Tου Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Η αμφισβήτηση από την καταξίωση φαίνεται πως αποτελούν έννοιες κοντινές για τον Κάιλ Ουίλτζερ. Ο γνώριμος μας, τόσο λόγω της συμμετοχής του στον Ολυμπιακό, όσο και λόγω του πατέρα του, Γκρεγκ (θρύλος των ευρωπαϊκών γηπέδων, πρόλαβε να αφήσει το στίγμα του και στην Έλλαδα με την φανέλα του Άρη, κερδίζοντας δύο double), αποφάσισε να γίνει το θέμα της αγωνιστικής στο Basketball Champions League, μιας και αναδείχθηκε MVP της πέμπτης αγωνιστικής, χάρη στην εκπληκτική του εμφάνιση κόντρα στην Οστάνδη (33 πόντοι και 10 ριμπάουντ).
Ο άσος της Τουρκ Τέλεκομ μπαίνει στο “μικροσκόπιο” του Eurohoops, το οποίο σας αποκαλύπτει όλες τις πτυχές της επαγγελματικής καριέρας ενός παίκτη που δείχνει να κάνει συνεχώς σταθερά και αξιοπρόσεκτα βήματα προόδου.
Οι περιπέτειες του κολεγίου και η απόφαση-σταθμός
Το όνειρο της ενασχόλησης με την πορτοκαλί θεά δημιουργήθηκε από τα πρώτα στάδια της ζωής του. “Μεγάλωσα βλέποντας στιγμιότυπα του πατέρα μου από τα Ευρωπαϊκά γήπεδα, όποτε ήταν πολύ σημαντικό για έμενα να φτάσω σε ένα υψηλό επίπεδο παίζοντας το ίδιο άθλημα με εκείνον. Κατάφερα να παίξω και εγώ στην Ελλάδα, όπως εκείνος, οπότε χαίρομαι ιδιαίτερα για αυτό”. Με το… μικρόβιο έμφυτο, ήταν προφανές πως ο νεαρός Καναδός είχε όλα τα φόντα για να πρωταγωνιστήσει.
Η μπασκετική καριέρα του Ουίλντζερ ξεκίνησε με εξαιρετικές περγαμηνές. Το 2011 θεωρείτο επάξια ως ένα από τα μεγαλύτερα teenager ταλέντα στην αντίπερα όχθη του ατλαντικού. Η παρουσία του στην λίστα των 25 καλύτερων παικτών που αποφοίτησαν από το λύκειο θα τον έφερνε στο υψηλότερο επίπεδο του κολεγιακού μπάσκετ. Η αρχή της σεζόν βρήκε τον νεαρό τότε φόργουορντ στο Kentucky, υπό τις οδηγίες του Τζον Καλιπάρι. Μέσα σε αυτήν την ευλογία όπως θα μπορούσε να την χαρακτηρίσει κάποιος, ξεπρόβαλε μια κατάρα που θα τον έστελνε πολύ πίσω. Η συνύπαρξη του με τον Άντονι Ντέιβις, ο οποίος ήταν επίσης πρωτοετής, καθιστούσε αδύνατη την μονιμοποίηση του Ουίλτζερ στις βασικές επιλογές του Καλίπαρι. Έτσι, παρά τις συλλογικές επιτυχίες, το ποτήρι αργά ή γρήγορα ξεχείλισε, καθώς η ίδια τακτική συνεχίστηκε και μετά την αποχώρηση του “AD”.
Ο ίδιος βέβαια, αναφερόμενος τώρα στα χρόνια του κολεγίου, έχει να θυμάται μόνο τα καλά. “Θυμάμαι ακόμα το πόσο πολύ όλα αγαπούσαν την δουλειά, πόσο πολύ όλοι ήθελαν να βελτιωθούν. Το πρωτάθλημα που κατακτήσαμε ήταν σίγουρα κάτι ξεχωριστό και το συναίσθημα που νιώθεις δεν συγκρίνεται. Η πρώτη μου χρονιά εκεί είναι σίγουρα μια από τις καλύτερες της ζωής μου”.
Η συνειδητή του επιλογή να αφήσει το Kentucky για να μεταβεί στο Gonzaga ξάφνιασε πολλούς, ωστόσο θεωρήθηκε από τον ίδιο ως η κίνηση που θα “απελευθέρωνε το ταλέντο του”. Πράγματι, ο ίδιος πραγματοποίησε μερικές εκπληκτικές εμφανίσεις και προσωπικά ρεκόρ που σίγουρα θα θυμάται. Η απουσία επιτυχιών όμως τον κατέταξαν σε δεύτερη μοίρα, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να δει το όνομα του εκτός των 60 επιλαχόντων του Draft του 2016.
Πάντως, ακόμα και σήμερα, ο Ουίλτζερ δεν δείχνει μετανιωμένος για την κίνηση του αυτή. “Πιστεύω πως το Gonzaga έπαιξε καθοριστικό ρόλο έτσι ώστε να εξελιχθώ στον παίκτη που είμαι σήμερα. Η χρονιά που ήμουν εκτός δράσης λόγω των κανονισμών μου έδωσε την ευκαιρία να δυναμώσω το κορμί μου και να βελτιώσω το παιχνίδι μου κοντά στο καλάθι, γιατί μέχρι τότε το μόνο που μπορούσα να κάνω καλά είναι να σουτάρω. Γενικά, το γεγονός ότι είχα την τύχη να συμμετάσχω σε δύο κορυφαία προγράμματα ήταν κάτι ξεχωριστό για μένα. Γνώρισα σπουδαίους αθλητές και σπουδαίους προπονητές που με έκαναν να θελήσω να ασχοληθώ με την προπονητική όταν αποσυρθώ”.
Η… σύντομη εμπειρία του ΝΒΑ
Αμέσως μετά το ανεπιτυχές για εκείνον Draft, πάλεψε για μια θέση στο… όνειρο, μέσω του Summer League εκείνης της χρονιάς. Οι εμφανίσεις του έπεισαν τους Χιούστον Ρόκετς να του δώσουν μια θέση στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, δίχως όμως να του προσφέρουν την ευκαιρία να καθιερωθεί. Μετά από μόλις τέσσερις συμμετοχής και μπόλικες μετακινήσεις μεταξύ NBA και G-League, ο Ουίλτζερ αποτέλεσε κομμάτι της ανταλλαγής του Κρις Πολ από τους Κλίπερς στους Ρόκετς, με την νέα του ομάδα να τον αποδεσμεύει στην πρώτη ευκαιρία. Με τις διδακτικές εμπειρίες του NBA στη βαλίτσα του, ο Ουίλτζερ αποφασίζει να μεταβεί στην Γηραιά Ήπειρο για χάρη του Ολυμπιακού.
Μιας λάθος επιλογή σε μια λάθος στιγμή και η… απόκρυφη επιθυμία
Στον Πειραιά, πολλοί εμφανίστηκαν διστακτικοί όσον αφορά την επένδυση στον Καναδό. Εν μέρει, οι φωνές αντιλογίας θα δικαιώνονταν, μιας και ο Ουίλτζερ παρά τις μεμονωμένες λύσεις που έδωσε σε κρίσιμα σημεία της σεζόν, παρουσιάστηκε ασταθής στην απόδοση του και αρκετές φορές “χανόταν” από την αύρα του αγώνα.
Ωστόσο, ο ίδιος παρουσιάζει σημαντικά ελαφρυντικά. Η απότομη αλλαγή περιβάλλοντος, σε συνδυασμό με την ριζική αλλαγή νοοτροπίας καθιστούσαν επιτακτική την υπομονή στην υπόθεση του. Αυτή η λέξη ως γνωστόν είναι λίγο πολύ άγνωστη εντός των συνόρων μας. Αν αυτό συνδυαστεί με το γεγονός πως ο Ολυμπιακός εκείνης της περιόδου στόχευε το Final Four, κάτι που σημαίνει πως δεν είχε αγώνες για… “αλχημείες” γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ο Ουίλτζερ γέμισε ο ίδιος με… νάρκες το μονοπάτι της καριέρας του.
Πάντως, το έστω και σύντομα πέρασμα του από την χώρα του προσέφερε την ευκαιρία να κατανοήσει το μεγαλείο του πατέρα του. “Όταν βρισκόμουν στην Ελλάδα είχα σοκαριστεί με το γεγονός ότι πόσοι πολλοί άνθρωποι γνώριζαν και ρωτούσαν για τον πατέρα μου, ενώ εκείνος έπαιζε εκεί πριν από 30 χρόνια. Είναι πολύ ωραίο να νιώθεις το πάθος των ανθρώπων γύρω σου για το άθλημα. Το πρώτο μου ταξίδι με τον Ολυμπιακό ήταν στη Θεσσαλονική, όμως εγώ δεν μπορούσα να παίξω. Μετά τον αγώνα ζήτησαν να μ πάρουν μια συνέντευξη και τους ρώτησα με απορία ‘γιατί; αφού δεν έπαιξα’. Μου απάντησαν ‘θέλουμε να μας μιλήσεις για τον πατέρα σου’ και έμενα άναυδος γιατί δεν το περίμενα. Σίγουρα στο μέλλον θα ήθελα να αγωνιστώ στον Άρη, πιστεύω ότι θα είναι μια ιδιαίτερη εμπειρία”.
Όσον αφορά την γενικότερη εμπειρία του, ο ίδιος έδειξε ευγνώμων. “Νιώθω πολύ τυχερός που κατάφερα να παίξω σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός. Οι οπαδοί της ομάδας ήταν απίστευτοι και η κόντρα με τον Παναθηναϊκό είναι από τα πιο τρελά πράγματα που έχω βιώσει στη ζωή μου. Λάτρεψα τους ανθρώπους και την χώρα, παντρεύτηκα εκεί και γενικά νιώθω πολύ τυχερός έζησα αυτές τις εμπειρίες”.
Το φαινομενικό βήμα πίσω που του προσέφερε άλματα μπροστά
Μετά τα τεκταινόμενα της σεζόν 2017-18, ο Καναδός θα αποτελούσε παρελθόν από τους ερυθρόλευκους, δίχως όμως να φύγει από τα ευρωπαϊκά ραντάρ. H επιλογή του να γίνει μέλος της Μάλαγα αποτελούσε εκ πρώτης όψεως ένα βήμα πίσω σε σχέση με τα πρώτα του βήματα στην Ευρώπη, έμελλε όμως να αποβεί άκρως αποδοτική. Η παρουσία του και η ενεργή συμμετοχή του στο ανταγωνιστικότερο πρωτάθλημα της Ευρώπης (Liga Endesa) του προσέφερε την δυνατότητα να ωριμάσει αγωνιστικά και να δείξει πως μπορεί να σταθεί σε υψηλό επίπεδο, εκμεταλλευόμενος όλο το επιθετικό ρεπερτόριο του.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε συμμετείχε με την εθνική ομάδα της χώρας του στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας, γέμισε ακόμα περισσότερο την βαλίτσα των εμπειριών του, προτού ο ίδιος διαλέξει τον επόμενο σταθμό του.
Η αγωνιστική έκρηξη ήρθε μέσω… Τουρκίας
Η Τουρκ Τέλεκομ έδωσε στον Ουίλτζερ την ευκαιρία να παραμείνει στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο, τόσο μέσω του BCL όσο και μέσα από το Τουρκικό πρωτάθλημα. Ο ίδιος είχε μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξει την ωρίμανση των ικανοτήτων, έχοντας κομβικό ρόλο στο ροτέισον. Αν κρίνουμε από τα πεπραγμένα της περασμένης αγωνιστικής, όπου και σταμάτησε στους 33 πόντους, γίνεται εύκολα κατανοητό πως ο Καναδός δεν δείχνει διάθεση να απολέσει ακόμα μια ευκαιρία.
Όσοι τον θυμούνται από την παρουσία στη χώρα μας, θα διαπιστώσουν την χαοτική διαφορά που υπάρχει στον τρόπο παιχνιδιού του. Πλέον, κυνηγάει την επαφή, δεν την αποφεύγει με κάθε ευκαιρία. Έχει αναπτύξει το παιχνίδι του κοντά στο καλάθι, δεν παίρνει επιπόλαιες επιλογές, ενώ εκμεταλλεύεται τα προσόντα του και στην άμυνα. Ουδείς είναι σε θέση να γνωρίζει αν και πως θα ανταποκριθεί στη συνέχεια των υποχρεώσεων του, όμως είναι σίγουρο πως ο Κάιλ Ουίλτζερ είναι από τους one-to-watch παίκτες του φετινού άκρως ανταγωνιστικού BCL.
Με το όνειρο του NBA να έχει πλέον… ξεθωριάσει, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η περίπτωση του γνώριμου μας, ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίας του πραγματοποιεί σημαντική πρόοδο και δείχνει να εναρμονίζεται με την στόφα του “ευρωπαίου παίκτη” όλο και πιο πολύ.