Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Ο νικητής μένει πάντα στην ιστορία. Περνάει στο πάνθεον του εκάστοτε αθλήματος, όντας ένας από τους καλύτερους! Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος… Οι καλύτεροι που δεν έβαλαν ποτέ στον λαιμό τους το μετάλλιο του πρωταθλητή.
Το Eurohoops επιχειρεί να απομονώσει τις δέκα χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις αθλητών, που αν και είχαν όλες τις απαραίτητες ατομικές δυνατότητες για να στεφθούν πρωταθλητές Ευρωλίγκας, οι επιλογές τους ή οι ομάδες τους, δεν το επέτρεψαν!
Όπως θα δείτε και στη λίστα μας, έχουμε μπασκεμπολίστες που δεν έμειναν να προσπαθήσουν περισσότερο, γιατί τους κάλεσε το ΝΒΑ και υπάρχει και μία περίπτωση που αν και έπαιξε ελάχιστα στη Ευρώπη, έφτασε πιο κοντά από όλους στον απόλυτο στόχο!
1. Αλφόνσο Φορντ
Ομάδες: Περιστέρι (2000-2001, 12 αγώνες), Ολυμπιακός (2001-2002, 20 αγώνες), Σιένα (2002-2003, 22 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 22.2 πόντοι, 3.9 ριμπάουντ, 2.7 ασίστ, 1.5 κλεψίματα
Ξεκινάμε τη λίστα μας με τον κορυφαίο Αμερικανό σκόρερ. Ο Αλφόνσο Φορντ αποτελούσε την επιτομή του πολυβόλου και δεν θα μπορούσε να λείπει από την δεκάδα.
Ο Φορντ, που ήταν κάτι παραπάνω από γνωστό στο ελληνικό κοινό, με τις θητείες του σε Παπάγου, Σπόρτινγκ, Περιστέρι και Ολυμπιακό δεν έφτασε ποτέ στην κορυφή της Ευρωλίγκας και αυτό διότι είχε μόλις μία φορά την ευκαιρία να διεκδικήσει το τρόπαιο.
Την σεζόν 2002/03, εκείνος και η Σιένα προκρίθηκαν στο Final-4 της Βαρκελώνης, όμως δεν μπόρεσαν να βγουν νικητές από τον εμφύλιο με τη Μπενετόν και αρκέστηκαν στην τρίτη θέση.
Όλα αυτά μόλις έναν χρόνο πριν την τραγική κατάληξη του Φορντ, στα 32 του χρόνια. Ο Αμερικανός λύγισε από την λευχαιμία, όμως άφησε πίσω του μία τεράστια μπασκετική κληρονομιά. Η Ευρωλίγκα μάλιστα έδωσε το όνομά του στο βραβείο του κορυφαίου κάθε χρονιάς!
2. Μάρκους Μπράουν
Ομάδες: Μπενετόν (2000-2001, 10 αγώνες), Εφές Πίλσεον (2001-2003, 38 αγώνες), ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2003-2005, 45 αγώνες), Ουνικάχα Μάλαγα (2005-2007, 28 αγώνες), Ζαλγκίρις Κάουνας (2007-2008 και 2009-2011, 42 αγώνες), Μακάμπι Τελ Αβίβ (2008-2009, 16 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 15.3 πόντοι, 2.5 ριμπάουντ, 2.6 ασίστ, 1.0 κλέψιμο
Για σχεδόν 11 χρόνια, ο Μάρκους Μπράουν ήταν ένας εκ των κορυφαίων της Ευρωλίγκας. Τρομερός σκόρερ, με όπλο το τρίποντο, ο Μπράουν πέρασε από αρκετές ομάδες και πάντα έκανε αυτό που ήξερε: να βάζει τη μπάλα στο καλάθι.
Δεν μπόρεσε ποτέ να φτάσει στη πηγή, αν και αγωνίστηκε σε ομάδες που είχαν υψηλούς στόχους. Την διετία 2003/05 βρέθηκε στη Μόσχα, όμως το μοναδικό που κρατάει από την τότε θητεία είναι η παρουσία του στην καλύτερη πεντάδα της Ευρωλίγκας την σεζόν 2003/04!
3. Ιγκόρ Ρακότσεβιτς
Ομάδες: Μπούντουτσνοστ (2000-2002, 25 αγώνες), Ρεάλ Μαδρίτης (2005-2006, 20 αγώνες), Ταού Κεράμικα (2006-2009, 65 αγώνες), (Εφές Πίλσεν (2009-2011, 30 αγώνες), Σιένα (2011-2012, 19 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 14.6 πόντοι, 2.3 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 0.8 κλεψίματα
Ακόμα ένας μεγάλος σουτέρ και σκόρερ. Ο Σέρβος γκαρντ ήταν μία όαση και μηχανή καλαθιών. Αναφέρουμε μόνο πως έχει παραλάβει τρεις φορές το βραβείο Αλφόνσο Φορντ, όντας ο κορυφαίος σκόρερ της διοργάνωσης! Κανείς άλλος δεν έχει περισσότερα βραβεία από τον 40χρονο πλέον Ρακότσεβιτς!
Ό,τι και αν έκανε στο παρκέ, ποτέ δεν κατέληξε σε ένα τρόπαιο. Ο Ρακότσεβιτς είχε δύο φορές την ευκαιρία να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης, όμως η Ταού των 4 συνεχόμενων Final-4, πάντα έβρισκε εμπόδια στο δρόμο της προς την επιτυχία.
Το 2007 έχασε από τον μετέπειτα πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό, ενώ και την επόμενη χρονιά δεν κατάφερε να προκριθεί στον τελικό, με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας να την κερδίζει στον ημιτελικό και να σηκώνει εκείνη το τρόπαιο της Ευρωλίγκας στον ουρανό της Μαδρίτης.
4. Πάμπλο Πριτζιόνι
Ομάδες: Ταού Κεράμικα – Κάχα Λαμποράλ – Μπασκόνια (2003-2009, 2011-2012, 2016-2017, 148 αγώνες), Ρεάλ Μαδρίτης (2009-2011, 38 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 6.1 πόντοι, 2.5 ριμπάουντ, 4.3 ασίστ, 1.7 κλέψιμο
Ένα από τους παίκτες της χρυσής γενιάς της Μπασκόνια. Η Ταού, όπως λεγόταν τότε είχε 4 συνεχόμενες παρουσίες σε Final-4, με τον Πάμπλο Πριτζιόνι να είναι βασικός συντελεστής των επιτυχιών αυτών. Ημιτελών όμως επιτυχιών, μιας και οι Βάσκοι δεν μπόρεσαν ποτέ να στεφθούν πρωταθλητές και κάπως έτσι ο Αργεντίνος δεν φόρεσε ποτέ στον λαιμό του μετάλλιο πρωταθλητή Ευρώπης.
Ίσως να το είχε καταφέρει, αν μετά το 2011 και τις δύο σεζόν του στη Ρεάλ δεν έφευγε για το ΝΒΑ. Εκεί, φόρεσε την φανέλα των Νικς, Ρόκετς και Κλίπερς, η καριέρα του όμως έκλεισε το 2017 στη Μπασκόνια. Μάλιστα, στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν, έκατσε στον πάγκο των Ισπανών ως πρώτος προπονητής, κίνηση που αποδείχθηκε καταστροφική για την ομάδα, μετά τα συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα.
Κίνηση που δείχνει επίσης την μεγάλη οξυδέρκεια και αγάπη του Πριτζιόνι για το μπάσκετ, επομένως δεν θα γινόταν να μείνει εκτός δεκάδας.
5. Άρβιντας Ματσιγιάουσκας
Ομάδες: Ταού Κεράμικα (2003-2005, 42 αγώνες), Ολυμπιακός (2006-2008, 14 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 17.4 πόντοι, 2.3 ριμπάουντ, 2.2 ασίστ, 1.6 κλεψίματα
Τα κατορθώματα της εκπληκτικής εκείνης Ταού περιλαμβάνονται και εδώ. Ακόμα ένας που φόρεσε την φανέλα της, αλλά δεν κατάφερε ούτε με εκείνη ούτε με άλλη ομάδα να κατακτήσει την Ευρωλίγκα, ήταν ο Άρβιντας Ματσιγιάουσκας.
Ο Λιθουανός έδωσε το παρών το 2005 στον τελικό της διοργάνωσης, η Μακάμπι όμως είχε διαφορετική άποψη και έφτασε στο τρόπαιο, αφήνοντας τον Ματσιγιάουσκας και τους συμπαίκτες του στην δεύτερη θέση. Ο Ματσιγιάουσκας αποτέλεσε μέλος της κορυφαίας πεντάδας της Ευρωλίγκας για εκείνη τη σεζόν.
Δεν είναι ο πρώτος που δεν πιάνει στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου. Είναι όμως απ’ τους λίγους που φάνηκε να το μετανιώνει τόσο γρήγορα. Ίσως λόγω μεγάλων προσδοκιών ή επειδή είχε μάθει να είναι το πρώτο βιολί και κατέληξε να περιορίζεται σ’ έναν συμπληρωματικό ρόλο (19 παιχνίδια, 2.3 πόντοι), ο Λιθουανός υπέγραψε στους Χόρνετς της Οκλαχόμα το 2005 κι επέστρεψε στην Ευρώπη, ένα χρόνο αργότερα!
Η διετία 2006/08 των βρήκε στον Ολυμπιακό, με τον οποίο μέτρησε μόλις 14 αγώνες, με τον σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα και δεκάδες άλλες επιπλοκές να βάζουν ουσιαστικό τέλος, σε μία καριέρα που… έμεινε στη μέση. Το 2010, ο Ματσιγιάουσκας ανακοίνωσε το τέλος, σε ηλικία μόλις 30 ετών.
6. Λουίς Σκόλα
Ομάδα: Ταού Κεράμικα (2000-2007, 144 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 14.3 πόντοι, 5.6 ριμπάουντ, 1.7 ασίστ, 1.2 κλεψίματα, 0.5 μπλοκ
Ακόμα ένας Αργεντίνος της χρυσής γενιάς της χώρας, που πρωταγωνίστησε σε όλες τις διοργανώσεις. Ο Λουίς Σκόλα, πριν κάνει το μεγάλο άλμα για το ΝΒΑ, είχε αγωνιστεί 6 σεζόν στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης, όλες με την Ταού. Μάλιστα, ήταν εκείνος που βίωσε 3 από τα 4 συνεχόμενα αλλά αποτυχημένα Final 4 των Ισπανών (2005-2008), πριν μετακομίσει στο Χιούστον το 2007.
Έμεινε στο ΝΒΑ 10 χρόνια και το 2017 αγωνίστηκε στο κινεζικό πρωτάθλημα. Ενδεικτικά, αναφέρουμε πως είχε στο ενεργητικό του 743 ματς με μέσους όρους 12 πόντους, 6.7 ριμπάουντ και 1,6 ασίστ! Πραγματικός μαχητής!
7. Μιρσάντ Τουρκσάν
Ομάδες: ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2001-2002 και 2003-2004, 37 αγώνες), Σιένα (2002-2003, 21 αγώνες), Φενέρμπαχτσε (2005-2012, 81 αγώνες)
Στατιστικά στην Ευρωλίγκα: 11.8 πόντοι, 10 ριμπάουντ, 1.4 ασίστ, 1.1 κλεψίματα
Ένας ολοκληρωμένος ψηλός, που μπορούσε να κάνει τα πάντα στο γήπεδο. Η ικανότητά του στο ριμπάουντ ήταν αυτή που τον έκανε να ξεχωρίσει. Δεν είναι τυχαίος ο υψηλός μέσος όρος του, μετά από 10 χρόνια παρουσίας στα παρκέ της Ευρωλίγκας!
Και ενώ μπορούσε να πάρει εύκολα τα ριμπάουντ, δεν κατάφερε ποτέ να πάρει… την Ευρωλίγκα! Ο Τούρκος είναι ακόμα ένα παράδειγμα. Όσο καλός και αν είσαι, η ομάδα θα κρίνει το αποτέλεσμα. Η παρουσία του για πολλά χρόνια στην Φενέρμπαχτσε, δεν του επέτρεψε ποτέ να διεκδικήσει ουσιαστικά το τρόπαιο.