Του Αντώνη Στρογγυλάκη/ info@eurohoops.net
Το ρολόι χτυπούσε ευνοϊκά για τον Ολυμπιακό στην τελική ευθεία του Game 5 με την Εφές. Όμως, παρότι είχαν ένα σταθερό προβάδισμα στη μεγαλύτερη διάρκεια του δεύτερου μέρους, οι “ερυθρόλευκοι” δεν ένιωθαν ακόμα ασφαλείς. Η τουρκική ομάδα παραμόνευε συνεχώς και ανάσαινε στον λαιμό τους, όπως το βαμπίρ που καταδιώκει το… θήραμά του: Η Εφές ήταν πανέτοιμη να δαγκώσει και να αρπάξει το μομέντουμ και την θετική ψυχολογία από τους αντιπάλους της.
Οταν οι “ερυθρόλευκοι” βρέθηκαν στο 73-67 με σχεδόν έξι λεπτά να απομένουν, ήρθε η πρώτη από τις δυο πιο αποφασιστικές σεκάνς της τέταρτης περιόδου. Κώστας Παπανικολάου και Ερικ Γκριν συνεργάστηκαν για να κλέψουν την μπάλα, με αποτέλεσμα το καλάθι του Αμερικανού έξω από τη γραμμή των τριών πόντων, που έδωσε προβάδισμα εννέα πόντων στην ομάδα του.
Ισως σκεφτείτε ότι ο Γκριν ενήργησε κάπως θρασύτατα σε εκείνο το σημείο. Ειδικά από τη στιγμή που μπορούσε εύκολα να πασάρει στον ελεύθερο Πρίντεζη κάτω από το καλάθι. Από την άλλη, δεν υπήρχε κάποιος να μαρκάρει τον Γκριν επίσης. Λεφτά στην τράπεζα…
Πέρα από το “κερασάκι” με τους υπερπολύτιμους έξι πόντους του στην τέταρτη περίοδο (από τους δέκα συνολικά που είχε ο Γκριν), το τρίποντο αυτό έφερε τον Ολυμπιακό ένα βήμα πιο κοντά στη νίκη που του εξασφάλισε την πρόκριση στο Final Four της Πόλης.
“Σίγουρα ήταν η μεγαλύτερη νίκη της καριέρας μου” είπε ο Γκριν στο Eurohoops: “Μπορώ να το πω αυτό. Από την αρχή της σεζόν ο στόχος μας ήταν να νικάμε. Ολα αυτό αφορούσαν. Είναι απίστευτο να παίζω με αυτούς τους τύπους και να είμαι με αυτό το τεχνικό επιτελείο. Είναι ένα επίτευγμα για όλους στην ομάδα”.
Ηταν μια επιτυχία που ήρθε με σκληρή δουλειά για τον Αμερικανό και τους συμπαίκτες του. Στο ήμιχρόνο τα χρειάστηκαν κάπως, βρισκόμενοι πίσω με τέσσερις πόντους (37-41) διαφορά. Όμως, επέστρεψαν από τα αποδυτήρια με ένα δυναμικό 9-0 για να πάρουν ένα μικρό, πλην όμως σταθερό προβάδισμα που το διατήρησαν με… ιδρώτα και αίμα.
“Ηταν ένα απίθανο ματς. Ξέραμε ότι θα έκαναν σερί και ξέραμε ότι έπρεπε να αντιδράσουμε με δικό μας σερί. Στο τέλος της ημέρας ήμασταν σταθεροί στο πλάνο μας. Μείναμε πεινασμένοι. Είχαμε ένα βάρος στους ώμους μας και θέλαμε πολύ να νικήσουμε μπροστά στο κοινό μας και να προκριθούμε στο Final Four”.
Η πρόκριση ήρθε για τον Ολυμπιακό μετά από μια σεζόν που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη σε διάρκεια, δυσκολότερη και πιο απαιτητική στην ιστορία της διοργάνωσης. Μετά από μια χωρίς προηγούμενο έντονη κανονική περίοδο 30 αγωνιστικών και έξι μήνες μπάσκετ με ελάχιστες διακοπές. Ολα αυτά χωρίς να υπολογίσουμε τα πλέι οφ.
Οι εβδομαδιαίες υποχρεώσεις εντός συνόρων δεν επέτρεπαν παρά ελάχιστη ξεκούραση.
Η κούραση δεν ήταν το μοναδικό εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσουν οι “ερυθρόλευκοι” για να μείνουν στο Top-4 της κατάταξης. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έβλεπε παίκτες κλειδιά να τραυματίζονται και σπάνια την ομάδα του να παρατάσσεται. Ακόμα και τώρα λείπει ο Χάκετ (εκτός για τη σεζόν) και ο Λοτζέσκι, που είναι ακόμα εξαιρετικά αμφίβολος για το Final Four.
Ομως, όλες αυτές οι δυσκολίες που μετέτρεψαν την προσπάθεια του Ολυμπιακού στην φετινή Ευρωλίγκα σε μια μικρή Οδύσσεια, με πολλά… τέρατα να περιμένουν σε κάθε γωνία, πριν φτάσει στην “Ιθάκη” της πρόκριση στην Πόλη, βοήθησαν τον Γκριν και τους συμπαίκτες του να “χτίσουν” απαράμιλλη ανθεκτικότητα στις κακουχίες.
“Το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό μας σε όλη τη σεζόν και τα πλέι οφ ήταν η σκληράδα. Με διαφορά” είπε ο Γκριν: “Σωματικά και πνευματικά. Δεν πιστεύω ότι καμία ομάδα περνά ό,τι περνάμε εμείς. Δε νομίζω ότι οποιαδήποτε άλλη ομάδα είχε τις δυσκολίες που είχαμε. Εχουμε περάσει τόσες δυσκολίες που πλέον… τρεφόμαστε από αυτές. Τις συνηθίσαμε για να μεγαλώσουμε.”
“Δείτε το Game 4 με την Εφές για παράδειγμα. Στα δύο προηγούμενα παιχνίδια τους αφήσαμε να μας… δείρουν. Ετσι αποφασίσαμε ότι ήταν ώρα να δώσουμε κι εμείς μερικές… γροθιές. Μαζέψαμε την άμυνά μας κατά τη διάρκεια του αγώνα. Αντιδράσαμε. Αυτό δείχνει την δύναμή μας. Πόσο σκληρή ομάδα είμαστε. Ξέρεις… ο κόουτς είναι απίστευτος. Δίνει το καλύτερο σε εμάς και παίρνει το καλύτερο από εμάς κάθε μέρα. Χωρίς αυτόν δεν θα ήμασταν εδώ που είμαστε τώρα”.
Οταν αναφέρθηκε στον προπονητή του, ο μπομπέρ του Ολυμπιακού είχε ένα χαμόγελο στα χείλη. Ομως οι σχέσεις τους δεν ήταν ακριβώς ειδυλλιακές μερικούς μήνες πριν.
Στα μέσα Νοεμβρίου ο Σφαιρόπουλος του είχε δώσει 48 ώρες αναγκαστική άδεια για πειθαρχικούς λόγους. Ουσιαστικά τον έθεσε εκτός ομάδας για δύο μέρες, γιατί είχε παραπονεθεί για τον χρόνο και τον ρόλο του στο παιχνίδι.
Ενα μήνα αργότερα ο προπονητής του Ολυμπιακού έσταζε μέλι τον παίκτη του. Τον περιέγραφε ως “πλήρη, συγκεντρωμένο και αφοσιωμένο, σε αρμονία με την φιλοσοφία της ομάδας”.
Αυτό που αρχικά εμφανιζόταν ως ένα αγκάθι στις σχέσεις τους, μετατρέπηκε σε πλεονέκτημα για τον Ολυμπιακό και τον Γκριν. Μία από τις αντιξοότητες που έβγαλαν τον καλύτερο εαυτό του 24χρονου γκαρντ.
“Ο κόουτς μου είπε ότι δεν μπορείς να είσαι συνέχεια… σούπερμαν. Στις 4-5 τελευταίες σεζόν μου ήμουν ο βασικός πυλώνας σε κάθε ομάδα που συμμετείχα. Ετσι ο προπονητής με βοήθησε να βρω τον ρόλο μου. “Δεν χρειαζόμαστε από σένα να σκοράρεις 20 πόντους κάθε βράδυ” μου είπε. Είπε πως αυτό που χρειάζονται από μένα είναι να παίζω δυνατά και καλά στην άμυνα. Να σκοράρω όποτε μπορώ να σκοράρω και μετά να δίνω ό,τι έχω σε άλλους τομείς. Υπήρξαν κάποια σκαμπανεβάσματα ανάμεσά μας, ναι. Είμαι ανταγωνιστικός, είναι ανταγωνιστικός. Ομως κατάλαβα τι είπε. Μπορώ να σκοράρω όποτε έχω την ευκαιρία και μετά να βοηθήσω αλλού. Χωρίς τον κόουτς Σφαιρόπουλο δεν είχα μπει στον δρόμο να γίνω ένας σπουδαίος παίκτης”.
Ο Γκριν συγκεντρώθηκε ώστε να βελτιωθεί και σε άλλους τομείς του παιχνιδιού του που είχε παραμελήσει τα προηγούμενα χρόνια, εξαιτίας του χαρίσματος και της αρέσκειάς του στο να σκοράρει. Αρχισε να δουλεύει στο αμυντικό κομάτι και να κάνει ακονίζει τις ικανότητές του ώστε να γίνει πιο πολυδιάστατος . Αυτός είναι και ένας μεγάλος στόχος του εξάλλου. Ομως ποτέ δεν ξέχασε ότι είναι παραμένει δαιμόνιος σκόρερ με κρύο αίμα. Πάντα έτοιμος να αφήσει αυτό το ένστικτο να εκδηλωθεί, αν παρουσιαστεί η ανάγκη.
Η τελευταία εμφανίστηκε σε ένα κρίσιμο εκτός έδρας παιχνίδια στην Ευρωλίγκα με την Ούνικς Καζάν. Οι “ερυθρόλευκοι” ταξίδεψαν στη Ρωσία χωρίς τον Βασίλη Σπανούλη και τον Ματ Λοτζέσκι και χρειάζονταν κάποιον να σηκώσει το φορτίο στην επίθεση.
Ο Γκριν ανταποκρίθηκε στην πρόκληση και σκόραρε 25 πόντους, με ένα νέο ρεκόρ στην αξιολόγηση, με 31, οδηγώντας την ομάδα του στη νίκη.
Μετά από αυτή την εμφάνιση “βούτηξε” πάλι στη δουλειά με στόχο τη συνεισφορά και σε άλλους τομείς του παιχνιδιού. Στη σειρά με την Εφές σχεδόν είχε μέσο όρο 10 πόντους και δύο ριμπάουντ ανά αγώνα, ενώ έδινε ό,τι μπορούσε στην άμυνα.
Ισως το πιο εντυπωσιακό νούμερο στους προημιτελικούς να ήταν το μηδέν στα λάθη που είχε στη στατιστική του. Ναι διαβάσατε σωστά. Μηδέν λάθη ενώ έπαιζε σχεδόν 20 λεπτά ανά αγώνα.
Ενώ η επιτυχία με τον Ολυμπιακό είναι αρκετό κίνητρο για τον Γκριν, το να παίζει δίπλα σε έναν θρύλο της Ευρωλίγκας όπως ο Σπανούλης, λειτουργεί επίσης ως μια τεράστια έμπνευση γι’ αυτόν.
“Είναι ηγέτης. Στο τέλος της ημέρας πάντα θέλει να νικάει. Δεν τον νοιάζει πώς θα το καταφέρει, αρκεί να νικήσει. Θέλει να νικήσει. Αυτό που παίρνω εγώ είναι πως με σπρώχνει για να γίνω καλύτερος παίκτης. Ενας νικητής. Ολοι σε θυμούνται αν είσαι ένας νικητής και κάνεις το καλύτερο σε κάθε παιχνίδι”.
Το Final Four της Ευρωλίγκας πρέπει να περιμένει τώρα. Οταν ρώτησα τον Ερικ Γκριν για τις σκέψεις του για τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ μου έδειξε τα πολύτιμα μαθήματα που έχει πάρει στον Ολυμπιακό, θέτοντας σαν πρωταρχικό στόχο το αμέσως επόμενο παιχνίδι.
“Η συγκέντρωσή μας τώρα δεν είναι στο Final Four. Είναι να προκριθούμε από τους ημιτελικούς του ελληνικού πρωταθλήματος. Το δεύτερο βήμα θα είναι να είμαστε έτοιμοι για το Final Four. Θα προετοιμαστούμε εξαιρετικά, είμαστε ενθουσιασμένοι. Δεν μπορούμε να περιμένουμε γι’ αυτό. Είναι μεγάλη ιστορία. Και είμαστε… άπληστοι”.