Του Κώστα Γιαταγάνα/ info@eurohoops.net
Το σύνθημα “Γκιστ, Γκιστ, Γκιστ, Γκιστ” δονεί το ΟΑΚΑ την τελευταία πενταετία και θα συνεχίσει να δονεί για τουλάχιστον άλλη μία διετία, αφού ο Αμερικανός φόργουορντ ανανέωσε το συμβόλαιό του!
Πλέον, ο Γκιστ, που ήρθε μέσω μιας ιστορικής ανταλλαγής με την Μάλαγα τον Δεκέμβριο του 2012 για τον Άντι Πάνκο κι έχει εξελιχθεί σε αγαπημένο της πράσινης εξέδρας, ανεβαίνει όλο και περισσότερο στη λίστα των μακροβιότερων ξένων των νταμπλούχων!
Με το νέο του συμβόλαιο, ο Αμερικανός θα έχει την ευκαιρία να σπάσει το φράγμα της πενταετίας και να ξεπεράσει στη σχετική λίστα Μίχαελ Κοχ και Ντάριλ Μίντλετον και πλέον θα έχει μπροστά του μόνο τον… πρωταθλητή της λίστας, Μάικ Μπατίστ, που έπαιξε δέκα χρόνια με την πράσινη φανέλα!
Θα μπορέσει να τον πιάσει; Δύσκολο, αλλά όχι και ακατόρθωτο, με το μόνο σίγουρο να είναι η όλο και πιο περίοπτη θέση που έχει ο Γκιστ στην ιστορία του Παναθηναϊκού Superfoods.
Με αφορμή την παραμονή του στο ΟΑΚΑ, το Eurohoops παρουσιάζει τους μακροβιότερους ξένους της ομάδας, ορίζοντας ως… κατώτατο όριο την τριετία.
Δείτε τη λίστα:
Μάικ Μπατίστ (2003-2012, 2013/2014)
Οταν μιλάμε για ξένο του Παναθηναϊκού που έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ αυτός είναι ο Μάικ Μπατίστ! Ο Big Mike ήρθε το 2003 στο κλειστό του Σπόρτιγκ τότε ως άλλος ένας Αμερικανός κι έμελλε να εξελιχθεί στον “Μιχάλη” των φίλων της ομάδας, που σάρωσε όλα τα ρεκόρ και συμπλήρωσε δέκα χρόνια με το τριφύλλι! Εννέα ως το 2012 και άλλη μία χρονιά (2013/2014) όπου ήρθε για να ολοκληρώσει την καριέρα του, που είχε πάρα πολλούς τίτλους, 19 για την ακρίβεια (τρεις Ευρωλίγκες, εννέα πρωταθλήματα και επτά κύπελλα)!
Ουδείς άλλος ξένος δεν έχει φορέσει περισσότερο την πράσινη φανέλα και πλέον μόνο ο Γκιστ έχει τη δυνατότητα, αν και έχει… απόσταση, να τον φτάσει.
Τζέιμς Γκιστ (2012-)
Ο Γκιστ τον Δεκέμβριο του 2012 έγινε πρωταγωνιστής στο πρώτο trade στα χρονικά της Ευρωλίγκας, όταν ήρθε από τη Μάλαγα στο ΟΑΚΑ, με τον Αντι Πάνκο να ακολουθεί το αντίθετο δρομολόγιο. Ο Αμερικανός έμελλε να ριζώσει στους “πράσινους” και πλέον έχει συμπληρώσει 4,5 χρόνια, έχοντας βάλει πλώρη με το νέο συμβόλαιο να γίνει ο δεύτερος μακροβιότερος και γιατί όχι να σπάσει και το μεγάλο ρεκόρ του Μπατίστ!
Μίχαελ Κοχ (1996-2001)
Οταν το 1996 άνοιξε η πόρτα και για τους κοινοτικούς στην Ελλάδα, ο Μίχαελ Κοχ ήρθε στον Παναθηναϊκό και αποδείχθηκε κάτι παραπάνω από αξιόπιστος. Ο Γερμανός γκαρντ παρέμεινε για πέντε χρόνια στα πράσινα, κερδίζοντας την αγάπη και τον σεβασμό του κόσμου, αλλά και έξι τίτλους, ένα Ευρωπαϊκό, ένα Διηπειρωτικό και τέσσερα πρωταθλήματα.
Ντάριλ Μίντλετον (2000-2005)
Ο Μίντλετον ανήκει στην κατηγορία των μεταγραφών “value for money”, αφού όχι μόνο απέδωσε τα αναμενόμενα όσο έμεινε στο τριφύλλι, αλλά και πολύ παραπάνω, αφού με την εμπειρία και την ποιότητά του ήταν σταθερά στην πρώτη γραμμή.
Μάλιστα, αν δεν είχε υποστεί πνευμονική εμβολή το 2005, τότε η θητεία του στον Παναθηναϊκό θα διαρκούσε σίγουρα παραπάνω από τα πέντε χρόνια που έμεινε στα πράσινα, περίοδο κατά την οποία μπόρεσε να κατακτήσει δύο Ευρωλίγκες, τέσσερα πρωταθλήματα και δύο κύπελλα.
Στόγιαν Βράνκοβιτς (1992-1996)
Ο πλέον αγαπημένος της “πράσινης” εξέδρας και της οικογένειας Γιαννακόπουλου είναι ο Στόγιαν Βράνκοβιτς! Ο Δαλματός γίγαντας πρόσφερε τα πάντα στην ομάδα στην τετραετία που φόρεσε τη φανέλα με το τριφύλλι και από το… χέρι του κατακτήθηκε το πρώτο Ευρωπαϊκό της ομάδας, το 1996 στο Παρίσι!
Εκτός της κορωνίδας της παρουσίας του Κροάτη στον Παναθηναϊκό, που ήταν η ευρωπαϊκή κούπα, πανηγύρισε και δύο κύπελλα.
Ντέγιαν Μποντιρόγκα (1998-2002)
Μετά τον Στόγιαν, ο Ντέγιαν ήταν αυτός που δέθηκε περισσότερο με τους “πράσινους”. Μέσα σε τέσσερα χρόνια ο Μποντιρόγκα αγάπησε και αγαπήθηκε παθολογικά, οδηγώντας την ομάδα σε δύο ευρωπαϊκούς τίτλους και τρία πρωταθλήματα, ένα εκ των οποίων το σημαδιακό στο ΣΕΦ, το 1999.
Γιάκα Λάκοβιτς (2002-2006)
Ο Σλοβένος ήταν το “λαβράκι” του Ζέλικο Ομπράντοβιτς μετά την αποχώρηση Μποντιρόγκα και αυτός που “μεγάλωσε” παράλληλα με την ομάδα του, όταν οι “πράσινοι” μετακόμισαν στο Σπόρτιγκ και μετά επανήλθαν στο ΟΑΚΑ και στην ελίτ της Ευρωλίγκας.
Σε μια τετραετία ο Λάκοβιτς πανηγύρισε τέσσερα πρωταθλήματα και τρία κύπελλα και δεν έμεινε περισσότερο αφού προτίμησε την Μπαρτσελόνα το 2006, κάτι που αποτέλεσε αιτία ο Ζοτς να μην του μιλήσει ποτέ ξανά…