Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Η ώρα των αποδείξεων έφτασε! Ο Παναθηναϊκός του Αργύρη Πεδουλάκη ρίχνεται στη μάχη της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης κόντρα στον αξιόμαχο Ερυθρό Αστέρα του πρώην πρασίνου Τζέιμς Γκιστ και στοχεύει σε μια πειστική εμφάνιση, φράση που δεν αποτελεί συνώνυμο για το Τριφύλλι στους εναρκτήριους αγώνες των τελευταίων χρόνων. Ο Παναθηναϊκός, πέρα κάποιων εξαιρέσεων, δεν θέλει να θυμάται τις ευρωπαϊκές πρεμιέρες της τελευταίας δεκαετίας, καθώς η εικόνα του δεν ήταν η αναμενόμενη.
Ειδικότερα μακριά από το Ο.Α.Κ.Α. οι πράσινοι έχουν βρει το μπελά τους, καθώς είναι δίχως νίκη σε πρεμιέρα από τον εναρκτήριο αγώνα κόντρα στη Βαλένθια το 2010! Βέβαια, εντός έδρας η κατάσταση μετριάζεται, μιας και ο Παναθηναϊκός είναι αήττητος την τρέχουσα δεκαετία οπότε ξεκινά τις υποχρεώσεις τους εντός συνόρων, παρά το γεγονός πως συνήθως δεν πείθει με την απόδοση του.
Η ιστορία τείνει να επαναλαμβάνεται, παρά το γεγονός ότι οι έξι φορές πρωταθλητές Ευρώπης έχουν όλα τα φόντα για να ικανοποιήσουν το κοινό τους το βράδυ της Παρασκευής. Δεδομένης της κακής παράδοσης του Παναθηναϊκού, πάμε να δούμε τα καλά και τα κακώς κείμενα του Τριφυλλιού από το 2010 και έπειτα, από την επίδειξη δύναμης μέσα στην Βαλένθια έως και την αγχωτική νίκη επί της Μακάμπι.
2010/11: H μαγεία της απλότητας
Τις περισσότερες φορές, το πλέον απαιτητικό στο σύγχρονο μπάσκετ είναι η επιβολή της απλότητας και η χρησιμοποίηση της ως ένα νικηφόρο εργαλείο. Τα παραδείγματα ομάδων που παραμέρισαν αυτό τον τομέα του παιχνιδιού και εν τέλει απέτυχαν είναι πάμπολλα. Στη λίστα αυτών δεν περιλαμβάνεται ο Παναθηναϊκός της περιόδου 2010-2011. Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς κατόρθωσε μέσα σε ένα καλοκαίρι να ολοκληρώσει ένα ιδιόμορφο παζλ. Η ηχηρή αποχώρηση του Βασίλη Σπανούλη καλύφθηκε εκ των έσω, με την ανάληψη περισσότερων ευθυνών από τον Νικ Καλάθη, ενώ το κενό του NBAer Νίκολα Πέκοβιτς άφησε μια ελεύθερη θέση για τον Άλεξ Μάριτς. Κατέφτασε αναβάθμιση στη θέση «3» δια χειρός… Ρομέν Σάτο, ενώ ενισχύεται το ελληνικό στοιχείο με τους Βουγιούκα και Καϊμακόγλου.
Το πρώτο τεστ έρχεται επί ισπανικού εδάφους κόντρα στη Βαλένθια που περιείχε πολλά μελλοντικά γνώριμα πρόσωπα. Νάντο ντε Κολό (22 ετών, δεν αγωνίστηκε), Βίκτορ Κλαβέρ (21 ετών) και ο άγουρος τότε Τορνίκε Σενγκέλια (18 έτων) ήταν μόνο μερικά από τα στελέχη των Ισπανών, που είχαν τα πάντα εκτός από εμπειρία. Ένα σημείο που παραήταν αδύναμο για να μην χτυπηθεί. Έπειτα από το ανταγωνιστικη πρώτο μέρος ο Ομπράντοβιτς εφαρμόζει άμυνας ζώνης που πνίγει τους γηπεδούχους, οι οποίοι πέρα των Κλαβέρ (15π., 6ριμπ.) και Μαρτίνεθ (16π.) εμφανίζονται λειψοί επιθετικά.
Στον αντίποδα, το «Τριφύλλι» χαίρει άκρας ομαδικότητας, καθώς βρίσκει σκορ από τα 11/12 του ρόστερ, πέντε εκ των οποίων αγγίζουν ή ξεπερνούν τα διψήφια νούμερα. Το τελικό 72-56 έρχεται με κορυφαίο τον Μάικ Μπατίστ, την ώρα που ο Δημήτρης Διαμαντίδης (8 πόντοι, 7 ασίστ, 4 κλεψίματα) δίνεις μια πρώτη γεύση για όσα θα επακολουθήσουν.
Οι «Πράσινοι» παρότι χάνουν το πλεονέκτημα της έδρας στην ισοβαθμία από την Κάχα Λαμποράλ, αρνούνται στη πρωταθλήτρια Μπαρτσελόνα την ευκαιρία να διατήρησει τα σκήπτρα της εντός έδρας.
Όταν φτάνει η ώρα του Final Four στη Βαρκελώνη, το νερό έχει μπει στο αυλάκι. Ο Διαμαντίδης παίζει το καλύτερο μπάσκετ της ζωής του και οδηγεί εκ του ασφαλούς την ομάδα του στο έκτο ευρωπαϊκό αστέρι, σε μια μέρα που έμελλε να αποδειχθεί αλησμόνητη και πλέον, μακρινή.
2011/12: Είχε ξεχάσει το φρένο… στη Βαρκελώνη
Τι μπορεί να συμβεί όταν κρατάς αναλλοίωτο το ρόστερ ενός πρωταθλητή Ευρώπης ενώ παράλληλα προσθέτεις σε αυτό την ποιότητα του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους;
Σαφέστατα βάζεις τις βάζεις για το repeat. Με αυτά τα δεδομένα είναι σχεδόν αδύνατο η έστω φιλότιμη Μάλαγα να αποδειχθεί σοβαρό εμπόδιο για τον φαινομενικά έτοιμο Παναθηναϊκό του Οκτωβρίου. Ειδικότερα όταν αυτή η ομάδα σουτάρει με ποσοστό ανώτερο του 60% από την γραμμή του τριπόντου, τότε μπορείς να δίνεις εύσημα για το γεγονός ότι οι Ισπανοί είχαν κατορθώσει να φτάσουν μέχρι και το -1 στο δεύτερο μέρος (52-51).
Κορυφαίος του «Τριφυλλιού» των επτά διψήφιων ήταν ο Δημήτρης Διαμαντίδης, ο οποίος σταματήσε στους 17 πόντους. 16 προσέθεσε ο Ρομέν Σάτο ενώ 10 μέτρησε ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους σε εννιά λεπτά συμμετόχης, όντας αλάνθαστος εντός πεδιάς. Η συνέχεια έμοιαζε ιδανικό déjà vu για την ομάδα του Ομπραντόβιτς, που κατάφερε να προκριθεί στο τρίτο Final Four της την τελευταία τετραετία. Τότε ήταν που το Ελληνικό μπάσκετ έφτασε μια ανάσα από την απόλυτη καταξίωση του. Ο τελικός μεταξύ των δύο αιωνίων δεν ήρθε ποτέ, καθώς ο Παναθηναϊκός ηττήθηκε από την ΤΣΣΚΑ, σε έναν αγώνα που κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αυτοκτονία, δεδομένων των συνθηκών που επικράτησαν από αγωνιστικούς και μη παράγοντες.
2012/13: Αλλαγμένος ναι, αποδυναμωμένος όχι!
Η απουσία από τον τελικό της Κωνσταντινούπολης σε συνδυασμό με την απώλεια των εγχώριων κεκτημένων οδηγεί σε μια πλήρη αλλαγή σελίδας. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αποχωρεί, παίρνοντας μαζί του όλη σχεδόν την αρμάδα των επιτυχιών (Μπατίστ, Μάριτς, Σάτο, Γιασικεβίτσιους). Προσθέστε σε όλα αυτά και την αποχώρηση του Νικ Καλάθη για το Μέμφις και κάπως έτσι το γλυκό δένει για τα καλά.
Στον αντίποδα βέβαια, έγιναν κινήσεις που έδειχναν μηδαμινή διάθεση ανακωχής. Η απόκτηση των Ούκιτς, Σχορτσιανίτη, Ματσιούλις και Λάσμε, σε συνδυασμό με τον ερχομό του υπερόπλου Κέβιν Πάνκο δημιουργούσε κάποιες πρόσκαιρες φιλοδοξίες.
Αυτό όμως που παρουσίασε το σύνολο του Αργύρη Πεδουλάκη στην εκτός έδρας πρεμιέρα κόντρα στη Ρεάλ δίνει βάσιμες ελπίδες εξέλιξης. Οι «Πράσινοι» στέκονται εξαιρετικά για 35 λεπτά στο παρκέ, προηγούμενοι με 44-35 στην ανάπαυλα και 65-61 στις αρχές της τελευταίας περιόδου. Τότε, το 4ο φάουλ του εξωπραγματικού κατά τα άλλα «Big Sofo» αλλάζει τις ισορροπίες. Η «Βασίλισσα» εκμεταλλευομένη το κενό στη θέση «5», ελέω της απογοητευτικής εμφάνισης του Άρμστρονγκ, παίρνει τα ηνία του αγώνα και ούτε η επιστροφή του Σχορτσιανίτη καθιστά δυνατή την ολική επαναφορά. Το τελικό 85-78 έρχεται παρά την τρομερή εμφάνιση του Έλληνα σέντερ (23 πόντοι), καθώς οι Ρούντι (23 πόντοι) και Μίροτιτς (18 πόντοι) δημιούργησαν ζημιές που δεν καλυπτόντουσαν.
Παρά το κακό ξεκίνημα, οι «Πράσινοι» θα βρεθούν με αξιώσεις στο Top 16, όμως η αδράνεια στα μεγάλα ματς ρίχνει την ομάδα του Πεδουλάκη πάνω στην κατά πολλούς άτρωτη Μπαρτσελόνα. Το σκηνικό της περσινής σεζόν δεν επαναλαμβάνεται και ο Παναθηναϊκός μένει εκτός Final Four για μια ήττα, πληρώνοντας ουσιαστικά την μεγάλη ευκαιρία που απώλεσε μετά την αλησμόνητη επικράτηση μέσα στη Βαρκελώνη με το σουτ του Δημήτρη Διαμαντήδη.
2013/14: Η επιβεβαίωση όλων των μπασκετικών κλισέ!
Το αφιλόξενο Βίλνιους έμελλε να είναι το εφαλτήριο του Παναθηναϊκού για τις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις της σεζόν 2013-2014. Οι «Πράσινοι» αντιμετώπιζαν την άκρως επικίνδυνη Λιέτουβος Ρίτας του Ανδρέα Γλυνιαδάκη αλλά και των πρώην ερυθρόλευκων Σεϊμπούτις και Γκετσεβίτσιους.
Η ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη εμφανιζόταν σαφώς βελτιωμένη από πλευράς προσώπων, τόσο με την επιστροφή του Μάικ Μπατίστ, όσο και με την έλευση του Λουκά Μαυροκεφαλίδη. Παράλληλα, πραγματοποιήθηκε η αναγκαία «ένεση» νεότητας, με την απόκτηση του Νίκου Παππά και του Βλαντο Γιάνκοβιτς από τον Πανιώνιο.
Όσον αφορά την πρεμιέρα, ο προπονητής των Λιθουανών Ντιρκ Μπάουερμαν, υποστήριζε πως το μεγαλείο του ονόματος του Παναθηναϊκού κάνει την αναμέτρηση εύκολη για την ομάδα του καθώς το κίνητρο είναι τεράστιο. Λίγες ώρες αργότερα, είχε δικαιωθεί πανηγυρικά.
Οι Λιθουανοί έκαναν ότι έπρεπε σωστά, την ώρα που το «Τριφύλλι» αδυνατούσε να αποκτήσει διαφορά ασφαλείας. Οι γηπεδούχοι θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν φύγει νικητές μετά από 40 λεπτά, όμως ο Δημήτρης Διαμαντίδης με τέσσερις αναπάντητους πόντους (1/2 βολές και ένα τρίποντο από τα 7.5 μέτρα) έστειλε το ματς στη παράταση και την πλάστιγγα της ψυχολογίας στην πλευρά της ομάδας του. Παρόλα αυτά, το σύνολο του Αργύρη Πεδουλάκη πήρε κάτω από την βάση στο τομέα της ψυχραιμίας. Έπαιξε με την φωτιά και κάηκε δια χειρός Σεϊμπούτις, ο οποίος διαμόρφωσε το τελικό 84-83, 5.5 δευτερόλεπτα πριν το τέλος.
Η προβληματική εικόνα των «Πρασίνων» δεν έλαβε τέλος, γεγονός που επέφερε την απομάκρυνση του Πεδουλάκη μεσούσης της σεζόν. Με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη στο πάγκο, ο Παναθηναϊκός κοιτάει στα ίσια για τέσσερα ματς την πανίσχυρη ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Χάνει ανεπανάληπτη ευκαιρία για break στο πρώτο ματς της σειράς και παρά το ότι καταφέρνει να κάνει το 2-2 στο κολαστήριο του Ο.Α.Κ.Α., αποχαιρετά την διοργάνωση ύστερα από ήττα-συντριβή στη Μόσχα με 74-44.
2014/15: Εκτέλεση καθήκοντος με αυτοκτονικές τάσεις
Πιθανότατα η λιγότερο λαμπρή από πλευράς αντιπάλου πρεμιέρα του Παναθηναϊκού την τρέχουσα δεκαετία. Με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς στο τιμόνι και πολλαπλές αλλαγές προσώπων για άλλη μια φορά, ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει την άσημη Τουρόφ στο Ο.Α.Κ.Α., σε έναν αγώνα που σου προσφέρει ελάχιστα αν τον κερδίσεις αλλά σε πληγώνει ανεπανόρθωτα αν τον χάσεις.
Οι «Πράσινοι» της νέας φαινομενικά εποχής εμφανίστηκαν ικανοί να μετατρέψουν το παιχνίδι σε τυπική διαδικασία, φτάνοντας την διαφορά μέχρι και το +14 (60-46) έχοντας ως κύριο επιθετικό εκφραστή τον Νίκο Παππά (16π.)
Οι σκληροτράχηλοι Πολωνοί κατόρθωσαν εν τέλει να καρδιοχτυπήσουν το Ο.Α.Κ.Α., κατεβάζοντας την διαφορά στο +2 (73-71) πέντε λεπτά πριν το φινάλε και στους τρεις πόντους (80-77) με τρίποντο του πάλαι ποτέ ερυθρόλευκου Μάρντι Κόλινς 32 δευτερόλεπτα πριν την λήξη. Οι βολές του Τζέιμς Γκιστ τελείωσαν όλα τα σενάρια μιας πιθανής έκπληξης, όμως το τελικό 84-77 έβαλε από νωρίς σε πονοκέφαλο τον Ιβάνοβιτς, του οποίου η θητεία έμελλε να αποδειχτεί βραχυπρόθεσμη.
Το τέλος της σεζόν 2014-2015 έφερνε τους έξι φορές πρωταθλητές Ευρώπης να μένουν μονάχα στη κατάκτηση του κυπέλλου, όντας σε συνεχή αστάθεια καθόλη την διάρκεια της χρονιάς.