Του Στέλιου Τορομανίδη/ info@eurohoops.net
Λαμβάνοντας ως αφετηρία τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν δηλαδή ο Ολυμπιακός επέστρεψε και πάλι στο προσκήνιο, το Eurohoops παρουσιάζει δέκα από τις κορυφαίες στιγμές των “ερυθρολεύκων” που θα έχουν για πάντα ξεχωριστή θέση στην καρδιά και το μυαλό του κόσμου τους.
Στιγμές από αυτές που ανάγκασαν τους φιλάθλους να γεμίσουν και πάλι το ΣΕΦ, στιγμές από αυτές που έχει ανάγκη ο κάθε σύλλογος έτσι ώστε να αλλάξει στάτους και να μπορεί να περηφανεύεται πλέον πως ανήκει στην ελίτ του Ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Κοινό στοιχείο σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες του Ολυμπιακού είναι η ύπαρξη εξαιρετικών Ελλήνων παικτών οι οποίοι πλαισιωμένοι από εξίσου σημαντικούς ξένους δημιούργησαν ρόστερ ικανά να κοιτάξουν στα μάτια κάθε αντίπαλο. Έτσι, βήμα-βήμα και με υπομονή η ομάδα του Πειραιά έχτισε χαρακτήρα και γιγαντώθηκε φτάνοντας στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, στο ταξίδι για το δέκατο Final 4 της ιστορίας.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ολυμπιακός 74-76 (1 Απριλίου 2008)
Καμία ομάδα και κανείς άνθρωπος δεν κατάφερε να φτάσει μέσα σε μία νύχτα από το μηδέν στην κορυφή αφού οι αποτυχίες αποτελούν απαραίτητο συστατικό στον δρόμο προς την καταξίωση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί λοιπόν ο Ολυμπιακός της αγωνιστικής περιόδου 2007-2008 και η σειρά των playoffs απέναντι στην ΤΣΣΚΑ.
Οι “ερυθρόλευκοι” υπό τις οδηγίες του Παναγιώτη Γιαννάκη ταξίδεψαν στην Μόσχα γνωρίζοντας πως η αποστολή τους θα είναι κάτι παραπάνω από δύσκολη όμως στο πρώτο παιχνίδι πέτυχαν ένα μικρό θαύμα. Με μπροστάρηδες τους Λιν Γκριρ (19π, 6ασ) – Κιντέλ Γουντς (20π, 4ρ) και άξιο συμπαραστάτη τον Παναγιώτη Βασιλόπουλο (14π), η ελληνική ομάδα κατάφερε να “σπάσει” την έδρα των Ρώσων σε ένα αποτέλεσμα που πανηγυρίστηκε έξαλα.
Μπορεί η εξέλιξη της σειράς να μην ήταν η επιθυμητή αφού εν τέλει ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε, ωστόσο επιτυχίες σαν και αυτές βοήθησαν έτσι ώστε να αρχίσει να “χτίζεται” ένα συγκεκριμένο DNA. Το διπλό μέσα στη Μόσχα, οι μνήμες μιας μεγάλης νίκης και η χαρά στον κόσμο ήταν μόνο ένα μήνυμα για όσα θα ακολουθούσαν τα επόμενα χρόνια.
Ρεάλ Μαδρίτης-Ολυμπιακός 75-78 (2 Απριλίου 2009)
Ακριβώς 366 ημέρες μετά το διπλό μέσα στη Μόσχα ο Ολυμπιακός κατάφερε να κάνει το βήμα παραπάνω και να επιστρέψει σε Final 4 της Ευρωλίγκας έπειτα από διάστημα απουσίας δέκα χρόνων και αυτό του Μονάχου (1998-99).
Μία ματιά στο ρόστερ που είχε στα χέρια του ο Παναγιώτης Γιαννάκης ήταν αρκετή άλλωστε για να τρομάξει κάθε αντίπαλο με τα ονόματα των Γκριρ, Παπαλουκά, Μπουρούση, Βασιλόπουλου αλλά και του χρυσοπληρωμένου Τσίλντρες να ξεχωρίζουν.
Η Ρεάλ Μαδρίτης αποδείχθηκε χαμηλό εμπόδιο (πρόκριση με 3-1 νίκες) και η συγκεκριμένη επιτυχία επανέφερε για τα καλά τους “ερυθρόλευκους” στο προσκήνιο. Η πρόκριση μέσα στη Μαδρίτη σκόρπισε ντελίριο ενθουσιασμό στον κόσμο των Πειραιωτών που έβλεπε την αγαπημένη του ομάδα να βαδίζει αργά αλλά σταθερά στο γκρουπ των… μεγάλων της Ευρωλίγκας.
Μεγάλος πρωταγωνιστής της αναμέτρησης ήταν ο Γιάννης Μπουρούσης ο οποίος σταμάτησε στους 25 πόντους (9/11 δίποντα) και οδήγησε τον Ολυμπιακό στο Final 4 του Βερολίνου. Η κατάληξη της σεζόν δεν ήταν ξανά αυτοί που θα ήθελαν οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη αλλά οι “χρυσές” σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας άρχισαν να ξαναγράφονται.
ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ολυμπιακός 61-62 (13 Μαΐου 2012)
Αν ένας φίλος του Ολυμπιακού επέλεγε να ζήσει ξανά και ξανά κάποιο βράδυ της ιστορίας των “ερυθρολεύκων” τότε αυτό θα ήταν χωρίς αμφιβολία το βράδυ της Πόλης. Ένα μπασκετικό έπος, ένας αγώνας που άλλαξε μια για πάντα το “τσιπάκι” της ομάδας του Πειραιά που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε φτάσει αρκετές φορές στην πηγή αλλά δεν είχε πιει νερό.
Η απόφαση των αδερφών Αγγελόπουλων να μειώσουν το μπάτζετ, να δώσουν τα κλειδιά στον Ντούσαν Ίβκοβιτς και να φέρουν στους “ερυθρόλευκους” τον Βασίλη Σπανούλη δικαιώθηκε και με το παραπάνω. Δεν είναι φυσικά μόνο η κατάκτηση του τίτλου που κάνει τη συγκεκριμένη νύχτα μαγική αλλά και η εξέλιξη του αγώνα από το -19 (34-53) στο +1 (62-61) δια χειρός Πρίντεζη.
Από τον Κώστα Παπανικολάου (18π, 5/5 σουτ, 5/6 βολές) μέχρι τον Βασίλη Σπανούλη (15π) και από τον Μάρκο Κέσελι μέχρι τον Γιώργο Πρίντεζη (12π, 4ρ) κάθε ένας παίκτης του Ολυμπιακού θα έχει να θυμάται μία ιστορία που θα την διηγείται για πάντα στα παιδιά του. Μία ιστορία που συνέβαλε όσο καμία άλλη στη δημιουργία του γνωστού πλέον “refuse to lose” DNA που αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό των Πειραιωτών μέχρι και σήμερα.
Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός 82-76 (2 Ιουνίου 2012)
Λίγες εβδομάδες μετά το θρίαμβο της Κωνσταντινούπολης ο Ολυμπιακός κατάφερε να ξορκίσει ακόμα μία κατάρα που τον κυνηγούσε από το 1997!
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς και οι παίκτες του εκμεταλλεύτηκαν μέχρι τέλους το πλεονέκτημα έδρας και στον πέμπτο τελικό απέναντι στον Παναθηναϊκό πανηγύρισαν την κατάκτηση του πρωταθλήματος μπροστά στο διψασμένο κοινό τους. Όπως σε όλες τις μεγάλες επιτυχίες της τελευταίας δεκαετίας έτσι και σε αυτή το δίδυμο των Βασίλη Σπανούλη (24π, 2ασ) και Γιώργου Πρίντεζη (14π, 7ρ) ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά επιβεβαιώνοντας πως το ελληνικό στοιχείο είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο.
Η κατάκτηση του συγκεκριμένου νταμπλ ωστόσο δεν ήταν δύο απλοί τίτλοι. Ήταν επί της ουσίας η οριστική επιστροφή του Ολυμπιακού στη διεκδίκηση τίτλων τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων αλλά και η πρώτη “επανάσταση” στην επί σειρά ετών κυριαρχία του Παναθηναϊκού.
Την ίδια στιγμή, ο Βασίλης Σπανούλης γινόταν ο παίκτης που άφησε τους “πράσινους” για τον αιώνιο αντίπαλο καταφέρνοντας ως ένα βαθμό να αλλάξει την ιστορία του μπασκετικού Ολυμπιακού που προερχόταν από μια “πενιχρή”, βάσει τίτλων 15ετία.
Ολυμπιακός-Ρεάλ Μαδρίτης 100-88 (12 Μαΐου 2013)
Τι είναι πιο δύσκολο; Να φτάσεις στην κορυφή ή να παραμείνεις σε αυτή; Αν μία ομάδα μπορεί να απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα τότε αυτή είναι ο Ολυμπιακός με την back to back κατάκτηση της Ευρωλίγκας απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του 2013.
Οι “ερυθρόλευκοι” με ελάχιστες αλλαγές στο ρόστερ τους και τον Γιώργο Μπαρτζώκα στον πάγκο ταξίδεψαν στο Λονδίνο όντας για ακόμα μία φορά το αουτσάιντερ. Η ιστορία ωστόσο έχει την τάση να επαναλαμβάνεται με τον Βασίλη Σπανούλη και την… παρέα του να “τρελαίνουν” ξανά την Ευρώπη χάρη στο εκπληκτικό ξέσπασμα τους και τους 90 πόντους σε τρεις περιόδους για το τελικό 100-88.
Οι στιγμές που ξεχώρισαν εκείνο το βράδυ ήταν πολλές όμως μοιραία το μυαλό όλων πάει στο απίστευτο μπλοκ του Χάινς που άλλαξε πλήρως τον ρυθμό του αγώνα αλλά και τα μυθικά τρίποντα του Βασίλη Σπανούλη από τα 10 και πλέον μέτρα. Άλλωστε ο αρχηγός του Ολυμπιακού πρόλαβε να πετύχει 20 πόντους, όλους στο δεύτερο ημίχρονο, και μαζί με τον Έισι Λο (20π, 5ρ, 5ασ) να οδηγήσουν την ομάδα τους στον θρίαμβο.
Ειδική αναφορά αξίζει να γίνει βεβαίως και στον κόουτς Μπαρτζώκα ο οποίος το συγκεκριμένο βράδυ έγραψε ιστορία ως ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατακτάει την Ευρωλίγκα. Με αυτό το τρόπο ολοκληρώθηκε για τους “ερυθρόλευκους” ένα παραμυθένιο ημερολογιακό έτος με δύο Ευρωλίγκες και ένα πρωτάθλημα Ελλάδας.
Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα 71-68 (23 Απριλίου 2015)
Ένας χρόνος απουσίας από το Final 4 της Ευρωλίγκας ήταν αρκετός για τον Ολυμπιακό που έπρεπε να ξεπεράσει αυτή τη φορά το εμπόδιο της Μπαρτσελόνα ώστε να βρεθεί στη Μαδρίτη και να διεκδικήσει ακόμα έναν Ευρωπαϊκό τίτλο.
Οι “ερυθρόλευκοι” είχαν πετύχει λίγες ημέρες πριν το μπρέικ απέναντι στην ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ και ο κόσμος τους γέμισε ασφυκτικά το ΣΕΦ για να πανηγυρίσει ακόμα μία μεγάλη πρόκριση. Η εξέλιξη του αγώνα ωστόσο κάθε άλλο παρά εύκολη αποδείχθηκε. Οι Ισπανοί έβαλαν δύσκολα στον Ολυμπιακό και ισοφάρισαν σε 68-68 έπειτα από 1/2 εύστοχες βολές του σπουδαίου Χουάν Κάρλος Ναβάρο με μόλις 6″ να απομένουν για τη λήξη.
Ανήμερα του Αγίου Γεωργίου λοιπόν ο ήρωας της ελληνικής ομάδας έμελλε να είναι για ακόμα μία φορά ο Γιώργος Πρίντεζης! Έπειτα από το τάιμ άουτ του Γιάννη Σφαιρόπουλου η μπάλα βρέθηκε στα χέρια του Βασίλη Σπανούλη ο οποίος πάσαρε στον Κώστα Σλούκα, εκείνος με τη σειρά του βρήκε τον αμαρκάριστο Πρίντεζη και ο “Άη Γιώργης” έστειλε τον Ολυμπιακό και τον κόσμο του στα… ουράνια.
Όσα ακολούθησαν στο παρκέ του ΣΕΦ ήταν ενδεικτικά της “δίψας” που υπήρχε στην ομάδα του Πειραιά για ακόμα μία σημαντική διάκριση με τους παίκτες και τους οπαδούς να γίνονται ένα…
ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ολυμπιακός 68-70 (15 Μαΐου 2015)
Ποτέ πριν ο Βασίλης Σπανούλης δεν είχε βάλει με τέτοιο… θράσος την υπογραφή του σε παιχνίδι του Ολυμπιακού!
Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας περίμενε τους “ερυθρόλευκους” με σαφή διάθεση να πάρει τη ρεβάνς για τον χαμένο τελικό του 2012 αλλά για ακόμα μία φορά είδε το φάντασμα της αποτυχίας σε ένα Final 4 να επιστρέφει με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Το σύνολο του Δημήτρη Ιτούδη εκμεταλλεύτηκε το… τραγικό βράδυ του Βασίλη Σπανούλη μέχρι το 34′ της αναμέτρησης και κατάφερε να προηγηθεί με 57-51. Αξίζει να σημειωθεί πως μέχρι εκείνο το σημείο ο αρχηγός του Ολυμπιακού μετρούσε 0/5 δίποντα, 0/5 τρίποντα και μόλις 2 πόντους σε μία από τις χειρότερες εμφανίσεις της καριέρας του.
Οι παίκτες που γράφουν ιστορία όμως οφείλουν να το κάνουν κόντρα σε όλες τις συνθήκες. Έτσι, όταν ο Σπανούλης κλήθηκε να περάσει στο παρκέ για τα τελευταία λεπτά πήρε δύναμη από το ζεστό χειροκρότημα του κόσμου, άλλαξε το τσιπάκι και “καθάρισε” την πρόκριση. Πρώτα με τρίποντα για να μειώσει σε 57-63, έπειτα με νέο σουτ έξω από τα 6,75 για το προβάδισμα (64-63), αμέσως μετά με δίποντο για το 66-63 και τέλος με σουτ-μαχαιριά για το 69-66.
Η ήττα από τη Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό μπορεί να άφησε πικρή γεύση αλλά τα συναισθήματα του ημιτελικού και οι στιγμές λίγα λεπτά μετά τη νέα ανατροπή δεν σβήνονται.
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 66-68 (22 Μαΐου 2016)
Μετά την αποτυχημένη τους πορεία στην Ευρωλίγκα ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έστεψαν το ενδιαφέρον τους στα ελληνικά playoffs με αποκλειστικό στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά για διαφορετικούς λόγους.
Από τη μία οι “πράσινοι” ήθελαν να επιστρέψουν στην κορυφή και να κλείσουν με τον ιδανικό τρόπο την λαμπρή καριέρα του Δημήτρη Διαμαντίδη και από την άλλη οι “ερυθρόλευκοι” ήθελαν να ξεκινήσουν ένα σερί πανηγυρίζοντας τον δεύτερο διαδοχικό τους τίτλο.
Η απουσία των επεισοδίων, το χειροκρότημα των φίλων του Παναθηναϊκού στον Γιώργο Πρίντεζη αλλά και η διακύμανση της σειράς την τοποθετούν δικαίως σε μία από τις πιο απολαυστικές όλων των εποχών. Το σύνολο του Αργύρη Πεδουλάκη είχε πετύχει μπρέικ με το καλημέρα στο ΣΕΦ και πλέον ο Ολυμπιακός πήγαινε στο ΟΑΚΑ με την πλάτη στον τοίχο και μοναδικό αποτέλεσμα τη νίκη.
Ότι συνέβη στα πρώτα 39:45′ του αγώνα δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Σε αυτό το σημείο η μπάλα βρέθηκε στα χέρια του Δημήτρη Διαμαντίδη ο οποίος με πολύ δύσκολο τρίποντο έβαλε τον Παναθηναϊκό σε ρόλο οδηγού (66-65) μόλις 8.3″ πριν τη λήξη. Ο Βασίλης Σπανούλης όμως ήταν και πάλι εκεί για τον Ολυμπιακό. Βγήκε από τα σκριν, ζήτησε τη μπάλα και με απίθανο τρίποντο διαμόρφωσε το 68-66 και χάρισε τον… μισό τίτλο στην ομάδα του!
Πρόκειται χωρίς αμφιβολία για μία από τις μεγαλύτερες εκτός έδρας νίκες του Ολυμπιακό τόσο για τον τρόπο που ήρθε όσο και για το γεγονός πως επιτεύχθηκε μέσα στο ΟΑΚΑ, δηλαδή σε μία έδρα που οι “ερυθρόλευκοι” επί σειρά ετών αγνοούσαν τι σημαίνει διπλό.