Έρευνα του Eurohoops: Οι παίκτες απαντούν! Διαφορές στην καθημερινότητα μεταξύ NBA, Ευρωλίγκας και Κίνας

Του Διονύση Αραβαντινού / @AravantinosDA

Οι τρεις καλύτερες διοργανώσεις στον κόσμο είναι χωρίς αμφιβολία το NBA, η Ευρωλίγκα και το κινεζικό πρωτάθλημα. Οι κορυφαίοι παίκτες στον κόσμο αγωνίζονται σε αυτά τα πρωταθλήματα και κάποιοι από αυτούς είχαν την ευκαιρία να πάρουν γεύση και από τα τρία.

Αυτοί οι παίκτες, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι Αμερικανοί έχουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο, να δουν διαφορετικές πόλεις και να γνωρίσουν διαφορετικές κουλτούρες, αλλά και διαφορετικά στυλ μπάσκετ, γήπεδα, οπαδούς κλπ. Ποιες είναι οι διαφορές στην καθημερινότητα των παικτών; Σε τι διαφέρει ο τρόπος ζωής σε αυτές τις τρεις ηπείρους?

Σε μία έρευνα με δυο μέρη το Eurohoops συζήτησε με 10 μοναδικούς παίκτες που έχουν αγωνιστεί και στα τρία αυτά πρωταθλήματα. Στο πρώτο μέρος αναλύσαμε τις βασικές διαφορές, την προσαρμογή στους κανονισμούς και οι παίκτες εξέφρασαν την άποψη τους για το ποια διοργάνωση έρχεται δεύτερη μετά το ΝΒΑ.

Μπορείτε να διαβάσετε το πρώτο μέρος ΕΔΩ.

Διαβάστε το δεύτερο μέρος:

Περιγράψτε την καθημερινότητα σας και ποιες είναι οι βασικές διαφορές στη προπόνηση, τα παιχνίδια και την εκγύμναση.

NBA:

• Ντι Τζει Γουάιτ: Στο NBA περνάς πολλές ώρες στο γυμναστήριο. Λόγω των πολλών παιχνιδιών οι προπονήσεις είναι λίγες. Κατά την διάρκεια της προπόνησης δουλεύεις σκληρά περίπου για 45 λεπτά. Δίνεται μεγάλη έμφαση στα βάρη, την εκγύμναση και το σουτ.
• Μπόμπι Μπράουν: Δεν υπάρχει πολύς χρόνος για προπόνηση επειδή έχεις αγώνα σχεδόν κάθε μέρα. Υπάρχει προαιρετική εκγύμναση και πολλά παιδιά επιλέγουν να την κάνουν. Κάνουν βάρη και προπόνηση στο σουτ.
• Ντορέλ Ράιτ: Πολύ πιο χαλαρή από ότι στην Ευρώπη. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του NBA είναι ότι έχεις όλα όσα χρειάζεσαι. Τους καλύτερους γυμναστές, προπονητές και τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις. Αν κάτι δεν πάει καλά με το κορμί σου, έχεις κρυοθεραπεία, ζεστό μπάνιο, ο,τι χρειάζεσαι. Επίσης στην Κίνα τα πράγματα είναι χαλαρά. Είναι ευχή και κατάρα στο ΝΒΑ. Εάν ανήκεις σε μια μεγάλη ομάδα, δεν έχεις πολλές προπονήσεις. Είναι περισσότερο συντηρητικές με στόχο να διατηρείς το σώμα σου σε καλή κατάσταση κ.λπ. Έχεις προσωπικούς γυμναστές, προπονητές για φυσική κατάσταση και ατομική βελτίωση. Όταν παίζεις σε ομάδες που δεν κερδίζουν συχνά, τότε οι προπονήσεις είναι πολλές με στόχο την ομαδική βελτίωση. Ορισμένες ομάδες το χρειάζονται αυτό, επειδή έχουν πολλούς νέους παίκτες που δεν έχουν το σωστό work ethic. Ερχόμενοι στο ΝΒΑ, μετά από μία μόλις χρονιά στο κολέγιο, δεν έχουν μάθει να δουλεύουν σωστά. Έτσι, οι προπονητές γίνονται προπονητές γυμνασίου και αρχίζουν να διδάσκουν στους παίκτες τα βασικά στοιχεία που χρειάζονται για να πετύχουν. Ο μέσος όρος ηλικίας στο ΝΒΑ γίνεται όλο και πιο μικρός και η δουλειά του προπονητή γίνεται πιο δύσκολη.
• Κρις Σίνγκλετον: Παίζεις αγώνες και ξεκουράζεσαι. Στο ΝΒΑ έχει μεγάλη σημασία η ξεκούραση και η αυτοπεποίθηση. Στις μέρες μας οι ρολίστες παίρνουν πολλά σουτ από δημιουργία των αστέρων της ομάδας. Το ερώτημα είναι αν μπορείς να βάλεις με συνέπεια αυτά τα σουτ. Εάν μπορείς να το κάνεις, θα ανταμειφτείς.
• Άλεξ Κίρκ: Έρχεσαι νωρίς και ξεκινάς να κάνεις ατομικές προπονήσεις. Ο καθένας έχει ατομικό πρόγραμμα με βάρη και τις δικές του ασκήσεις στο παρκέ. Ύστερα, ακολουθεί μια πολύ σύντομη προπόνηση. Περιλαμβάνει μερικές ασκήσεις και μετά συνεχίζεις το πρόγραμμα με στόχο την ατομική βελτίωση. Έχεις πολύ περισσότερο χρόνο για να δουλέψεις στις αδυναμίες σου με διαφορετικούς προπονητές και αυτό βοηθά πολύ στο να εξελίξεις το παιχνίδι σου.

• Τζος Πάουελ: Μεγάλη έμφαση στην αποκατάσταση και το ατομικό πρόγραμμα προπόνησης. Παρακολουθούν και προσαρμόζουν τα πράγματα και ξέρω ότι η μεταμόρφωση είναι μεγάλη τώρα. Θέλουν να είναι βέβαιοι ότι οι παίκτες δεν υπερφορτώνονται, ώστε να είναι έτοιμοι να αποδώσουν όταν πρέπει. Στο NBA, οι προπονήσεις γίνονται το πρωί και μετά οι παίκτες είναι ελεύθεροι.
• Μάτσει Λάμπε: Όταν έπαιζα στο ΝΒΑ, ήμουν 18 χρονών. Έγινα ντράφτ με βλέμμα στο μέλλον. Ως rookie ερχόμουν στο γήπεδο μιάμιση ώρα νωρίτερα και δούλευα. Επίσης, έπρεπε να μένω μέχρι αργά. Πέρναγα πολύ χρόνο στο αυτοκίνητο, ανάμεσα στις προπονήσεις, από το Madison Square Garden (στο κέντρο της πόλης) έως τις εγκαταστάσεις (Westchester). Έχασα πολύ βάρος όταν ήμουν εκεί αλλά δεν κατάφερα να παίξω. Στη συνέχεια, όταν έγινα trade στο Φοίνιξ, είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με τον Μάικλ Ντ‘ Αντόνυ. Ήμουν 19 ετών και με βοήθησε πολύ. Στο NBA είναι σύνηθες οι παίκτες να έρχονται νωρίς και να μένουν και μετά την προπόνηση για να δουλέψουν παραπάνω. Υπάρχουν τόσα πολλά παιχνίδια που κάνουν την pre-season (βάρη, προπονήσεις) σκληρή. Μόλις αρχίσει η κανονική περίοδος, δεν υπάρχουν πολλές δυνατές προπονήσεις. Δουλεύεις περισσότερο πάνω  στην ατομική βελτίωση.
• Ντέρικ Ουίλιαμς: Τα πάντα στο NBA είναι πιο εξατομικευμένα. 2-3 παίκτες ανατίθενται σε έναν προπονητή, δουλεύοντας πάνω σε συγκεκριμένα σημεία του παιχνιδιού, το σώμα τους και το σουτ, ενώ στην Ευρώπη οι προπονήσεις είναι τις περισσότερες φορές διπλές, περίπου 3-4 ημέρες την εβδομάδα.
• Μάλκολμ Ντιλέινι: Παίζεις 82 ματς, επομένως δεν υπάρχει πολύς χρόνος για ομαδικές προπονήσεις. Το βασικότερο είναι η σωστή αποκατάσταση. Να διατηρείς την φόρμα σου και να έχεις ρυθμό. Γίνεται πολύ δουλειά στα ατομικά στοιχεία κάθε παίκτη κατά τη διάρκεια της σεζόν. Οι ομαδικές προπονήσεις είναι πολύ λίγες, επειδή δεν υπάρχει πολύς χρόνο. Πρέπει να το κάνεις μόνος σου. Όσον αφορά τις ομαδικές προπονήσεις, δεν υπάρχουν διπλές όπως στην Ευρώπη.

Ευρωλιγκα:

• Ντι Τζει Γουάιτ: Η καθημερινή ρουτίνα στην Ευρώπη (ο Γουάιτ ήταν στη Μπασκόνια για ένα μήνα αλλά έπαιζε στις μεγαλύτερες διοργανώσεις της Ευρώπης για αρκετά χρόνια), είναι κάπως ευκολότερη. Έχεις παιχνίδια 1-2 φορές την εβδομάδα και πρόσβαση στο προπονητικό κέντρο ώστε να μπορείς να δουλέψεις το κορμί σου και να κάνεις σουτ πριν η μετά τις προπονήσεις
• Μπόμπι Μπράουν: Στην Ευρώπη οι προπονήσεις είναι διπλές επειδή τα παιχνίδια δεν είναι τόσα πολλά.
• Ντορέλ Ράιτ: Η Ευρώπη έχει πολύ ζόρι, είναι μαγκανοπήγαδο. Τη σεζόν 2017-2018 όταν έπαιζα στην Μπάμπεργκ είχαμε προπόνηση δύο φορές την ημέρα μέχρι τα πλέι-οφ. Ερχόμενος από το ΝΒΑ, ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ. Υπήρχαν παιδιά στην ομάδα όπως ο Νίκος Ζήσης, ο Ντάνιελ Χάκετ, ο Ρίκι Χίκμαν, οι οποίοι ήταν συνηθισμένοι σε αυτό, και κάπως έτσι κατάφερα να συνηθίσω και εγώ. Μία φορά, ρώτησα τον Νίκο: “Ρε φίλε, το κάνατε αυτό σε όλη την καριέρα σας; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι παίζεις ακόμα σε αυτήν την ηλικία. Δείχνει πόσο καλά γυμνασμένοι είναι αυτοί οι τύποι στην Ευρώπη, επειδή το κάνουν αυτό όλο το χρόνο. Βγάζω το καπέλο μου στα παιδιά που λιώνουν στην Ευρώπη, παρόλο που δεν έχουν την ίδια φροντίδα και αντιμετώπιση με τους παίκτες του NBA. Εμείς (Αμερικανοί παίκτες στο NBA) δεν δουλεύουμε τόσο σκληρά όσο τα παιδιά στην Ευρώπη, αλλά έχουμε τόσα πολλά διαφορετικά πράγματα που βοηθούν το σώμα σου να ανακάμψει και ακόμη και να μας βοηθήσουν να έχουμε καλύτερο ύπνο. Γενικά, το NBA προσφέρει τόσα πολλά επιπλέον πράγματα που η Ευρώπη δεν μπορεί να προσφέρει και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι πίσω σε ορισμένα θέματα. Να προσφέρει ας πούμε στους παίκτες σωστή αποκατάσταση. Νομίζω ότι εστιάζουν (οι ευρωπαϊκές ομάδες) τόσο πολύ στην προπόνηση που δεν αφήνουν τους παίκτες να κάνουν σωστή αποκατάσταση, ώστε να μπορούν να παίξουν καλύτερα. Αλλά αυτό που κάνουν είναι εντυπωσιακό, δεδομένου ότι οι παίκτες στην Ευρώπη δεν έχουν κανένα διάλειμμα (λόγω της Ευρωλίγκας,των εγχώριων πρωταθλημάτων και της εθνικής ομάδας).
• Κρις Σίνγκλετον: Ανάλογα με την ομάδα και τον προπονητή τα παιχνίδια και οι προπονήσεις είναι πολλά.
• Άλεξ Κίρκ: Στην Ευρώπη τις περισσότερες φορές οι προπονήσεις είναι διπλές, κάτι που γίνεται συχνότερα από ότι στο ΝΒΑ ή στην κινέζικη Λίγκα, αλλά μερικές φορές με το βαρύ πρόγραμμα της Ευρωλίγκας, δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα, λόγω των πολλών ταξιδιών. Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι στα παιχνίδια ο χρόνος συμμετοχής είναι μοιρασμένος και έτσι οι προπονήσεις έχουν μεγαλύτερη ένταση και αυτό τις κάνει πιο διασκεδαστικές, κάτι που δεν γινόταν στην κινέζικη Λίγκα ή το NBA.
• Τζος Πάουελ: Στην Ευρωλίγκα οι προπονήσεις είναι διπλές (ανάλογα με το πού βρίσκεσαι). Εκτός από αυτό, μερικές φορές μπορεί να είναι και βραδινές, επειδή πιστεύουν πολύ στην προπόνηση.
• Μάτσει Λάμπε: Πολύ προπόνηση. Παίζεις δύο παιχνίδια την εβδομάδα (Ευρωλίγκα, Τσάμπιονς Λιγκ, Γιούροκαπ & εγχώριο πρωτάθλημα) και ταξιδεύεις πολύ. Ειδικά αν παίζεις στην ACB (ισπανική Λίγκα), η οποία είναι πολύ δύσκολη. Το πρόγραμμα της ACB είναι δύσκολο και μαζί με το πρόγραμμα της Ευρωλίγκας γίνεται ακόμα πιο δύσκολο.
• Ντέρικ Ουίλιαμς: Ακόμη και προτού πας στο εξωτερικό και συζητώντας με φίλους που παίζουν στην Ευρώπη, καταλαβαίνεις πόσο σκληρή είναι η καθημερινή ρουτίνα. Επειδή, όταν επιστρέφουν σου λένε “Φίλε, ήταν μια δύσκολη σεζόν”. Στην Ευρώπη το κυνηγούν όλη τη σεζόν, είναι διαφορετικά.  Είναι διαφορετικό. Συνεχώς, κάθε μέρα, κάθε μέρα, κάθε μέρα. Δεν το βλέπω σαν κάτι κακό, απλά πρέπει να είσαι προετοιμασμένος. Μπορεί να είναι σπουδαίο αν το κυνηγάς και φροντίζεις το σώμα σου. Είναι μπάσκετ και μπορεί να έχεις τα σκαμπανεβάσματα σου, αλλά έχεις περισσότερες πιθανότητες να βελτιωθείς, επειδή το κυνηγάς συνέχεια. Ωστόσο, αν δεν είσαι προετοιμασμένος, μπορεί να είναι δύσκολο. Συνεχώς ταξιδεύεις, πολλά ταξίδια με λεωφορείο, αλλά συνολικά είναι μια καλή εμπειρία και μπορείς να δεις πως δουλεύουν οι άνθρωποι σε διάφορα μέρη του κόσμου.
• Μάλκολμ Ντιλέινι: Νομίζω οι προπονήσεις  είναι πολλές. Οι περισσότερες ομάδες κάνουν διπλές προπονήσεις όλη την σεζόν. Δεν μου άρεσε αυτό. Ήταν στην αρχή της καριέρας μου, αλλά δεν είμαι οπαδός των διπλών προπονήσεων. Δεν θα είχα πρόβλημα εάν ήταν προαιρετικές, αλλά το να σε βάζουν να κάνεις έξτρα πράγματα ενώ το κορμί σου είναι καταπονημένο από τα παιχνίδια, δεν είναι κάτι που μου άρεσε.

Κινέζικη Λίγκα:

• Ντι Τζει Γουάιτ: Στο κινέζικη Λίγκα παίζεις τρία παιχνίδια την εβδομάδα. Τα ταξίδια δεν είναι και τα πιο εύκολα. Κατά τη διάρκεια των αγώνων παίζεις και τα 40 λεπτά. Δεν έχεις την ευκαιρία να δουλέψεις πάνω στο παιχνίδι σου, όπως θα έκανες στο ΝΒΑ ή στην Ευρώπη.
• Μπόμπι Μπράουν: Στην Κίνα οι προπονήσεις δεν είναι πολλές λόγω των συχνών παιχνιδιών. Κάνεις μερικά σουτ, έρχεσαι σπίτι, τρως, ρίχνεις έναν υπνάκο και ετοιμάζεσαι για το παιχνίδι. Οι προπονήσεις στην Κίνα δεν είναι πολύ μεγάλες σε διάρκεια. Είναι στοχευμένες εκεί που πρέπει. Μετά από την προπόνηση έχεις βίντεο και ανάλυση του αντιπάλου. Επειδή τα παιχνίδια είναι πολλά, δεν έχεις την ευκαιρία να δουλέψεις στην προπόνηση όσο θα ήθελες. Δεν έχεις την πρόσβαση που υπάρχει στο NBA. Δεν μπορείς να οδηγήσεις και έτσι δεν μπορείς απλά να πας στο γήπεδο για σουτ. Μερικές φορές γίνονται αγώνες γυναικών στο γήπεδο.
• Ντορέλ Ράιτ: Είχαμε έναν σκληρό πρώτο μήνα με διπλές προπονήσεις, αλλά μόλις άρχισε η σεζόν το πρόγραμμα έγινε αρκετά πιο εύκολο. Τα ταξίδια μπορούν να διαρκέσουν μια ολόκληρη μέρα και έτσι μερικές φορές δεν υπάρχει καν προπόνηση. Κάποιες φορές οι ξένοι παίκτες ξεκουράζονται, ενώ οι Κινέζοι παίκτες προπονούνται. Το παιχνίδι τους είναι πολύ σκληρό. Προσπαθούν να σταματήσουν τους ξένους όσο μπορούν, παίζοντας σκληρά και χτυπώντας. Έχουν τα χρήματα, αλλά πρέπει να σκέφτονται περισσότερο τους παίκτες και να τους δίνουν τη δυνατότητα για καλύτερη αποκατάσταση. Έχοντας τις κατάλληλες εγκαταστάσεις, το κατάλληλο εξοπλισμό για να βοηθήσουν τους παίκτες να έχουν σωστή αποκατάσταση και να αποδώσουν καλύτερα. Είναι πολύ πίσω σε σχέση με την Ευρώπη.
• Κρις Σίνγκλετον: Το στυλ παιχνιδιού της κινέζικης Λίγκας μοιάζει με αυτό του ΝΒΑ, αλλά στην Κίνα, είναι ευκολότερο να βρεις τον ρυθμό σου, αφού σε κάθε παιχνίδι έχεις την ευκαιρία να πάρεις τον ίδιο αριθμό προσπαθειών.
• Άλεξ Κίρκ: Η καθημερινή ρουτίνα στην Κίνα είναι λίγο πιο χαλαρή. Δεν υπάρχει πάντα πρωινή προπόνηση πριν τα ματς, ή τακτική. Οι προπονήσεις έμοιαζαν με αυτές της Ευρώπης (είχαμε έναν Ιταλό προπονητή), αλλά οι προπονήσεις δεν είχαν την ένταση της Ευρωλίγκας.
• Τζος Πάουελ: Η κινέζικη Λίγκα είναι σαν το ρολόι. Παίζουν κάθε Τετάρτη, Παρασκευή, Κυριακή (είτε εντός έδρας είτε εκτός). Έτσι, συνηθίζεις στην ρουτίνα της κάθε ομάδας. Άλλες μέρες κάνεις σουτ. άλλες ταξιδεύεις. Τις περισσότερες φορές, πολλοί παίκτες κοιμούνται πριν από το παιχνίδι, προσέχουν την διατροφή τους, έτσι ώστε να είναι ξεκούραστοι και έτοιμοι να αποδώσουν.
• Μάτσει Λάμπε: Πολύ αποκατάσταση. Παίζουμε 3-4 παιχνίδια την εβδομάδα, έτσι υπάρχει πολύ Normatec, αποκατάσταση, προσπαθώντας να διατηρήσεις τα πόδια σου φρέσκα. Φυσιοθεραπεία, διατάσεις, προσπαθώντας να παραμείνεις όσο το δυνατόν πιο υγιής. Επίσης, ξεκουραζόμαστε πολύ, αφού παίζουμε πολλά παιχνίδια. Μου αρέσει να μπαίνω στο γήπεδο πιο νωρίς, πριν από τα παιχνίδια, να κάνω σουτ και στη συνέχεια να προετοιμάζω το σώμα μου για το παιχνίδι.
• Μάλκολμ Ντιλέινι: Η δική μου εμπειρία στην Κίνα ήταν αρκετά εύκολη. Η καθημερινή ρουτίνα ήταν παρόμοια με το NBA. Παίζαμε κάθε μέρα, και έτσι οι παίκτες που έπαιζαν πολλά λεπτά, δεν έκαναν τόσο πολύ προπόνηση. Όταν είχαμε παιχνίδια, ουσιαστικά δεν είχαμε μια πραγματική ομαδική προπόνηση. Είχαμε έναν προσωπικό προπονητή με τον οποίον δουλεύαμε πολύ. Τις μέρες που είχαμε διπλές προπονήσεις, το πρωί κάναμε βάρη και σουτ και το απόγευμα είχαμε βίντεο και ανάλυση. Δεν ήταν προπόνηση με επαφές. Ήταν πολύ εύκολο. Φρόντιζαν το σώμα μας αρκετά καλά. Η εμπειρία μου ήταν ευχάριστη, αλλά έχω ακούσει διάφορες ιστορίες, όπου η λογική της ομάδας ήταν είναι να ζεις στο προπονητικό κέντρο. Μια ομάδα μπορεί να έχει διπλές προπονήσεις και να σας κρατήσει εκεί για δύο ώρες. Δεν κάνεις πολλά πράγματα, απλά θέλουν να σε έχουν σε ένα πρόγραμμα. Έχω ακούσει και αυτήν την εκδοχή, αλλά στην δική μου περίπτωση δεν ήταν δύσκολο.

Περιγράψτε τις διαφορές στον τρόπο ζωής.

NBA (ΗΠΑ):

• Ντι Τζει Γουάιτ: Ο τρόπος ζωής δεν συγκρίνεται καν. Στο ΝΒΑ ταξιδεύεις σε μεγάλες πόλεις σχεδόν κάθε μέρα ή ζεις σε μεγάλες πόλεις. Εγώ δεν ζούσα σε πολύ μεγάλες πόλεις. Έπαιξα για τη Σαρλότ, την Οκλαχόμα Σίτι και τη Βοστόνη, αλλά και εκεί ήταν ωραία. Σου προσέφεραν την δυνατότητα για οποιαδήποτε δραστηριότητα ήθελες.
• Τζος Άκογνον: Εκτός παρκέ το NBA ήταν πολύ καλό. Σου παρείχαν ασφαλή διαμερίσματα, φροντίζοντας να έχεις προστασία από ορισμένους οπαδούς και ανθρώπους της ομάδας. Στη κινέζικη Λίγκα και την Ευρωλίγκα, μέναμε σε ξενοδοχεία και δεν υπήρχε κάποια σούπερ ασφάλεια.
• Μπόμπι Μπράουν: Είσαι στο σπίτι σου, με τους φίλους και την οικογένειά σου. Κάνεις πολλά ψώνια, πολλοί πειρασμοί και γενικά ακολουθείς τον κλασσικό αμερικανικό τρόπο ζωής.
• Ντορέλ Ράιτ: Καλύτερα δεν γίνεται. Πολυτελής τρόπο ζωής. Μπορεί σίγουρα να αποτελέσει παγίδα αυτός ο τρόπο ζωής. Οδηγάς το αυτοκίνητό σου μέχρι το αεροπλάνο και βγαίνοντας κάποιος παίρνει τις τσάντες σου. Περπατάς 15 βήματα για να φτάσεις στις θέσεις first-class. Βγαίνοντας από το αεροπλάνο σε περιμένει ένα λεωφορείο που είναι σταθμευμένο ακριβώς κάτω από την σκάλα. Φτάνεις σε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων, μπαίνεις στο δωμάτιό σου, όπου τα πάντα είναι έτοιμα για σένα. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ανοίξεις τις βαλίτσες σου. Παίζεις στα καλύτερα γήπεδα και έχεις τις καλύτερες εγκαταστάσεις. Αμείβεσαι αδρά και έτσι μπορείς να ζεις σε πολυκατοικίες σε φημισμένες συνοικίες. Οδηγάς πολυτελή αυτοκίνητα και τρως στα καλύτερα εστιατόρια μόνο και μόνο λόγω της ομάδας που παίζεις και του ποιος είσαι, οπότε τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό.
• Κρις Σίνγκλετον: Ο τρόπος ζωής στο NBA είναι εκτός συναγωνισμού. Το όνομα της ομάδας στην οποία παίζεις σημαίνει κάτι μαζί με την εμπειρία του ΝΒΑ που κουβαλάς.
• Άλεξ Κίρκ: Ο τρόπος ζωής είναι η μεγαλύτερη διαφορά. Στις ΗΠΑ έχεις την ευκαιρία να γευτείς αυτόν τον ξεχωριστό τρόπο ζωής του ΝΒΑ, κάτι που για κάποιους δεν είναι εύκολο. Πολλοί παίκτες νιώθουν πίεση οδηγώντας φανταχτερά αμάξια και αγοράζοντας πράγματα για τον εαυτό τους, την ώρα που στην Ευρώπη και στην Κίνα αυτά τα κανονίζουν άλλοι για σένα
• Τζος Πάουελ: Είσαι σπίτι, με τους φίλους σου και την οικογένεια σου. Είσαι στην Αμερική, μιλάς την μητρική σου γλώσσα και κινείσαι άνετα και όπως θέλεις. Νιώθεις άνετα.

• Μάτσει Λάμπε: Δεν υπάρχει τίποτα σαν τον τρόπο ζωής του ΝΒΑ. Ακόμη και όταν δεν παίζεις στο NBA, είναι σχεδόν σαν να είσαι σούπερ σταρ όπου κι αν πας. Όλοι σε αντιμετωπίζουν με πολύ σεβασμό και σε βλέπουν ως παίκτη NBA. Τα ταξίδια είναι εκπληκτικά, προπονείσαι σε κορυφαίες εγκαταστάσεις σε όλη τη χώρα. Είναι το καλύτερο. Όπως το Champions League στο ποδόσφαιρο.

• Μάλκολμ Ντιλέινι: Πιθανώς το καλύτερο. Έχεις μεγάλη ελευθερία. Απλά πρέπει να κάνεις τη δουλειά σου. Δεν ελέγχουν τη ζωή σου, σε αντιμετωπίζουν ως ενήλικα και είσαι αποκλειστικός υπεύθυνος του να διατηρήσεις το σώμα σου σε καλή κατάσταση και να αποδώσεις στο παρκέ. Είναι πολύ καλύτερο. Οι καλύτερες ομάδες είναι εκείνες που παίζουν σαν σύνολο. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το NBA.

Ευρωλίγκα (Ευρώπη):

• Ντι Τζει Γουάιτ: Στην Ευρώπη, ο τρόπος ζωής εξαρτάται από το πού ζεις. Επί του παρόντος, μένω στην Κωνσταντινούπολη και είναι ουσιαστικά σαν μια μεγαλύτερη Νέα Υόρκη. Έχω τα πάντα στη διάθεσή μου, αλλά η κίνηση στους δρόμους είναι αφόρητη. Θα έλεγα ότι η παραμονή στην Ευρώπη μοιάζει πολύ με την ζωή στις ΗΠΑ, επειδή μπορώ να κινηθώ εύκολα.
• Τζος Άκογνον: Οι οπαδοί στην Ευρώπη είναι πολύ διαφορετικοί από οπουδήποτε αλλού. Στο NBA και την Κίνα είναι πολύ πιο χαλαροί. Υπάρχουν μερικοί ταραξίες, αλλά η εμπειρία της Ευρώπης όσον αφορά τους οπαδούς και τους συμπαίκτες είναι το κάτι άλλο. Δεν υπάρχει τίποτα σαν τους Ευρωπαίους οπαδούς.
• Μπόμπι Μπράουν: Ο τρόπος ζωής στην Ευρώπη είναι εκπληκτικός. Μοιάζει πολύ με το ΝΒΑ. Όσον αφορά τον πολιτισμό και τις διάφορες χώρες, ήμουν πολύ τυχερός που έπαιξα σε μερικά υπέροχα μέρη. Σιένα, η Ιταλία ήταν μακράν η καλύτερη. Η Αθήνα ήταν επίσης μια εκπληκτική εμπειρία, όπως και η Γερμανία.
• Ντορέλ Ράιτ: Ένα γκρούπ ομάδων (η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Φενερμπαχτσέ) ανταγωνίζονται το ΝΒΑ (όσον αφορά τον τρόπο ζωής), επειδή έχουν τα λεφτά να ταξιδεύουν με τσάρτερ και να διατηρούν υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις. Έχουν επίσης μια βάση οπαδών που αντιμετωπίζουν τους παίκτες με τον ίδιο σεβασμό που έχουν οι ποδοσφαιριστές στις χώρες αυτές. Εξαιρετικές συνθήκες διαβίωσης με μεγάλα διαμερίσματα, σπίτια. Δεν θα έλεγα ότι στην Ευρώπη δεν ασχολούνται με τη φροντίδα των παικτών. Στις δύο ομάδες που έπαιξα, την Μπάμπεργκ και την Λοκομοτίβ, όλα ήταν επαγγελματικά. Τα πάντα ήταν κανονισμένα. Δεν είχα πολλά προβλήματα και υπήρχε εξαιρετική οργάνωση. Κάθε φορά που αντιμετώπιζες κάποιο πρόβλημα, ήταν εκεί για να σε βοηθήσουν να το λύσεις. Ωστόσο, νομίζω ότι υπάρχει ένα χάσμα μεταξύ της Ευρώπης και του ΝΒΑ. Μερικές φορές στην Ευρώπη, σε βάζουν στις αποστολές στο δωμάτιο με κάποιον συγκάτοικο, κάτι που είναι τρελό, γιατί οι παίκτες είναι ενήλικες, έχουν οικογένειες. Μπορεί να θέλεις να μιλήσεις στο FaceTime, να την…αφήσεις δυνατά (γέλια), να ρευτείς. Θέλεις να κάνεις κάποια πράγματα που κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου και μερικές φορές με ένα συγκάτοικο δεν νιώθεις τόσο άνετα. Καταλαβαίνω την αδελφική σχέση στην ομάδα, να μοιράζεσαι ένα ποτό με τους συμπαίκτες σου. Αν και νομίζω, είναι ένα από τα πράγματα που θα μπορούσαν να αλλάξουν, γιατί οι παίκτες χρειάζονται την ιδιωτικότητά τους. Είμαι 33 ετών, παντρεμένος με παιδιά, έτσι θέλω την ιδιωτικότητά μου. Ίσως σε αυτό το κομμάτι υστερεί η Ευρώπη σε σχέση με το ΝΒΑ, αλλά καταλαβαίνω την παράδοση και ποτέ δεν θα ήθελα να πω κάτι κακό.
• Κρις Σίνγκλετον: Εξαρτάται από το πού βρίσκεσαι στην Ευρώπη και από το σε ποια πόλη παίζεις. Οι περισσότερες από τις ομάδες και τις πόλεις της Ευρωλίγκας όμως είναι αξιοπρεπέστατες.
• Άλεξ Κίρκ: Η Ευρώπη είναι ο αγαπημένος μου τρόπος ζωής. Είναι τόσο χαλαρή (ανάλογα με το πού βρίσκεσαι φυσικά). Στην Κωνσταντινούπολη και την Ιταλία ήταν πραγματικά εκπληκτικά.
• Τζος Πάουελ: Το πρόβλημα της γλώσσας. Επειδή βρίσκεσαι στο πρόγραμμα της ομάδας, κάθε μέρα υπάρχει κάτι που πρέπει να κάνεις και να δουλέψεις.

• Μάτσει Λάμπε: Ο τρόπος ζωής στην Ευρώπη είναι λίγο διαφορετικός, αν και είναι πολύ ωραία. Οι περισσότερες ομάδες δεν έχουν τσάρτερ. Τα ταξίδια είναι πιο κουραστικά. Επίσης συμμετέχεις στο εγχώριο πρωτάθλημα, έχεις περισσότερες προπονήσεις, πράγμα που σημαίνει λιγότερα ρεπό. Σε σύγκριση με το NBA είναι πολύ πιο δύσκολο, ειδικά λόγω των ταξιδιών.

• Ντέρικ Ουίλιαμς: Εξαρτάται από το πού βρίσκεσαι. Έχοντας ζήσει στο Λος Άντζελες, ξέρω πως είναι η ζωή στις μεγάλες πόλεις, οπότε δεν υπάρχει σύγκριση με τις ευρωπαϊκές πόλεις, επειδή είναι μικρότερες. Στην Ευρώπη το κλίμα είναι οικογενειακό, κάτι που είναι πραγματικά πολύ καλό. Πολλοί συμπαίκτες μου στη Μπάγερν έχουν παιδιά. Στη Γερμανία ήταν ωραία, υπήρχε ασφάλεια και άνεση. Δεν είχες πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσεις. Ειδικά στο Μόναχο, που είναι μία από τις ασφαλέστερες πόλεις της Ευρώπης. Αισθανόμουν πολύ άνετα εκεί. Έχω ακούσει διάφορα πράγματα για κάποια μέρη της Ευρώπης, όπως έχω ακούσει διάφορα πράγματα για κάποια μέρη στις ΗΠΑ. Εξαρτάται από το πού βρίσκεσαι.

Κινέζικη Λίγκα (Κίνα):

• Ντι Τζει Γουάιτ: Η Κίνα είναι απλά ένας τελείως διαφορετικός κόσμος. Το πρόβλημα της γλώσσας δυσκολεύει την ζωή σου. Υπάρχει μια συγκεκριμένη ρουτίνα, από την οποία σπάνια μπορείς να ξεφύγεις.
• Τζος Άκογνον: Στην Κίνα τον περισσότερο σου χρόνο τον περνάς στο ξενοδοχείο. Ωστόσο, στην πρώτη μου χρονιά, ζούσα σε ένα διαμέρισμα με τη γυναίκα μου και το παιδί μου και ήταν εντάξει. Μετά μέναμε σε ξενοδοχεία, φοράγαμε ακριβά κοστούμια και σου έδιναν ποσά για τα καθημερινά μικροέξοδα όπως στο NBA (per diem) και έτσι δεν ξόδευες τα λεφτά από το συμβόλαιο.
• Μπόμπι Μπράουν: Ο τρόπος ζωής στην Κίνα είναι τελείως διαφορετικός από ότι στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Οι κανόνες εδώ είναι αυστηρότεροι, αλλά προφανώς εξαρτάται από την πόλη στην οποία ζεις. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να κάνεις. Δωμάτιο ξενοδοχείου, φαγητό, προπόνηση και πάλι ξενοδοχείο. Πολλές πόλεις όμως είναι πολύ ωραίες με καλό καιρό. Το Χονγκ Κονγκ, το Πεκίνο, η Σανγάη, η Κουανγκτούνγκ και η Κουανγκτσόου
  είναι πολύ ωραίες πόλεις. Αλλά ο τρόπος ζωής γενικά, είναι πολύ διαφορετικός από την Ευρώπη και την Αμερική. Παρά τις διαφορές τους, όλοι οι τρόποι ζωής έχουν τα πλεονεκτήματα τους.
• Ντορέλ Ράιτ: Η δική μου εμπειρία στο Πεκίνο ήταν καταπληκτική. Δεν είχαμε ιδιωτικό αεροπλάνο, αλλά τα ταξίδια ήταν πάντοτε ευχάριστα. Είχαμε πάντα ξενοδοχεία πέντε αστέρων, μονόκλινα δωμάτια και τα πάντα ήταν κανονισμένα στην εντέλεια. Γενικά οι συνθήκες ήταν πολύ καλές.
• Κρις Σίνγκλετον: Λόγω του ότι βρίσκεσαι σε μια χώρα όπου ΑΓΑΠΟΥΝ το μπάσκετ, είσαι αστέρας επειδή είστε ξένος και σε δείχνουν τα εθνικά κανάλια. Το βασικό στην Κίνα, είναι να συνηθίσεις στο στυλ και την κουλτούρα των Κινέζων. Αν έχεις ανοιχτό μυαλό, τότε είναι εύκολο. Οι ομάδες έχουν πια προσαρμοστεί στις ανάγκες των παικτών και στο να τους κάνουν να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους.
• Άλεξ Κίρκ: Ήταν πραγματικά δύσκολο να συνηθίσεις στον τρόπο ζωής, μόνο και μόνο επειδή είναι τόσο διαφορετικός. Δεν μιλούν όλοι οι συμπαίκτες σου αγγλικά, το φαγητό είναι διαφορετικό και η Κίνα γενικά είναι απλά διαφορετική από οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης ή των ΗΠΑ. Ήταν μια μεγάλη δοκιμασία για μένα να προσπαθήσω να προσαρμοστώ σε αυτό. Ζεις σε ξενοδοχείο και έτσι κάποια πράγματα είναι λίγο πιο δύσκολα. Δεν μπορείς να μαγειρέψεις, τις περισσότερες φορές παραγγέλνεις από το room service ή τρως σε εστιατόριο.
• Τζος Πάουελ: Πρόβλημα της γλώσσας.
• Μάτσει Λάμπε: Η κουλτούρα είναι πολύ διαφορετική. Έχω προσαρμοστεί σε αυτό και μου αρέσει. Μου αρέσουν οι Κινέζοι ως άνθρωποι. Πιστεύω ότι είναι πολύ καλοί και μου φέρονται πολύ καλά. Τα ταξίδια δεν είναι τόσο άσχημα όσο πιστεύουν πολλοί. Το μακρύτερο ταξίδι που έχουμε είναι τέσσερις ώρες με το αεροπλάνο. Δεδομένου ότι παίζουμε τόσα πολλά παιχνίδια, οι προπονήσεις δεν είναι τόσο σκληρές. Είναι διασκεδαστικό επειδή προπονείσαι λιγότερο και παίζεις περισσότερα παιχνίδια.
• Ντέρικ Ουίλιαμς: Στην Κίνα, ήμουν σε μια μικρή, για τα δεδομένα της Κίνας, πόλη (γέλια), αλλά και πάλι είχε 10 εκατομμύρια ανθρώπους (γέλια). Αν και ήταν πολύ μικρή σε σύγκριση με το Πεκίνο ή τη Σαγκάη, μου άρεσε εκεί.
• Μάλκολμ Ντιλέινι: Τα ταξίδια και ο τρόπος ζωής εξαρτώνται από την πόλη στην οποία ζεις. Μέναμε σε σουίτες σε ξενοδοχεία, και η δική μου εμπειρία ήταν καλή, αλλά έχω ακούσει διάφορες ιστορίες από άλλους παίκτες που δεν ήταν ικανοποιημένοι.