Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Ένατη και δέκατη αγωνιστική τέλος, σε μια εβδομάδα που σίγουρα θα αποτελέσει οδηγό για αμφότερες τις Ελληνικές ομάδες. Ο Παναθηναϊκός καλωσορίζει τον Ρικ Πιτίνο όντας σε ιδανικό momentum μετά από δύο σπουδαίες εκτός έδρας νίκες, την ώρα που ο Ολυμπιακός βρίσκει ρόλους και αρχίζει να μοιράζει ελπίδα. Την ίδια ώρα, η κορυφή κατοικείται από την υπερηχητική Μπαρτσελόνα αλλά και την ψυχωμένη Εφές. Στον αντίποδα, Δημήτρης Ιτούδης και Σαρούνας Γιασικεβίτσιους θα χρειαστεί να βγάλουν πολλούς λαγούς από το καπέλο τους, μιας και οι ομάδες τους βρίσκονται πολύ πιο κάτω από τον στόχο που είχαν θέσει.
1. Μια σκέψη που έπαψε να θεωρείται έγκλημα
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη δεύτερη διαβολοβδομάδα της Euroleague από μία πρωτόγνωρη για εκείνον θέση, όντας σε πλήρη αβεβαιότητα. Το τέλος βέβαια της δεύτερης διπλής αγωνιστικής τον φέρνει μπροστά σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι πού αναπόφευκτα δημιουργεί προσδοκίες και ενθουσιασμό στους υποστηρικτές του. Το Τριφύλλι κάτω από τις οδηγίες του Γιώργου Βόβορα πραγματοποίησε δύο εμφανίσεις… παλαιάς εποχής, κάνοντας το 2/2 εκτός έδρας κόντρα σε Ζαλγκίρις και Μπάγερν. Επί λιθουανικυύ εδάφους οι Πράσινοι απέδωσαν άριστο μπάσκετ για 35 λεπτά και εν τέλει δεν πλήρωσαν την επιπολαιότητα τους, προϊόν βέβαια και κάποιων σφυριγμάτων που ήταν τουλάχιστον συζητήσιμα. Η εμφάνιση MVP του… σουτέρ Νικ Καλάθη αλλά και του εκνευριστικά σταθερού Ντεσόν Τόμας έδωσαν στον Παναθηναϊκό ένα ψυχολογικό έναυσμα που ισχυροποιήθηκε ακόμα περισσότερο μετά την αποκάλυψη της επαναπρόσληψης του Ρικ Πιτίνο.
Με τον Αμερικανό να κάνει αισθητή την παρουσία του στα αποδυτήρια του Audi Dome έστω και εξ αποστάσεως, οι παίκτες του Τριφυλλιού παρουσιάστηκαν έτοιμοι να δείξουν την αλλαγή νοοτροπίας σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Οι Μήτογλου και Μπέντιλ αποδείχθηκαν οι άσοι που έπρεπε να βγάλει ο Γιώργος Βόβορας από τον πάγκο, ο οποίος είχε το μπασκετικό θράσος να αφήσει εκτός ροτέισιον τον Τζίμερ Φρεντέτ, λόγω της αμυντικής ανικανότητας του Αμερικανού. Το γεγονός δε πως ο ίδιος δεν άκουσε ούτε μισή κουβέντα για αυτό αποδεικνύει την επιτυχία του. Η επιστροφή Πιτίνο προμηνύεται τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Μια ομάδα που πριν 2 βδομάδες έμοιαζε χαμένη στον ορίζοντα, τώρα ονειρεύεται Final Four. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου εντός παρκέ, έχει κάθε δικαίωμα.
2. Στην κορυφή, κι ας περνάει απαρατήρητη
Η περσινή φιναλίστ εν τέλει, κάθε άλλο παρά πυροτέχνημα είναι! Η ομάδα του Εργκίν Αταμάν, τελείως αθόρυβα, έχει βρεθεί μαζί με την Μπαρτσελόνα στην κορυφή της πλέον ανταγωνιστικής Euroleague, ξεπερνώντας τόσο τους τραυματισμούς, όσο και τον κακό εαυτό της. Η αρχική αστάθεια που εν μέρει καλύφθηκε από την… ηρωική επιστροφή του Λάρκιν κόντρα στην Άλμπα, μεταφράστηκε σε… αναταράξεις, μετά την ήττα από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Ο Αταμάν κατέκρινε δημόσιο τον Μίτσιτς και ο Σέρβος φρόντισε να βγει μπροστά, δίνοντας στην ομάδα του ένα άκρως αναγκαίο boost.
Ωστόσο, στο αγώνα του Μιλάνου δεν ήταν κανείς εκ των δύο δαιμόνιων κοντών που έκανε την διαφορά. Αντ’ αυτού, ήρθε ο Τιμπόρ Πλάις να σκεπάσει τα καλάθια, δίνοντας στην ομάδα ένα μαξιλαράκι ασφαλείας εντός της ρακέτας, εν τη απουσία του Ντάνστον. O Σανλί δεν αποδείχθηκε “μαύρη τρύπα” κατά την διάρκεια της παρουσίας του στο παρκέ, ο Λάρκιν όταν έπρεπε δεν αστόχησε και κάπως έτσι η Εφές κατάφερε να “αλώσει” μια έδρα στην οποία λύγισε μέχρι και η Μπαρτσελόνα. Τα προβλήματα των πρώτων αγωνιστικών αποτελούν παρελθόν, ο Αταμάν βλέπει την ομάδα του να λειτουργεί με τα περσινά πρότυπα και η τουρκική ομάδα απολαμβάνει την… απροσεξία πολλών, που έτρεξαν να την βγάλουν εκτός της λίστας των φαβορί.
3. Η Μαδρίτη δεν θα είναι ποτέ ένας χώρος αναψυχής
Μέσα στο σπίτι της είναι απολύτως αμείλικτη και δεύτερη διαβολοβδομάδα της επέτρεψε να το αποδείξει για άλλη μία φορά. Η Ρεάλ Μαδρίτης οδηγήθηκε σε αυτή τη διπλή αγωνιστική με μεγάλο κίνητρο να αποδείξει πως οι ασταθείς εμφανίσεις των πρώτων αγώνων αποτελούν μία και καλή σημεία του παρελθόντος. Το… πάρτι κόντρα στη Χίμκι δεν επέτρεπε εφησυχασμό καθώς το πραγματικά σπουδαίο τεστ ερχόταν λίγα 24ωρα μετά, κόντρα σε μία άλλη ρωσική ομάδα. Ο αγώνας κόντρα στους πρωταθλητές Ευρώπης ήταν κάτι παραπάνω από υστερόγραφο υπέροχης για την Ρεάλ, η οποία μετά την Μπαρτσελόνα, έδειξε πως μπορεί να πλήξει τον οποιονδήποτε.
Ακόμα και αν η ΤΣΣΚΑ βαδίζει σε ιστορικά χαμηλά μονοπάτια φέτος, αυτό δεν μπορεί να μειώσει ούτε στο ελάχιστο την εικόνα που παρουσιάζουν οι παίκτες του Πάμπλο Λάσο στο παρκέ. Οι δύο προεξέχοντες Λατίνοι της παρέας Φακούντο Καμπάτσο και Γκάμπριελ Ντεκ, έσυραν το χορό έχοντας άξιους συμπαραστάτες τόσο τον Σέρχιο Γιουλ όσο και τον Ρούντι Φερνάντεθ. Πέρα των γνωστών σταθερών που έρχονται από το παρελθόν, ο μικροσκοπικός γκαρντ απέδειξε ξανά πως στην καλή του μέρα, οι Μαδριλένοι αυτομάτως μετατρέπονται σε μία πολύ δύσκολη ομάδα για να τα βάλεις μαζί της. Αν Μάλιστα θεωρήσουμε πως ο συμπατριώτης του στη θέση των φόργουορντ δείχνει να εξελίσσεται σε μία μηχανή double-double (γιατί όχι και triple double), τότε η “Bασίλισσα” έχει κάθε λόγο να περηφανεύεται πως θα αποτελέσει δύσβατο αντίπαλο για όποιον θέλει να πλησιάσει λίγο πιο κοντά στο να τηn φτάσει στους ευρωπαϊκούς τίτλους.
4. Οι μέχρι πρότινος άγνωστες λέξεις, πλέον κωδικοποιούνται
Αλήθεια, πως είναι δυνατόν μία ομάδα με 72 ποιοτικά λεπτά μπάσκετ σε δύο αγώνες μετράει μόλις μία νίκη; Στην περίπτωση του Ολυμπιακού το γνωστό πλέον αθλητικό ρητό περί συγκέντρωσης για κάθε ένα από τα 40 λεπτά που διαρκεί ένας αγώνας μπάσκετ βγήκε τραγικά αληθινό. Οι Πειραιώτες φανέρωσαν απροσδόκητα καλή εικόνα μέσα στο Audi Dome και έδειχναν ικανοί μέχρι τις αρχές της τέταρτης περιόδου να πετύχουν μία εκτός έδρας νίκη που θα φανέρωνε την έστω ανταγωνιστικότητα του φετινού συνόλου. Με τον αναγεννημένο πλέον Μπόλντγουϊν σε πρώτο πλάνο, οι ερυθρόλευκοι έδειχναν να έχουν το πάνω χέρι, μέχρι την τρικυμία η οποία ήρθε τόσο λόγω του ξεσπάσματος των Γερμανών, όσο και της αδράνειας από πλευράς του ελληνικού πάγκου. Μετά από ένα τέτοιο “χαστούκι” πολλοί θα περίμεναν πως το παιχνίδι στο Βερολίνο κόντρα στην… ζημιάρα όπως αποδείχθηκε και στο ΟΑΚΑ Άλμπα, ως ένα ακόμα παράδειγμα της φετινής απογοητευτικής σεζόν.
Αντ’ αυτού, απόλαυσαν μία ομάδα η οποία δεν θύμισε σε τίποτα το συνονθύλευμα που παρουσιαζόταν στο παρκέ στην αρχή της σεζόν. Εξαιρετική συνεργασία σε άμυνα και επίθεση, τρομερή ευστοχία, δημιουργικότητα για πρώτη φορά, σωστές αποστάσεις και πάνω από όλα εύλογες και μπασκετικά λογικές επιλογές. Το γεγονός πως ο φετινός Ολυμπιακός αρχίζει να μοιάζει με κανονική μπασκετική ομάδα αποτελεί κατόρθωμα -και- του κόουτς Κεμζούρα ο οποίος εκμεταλλεύεται στο έπακρον τους παίκτες που ήρθαν πιο πρόσφατα και έχουν πάρει ήδη ρόλους στο ρόστερ τους οποίους και φαίνεται να καλύπτουν στην εντέλεια. Όταν δε σε 5 λεπτά συμμετοχής προλαβαίνεις να κάνεις ισάριθμες ασίστ, τότε σίγουρα κάτι κάνεις πολύ καλά. Το τεστ κόντρα στην Αρμάνι Μιλάνο στο ΣΕΦ την επόμενη εβδομάδα θα φανερώσει αν η φετινή έκδοση των ερυθρολεύκων μπορεί έστω να σκέφτεται νοερά αυτό που διαμήνυσε ο προπονητής ως στόχο, δηλαδή την είσοδο στα Playoffs. Κανείς δεν θα σοκαριστεί σε μια πιθανή συντριβή, ωστόσο πολλοί θα μείνουν με το στόμα ανοιχτό σε έναν ενδεχόμενο θρίαμβο, που ίσως δεν είναι τόσο μακρινός όσο έμοιαζε, όταν ο Ολυμπιακός έχανε με κάτω τα χέρια από την Εφές.
5. Τώρα; Φοβάστε;
Όταν μέσα σε διάστημα δύο ημερών έχεις κάνει… σκόνη δύο εκ των σπουδαιότερων αντιπάλων σου στη μάχη για τα Ευρωπαϊκά σκήπτρα, οφείλεις να νιώσεις πως έχεις περάσει για τα καλά το μήνυμα σου. Η Μπαρτσελόνα ήταν κάτι παραπάνω από καταιγιστική, τόσο απέναντι στην απογοητευτική Φενέρ, όσο και κόντρα στη Μακάμπι του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Έβγαλε αντίδραση μεγάλης ομάδας μετά την ήττα στην Μαδρίτη και έδειξε για άλλη μια φορά τα δόντια της. Η απόδοση του Νίκολα Μίροτιτς δεν θα έπρεπε πλέον να προκαλεί εντύπωση. Ο πρώην άσος των Μιλγουόκι Μπακς ήταν ξανά… παντού, κράτησε την ομάδα του μπροστά όσο οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να βρουν ρυθμό και στο δεύτερο μέρος άφησε την μπαγκέτα για το σύνολο.
Η άνοδος του Χίγκινς κάνει ακόμα πιο άτρωτο το οπλοστάσιο του Πέσιτς, ο οποίος βλέπει την ομάδα του στην κορυφή, απόντος των δύο βασικών του δημιουργών! Ερτέλ και Πάνγκος κάνουν ακόμα πιο εξωφρενική την πληρότητα των Μπλαουγκράνα, οι οποίοι φαντάζουν και είναι μέχρι στιγμής η ομάδα που θέλουν όλοι να κερδίσουν, αλλά λίγοι έως ελάχιστοι θα τα καταφέρουν.