Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Ο νικητής μένει πάντα στην ιστορία. Περνάει στο πάνθεον του εκάστοτε αθλήματος, όντας ένας από τους καλύτερους! Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος… Οι καλύτεροι που δεν έβαλαν ποτέ στον λαιμό τους το μετάλλιο του πρωταθλητή.
Το Eurohoops επιχειρεί να απομονώσει τις δέκα χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις αθλητών, που αν και είχαν όλες τις απαραίτητες ατομικές δυνατότητες για να στεφθούν πρωταθλητές Ευρωλίγκας, οι επιλογές τους ή οι ομάδες τους, δεν το επέτρεψαν!
Όπως θα δείτε και στη λίστα μας, έχουμε μπασκεμπολίστες που δεν έμειναν να προσπαθήσουν περισσότερο, γιατί τους κάλεσε το ΝΒΑ και υπάρχει και μία περίπτωση που αν και έπαιξε ελάχιστα στη Ευρώπη, έφτασε πιο κοντά από όλους στον απόλυτο στόχο!
1. Αλφόνσο Φορντ
Ομάδες: Περιστέρι (2000-2001, 12 αγώνες), Ολυμπιακός (2001-2002, 20 αγώνες), Σιένα (2002-2003, 22 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 22.2 πόντοι, 3.9 ριμπάουντ, 2.7 ασίστ, 1.5 κλεψίματα
Ξεκινάμε τη λίστα μας με τον κορυφαίο Αμερικανό σκόρερ. Ο Αλφόνσο Φορντ αποτελούσε την επιτομή του πολυβόλου και δεν θα μπορούσε να λείπει από την δεκάδα.
Ο Φορντ, που ήταν κάτι παραπάνω από γνωστό στο ελληνικό κοινό, με τις θητείες του σε Παπάγου, Σπόρτινγκ, Περιστέρι και Ολυμπιακό δεν έφτασε ποτέ στην κορυφή της Ευρωλίγκας και αυτό διότι είχε μόλις μία φορά την ευκαιρία να διεκδικήσει το τρόπαιο.
Την σεζόν 2002/03, εκείνος και η Σιένα προκρίθηκαν στο Final-4 της Βαρκελώνης, όμως δεν μπόρεσαν να βγουν νικητές από τον εμφύλιο με τη Μπενετόν και αρκέστηκαν στην τρίτη θέση.
Όλα αυτά μόλις έναν χρόνο πριν την τραγική κατάληξη του Φορντ, στα 32 του χρόνια. Ο Αμερικανός λύγισε από την λευχαιμία, όμως άφησε πίσω του μία τεράστια μπασκετική κληρονομιά. Η Ευρωλίγκα μάλιστα έδωσε το όνομά του στο βραβείο του κορυφαίου κάθε χρονιάς!
2. Μάρκους Μπράουν
Ομάδες: Μπενετόν (2000-2001, 10 αγώνες), Εφές Πίλσεον (2001-2003, 38 αγώνες), ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2003-2005, 45 αγώνες), Ουνικάχα Μάλαγα (2005-2007, 28 αγώνες), Ζαλγκίρις Κάουνας (2007-2008 και 2009-2011, 42 αγώνες), Μακάμπι Τελ Αβίβ (2008-2009, 16 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 15.3 πόντοι, 2.5 ριμπάουντ, 2.6 ασίστ, 1.0 κλέψιμο
Για σχεδόν 11 χρόνια, ο Μάρκους Μπράουν ήταν ένας εκ των κορυφαίων της Ευρωλίγκας. Τρομερός σκόρερ, με όπλο το τρίποντο, ο Μπράουν πέρασε από αρκετές ομάδες και πάντα έκανε αυτό που ήξερε: να βάζει τη μπάλα στο καλάθι.
Δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει στη πηγή, αν και αγωνίστηκε σε ομάδες που είχαν υψηλούς στόχους. Την διετία 2003/05 βρέθηκε στη Μόσχα, όμως το μοναδικό που κρατάει από την τότε θητεία είναι η παρουσία του στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας την σεζόν 2003/04!
3. Ιγκόρ Ρακότσεβιτς
Ομάδες: Μπούντουτσνοστ (2000-2002, 25 αγώνες), Ρεάλ Μαδρίτης (2005-2006, 20 αγώνες), Ταού Κεράμικα (2006-2009, 65 αγώνες), (Εφές Πίλσεν (2009-2011, 30 αγώνες), Σιένα (2011-2012, 19 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 14.6 πόντοι, 2.3 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 0.8 κλεψίματα
Ακόμα ένας μεγάλος σουτέρ και σκόρερ. Ο Σέρβος γκαρντ ήταν μία όαση και μηχανή καλαθιών. Αναφέρουμε μόνο πως έχει παραλάβει τρεις φορές το βραβείο Αλφόνσο Φορντ, όντας ο κορυφαίος σκόρερ της διοργάνωσης! Κανείς άλλος δεν έχει περισσότερα βραβεία από τον 40χρονο πλέον Ρακότσεβιτς!
Ό,τι και αν έκανε στο παρκέ, ποτέ δεν κατέληξε σε ένα τρόπαιο. Ο Ρακότσεβιτς είχε δύο φορές την ευκαιρία να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης, όμως η Ταού των 4 συνεχόμενων Final-4, πάντα έβρισκε εμπόδια στο δρόμο της προς την επιτυχία.
Το 2007 έχασε από τον μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό, ενώ και την επόμενη χρονιά δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας να την κερδίζει στον ημιτελικό και να σηκώνει εκείνη το τρόπαιο της Ευρωλίγκας στον ουρανό της Μαδρίτης.