Του Πάνου Κατσιρουμπα / info@eurohoops.net
Έχοντας ήδη παιχτεί 2 παιχνίδια σε κάθε σειρά για τα πλέι οφ, μπορούμε να καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα για το τι έχουμε δει μέχρι τώρα στο δρόμο που θα οδηγήσει στη Μαδρίτη τις 4 από τις 8 ομάδες.
Μια μεγάλη σειρά, που έως τώρα έχει στιγματιστεί από 2 εντελώς διαφορετικά παιχνίδια, που το κάθε ένα από αυτά είχε και διαφορετικό νικητή. Το 1ο παιχνίδι πήγε από τη μεριά των Καταλανών. Βασικό ρόλο στην επικράτηση της Μπάρτσα είχε η άμυνα του Σατοράνσκι. Με το μεγάλο του κορμί, έκοβε τις πάσες και τις κάθετες διεισδύσεις, καθώς αντιμετώπιζε επιθετικά τα πικ των Ερυθρόλευκων.
Οι Καταλανοί ελέγξανε πλήρως το ρυθμό και έκαναν πάρτι στα ριμπάουντ. Ειδικά οι Λάμπε και Νάχμπαρ, επικράτησαν πλήρως απέναντι στα φόργουορντ του Ολυμπιακού. Μαζί με τον Τόμιτς και το Λάμπε, που ήταν εξαιρετική στο κλείσιμο των χώρων, αλλά και στη προστασία της ρακέτας, ανάγκασαν τους Ερυθρόλευκους, οι οποίοι παρουσιάστηκαν ελάχιστα επιθετικοί να μείνουν πολύ χαμηλά στο σκορ.
Στο 2ο παιχνίδι ήταν σαν να γύρισε ο διακόπτης. Ο Ολυμπιακός, ορμώμενος και από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης που τον διακατέχει, δάγκωνε κυριολεκτικά σε όλους τους αμυντικούς τομείς. Τρομερή πίεση στη μπάλα, επιθετικά hedge out, γρήγορες καλύψεις από τους ψηλούς, επιθετική αντιμετώπιση και σπάσιμο των σκριν μακριά από τη μπάλα, και αρνήσεις σε όλες τις πάσες στη ρακέτα ήταν η εικόνα της σκυλίσιας άμυνας του Ολυμπιακού. Η Μπάρτσα σκόραρε μόνο με βολές, και με σουτ – “προσευχές” στο 1ο ημίχρονο, με την 1η ασσίστ των Καταλανών να καταγράφεται στο 16ο λεπτό!
Ο Ολυμπιακός επίσης βελτιώθηκε σε 2 άλλους τομείς. Ο 1ος ήταν η αντιμετώπιση του Τόμιτς όταν λειτουργούσε σαν play maker ρακέτας. Σε αυτό το κομμάτι η άμυνα του Ολυμπιακού δεν πήγαινε με πολύ επιθετικό τρόπο επάνω του (φώτο).
Του άφηνε λίγο χρόνο με σκοπό να τον αναγκάσει να βάλει τη μπάλα στο παρκέ, η να πάρει το σουτ μέσης απόστασης! Με αυτό τον τρόπο του μείωναν τη δημιουργία, μειώνοντας ταυτόχρονα και τις περιστροφές της άμυνας, ενώ είχαν και καλύτερη προστασία του καλαθιού, αφού η ρακέτα δεν άδειαζε από τους αμυντικούς. Επίσης οι Ερυθρόλευκοι βελτίωσαν την εκτέλεση τους. Οι παίχτες στους οποίους η Μπαρτσελόνα ρισκάρει το σουτ (Μάντζαρης- Πρίντεζης) σκόραραν 18 πόντους με 6/8 πίσω από τη γραμμή και τιμώρησαν το ρίσκο της Καταλανικής άμυνας. Ο Ολυμπιακός τελείωσε με σχεδόν 50%, ποσοστό νίκης σε παιχνίδι 70 πόντων.
Τι πρέπει να κάνει η Μπαρτσελόνα
- Πρέπει να δημιουργήσει από το ποστ. Οι Καταλανοί είναι εξαιρετικοί σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού και με εξαίρεση κάποιες σκόρπιες φορές, κυρίως στον 1ο αγώνα δεν απείλησαν σταθερά από εκεί. Με παίχτες και κορμιά όπως οι Σατοράνσκι, Τόμας, Τόμιτς και Λάμπε μπορούν να πάρουν πολλά από αυτό το κομμάτι.
- Να χτυπήσει στα μις ματς. Αν και ο Ολυμπιακός περιόρισε τις αλλαγές στο 2ο παιχνίδι, εντούτοις, η Μπαρτσελόνα δεν τιμώρησε σχεδόν καμία από τις λίγες φορές που τα μις ματς την ευνοούσαν. Απέναντι σε μια τέτοια άμυνα, που δεν δίνει τίποτα στην επιτιθέμενη ομάδα η εκμετάλλευση τέτοιων καταστάσεων είναι μονόδρομος.
Τι πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός
- ΆΜΥΝΑ και ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΡΙΜΠΆΟΥΝΤ! Αν ο Ολυμπιακός αμυνθεί όπως στο 2ο παιχνίδι, είναι πολύ πιθανό το Μάη να ταξιδέψει στη Μαδρίτη. Η πίεση στη μπάλα και η επιθετικότητα σε όλες τις αμυντικές καταστάσεις έκαναν διαφορά. Επίσης με τους Ισπανούς να έχουν ξεκάθαρο πλεονέκτημα σε θέμα κορμιών η εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ είναι στοίχημα. Οι Καταλανοί είναι πολύ επικίνδυνοι για άμεσες εκτελέσεις, η εκτελέσεις από τη περιφέρεια μετά από επιθετικό ριμπάουντ, πάνω στην αμυντική ανισορροπία.
- Εκτέλεση: Με τη Μπαρτσελόνα να ρισκάρει τα ανοιχτά σουτ επιλεκτικά, αλλά έχοντας και αδυναμίες στην άμυνα αδύνατης πλευράς, οι Ερυθρόλευκοι πρέπει να είναι εύστοχοι από τη περιφέρεια. Αν το καταφέρουν γίνονται αυτομάτως φαβορί.
Το κλειδί
Ο τρόπος που ο Ολυμπιακός επανήλθε μετά από την αποκαρδιωτική 1η εμφάνιση. Η ψυχολογική επανάκαμψη και ο τρόπος που οι Πειραιώτες δάγκωναν στις 2 άκρες του παρκέ. Αν εστιάσουμε σε κάποιο τεχνικό κομμάτι, είναι το ρίσκο στο σουτ του Σατοράνσκι, με τον Τσέχο να μην επιχειρεί καν προσπάθειες, αν και απελπιστικά μόνος, και η αμυντική προσέγγιση απέναντι στον Άντε Τόμιτς.