Του Άρη Μπάρκα/ barkas@eurohoops.net
Ο Ντομινίκ Ουίλκινς και ο Μπάιρον Σκοτ έπαιξαν στην Ευρωλίγκα εξαιτίας του Παύλου και παραλίγο να γίνει το ίδιο και με τον Τσάρλς Μπάρκλεϊ. Τα νέα του θανάτου του Γιαννακόπουλου δημοσιεύτηκαν στον επίσημο ιστότοπο του ΝΒΑ και οι φιλοδοξίες του για τον Παναθηναϊκό έφταναν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Ο λόγος για αυτό είναι απλός. Ο Γιαννακόπουλος ήθελε μόνο το καλύτερο για τον Παναθηναϊκό και στο μπάσκετ αυτό σημαίνει ΝΒΑ.
“Είδα χθες βράδυ έναν εκληκτικό παίκτη στην τηλεόραση, στο Ολ Σταρ Γκέιμ του ΝΒΑ που πρέπει να αποκτήσουμε, Μα… κάτι”, είπε στον εμβρόνητο Ρίτσαρντ Ντουξάιρ, τον αμερικανό προπονητή του Παναθηναϊκού τη σεζόν 1987-88. Ο Γιαννακόπουλος που όπως είχε δηλώσει δεν γνώριζε τότε σχεδόν τίποτα από μπάσκετ, εννοούσε τον Μάτζικ Τζόνσον. “Αν θέλεις αυτόν πρόεδρε, πρέπει να του δώσεις και τα κλειδιά της εταιρίας σου“, απάντησε ο Ντουξάιρ.
Και παρότι δεν υπέγραψε ποτέ τον Μάτζικ, δύο χρόνια μετά απέκτησε το νο45 του ντραφτ του 1990, τον Αντόνιο Ντέιβις, ο οποίος αποδείχθηκε ο πρώτος από μια σειρά μεγάλων παικτών του ΝΒΑ που έπαιξαν για τον Παναθηναϊκό.
Οι Πράσινοι είχαν αρκετούς προπονητές που δεν πίστευαν ότι οι βετεράνοι του ΝΒΑ θα μπορούσαν να κάνουν την διαφορά στην Ευρώπη, ειδικά οι Σέρβοι Μπόζα Μάλκοβιτς και Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ο Γιαννακόπουλος, όμως, ήθελε το πρεστίζ που φέρνουν αυτοί οι παίκτες.
Έχοντας αρχίσει το φλερτ μαζί του από το 1994, ο Ντομινίκ Ουίλκινς υπέγραψε ένα διετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό το 1995. O Γιαννακόπουλος εκμεταλεύτηκε το λοκ άουτ του 1995, το οποίο κράτησε μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου και ο Ουίλκινς παρότι είχε ακόμα δύο χρόνια συμβόλαιο με τους Σέλτικς, εξάσκησε όρο εξαγοράς που υπήρχε στη συμφωνία του και έμεινε ελεύθερος. Ο 35χρονος Ουίλκινς είχε στα χέρια του το πιο ακριβό ως τότε συμβόλαιο για παίκτη εκτός ΝΒΑ, συνολικά επτά εκατομύρια δολάρια για δύο χρόνια.
Τα λεφτά που πήρε ο Ντομινίκ, με δεδομένους τους μισθούς πριν το 1995 στο ΝΒΑ, ήταν τα περισσότερα που είχε βγάλει στην καριέρα του.
Όπως έγραψε τότε η “International Herald Tribune” ο Ντομινίκ Ουίλκινς “προς έκπληξη όλων εκτός των συμπαικτών του, αποδέχθηκε ένα διετές συμβόλαιο στην Ελλάδα, που περιελάμβανε μια αύξηση κοντά στα δύο εκατομύρια, μια τετραόροφη βίλα της επιλογής του, υπηρέτρια, δύο αυτοκίνητα και πληρωμένους τους φόρους στην Ελλαδα”.
Με τον Ουίλκινς στο παρκέ, ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που κατέκτησε την Ευρωλίγκα το 1996, το πρώτο από τα έξι ευρωπαϊκά πράσινα τρόπαια.
Και το πιο παρανοϊκό στοιχείο της ιστορία είναι το ακόλουθο. Ο Ουίλκινς αποφάσισε να αφήσει την ομάδα στους τελικούς του 1996, όπου ο Παναθηναϊκός τελικά ηττήθηκε από τον Ολυμπιακό. Ο ίδιος έλεγε ότι ήταν τραυματίας, οι καυγάδες του με τον Μάλκοβιτς ήταν καθημερινοί και τελικά ο Παύλος Γιαννακόπουλος αποφάσισε να τον πληρώσει και τα επτά εκατομμύρια του διετούς του συμβολαίου, παρότι ο Ουίλκινς ποτέ δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα.
Γιατί; Ήξερε ότι αυτό ήταν το κόστος που έπρεπε να πληρώσει για να φανεί αξιόπιστος στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Λίγους μήνες αργότερα ο Παύλος Γιαννακόπουλος χρησιμοποίησε το παράδειγμα αυτής της αξιοπιστίας προκειμένου να πείσει την φαρμακευτικό κολοσσό Merck να συνεργαστεί μαζί του. Και παρότι οι προπονητές συνέχιζαν να μην ενθουσιάζονται στην ιδέα των βετεράνων του ΝΒΑ, αυτός και ο Θανάσης Γιαννακόπουλος συνέχιζαν να τους φέρνουν.