεκίνησε την καριέρα του στην ιδιαίτερη πατρίδα του στη Ρέτζιο Εμίλια κάνοντας μάλιστα και ρεκόρ το 2004, όταν και συμπεριλήφθηκε στη δωδεκάδα ενός αγώνα πρωταθλήματος.
Ταλαιπωρήθηκε από αρκετούς τραυματισμούς, αλλά το 2010 η Αρμάνι Μιλάνο αποφάσισε να επενδύσει στον Νικολό Μέλι αποκτώντας τον με συμβόλαιο τετραετούς διάρκειας. Βρήκε σιγά-σιγά το ρόλο του -μετά και από ολιγόμηνο δανεισμό στη Σκαβολίνι- αποτελώντας πια βασικό στέλεχος της ιταλικής ομάδας.
Το καλοκαίρι του 2015 όμως, τον επέλεξε ο συμπατριώτης του Αντρέα Τρινκέρι στη Μπάμπεργκ προσφέροντας του τη δυνατότητα να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του και να γίνει πλέον ένας ολοκληρωμένος μοντέρνος ψηλός.
Τα καλύτερα χρόνια του 26χρονου Ιταλού είναι αυτά που έρχονται, αλλά η εξέλιξη του την τελευταία διετία δείχνει ότι μπορεί να γίνει και εκείνος ένας πλέι μέικερ ρακέτας που μπορεί να μοιάσει ακόμα περισσότερο στον νυν αντιπρόεδρο της σερβικής ομοσπονδίας μπάσκετ.
Πόσο μοιάζουν…
Το πρώτο και πιο εμφανές σημείο, στο οποίο το παιχνίδι τους μοιάζει είναι η ικανότητα τους να δημιουργούν για τους συμπαίκτες τους από τη ρακέτα. Εχουν εξαιρετική αντίληψη χώρου, βλέπουν πολλές πάσες και έχουν μεγάλο μέσο όρο στις ασίστ σταθερά λόγω του τρόπου παιχνιδιού τους. Μοναδική ίσως διαφοροποίηση είναι ότι ο Μέλι μπορεί να δημιουργήσει και από το high post, ενώ ο Τoμάσεβιτς κυρίως από το low post.
Αμφότεροι είναι καλοί ριμπάουντερ, όχι τόσο λόγω των αθλητικών προσόντων τους (κανείς τους άλλωστε δεν διακρίνεται για αυτά), αλλά λόγω της εξυπνάδας και της προνοητικότητας τους.
Και οι δυο παίκτες κάνουν καλές προσποιήσεις και λειτουργούν πολύ καλά σε pick n roll επιθέσεις. Δεν διακρίνονται ιδιαίτερα στο να κάνουν καλά και δυναμικά σκριν, αλλά ρολάρουν αποτελεσματικά προς το αντίπαλο καλάθι.
Οι επιθετικές ομοιότητες τους
Ενα ιδιαίτερο προσόν που τους έχει καθιερώσει στο κορυφαίο επίπεδο είναι η ικανότητα τους να τελειώνουν τις φάσεις και από τις δυο πλευρές, και από τους ώμους. Επίσης, είναι καλοί στο σουτ μέσης απόστασης, ενώ ο Μέλι είναι ικανότερος σουτέρ από μακριά. Σε αντίθεση δηλαδή, με τον Τομάσεβιτς που σπάνια… δοκίμαζε το χέρι του πίσω από τη γραμμή του τριπόντου.
Η αμυντική σύγκριση τους
Αμυντικά κανείς εκ των δυο δεν διακρίνεται ιδιαίτερα, αν και ο Νικολό Μέλι είναι σαφώς πιο γρήγορος και προσαρμοσμένος στα δεδομένα της εποχής του. Κανείς δεν είναι αξιόπιστος rim protector, αλλά με την εξυπνάδα τους καλύπτουν την έλλειψη ταχύτητας και αθλητικών προσόντων προλαβαίνοντας καταστάσεις. Εχουν την ικανότητα να διαβάζουν την αντίπαλη επίθεση και έτσι να είναι μια φάση μπροστά ακόμα και από πιο αθλητικούς αντιπάλους τους.
Ο Τομάσεβιτς έχει πιο αργά πόδια, ενώ ο Μέλι μπορεί να είναι αρκετά αξιόπιστος και σε άμυνα αλλαγών μακριά από το καλάθι. Τέλος, είναι αποτελεσματικοί στο μπλοκ μόνο όταν έρχονται σε βοήθεια και όχι σε άμυνα ένας εναντίον ενός και κυρίως στο low post.
Διαφορετικοί και δυσεύρετοι ψηλοί
Ανέκαθεν η ικανότητα ενός ψηλού να διαβάζει το παιχνίδι και να δημιουργεί από τη ρακέτα, ήταν σπάνια και δυσεύρετη. Ο Νικολό Μέλι αγωνίζεται περισσότερο ως πάουερ φόργουορντ (εξ ου και η ευχέρεια του να βάζει τη μπάλα στο παρκέ και να ξεκινά τις διεισδύσεις του από πιο μακριά) και ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς ήταν περισσότερο σέντερ.
Ωστόσο, η ποιότητα και το μπασκετικό μυαλό αμφοτέρων είναι ένα στοιχείο που κάνει την κάθε ομάδα περισσότερο απρόβλεπτη και ελκυστική στους μπασκετικούς φιλάθλους.