Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Η πρώτη διαβολοβδομάδα της φετινής Ευρωλίγκας πλησιάζει… απειλητικά, όμως προτού οι 34 ομάδες ριχτούν στην διπλή μάχη της ερχόμενων ημερών, ας κάνουμε μια εκτενής αναφορά στα συμπεράσματα που άφησε πίσω της η τέταρτη στροφή της διοργάνωσης, με μεγαθήρια στην “εντατική” (Φενέρ, Ρεάλ), ομάδες που βρίσκουν τα πατήματα τους, τον Γουίλ Κλάιμπερν στο κρεβάτι του πόνου, αλλά και την Ελληνική εκπροσώπηση που αφήνει ανάμεικτα συναισθήματα.
1. Κρίση…for Real (Madrid)!
Εντάξει, η κατάσταση δεν είναι της τάξεως της Κωνσταντινούπολης, μιας και η Φενέρ έχει τα πρωτεία όσον αφορά τις μέχρι τώρα απογοητεύσεις, ωστόσο η περίπτωση των Μαδριλένων είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Το βράδυ της Πέμπτης ήταν ιστορικά κακό για την Βασίλισσα, που έμεινε στους 60 πόντους, σουτάροντας με το απελπιστικό 23% εντός πεδιάς. Η ομάδα του Πάμπλο Λάο κάθε άλλο παρά εντυπωσιάζει στην αρχή της σεζόν και αυτό γίνεται πολύ εύκολα αντίληπτο δίχως καν μια ματιά στους αριθμούς.
Είναι ασύνδετη, με εξόφθαλμα προβλήματα κυρίως στη δημιουργία και την εκτέλεση, ενώ αν εξαιρέσεις τον Γκάμπριελ Ντεκ, δεν υπάρχει άλλος νεαρός που να δείχνει σημαντικά δείγματα γραφής (ο Γκαρούμπα παίζει ως επί το πλείστον στην ACB). Ο Καμπατσο μετά την εντυπωσιακή πρεμιέρα κινείται σε ρηχά νερά, την ώρα που ο Λαπροβίτολα δεν μπορεί να δώσει το κάτι διαφορετικό ερχόμενος από τον πάγκο. Τα πράγματα είναι αρκετά μπερδεμένα και στην frontline λόγω των συνεχών προσθαφαιρέσεων, όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η νωθρότητα που παρουσιάζει η πολυνίκης του θεσμού στις τρεις τελευταίες αγωνιστικές.
Φανταστείτε κιόλας να μην είχε ευστοχήσει ο Κάρολ κόντρα στη Μακάμπι…
2. Η “ανάσα” και ο Νικ… the gift!
Το όφειλε σε πολλούς, μα κυρίως στον εαυτό του. Ο Παναθηναϊκός έκανε το καθήκον του στην Αγία Πετρούπολη, κερδίζοντας πολύτιμες ημέρες ηρεμίας και την ευκαιρία να βελτιωθεί ενόψει της συνέχειας. Το χαμόγελο μόνο συγκρατημένο μπορεί να είναι, καθώς οι “Πράσινοι” εμφάνισαν για πολλοστή φορά τις “μαύρες τρύπες” που έχει το παιχνίδι του. Η απουσία ενός αμυντικού ογκόλιθου κάτω από το καλάθι χαίρει άμεσης διόρθωσης, την ώρα που Τζίμερ Φρεντέτ δείχνει να βρίσκει ρυθμό, παρότι τα σίγουρα συμπεράσματα θα βγουν όταν ο αμερικανός θα πρέπει να δώσει λύσεις απέναντι σε ομάδες της πραγματικής ελίτ.
Η… σταθερά Νικ Καλάθης έκανε πάλι τα μαγικά του, αποδεικνύοντας πως είναι αν όχι ο καλύτερος, σοβαρό μέλος των καλύτερων γκαρντ της Ευρώπης. Ο διεθνής άσος σταμάτησε… μόλις στις 15 ασίστ, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά πως όταν έχει δίπλα του παίκτες ικανούς να… εκμεταλλευτούν τα “δώρα” του, μπορεί να κάνει χαρούμενο κόσμο και κοσμάκη. Το στοίχημα Τζέικομπ Γουάλι κερδίζει συνεχώς πόντους, όπως και ο Ντίνος Μήτογλου, την ώρα που Γιώργος Παπαγιάννης δείχνει όλο και λιγότερο εναρμονισμένος με την έννοια του βασικού σέντερ.
3. Αρμάνι και μέταλλο νικητή -επιτέλους- περπατούν παράλληλα!
Όταν το καλοκαίρι ο Έτορε Μεσίνα άφηνε την παρέα του Γκρεγκ Πόποβιτς και το NBA για να μετακομίσει στο πλουσιοπάροχο Μιλάνο, πιθανότατα οραματιζόταν αυτά που παρουσίασε η ομάδα του στο παρκέ κόντρα στη Φενέρμπαχτσε. Πλάνο, διάθεσή, αυταπάρνηση. Συνδυασμός σχεδίου και ποιοτικής εκτέλεσης. Όσον αφορά τον αντίπαλο της, τα έχουμε πει πολλάκις, ωστόσο η γιατρειά φαίνεται πως δεν υπάρχει στο μαγικό καπέλο του Ομπράντοβιτς.
Ακόμα και αν η αξία του νικημένου προσθέτει δόξα στον νικητή, η προσοχή μας αυτή τη φορά πρέπει να στραφεί στον θριαμβευτή. Η Αρμάνι κατέθεσε στον αγώνα της τέταρτης αγωνιστικής διαπιστευτήρια μεγάλης ομάδας. Έλεγξε εξαρχής το ρυθμό, δεν άφησε την Φενέρ να νιώσει άνετα σε κανένα σημείο του αγώνα και βρήκε απρόσμενους (Ντε Λα Βάλε) αλλά και αναμενόμενους (Ροντρίγκεθ) πρωταγωνιστές.
Η επιστροφή του Γκουντάιτις δίνει άλλη δυναμική στην ομάδα του Μεσίνα, ο οποίος νίκησε τον… κακό του δαίμονα και μπορεί να περηφανεύεται πως στα τέλη Οκτώβρη έχει δημιουργήσει ένα σύνολο με συνοχή, ικανό να μπει… σφήνα στους μεγάλους.
4. Το “καζάνι” του Τελ-Αβίβ… βράζει ακόμα!
Η πιο “καυτή” έδρα της Ευρώπης κάνει, εν τέλει, θαύματα! Η Μακαμπι Τελ-Αβιβ επέστρεφε με το 0-2 στη βάση της και οι νίκες επί Ερυθρού Αστέρα και Βαλένθια κρίνονταν… επιτακτικές. Μετά το παραλίγο… χαρακίρι κόντρα στους Σέρβους η δυσπιστία καλά κρατούσε, δεδομένου πως ο πήχης παραείναι ψηλός για τους Ισραηλινούς. Η εμφάνιση ωστόσο κόντρα στη Βαλένθια κάθε άλλο μέτρια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου έκανε επίδειξη δύναμης, την ώρα που ο νεαρός Ντένι Αβντίγια πήρε για πρώτη φορά φανέλα βασικού. Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ έμεινε για τα καλά εκτός ροτέισον, όμως το επιθετικό ταλέντο του δεν φαίνεται να λείπει, ελέω των Κάσπι και Γουίλμπεκιν. Το δείγμα προφανώς και δεν είναι ευκολόπιστο, καθώς η Βαλένθια μοιάζει ομάδα κατώτερου επιπέδου, ωστόσο η ομάδα του λαού έδειξε πως ο… λαός της την κάνει για άλλη μια χρονιά “Λερναία Ύδρα”.
5. Να θέλεις και να μην μπορείς. Άσχημο πράγμα!
Είναι σχεδόν ειρωνικό το γεγονός πως η μόνη χρονιά που βρίσκει τον Ολυμπιακό δίχως αυξημένο… ιατρικό ανακοινωθέν, είναι και η μοναδική που οι Πειραιώτες πλέουν ακυβέρνητοι σε ταραγμένα νερά. Πλάνο δεν υπάρχει, ποιότητα επίσης δεν υπάρχει και το ματς κόντρα στην Μπασκόνια το επιβεβαίωσε πανηγυρικά. Το ματς της Παρασκευής δεν ήταν θέμα διάθεσης, αλλά κοινής λογικής. Το γεγονός πως ο Ολυμπιακός έμενε ζωντανός παρά την τεράστια διαφορά στα ριμπάουντ ήταν απορίας άξιο, έδειχνε όμως πως οι ερυθρόλευκοι δεν στερούνταν προσπάθειας.
Πολ και Τσέρι έδειξαν σημάδια ζωής, ο Ρούμπιτ ήταν αποδοτικός στην επίθεση αλλά άφαντος στην άμυνα και για άλλη μια φορά παρατηρήσαμε ένα αποπροσανατολισμένο σύνολο. Ο βασικός Κόνιαρης απέναντι στη Ζενίτ είδε σχεδόν όλο το ματς από τον πάγκο, την ώρα που ο Πρίντεζης έγινε… έρμαιο των ορέξεων του Σενγκέλια, καθώς οι Πειραιώτες επέλεξαν να μην παίξουν με βοήθειες στο low-post, παρότι οι Βάσκοι δεν ήταν τόσο αποδοτικοί από μακριά.
Οι προσθήκες των Ριντ και Ρότσεστι δείχνουν μια προσπάθεια επιστροφής σε μια… ορθολογική προσέγγιση, όμως είναι σαφές πως δύο παίκτες δεν φέρνουν την άνοιξη, σε ένα σύνολο που χτίστηκε για να γκρεμιστεί.
Bonus. Περαστικά MVP, θα μας λείψεις!
Πιστεύω πως ελάχιστοι καταλαβαίνουν το μέγεθος του πλήγματος που δέχθηκε η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, παρατηρώντας τον Γουίλ Κλάιμπερν να αποχωρεί υποβασταζόμενος από τον αγώνα με την Άλμπα. Ο αμερικανός φόργουορντ αποτελεί με διαφορά τον πιο υποτιμημένο σταρ της διοργάνωσης. Προσφέρει και στις δύο πλευρές του παρκέ με την ίδια συχνότητα και σταθερότητα, ενώ έδινε τεράστια ώθηση στους Ρώσους, ιδιαίτερα από την στιγμή που ο έτερος σημαντικός αμερικανός της περιφέρειας (Χίγκινς).
Ο Δημήτρης Ιτούδης βλέπει μέσα σε λίγους μήνες την αποδόμηση ενός ρόστερ που του εξασφάλισε την κορυφή της Ευρώπης και καλείται τώρα να διεκδικήσει τα κεκτημένα δίχως έναν από τους glue guys της ομάδας. Οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι για τον έμπειρο άσο της ΤΣΣΚΑ, που θα χάσει όλη την υπόλοιπη σεζόν λόγω ρήξης χιαστού. Ωστόσο, δεν υπάρχει αμφιβολία πως αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να επιστρέψει στην ελίτ μετά την απότομη αποκαθήλωση του, το όνομα του είναι Γουίλ Κλάιμπερν.
Περαστικά mr. MVP!