Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Η πρώτη διαβολοβδομάδα της φετινής Ευρωλίγκας πλησιάζει… απειλητικά, όμως προτού οι 34 ομάδες ριχτούν στην διπλή μάχη της ερχόμενων ημερών, ας κάνουμε μια εκτενής αναφορά στα συμπεράσματα που άφησε πίσω της η τέταρτη στροφή της διοργάνωσης, με μεγαθήρια στην “εντατική” (Φενέρ, Ρεάλ), ομάδες που βρίσκουν τα πατήματα τους, τον Γουίλ Κλάιμπερν στο κρεβάτι του πόνου, αλλά και την Ελληνική εκπροσώπηση που αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα.
1. Κρίση…for Real (Madrid)!
Εντάξει, η κατάσταση δεν είναι της τάξεως της Κωνσταντινούπολης, μιας και η Φενέρ έχει τα πρωτεία όσον αφορά τις μέχρι τώρα απογοητεύσεις, ωστόσο η περίπτωση των Μαδριλένων είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Το βράδυ της Πέμπτης ήταν ιστορικά κακό για την Βασίλισσα, που έμεινε στους 60 πόντους, σουτάροντας με το απελπιστικό 23% εντός πεδιάς. Η ομάδα του Πάμπλο Λάο κάθε άλλο παρά εντυπωσιάζει στην αρχή της σεζόν και αυτό γίνεται πολύ εύκολα αντίληπτο δίχως καν μια ματιά στους αριθμούς.
Είναι ασύνδετη, με εξόφθαλμα προβλήματα κυρίως στη δημιουργία και την εκτέλεση, ενώ αν εξαιρέσεις τον Γκάμπριελ Ντεκ, δεν υπάρχει άλλος νεαρός που να δείχνει σημαντικά δείγματα γραφής (ο Γκαρούμπα παίζει ως επί το πλείστον στην ACB). Ο Καμπατσο μετά την εντυπωσιακή πρεμιέρα κινείται σε ρηχά νερά, την ώρα που ο Λαπροβίτολα δεν μπορεί να δώσει το κάτι διαφορετικό ερχόμενος από τον πάγκο. Τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα και στην frontline λόγω των συνεχών προσθαφαιρέσεων, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η νωθρότητα που παρουσιάζει η πολυνίκης του θεσμού στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές.
Φανταστείτε κιόλας να μην είχε ευστοχήσει ο Κάρολ κόντρα στη Μακάμπι…
2. Η “ανάσα” και ο Νικ… the gift!
Το όφειλε σε πολλούς, μα κυρίως στον εαυτό του. Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του στην Αγία Πετρούπολη, κερδίζοντας πολύτιμες ημέρες ηρεμίας και την ευκαιρία να βελτιωθεί ενόψει της συνέχειας. Το χαμόγελο μόνο συγκρατημένο μπορεί να είναι, καθώς οι “Πράσινοι” εμφάνισαν για πολλοστή φορά τις “μαύρες τρύπες” που έχει το παιχνίδι του. Η απουσία ενός αμυντικού ογκόλιθου κάτω από το καλάθι χαίρει άμεσης διόρθωσης, την ώρα που Τζίμερ Φρεντέτ δείχνει να βρίσκει ρυθμό, παρότι τα σίγουρα συμπεράσματα θα βγουν όταν ο αμερικανός θα πρέπει να δώσει λύσεις απέναντι σε ομάδες της πραγματικής ελίτ.
Η… σταθερά Νικ Καλάθης έκανε πάλι τα μαγικά του, αποδεικνύοντας πως είναι αν όχι ο καλύτερος, σοβαρό μέλος των καλύτερων γκαρντ της Ευρώπης. Ο διεθνής άσος σταμάτησε… μόλις στις 15 ασίστ, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως όταν έχει δίπλα του παίκτες ικανούς να… εκμεταλλευτούν τα “δώρα” του, μπορεί να κάνει χαρούμενο κόσμο και κοσμάκη. Το στοίχημα Τζέικομπ Γουάλι κερδίζει συνεχώς πόντους, όπως και ο Ντίνος Μήτογλου, την ώρα που Γιώργος Παπαγιάννης δείχνει όλο και λιγότερο εναρμονισμένος με την έννοια του βασικού σέντερ.
3. Αρμάνι και μέταλλο νικητή -επιτέλους- περπατούν παράλληλα!
Όταν το καλοκαίρι ο Έτορε Μεσίνα άφηνε την παρέα του Γκρεγκ Πόποβιτς και το NBA για να μετακομίσει στο πλουσιοπάροχο Μιλάνο, πιθανότατα οραματιζόταν αυτά που παρουσίασε η ομάδα του στο παρκέ κόντρα στη Φενέρμπαχτσε. Πλάνο, διάθεσή, αυταπάρνηση. Συνδυασμός σχεδίου και ποιοτικής εκτέλεσης. Όσον αφορά τον αντίπαλο της, τα έχουμε πει πολλάκις, ωστόσο η γιατρειά φαίνεται πως δεν υπάρχει στο μαγικό καπέλο του Ομπράντοβιτς.
Ακόμα και αν η αξία του νικημένου προσθέτει δόξα στον νικητή, η προσοχή μας αυτή τη φορά πρέπει να στραφεί στον θριαμβευτή. Η Αρμάνι κατέθεσε στον αγώνα της τέταρτης αγωνιστικής διαπιστευτήρια μεγάλης ομάδας. Έλεγξε εξαρχής το ρυθμό, δεν άφησε την Φενέρ να νιώσει άνετα σε κανένα σημείο του αγώνα και βρήκε απρόσμενους (Ντε Λα Βάλε) αλλά και αναμενόμενους (Ροντρίγκεθ) πρωταγωνιστές.
Η επιστροφή του Γκουντάιτις δίνει άλλη δυναμική στην ομάδα του Μεσίνα, ο οποίος νίκησε τον… κακό του δαίμονα και μπορεί να περηφανεύεται πως στα τέλη Οκτώβρη έχει δημιουργήσει ένα σύνολο με συνοχή, ικανό να μπει… σφήνα στους μεγάλους.