Του Γιώργου Ορφανάκη / info@eurohoops.net
Η αντίστροφη μέτρηση για το σπουδαίο φιλικό του Ολυμπιακού προς τιμήν του Ντούσαν Ίβκοβιτς πλησιάζει και μερικές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του Ευρωπαϊκού μπάσκετ αλλά και του Ευρωπαϊκού τένις θα βρεθούν στο ΣΕΦ (20/9).
Πως να γίνει διαφορετικά όταν έχουμε να κάνουμε με έναν προπονητή που έζησε δεκάδες επιτυχίες στις ομάδες που εργάστηκε και βοήθησε όσο λίγοι το άθλημα τού μπάσκετ να κάνει βήματα μπροστά.
Το Eurohoops θυμάται και παρουσιάζει γεγονότα – ορόσημα στην προπονητική καριέρα του Ντούσαν Ίβκοβιτς, από τις μαγικές στιγμές με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας μέχρι τις ανεπανάληπτες πορείες με τον Ολυμπιακό και την Παρτιζάν.
To “μικρό” Triple Crown με την Παρτιζάν (1978-1979)
Η Παρτιζάν μπορεί να διανύει μία από τις χειρότερες περιόδους της ιστορίας της, όμως το παρόν δεν αντικατοπτρίζει σε καμία περίπτωση το ένδοξο παρελθόν του… θρύλου του Βελιγραδίου. Το άλλοτε καμάρι του σέρβικου, αλλά και Γιουγκοσλαβικού μπάσκετ, γενικότερα, έζησε μοναδικές στιγμές στο παρελθόν, κάποιες από τις οποίες φέρουν την υπογραφή του ενός και μοναδικού Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Πιο συγκεκριμένα, την αγωνιστική περίοδο 1978-1979 ο 35χρονος τότε “Ντούντα” έδειξε τα πρώτα δείγματα γραφής, οδηγώντας την ομάδα του στην κατάκτηση του triple crown πανηγυρίζοντας μέσα σε λίγες εβδομάδες το πρωτάθλημα, το κύπελλο και το Κύπελλο Κόρατς.
Η πρώτη αυτή επιτυχία διαμόρφωσε σε μεγάλο βαθμό την μετέπειτα φιλοσοφία του σπουδαίου κόουτς που σε πολύ νεαρή ηλικία πρόσθεσε στο παλμαρέ του μία σημαντική διάκριση και έθεσε τις βάσεις για την… απογείωση της καριέρας του.
Το ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ (1988)
O Ντούσαν Ίβκοβιτς ανέλαβε το δύσκολο έργο να καθοδηγήσει την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, λίγο μετά το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ του 1987 και οι επιτυχίες δεν άργησαν αν έρθουν. Αφετηρία αποτέλεσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1988 εκεί όπου οι “Πλάβι” ανέβηκαν στο δεύτερο σκαλί του βάθρου αφού πρώτα είχαν ηττηθεί με 76-63 στον τελικό από την Σοβιετική Ένωση.
Η ομάδα μπορεί να ξεχείλιζε από ταλέντο με παίκτες όπως οι Πέτροβιτς, Κούκοτς, Ντίβατς, Ράτζα, Βράνκοβιτς, Πάσπαλι και άλλους, όμως εξίσου σημαντικό ρόλο έπαιξε η παρουσία του “Ντούντα” στον πάγκο. Το βράδυ της 30ης Σεπτεμβρίου του 1988 ήταν επί της ουσίας μόνο η αρχή των όσων θα ακολουθούσαν τα επόμενα χρόνια σε εθνικό επίπεδο.