Tου Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Η 11η αγωνιστική της εφετινής Euroleague έμελλε να είναι ευχάριστη για τα Ελληνικά χρώματα και απολαυστική για κάθε λογής μπασκετόφιλο! Από την… αντίδραση της “Αρκούδας”, στο ¨Μαδριλένικο” τρένο και το Τουρκικό “ξύπνημα”. Την ίδια ώρα, οι δύο νέες επιτυχίες των αιωνίων, πριν το προσεχές μεταξύ τους ντέρμπι, στιγμιαία πέρασαν σε δεύτερη μοίρα, όταν στην κουβέντα ήρθε το όνομα του Σέιν Λάρκιν, ο οποίος βάλθηκε να τρελάνει τα κοντέρ της ευρωπαϊκής ιστορίας!
1. Πολλές απαντήσεις, άπειρα ερωτηματικά
H “καρδιά” του πρωταθλητή μίλησε. Για την ακρίβεια, βρυχήθηκε. Η ΤΣΣΚΑ πήγε στην Βαρκελώνη ως δίκαιο αουτσάιντερ, έχοντας πραγματοποιήσει το χειρότερο ξεκίνημα της στην Ευρωλίγκα από το 2010, όταν και μέτρησε μόλις τρεις νίκες σε δέκα ματς. Όταν έφυγε, είχε φροντίσει να στείλει σαφές μήνυμα σε όλους πως είναι ακόμα εδώ. Οι πρωταθλήτρια Ευρώπης άρχισε με πολλά προβλήματα την χρονιά, λόγω της φυγής γνώριμων προσώπων, του ερχομού νέων, αλλόκοτων με την ήδη δοκιμασμένη φιλοσοφία του Δημήτρη Ιτούδη. Ο τραυματισμός του Κλάιμπερν, σε συνδυασμό με την “σφαλιάρα” από τον Ολυμπιακό έφερε γκρίνια, η οποία αυξήθηκε επικίνδυνα μετά και τις δύο ήττες της περασμένης διαβολοβδομάδας.
Η ομάδα που παρουσιάστηκε σε Μαδρίτη και Βιτόρια, έμεινε εκεί. Η μέχρι πρότινος πρωτοπόρος της Euroleague έγινε έρμαιο στις ορέξεις των Ρώσων, οι οποίοι επέβαλαν εξ αρχής τον ρυθμό τους και ανάγκασαν τον κόσμο που γέμισε το “Palau” να φύγει νωρίς και με σκυμμένο το κεφάλι. Η αστάθεια αρκετών μονάδων της ΤΣΣΚΑ (προεξάρχοντος του Μάικ Τζέιμς) δεν επιτρέπει σχόλια εκ του ασφαλούς, όμως το μόνο σίγουρο είναι πως η κάτοχος των σκήπτρων δεν θα τα παραδώσει τόσο εύκολα.
2. Tρένο… El Madrileño
H πιο καυτή και η πιο… υποτιμημένη! Η Ρεάλ Μαδρίτης, παρότι πέρασε σχεδόν απαρατήρητη ελέω… Σέιν Λάρκιν, συνεχίζει ακάθεκτη να ανεβαίνει στην εκτίμηση πολλών, αλλά και βαθμολογικά. Σύμφωνοι, το επίπεδο δυσκολίας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί υψηλό, όμως κόντρα στην Ζενίτ αναδείχθηκαν και πάλι παίκτες που εξελίσσονται σε σταθερές των Μαδριλένων.
Από την ημέρα που ο Λούκα Ντόντσιτς αναχώρησε για το Τέξας, ο Φακούντο Καμπάτσο πήρε τα “κλειδιά” της επίθεσης των Ρεάλ και έδειξε αμέσως το γιατί. Φέτος, παρά το μέτριο ξεκίνημα λόγω και της συσσωρευμένης κόπωσης από το Παγκόσμιο, έχει ανεβάσει ρυθμούς και οδηγεί την ομάδα του Λάσο. Στο πλάι του, ένας συμπατριώτης του που δείχνει πως εξελίσσεται σε “εργαλείο”, από εκείνα που κάθε ομάδα χρειάζεται αν θέλει να φτάσει ψηλά. Ο Γκάμπριελ Ντεκ συνεχίζει να εντυπωσιάσει, φλερτάροντας συνεχώς με το double-double, “κλέβοντας” ριμπάουντ ακόμα και από τον Βάλτερ Ταβάρες, ο οποίος ωστόσο συνεχίζει να “σκεπάζει” τα καλάθια.
Η πολυετής ανανέωση του συμβολαίου του Άντονι Ράντολφ φανέρωσε πως η Ρεάλ συνεχίζει με την ίδια συνταγή. Με τα τωρινά αποτελέσματα, δεν έχει κανένα λόγο να πράξει διαφορετικά.
3. Κι όμως, είναι ακόμα εδώ!
Στο άκουσμα της είδησης πως ο Αλεξέι Σβεντ θα απουσίαζε από την αναμέτρηση της Φενέρ με την Χίμκι, πολλοί -αν όχι όλοι- έσπευσαν να χρίσουν ξεκάθαρο φαβορί την ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ωστόσο, το -4 της ανάπαυλας, εξαιτίας εν πολλοίς του Γιάνις Τίμα, άρχισε να… ξυπνά εφιάλτες στην Κωνσταντινούπολη. Η απάντηση του δευτέρου μέρους ήταν εντυπωσιακή και άκρως πειστική.
Ποιοι ήταν οι κύριοι πυλώνες της αντεπίθεσης; Οι δύο που έτυχαν… ξεχωριστής αναφοράς στην γνωστή πλέον έκρηξη του Ζοτς στο περίφημο τάιμ-άουτ. Τζίτζι Ντατόμε (20 πόντοι) και Μελίχ Μαχμούτογλου (19 πόντοι) ήταν εξαιρετικοί, “έλιωσαν” στο παρκέ και έδειξαν τον δρόμο.
Ξεχωριστή αναφορά αξίζει βέβαια ο Κώστας Σλούκας. Ο Έλληνας γκαρντ έχει περάσει τα… πάνδεινα, εντός και εκτός παρκέ, ευρισκόμενος σε μια πρωτόγνωρη για εκείνον κατάσταση. Η εμφάνιση του την Πέμπτη (19 πόντοι με 9 ασίστ) έφερε χαμόγελα και σίγουρα ακόμα περισσότερες προσδοκίες ενόψει της συνέχειας.
4. Αέρας… άλλης εποχής
Είναι κοινό μυστικό πως το ΟΑΚΑ ήταν, είναι και θα είναι μια από τις πιο δύσβατες έδρες της Ευρώπης. Η ατμόσφαιρα που επικρατεί, ανεξαρτήτως προσέλευσης, είναι πάντοτε ηλεκτρισμένη. Ωστόσο, κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις. Έτσι και εδώ, υπάρχουν δύο οπτικές. Η πρώτη, έρχεται από τα πεπραγμένα του αγώνα με την Άλμπα, όταν η πίεση και η δυσφορία του κόσμου ήρθε να δέσει “κόμπο” τον… ασθενή.
Υπάρχουν όμως και βραδιές όπως η χτεσινή, όπου ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει προτού καλά καλά μπει στο γήπεδο!
Όμως, καμία ομάδα δεν γίνεται να ευτυχήσει σε αυτό το επίπεδο δίχως να ιδρώσει. Όταν βέβαια έφτασε η ώρα των απτών αποδείξεων, οι Πράσινοι ήταν κάτι παραπάνω από έτοιμοι. Ουσιαστικά, οι διαφορές σε σχέση με την εποχή Πεδουλάκη ήταν ελάχιστες. Μια όμως, ήταν χαοτική. Έγινε από την αρχή ξεκάθαρο πως ο Ρικ Πιτίνο θέλει στο πλάι του παίκτες με τόλμη και πίστη. Η τόλμη φέρνει ελευθερία, η ελευθερία απόλαυση. Ο Παναθηναϊκός έκανε χαρούμενο τον κόσμο του, μα πάνω από όλα τον εαυτό του. Δημιουργεί, άθελα ή όχι, προσδοκίες πρωτόγνωρες για τα δεδομένα του ελληνικού αθλητισμού. Το ματς με τον Ολυμπιακό δεν θα διαταράξει αυτές τις προσδοκίες, όμως μπορεί να αποτελέσει εφαλτήριο για σημαντικές κορυφές σε έναν μήνα-κόλαση.