Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Είσαι Έλληνας? Πασάρεις πολύ, πασάρεις καλά, γράφεις ιστορία! Ο Βασίλης Σπανούλης προσπέρασε τον Δημήτρη Διαμαντίδη και είναι πια ο πρώτος assistman όλων των εποχών στην ιστορία της Ευρωλίγκα! Ο 3D είναι τώρα δεύτερος με 1255 ασίστ σε 278 παιχνίδια και ο Θοδωρής Παπαλουκάς έχει πέσει στην 5η θέση.
Με 977 ασίστ σε 252 συμμετοχές. Τον έχουν περάσει ο Μίλος Τεόντοσιτς και μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο Τόμας Ερτέλ! Πολύ ψηλά βρίσκεται και ο Νίκος Ζήσης. Ο άσος της Μπάμπεργκ είναι στην 8η θέση με 875 τελικές πάσες.
Να πούμε εδώ γιατί είναι… ιστορικά δίκαιο να αναφερθεί πως όσο περνούν τα χρόνια, τα παιχνίδια στην διοργάνωση αυξάνονται με αποκορύφωμα το νέο φορμάτ που έχει 30 αγωνιστικές στη κανονική περίοδο! Αυτό σημαίνει πως παίκτες – γίγαντες του αθλήματος που έχουν αποχωρήσει, έχουν μειονέκτημα σε σχέση με τους νυν παίκτες που έχουν πολλά περισσότερα παιχνίδια κάθε σεζόν για να “γράφουν” αριθμούς και να σπάνε τα ρεκόρ των παλιών!
Όλοι κορυφαίοι, όλοι Έλληνες.
Πρόκειται για μια σπάνια ιστορική συγκυρία, να βλέπουμε στην Ευρωλίγκα παίκτες από την ίδια χώρα να είναι από τους πρώτους ALL TIME σε μια τόσο βασική στατιστική κατηγορία. Το Eurohoops δεν γινόταν να αφήσει ανεκμετάλλευτη αυτή την περίσταση. Μίλησε και με τους 3 και τους κατέθεσε τις ίδιες 6 ερωτήσεις! Όλοι τους απάντησαν με μεγάλη διάθεση και χαρά, κάτι που θα εισπράξετε και από το αποτέλεσμα.
Απολαύστε μαζί τους Greek Kings of Assists και τις απαντήσεις τους, αποκλειστικά στο Eurohoops σε ένα μοναδικό θέμα, προσαρμοσμένο στις απαιτήσεις του μεγάλου γεγονότος.
1. Πως αισθάνεσαι που οι 2 πρώτοι πασέρ στην ιστορία της Ευρωλίγκας είναι Έλληνες?
Διαμαντίδης: “Είναι σίγουρα κάτι ξεχωριστό. Φαντάζομαι δεν συμβαίνει συχνά να βλέπεις τόσους παίκτες από την ίδια χώρα να είναι τόσο ψηλά σε μια τόσο σημαντική κατηγορία του παιχνιδιού, στην Ευρωλίγκα. Πρέπει να μας χαροποιεί ως γεγονός και είναι κάτι που μπορεί να κάνει περήφανους τους μπασκετικούς. Είναι μια απόδειξη πως η ελληνική σχολή έχει έφεση σε αυτό το στοιχείο. Λογικά δείχνει κάτι και στους μπασκετικούς εκτός Ελλάδας, ότι οι Έλληνες είναι στις 3 πρώτες θέσεις”.
Παπαλουκάς: “Είναι πολύ τιμητικό για το ελληνικό μπάσκετ πως οι πρώτοι πασέρ στην ιστορία της Ευρωλίγκας είναι Έλληνες. Για μένα που έχω σταματήσει το μπάσκετ, με κάνει να εκτιμώ ακόμα περισσότερο το πόσο τυχερός είμαι που υπήρξα συμπαίκτης με τα 2 αυτά παιδιά, όπως και όλους τους υπόλοιπους”.
Σπανούλης: “Είναι πράγματι κάτι που δεν συμβαίνει συχνά. Είναι πολύ τιμητικό για την πατρίδα μας να έχει τους πρώτους πασέρ στην ιστορία της Ευρωλίγκας. Πιστεύω πως αυτό δείχνει το μπασκετικό IQ των Ελλήνων και ότι μας αρέσει να παίζουμε ένα ομαδικό μπάσκετ. Κάπως έτσι χτίσαμε την τελευταία 15ετία μια συγκεκριμένη σχολή μπάσκετ. Μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι και θέλοντας να βρίσκουμε πάντα την καλύτερη δυνατή λύση”.
2. Ποιο στοιχείο οδηγεί ένα παίκτη σε τέτοια παραγωγικότητα και διάρκεια στις τελικές πάσες. Η αντίληψη του παιχνιδιού και το υψηλό μπασκετικό IQ ή η συνειδητή επιλογή να είναι το πιο βασικό Option η πάσα στο Decision Making του με τη μπάλα στα χέρια?
Δ:”Πιστεύω ότι είναι ο συνδυασμός και των 2 χαρακτηριστικών που παραθέτεις. Πρέπει να μπορείς να δεις κάθε φορά την σωστή πάσα, να έχεις την αντίληψη να την σκεφτείς και παράλληλα να θέλεις να την επιχειρήσεις. Χρειάζονται και τα δύο, όπως και ταχύτητα στις αποφάσεις. Να ξέρεις, όμως, πως πολλές φορές το να πασάρεις από το να εκτελέσεις σε μια συγκεκριμένη κατάσταση παιχνιδιού, είναι αυτό που πραγματικά μπορείς να κάνεις, η σίγουρη επιλογή σου! Να είμαστε αντικειμενικοί”.
Π: “Το να έχεις τέτοια παραγωγικότητα στις τελικές πάσες, σίγουρα είναι συνδυασμός αντίληψης παιχνιδιού και μπασκετικού IQ. Από εκεί και πέρα πρέπει κι εσύ ο ίδιος να θέλεις να βοηθήσεις την ομάδα σου, δημιουργώντας συνέχεια καλές ευκαιρίες για σκοράρισμα, με μια πάσα”.
Σ: “Είναι ένας συνδυασμός κυρίως αντίληψης και μπασκετικής ευφυίας. Πρέπει να το έχεις μέσα σου, να θες να πασάρεις και συνεχώς να αναζητάς την καλύτερη δυνατή λύση. Πολλές φορές δεν είναι μια ασίστ, αλλά μια πολύ καλή επιλογή, που θα οδηγήσει σε καλάθι ή έναν άλλο συμπαίκτη σου σε τελική πάσα. Για μένα κι αυτό ασίστ είναι! Παίζει μεγάλο ρόλο η ταχύτητα εκτέλεσης της πάσας, γιατί στο τοπ επίπεδο η σκέψη και η πράξη πρέπει να γίνονται σε κλάσματα δευτερολέπτου. Ο γνώμονας είναι να βοηθήσεις την ομάδα σου, αλλά όλα πρέπει να γίνονται πολύ γρήγορα και να ξέρεις ανά πάσα στιγμή που βρίσκονται οι συμπαίκτες σου”.
3. Αν πρέπει να επιλέξεις ένα στιλ πάσας ως Specialite του Διαμαντίδη του Παπαλουκά και του Σπανούλη, ποιο είναι? Ο καθένας σας μπορεί να μιλήσει για τους άλλους δύο!
Δ: “Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα στιλ πάσας στο οποίο ειδικευόταν ο Παπαλουκάς. Αν το κάνω, ίσως τον αδικήσω. Ο Θοδωρής είχε το χάρισμα να διαβάζει γρήγορα και σωστά το παιχνίδι και τις αντίπαλες άμυνες. Έτσι, μπορούσε κάθε φορά να αντιληφθεί πότε και που είναι καλύτερο να πασάρει κι επίσης είχε την ποιότητα να μετατρέπει την σκέψη του σε πράξη. Θα έλεγα πως ήξερε να δίνει την μπάλα στον κατάλληλο παίκτη, το κατάλληλο τάιμινγκ. Ο Σπανούλης έχει για μένα ένα στιλ πάσας, στο οποίο ξεχωρίζει. Είναι οι σκαστές πάσες που κάνει, κυρίως μετά από P n R. Ο Βασίλης περνάει συχνά πολύ δύσκολες σκαστές πάσες από δύσκολες γωνίες, που πιστεύεις ότι δεν θα καταλήξουν στον αποδέκτη τους. Έχει πολύ μεγάλη ικανότητα σε αυτό”.
Π: “Νομίζω η σπεσιαλιτέ πάσα που έρχεται πρώτη στο μυαλό μου ως χαρακτηριστική του Δημήτρη είναι αυτές που κάνει δημιουργώντας ρήγμα και δίνοντας πάσα για ελεύθερο σουτ στην αδύναμη πλευρά, είτε προς τα πίσω, στη γραμμή του τριπόντου. Του Βασίλη σίγουρα μετά το P n R η γρήγορη σκαστή πάσα”!
Σ: “Τόσο ο Δημήτρης, όσο και ο Θοδωρής είχαν πολύ μεγάλο ρεπερτόριο στο δημιουργικό κομμάτι, κάτι που τους έκανε απρόβλεπτους. Κι αυτό είναι το δύσκολο, που ωθεί ένα δημιουργό στο να ξεχωρίζει. Για τον Δημήτρη, η skip πάσα πιστεύω ότι είναι το σήμα – κατατεθέν του! Την έκανε εξαιρετικά και με πολύ μεγάλη ταχύτητα, συνήθως μετά από P n R. Όσο για τον Θοδωρή λόγω του ύψους και της οξυδέρκειας που τον διέκρινε, οι πάσες που έκανε όταν ήταν στον αέρα και πάντα έβρισκε τον ξεμαρκάριστο παίκτη. Οι προπονητές πάντα διδάσκουν να μην αποφασίζεις και να μην πασάρεις όταν είσαι στον αέρα, αλλά ο Παπαλουκάς αποτελούσε την εξαίρεση κι αυτή η κίνηση ήταν μεγάλο προτέρημά του”.
4. Έχεις κάνεις αμέτρητες ασίστ. Πες μου μια που σου έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη, που δεν θα ξεχάσεις ποτέ και σου έρχεται πρώτη στο μυαλό.
Δ: “Τι να σου πω τώρα… Προσπαθώ αλλά δεν μου έρχεται κάποια συγκεκριμένη πάσα μου, που να κατέληξε σε ένα τόσο σημαντικό καλάθι. Ας πούμε, η πάσα του Ζήση πριν το τρίποντο με την Γαλλία (σ.σ ημιτελικός Eurobasket ’05) που ήταν όντως μια σημαντική στιγμή για όλους μας, θα μου ερχόταν στο μυαλό και θα την ξεχώριζα. Αλλά δεν την έκανα εγώ. Ο Νίκος την έκανε και έδωσε την μπάλα σε μένα (γέλια)”!
Π: “Ευτυχώς, οι 3 μας έχουμε πάρα πολλές πάσες να θυμόμαστε. Αν πρέπει να ξεχωρίσω μια, είναι η πάσα στον Σχορτσανίτη, στον ημιτελικό με τις ΗΠΑ στη Σαϊτάμα, που καταλήγει σε κάρφωμα του Σοφοκλή”.
Σ: “Η πιο εύκολη ερώτηση που θα μπορούσες να μου κάνεις! Σίγουρα η πάσα στον Πρίντεζη στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ. Είναι ίσως η πιο γρήγορη απάντηση που μπορεί να έχει δώσει παίκτης! Δεν χρειάστηκε να σκεφτώ”.
5. Πολλοί λένε πως οι ψηλοί πρέπει να δίνουν ποσοστό του μισθού τους σε παίκτες όπως εσείς που τους ανεβάζετε το μέσο όρο πόντων τους, σε σχέση με αυτό που έχουν στη καριέρα τους συνολικά στα άλλα κλαμπ που έχουν αγωνιστεί. Ισχύει?
Δ: “Το έχω ακούσει κι εγώ, αλλά δεν θα συμφωνήσω. Το έχετε σκεφτεί ποτέ αντίστροφα? Εμείς τους δίνουμε την μπάλα, αλλά αν δεν ήξεραν πως να κινηθούν στο χώρο, αν δεν σκόραραν, θα έμπαινε καλάθι? Θα κάναμε εμείς ασίστ? Η πεμπτουσία του μπάσκετ είναι να βάζεις την μπάλα στο καλάθι. Κι όλοι αυτοί οι ψηλοί το κάνουν. Μην το υποτιμάμε αυτό, το θέμα είναι να καταλήξει η μπάλα μέσα! Πιστεύω ότι είναι εντελώς αμφίδρομο και ο πασέρ με τον Finisher έχουν την ίδια συμβολή”.
Π: “Αν δεν υπήρχαν οι ψηλοί που πιάνουν τις ασίστ, εμείς δεν θα γράφαμε τόσο μεγάλο αριθμό στις τελικές πάσες, στη καριέρα μας. Άρα, είναι συνδυαστικό. Είμαστε τυχεροί που είχαμε ψηλούς συμπαίκτες μας που είχαν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τις πάσες μας και αυτοί ήταν τυχεροί που είχαν εμάς συμπαίκτες και τους βοηθούσαμε να ανεβάσουν την απόδοσή τους”.
Σ: “Είναι συνδυασμός ικανοτήτων ψηλών – κοντών και της συνεργασίας που έχεις μαζί τους εντός, αλλά και εκτός γηπέδου, μέχρι να βρεθεί το κοινό σημείο συνεννόησης. Ήμουν τυχερός που συνεργάστηκα και συνεργάζομαι ακόμα με σπουδαίους ψηλούς. Ο ένας χρειάζεται τον άλλο. Ο ψηλός ένα καλό δημιουργό να του περνάει την μπάλα εκεί που θέλει στο σωστό τάιμινγκ. Εμείς θέλουμε ψηλούς που ρολάρουν γρήγορα, έχουν αντίληψη του χώρου και μετουσιώνουν τις πάσες μας σε καλάθι”.
6. Η γενιά σας σίγουρα επηρεάστηκε από τους “μπασκετικούς ήρωες” του ’87. Πιστεύεις πως οι επόμενες γενιές που θα παρακολουθείτε εσείς πολλά χρόνια μετά θα είναι δικοί σας μπασκετικοί “γόνοι”? Θα βγάλει η Ελλάδα κι άλλους σπουδαίους πασέρ συνεχιστές της δικής σας πανίσχυρης παράδοσης?
Δ: “Ειλικρινά, είναι δύσκολο να απαντήσω. Η ερώτηση αφορά το μέλλον. Σίγουρα εμείς πήραμε ερεθίσματα από τους παλιότερους για να αγαπήσουμε το μπάσκετ και να αφοσιωθούμε σε αυτό. Κάθε παιδί που ξεκινάει, είναι λογικό να επηρεάζεται από τις εικόνες που έχει στο μυαλό του εκείνη τη στιγμή. Μακάρι να συμβεί αυτό. Να βγάλει το ελληνικό μπάσκετ σπουδαίους παίκτες, όχι απαραίτητα καλούς πασέρ! Σε πολλά χρόνια από τώρα, όταν τους βλέπουμε να παίζουν, θα μπορούμε να απαντήσουμε πιο εύκολα. Αν, όντως, συμβάλλουμε κι εγώ και τα άλλα παιδιά της γενιάς μου σε κάτι τέτοιο, σίγουρα θα είναι μεγάλη ικανοποίηση για μας και θα μας κάνει πολύ χαρούμενους”.
Π: “Αν έχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε κι εμείς με την σειρά μας μπασκετική φουρνιά, όπως πράγματι έκανε αυτή του ’87 που “έβγαλε” εμάς, θα είναι πολύ σημαντικό και τιμητικό. Σίγουρα θα παρουσιαστούν κι άλλοι πολλοί σπουδαίοι πασέρ, γιατί το ελληνικό μπάσκετ έχει αποδείξει τα τελευταία 30 χρόνια πως έχει μια δική του ξεχωριστή μπασκετική σχολή να το εκπροσωπεί”.
Σ: “Σίγουρα πήραμε ερεθίσματα από την γενιά του ΄87 και αγαπήσαμε το μπάσκετ μέσα από αυτή και τους παίκτες που την εκπροσωπούσαν. Εύχομαι μέσα από τη καρδιά μου οι επόμενες γενιές να αγαπήσουν το μπάσκετ μέσα από μας και πιστεύω πως αυτό θα είναι το μεγαλύτερο επίτευγμα ξέχωρα από όλους τους τίτλους που έχουμε κατακτήσει και οι 3 μαζί. Αν καταφέρουμε να παρασύρουμε θετικά κάποια παιδιά και να τα εμπνεύσουμε να ασχοληθούν με το μπάσκετ , αυτή θα είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά που θα μπορούσαμε να αφήσουμε στο ελληνικό μπάσκετ. Κάτι τέτοιο θα με έκανε πολύ περήφανο και είμαι σίγουρος πως το ίδιο ισχύει για το Θοδωρή και το Δημήτρη”.