Του Πάνου Κατσιρούμπα/ info@eurohoops.net
Ο Μεγεθυντικός φακός ξεκινάει αυτή την εβδομάδα από την Κωνσταντινούπολη και αναλύει το παιχνίδι της Εφές απέναντι στον Ολυμπιακό.
Ανάλυση
Από την αρχή του παιχνιδιού ήταν ξεκάθαρο ένα πράγμα. Ότι η Εφές είχε σκοπό να πιέσει πολύ την περιφέρεια του Ολυμπιακού και να τους βγάλουν εκτός ρυθμού με 1ο στόχο φυσικά τον Βασίλη Σπανούλη. Οι Τούρκοι με τον Τζάνινγκ και τον Ντρέιπερ ξεκίνησαν πιεστικά, ο Λάσμε έδινε πολύ δυναμική αντιμετώπιση με την ταχύτητα του και τα επιθετικά hedge out ενώ και οι υπόλοιποι είχαν αρκετά γρήγορες περιστροφές με την Εφές σταθερά να αντιμετωπίζει και με 3ο παίχτη κυρίως από την αδύναμη πλευρά τα πικ εν ρολ του Ολυμπιακού.
Οι Τούρκοι αποφάσισαν να ρισκάρουν τα σουτ από τη θέση 1 όσο ήταν στο παρκέ ο Μάντζαρης και ταυτόχρονα τα σουτ από το 4. (Πρίντεζης– Πέτγουεϊ). Στο 1ο ημίχρονο το πληρώσανε με τον Μάντζαρη να σκοράρει σχεδόν σε κάθε ευκαιρία και να φτάνει τους 11 πόντους σχετικά νωρίς. Το μοναδικό σημείο που η Τουρκική άμυνα εμφανίστηκε ευάλωτη ήταν όταν ήταν ταυτόχρονα στο παρκέ ο Κρστιτς με τον Μπιέλιτσα. Ο Σέρβος σέντερ δεν είναι το ίδιο γρήγορος με τον Λάσμε ενώ και ο Μπιέλιτσα δεν κάλυπτε καλά τα κενά από την αδύναμη πλευρά με αποτέλεσμα οι Ερυθρόλευκοι να βρουν κάποια εύστοχα σουτ και τελειώματα μετά από πικ εν ρολ. Ακόμα και όταν ο Ολυμπιακός έβρισκε σκοράρισμα ήταν ξεκάθαρο ότι δεν είχε ικανοποιητικό ρυθμό ενώ ταυτόχρονα δεν μπορούσε να ανοίξει και το σκοράρισμα στο ανοιχτό γήπεδο.
Οι Τούρκοι από τη πλευρά τους στα πρώτα λεπτά είχαν ως πηγή δημιουργίας και εκτέλεσης τον Τζάνινγκ, με ξεκάθαρο στόχο να εκμεταλλευτούν τα μις ματς που έδινε η άμυνα του Ολυμπιακού με τις αλλαγές που έκανε. Σημαντική βοήθεια προσέφερε ο Ερτέλ από τη 2η περίοδο και μετά πασάροντας καλά πάνω στις αλλαγές για ανοιχτά σουτ από τη περιφέρεια αλλά και εύκολο σκοράρισμα μέσα από τη ρακέτα. Ήταν σίγουρα το καλύτερο παιχνίδι του Γάλλου που τελείωσε τον αγώνα με 9 πόντους και 6 τελικές πάσες. Η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν αρκετά καλή στο 1ο ημίχρονο κάτι που δεν ίσχυσε στο 2ο.
Οι Τούρκοι χτύπησαν σε κάθε μις ματς τον Ολυμπιακό είτε με σκοράρισμα από τον Περπέρογλου, τον Μπιέλιτσα και τον Κρστιτς κοντά στο καλάθι είτε με τον Ντρέιπερ κατά βάση από τη περιφέρεια που σκόραρε μεγάλα σουτ. Ο Ντούντα άλλαζε συνεχώς τη περιφερειακή του γραμμή για να έχει συνεχώς φρέσκα πόδια στην άμυνα. Ειδικά με την 3αδα Μπαλμπάϊ, Ντρέιπερ, Οσμάν στο τέλος της 3ης περιόδου και στις αρχές της 4ης έβγαλαν συγκλονιστικές άμυνες και έδωσαν και μεγάλες βοήθειες στην επίθεση με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί σε εκείνο το σημείο μια διαφορά που ουσιαστικά έγειρε τη πλάστιγγα.
Στην άμυνα σταμάτησαν πλήρως τον Σπανούλη αναγκάζοντας τον σε μια από τις χειρότερες βραδιές του στη διοργάνωση. Δεν βρήκε ούτε σκορ, ούτε χώρους για να ανοίξει την άμυνα ενώ η Τουρκική άμυνα δεν του έδωσε ελεύθερες ματιές για δημιουργία. Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί λίγο περισσότερο τον Πρίντεζη στο ποστ ειδικά με τον Σάριτς ενώ κόστισε πολύ και η φθορά με τα φάουλ του Ντάρντεν που παίζει εξαιρετική άμυνα και στα πόδια στις αλλαγές αλλά και στο ποστ.
Συνολικά ήταν μια δίκαιη νίκη για την Έφες που φάνηκε πιο έτοιμη, διάβασε καλύτερα τα πλεονεκτήματα της μέσα στο παιχνίδι και πήρε πολλά από πολλούς και στο αμυντικό και στο επιθετικό κομμάτι.