Του Στέλιου Τορομανίδη/ info@eurohoops.net
Λαμβάνοντας ως αφετηρία τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν δηλαδή ο Ολυμπιακός επέστρεψε και πάλι στο προσκήνιο, το Eurohoops παρουσιάζει δέκα από τις κορυφαίες στιγμές των “ερυθρολεύκων” που θα έχουν για πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά και το μυαλό του κόσμου τους.
Στιγμές από αυτές που ανάγκασαν τους φιλάθλους να γεμίσουν και πάλι το ΣΕΦ, στιγμές από αυτές που έχει ανάγκη ο κάθε σύλλογος έτσι ώστε να αλλάξει στάτους και να μπορεί να περηφανεύεται πλέον πως ανήκει στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Κοινό στοιχείο σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες του Ολυμπιακού είναι η ύπαρξη εξαιρετικών Ελλήνων παικτών οι οποίοι πλαισιωμένοι από εξίσου σημαντικούς ξένους δημιούργησαν ρόστερ ικανά να κοιτάξουν στα μάτια κάθε αντίπαλο. Έτσι, βήμα-βήμα και με υπομονή η ομάδα του Πειραιά έχτισε χαρακτήρα και γιγαντώθηκε φτάνοντας στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, στο ταξίδι για το δέκατο Final 4 της ιστορίας.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ολυμπιακός 74-76 (1 Απριλίου 2008)
Καμία ομάδα και κανείς άνθρωπος δεν κατάφερε να φτάσει μέσα σε μία νύχτα από το μηδέν στην κορυφή αφού οι αποτυχίες αποτελούν απαραίτητο συστατικό στον δρόμο προς την καταξίωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί λοιπόν ο Ολυμπιακός της αγωνιστικής περιόδου 2007-2008 και η σειρά των playoffs απέναντι στην ΤΣΣΚΑ.
Οι “ερυθρόλευκοι” υπό τις οδηγίες του Παναγιώτη Γιαννάκη ταξίδεψαν στην Μόσχα γνωρίζοντας πως η αποστολή τους θα είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη όμως στο πρώτο παιχνίδι πέτυχαν ένα μικρό θαύμα. Με μπροστάρηδες τους Λιν Γκριρ (19π, 6ασ) – Κιντέλ Γουντς (20π, 4ρ) και άξιο συμπαραστάτη τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο (14π), η ελληνική ομάδα κατάφερε να “σπάσει” την έδρα των Ρώσων σε ένα αποτέλεσμα που πανηγυρίστηκε έξαλα.
Μπορεί η εξέλιξη της σειράς να μην ήταν η επιθυμητή αφού εν τέλει ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε, ωστόσο επιτυχίες σαν και αυτές βοήθησαν έτσι ώστε να αρχίσει να “χτίζεται” ένα συγκεκριμένο DNA. Το διπλό μέσα στη Μόσχα, οι μνήμες μιας μεγάλης νίκης και η χαρά στον κόσμο ήταν μόνο ένα μήνυμα για όσα θα ακολουθούσαν τα επόμενα χρόνια.
Ρεάλ Μαδρίτης-Ολυμπιακός 75-78 (2 Απριλίου 2009)
Ακριβώς 366 ημέρες μετά το διπλό μέσα στη Μόσχα ο Ολυμπιακός κατάφερε να κάνει το βήμα παραπάνω και να επιστρέψει σε Final 4 της Ευρωλίγκας έπειτα από διάστημα απουσίας δέκα χρόνων και αυτό του Μονάχου (1998-99).
Μία ματιά στο ρόστερ που είχε στα χέρια του ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν αρκετή άλλωστε για να τρομάξει κάθε αντίπαλο με τα ονόματα των Γκριρ, Παπαλουκά, Μπουρούση, Βασιλόπουλου αλλά και του χρυσοπληρωμένου Τσίλντρες να ξεχωρίζουν.
Η Ρεάλ Μαδρίτης αποδείχθηκε χαμηλό εμπόδιο (πρόκριση με 3-1 νίκες) και η συγκεκριμένη επιτυχία επανέφερε για τα καλά τους “ερυθρόλευκους” στο προσκήνιο. Η πρόκριση μέσα στη Μαδρίτη σκόρπισε ντελίριο ενθουσιασμό στον κόσμο των Πειραιωτών που έβλεπε την αγαπημένη του ομάδα να βαδίζει αργά αλλά σταθερά στο γκρουπ των… μεγάλων της Ευρωλίγκας.
Μεγάλος πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ήταν ο Γιάννης Μπουρούσης ο οποίος σταμάτησε στους 25 πόντους (9/11 δίποντα) και οδήγησε τον Ολυμπιακό στο Final 4 του Βερολίνου. Η κατάληξη της σεζόν δεν ήταν ξανά αυτοί που θα ήθελαν οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη αλλά οι “χρυσές” σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας άρχισαν να ξαναγράφονται.