Των Στάθη Τραπεζανλίδη-Στέφανου Τάτσιου/ info@eurohoops.net
Υπάρχουν παιχνίδια που έχουν μείνει στην ιστορία του Ευρωπαϊκού μπάσκετ και του Ευρωμπάσκετ, λόγω της εκπληκτικής απόδοσης που “έπιασαν” παίκτες δύο αντιπάλων ομάδων.
Μονομαχίες που εξελίχθηκαν σε “one man show” κάνοντας στην άκρη τους συμπαίκτες του σαν να παίζουν ένας εναντίον ενός για 40 λεπτά. Το Eurohoops θυμήθηκε κάποιες από αυτές τις αλησμόνητες στιγμές των φίλων του μπάσκετ και σας γυρνάει λίγα ή και περισσότερα χρόνια πίσω.
Η επιλογή έγινε με βάση δύο κριτήρια:
α. Το παιχνίδι να είναι νοκ άουτ.
β. Η συμβολή και η επιρροή των υπόλοιπων παικτών στο παιχνίδι να είναι η μικρότερη δυνατή, αν μπορεί φυσικά κάποιος να το πει αυτό για έναν αγώνα μπάσκετ, ιδιαίτερα όταν μιλάμε για σπουδαίες ομάδες με πολλούς αστέρες στο ρόστερ τους.
Όπως είναι φυσιολογικό δεν χώρεσαν όλοι στην πρώτη δεκάδα γι αυτό και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επιλογή η κρισιμότητα του αγώνα. Έτσι έμειναν εκτός πραγματικά σπουδαίες κόντρες όπως η επική μάχη Σαμπόνις (34π) – Πέτροβιτς (30π) το 1985, Ναβάρο (35π) – Βάλτερς (28π) το 2005, Στσάνιελ (29π) – Γκάλης (38π) το 1983, Ερέρος (28π) – Γιασικεβίτσιους (22π) στο Παρίσι και αρκετά ακόμα.
10. Ντιρκ Νοβίτσκι (43π) – Πάου Γκασόλ (31π)
Γερμανία – Ισπανία 90-99
Παιχνίδι χάλκινου μεταλλίου 2001
Το 2001 στην Κωνσταντινούπολη παρακολουθήσαμε την πρώτη μεγάλη μονομαχία δύο ανερχόμενων τότε σούπερ σταρ που θα κυριαρχούσαν την επόμενη δεκαπενταετία. Ντιρκ Νοβίτσκι εναντίον Πάου Γκασόλ, με φόντο το χάλκινο μετάλλιο του Ευρωμπάσκετ. Ο Γερμανός σημείωσε 43 πόντους και μάζεψε 15 ριμπάουντ, μία από τις καλύτερες επιθετικές επιδόσεις στην ιστορία του Ευρωμπάσκετ, ενώ ο Ισπανός σέντερ πέτυχε 31 πόντους και μάζεψε 10 ριμπάουντ. Ο Γκασόλ πάντως είναι αυτός που κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο, αφού ο σέντερ των Σαν Αντόνιο Σπερς και ηγέτης μέχρι και σήμερα των “φούριας ρόχας” είχε μεγαλύτερη βοήθεια από τους συμπαίκτες του.
9. Μίλος Τεοντόσιτς (32π) – Εραζέμ Λόρμπεκ (25π)
Σερβία- Σλοβενία 96-92
Ημιτελικός 2009
Το Ευρωμπάσκετ έχει μεγάλη παράδοση σε σπουδαίος ημιτελικούς αγώνες που κρίθηκαν στο σουτ. Ένα από αυτά τα παιχνίδια ήταν και της Σερβίας με την Σλοβενία σε μία τρομερή παράσταση από τον Μίλος Τεοντόσιτς το 2009 στο Κατοβίτσε. Ο Σέρβος πλεμέικερ που πλέον ανήκει στους Λος Άντζελες Κλίπερς, σημείωσε 32 πόντους με 6 τρίποντα, ενώ είχε επίσης 3 ριμπάουντ, 4 ασίστ κι ένα κλέψιμο. Αντίπαλο δέος ήταν ο ελεύθερος πλέον Εραζέμ Λόρμπεκ, ο οποίος αν και έκανε νταμπλ νταμπλ (25π, 10ρ, 3κλ.) σε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του με την Εθνική ομάδα, δεν κατάφερε να αποτρέψει την ήττα από την ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
8. Αντρέι Κιριλένκο (29π) – Ραμούνας Σισκάουσκας (30π)
Ρωσία – Λιθουανία 86-74
Ημιτελικός 2007
Δύο παραδοσιακά μπασκετικές χώρες βρέθηκαν αντιμέτωπες στον ημιτελικό της Μαδρίτης. Μία από τις ωραιότερες προσωπικές μονομαχίες που έχουμε δει από δύο σπουδαίους φόργουορντ, τους Αντρέι Κιριλένκο και Ραμούνας Σισκάουσκας. Ο Λιθουανός τότε παίκτης της ΤΣΣΚΑ Μόσχας (πλέον έχει αποσυρθεί) κέρδισε στην άτυπη αυτή μάχη σημειώνοντας 30 πόντους (4ρ, 4ασ, 5κλ) έναντι 29 του Ρώσου (8ρ, 1ασ, 3κλ), όμως ο Κιριλένκο ήταν αυτός που χάρηκε στο τέλος, καθώς η ομάδα του Μπλατ, όχι μόνο πέρασε στον τελικό, αλλά κατέκτησε και το τρόπαιο κόντρα στην Ισπανία σε έναν δραματικό τελικό.
7. Ντιρκ Νοβίτσκι (27π) – Ναβάρο (27π)
Γερμανία – Ισπανία 74-73
Ημιτελικός 2005
Η Γερμανία και ο Ντιρκ Νοβίτσκι πήραν εκδίκηση για την ήττα στον μικρό τελικό της Κωνσταντινούπολης το 2001. Ο Πάου Γκασόλ απουσιάζει αυτή τη φορά, αλλά το αντίπαλο δέος για τον Γερμανό είναι ο Χουάν Κάρλος Ναβάρο, ο οποίος σημείωσε 27 πόντους (4ρ, 2ασ, 1κλ), ακριβώς όσους και ο Νοβίτσκι (27π, 7ρ, 3ασ, 1κλ). Μάλιστα, Νοβίτσκι και Ναβάρο μονομάχησαν και στο φινάλε του δραματικού αγώνα. Ο αρχηγός και φυσικός ηγέτης της Μπαρτσελόνα με τη γνωστή του “μπομπίτα” έδωσε προβάδισμα ενός πόντου στην Ισπανία, αλλά τον τελευταίο λόγο είχε ο σούπερ σταρ των Μάβερικς. Στην αμέσως επόμενη επίθεση και με 4 δευτερόλεπτα να απομένουν στο χρονόμετρο πέτυχε ένα πολύ δύσκολο καλάθι και η Γερμανία πήρε την πρόκριση στον τελικό μετά από 12 χρόνια.
6. Άρβιντας Σαμπόνις (26π) – Ντίνο Ράτζα (25π)
Λιθουανία – Κροατία 90-80
Ημιτελικός 1999
Δύο από τις κορυφαίους Ευρωπαίους σέντερ όλων των εποχών βρέθηκαν αντιμέτωποι στον ημιτελικό της Λιθουανίας με την Κροατία το 1995. Ο Άρβιντας Σαμπόνις (Πρόεδρος της Λιθουανίκης Ομοσπονδίας Μπάσκετ πλέον) σημείωσε 26 πόντους (7/14δ) και μάζεψε 17 (!) ριμπάουντ, ενώ ο Ντίνο Ράτζα πέτυχε 25 πόντους (10/14δ) και μάζεψε 5 ριμπάουντ. Ο Λιθουανός ήταν αυτός που πανηγύρισε στο τέλος έχοντας μεγαλύτερη βοήθεια από τους συμπαίκτες του (Μαρτσιουλόνις 27π). Δεν κατάφερε όμως να κατακτήσει και το τρόπαιο, αφού στον επεισοδιακό τελικό ηττήθηκε από την Σερβία του Τζόρτζεβιτς.
5. Κρέσιμιρ Τσόσιτς (23π) – Γουέιν Μπραμπεντερ (22π)
Γιουγκοσλαβία – Ισπανία 78-67
Τελικός 1973
Ο Γουέιν Μπάμπεντερ οδήγησε την Ισπανία στον τελικό έχοντας αποκλείσει στον ημιτελικό την Σοβιετική Ένωση και σταματώντας έτσι το απίστευτο σερί τους των 8 διαδοχικών κατακτήσεων. Εκεί βρήκε τον Κρέσιμιρ Τσόσιτς και τους Γιουγκοσλάβους. Το παιχνίδι εξελίχθηκε σε παράσταση για τους δύο παίκτες με τον Τσόσιτς να σημειώνει 23 πόντους και Μπράμπντερ 22. Η Γιουγκοσλαβία κατέκτησε δίκαια το τρόπαιο αφού ήταν καλύτερη, ενώ ο Μπάμπεντερ αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά.
4. Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς (22π) – Σεργκέι Μπέλοφ (29π)
Γιουγκοσλαβία – Σοβιετική Ένωση 90-84
Τελικός 1975
Οι Σοβιετικοί επιχειρούν να πάρουν πίσω τα σκήπτρα από τους Γιουγκοσλάβους. Στον τελικό οι Κιτσάνοβιτς και Μπέλοφ θα δώσουν μία εξαιρετική παράσταση με τον Ρώσο να σημειώνει 29 πόντους και τον 22χρονο τότε Σέρβο σκόρερ να πετυχαίνει 22. Παρόλα αυτά οι Γιουγκοσλάβοι, οι οποίοι αγωνίζονταν στην έδρα τους, θα κατακτήσουν το δεύτερο συνεχόμενο χρυσό μετάλλιο.
3. Χουάν Κάρλος Ναβάρο (27π) – Τόνι Πάρκερ (26π)
Ισπανία – Γαλλία 98-85
Τελικός 2011
Δύο σπουδαίοι σκόρερ θα δώσουν τη δική τους παράσταση στον τελικό της Λιθουανίας, εκεί όπου η Ισπανία του Χουάν Κάρλος Ναβάρο αντιμετώπισε τη Γαλλία του Τόνι Πάρκερ. Ο παίκτης της Μπαρτσελόνα θα σημειώσει 27 πόντους (5 ασίστ), έναν περισσότερο από τον Γάλλο βετεράνο πλειμέικερ των Σαν Αντόνιο Σπερς, του οποίου η στατιστική θα γράψει 26 πόντους, 5 ριμπάουντ και 5 ασίστ. Η Ισπανία ήταν η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης, νίκησε σχετικά εύκολα τους Γάλλους και κατέκτησε το δεύτερο συνεχόμενο χρυσό μετάλλιο σε Ευρωμπάσκετ, αποδεικνύοντας ότι πρόκειται για μία σπουδαία φουρνιά παικτών.
2. Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς (41π) – Σαρούνας Μαρτσιουλόνις (32π)
Σερβία – Λιθουανία 96-90
Τελικός 1995
Η συγκεκριμένη μονομαχία θα μπορούσε να είναι και στην πρώτη θέση της λίστας μας. Το γεγονός ότι οι δύο παίκτες αγωνίζονται στην ίδια θέση την κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Ήταν μια ολοκληρωτική εμφάνιση τόσο από τον Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς, ο οποίος σημείωσε 41 πόντους με 9/12 τρίποντα (!) και 3 ασίστ όσο και από τον Σαρούνας Μαρτσιουλόνις, ο οποίος πέτυχε 32 πόντους, 6 ριμπάουντ και 6 ασίστ. Ο Σέρβος πανηγύρισε στο τέλος το χρυσό μετάλλιο, ενώ ο Λιθουανός, πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης, παρά την ήττα στον τελικό ψηφίστηκε ως ο πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά.
1. Νίκος Γκάλης (30+30π) – Ντράζεν Πέτροβιτς (22+28π)
Ελλάδα – Γιουγκοσλαβία 81-77
Ημιτελικός 1987
Ελλάδα-Γιουγκοσλαβία 87-98
Τελικός 1989
Είναι ίσως το καλύτερο “ζευγάρι” που αγωνίστηκε ποτέ σε Ευρωμπάσκετ. Ηταν απίθανοι σκόρερ και οι δύο, ασταμάτητοι ακόμα και στην κακή τους μέρα, απολαυστικοί όταν ήταν αντίπαλοι στο παρκέ. Δύο πολύ κρίσιμα παιχνίδια της Ελλάδας με την Γιουγκοσλαβία εξελίχθηκαν σε προσωπικές τους παραστάσεις. Οι νίκες – όπως και τα τρόπαια – μοιράστηκαν, καθώς οι έδρες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο.
Ο πρώτος αγώνας ήταν το 1987 στον ημιτελικό όταν ο Γκάλης σημείωσε 30 πόντους έναντι 22 του Πέτροβιτς και οδήγησε την Ελλάδα στον τελικό και στη συνέχεια στην κατάκτηση του τροπαίου κόντρα στην Σοβιετική Ένωση. Ο “Gangster” αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και πολυτιμότερος παίκτης της διοργάνωσης.
Δύο χρόνια αργότερα βρέθηκαν στον τελικό και ο Πέτροβιτς πήρε την εκδίκησή του οδηγώντας τη Γιουγκοσλαβία με 28 πόντους στην κατάκτηση του χρυσού. Ο “Μότσαρτ” αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του τουρνουά. Ο Γκάλης σημείωσε 30 πόντους στον τελικό, περιορίστηκε στη δεύτερη θέση, αλλά αναδείχθηκε για τρίτη φορά πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης.