Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
To τέλος του πρώτου γύρου της EuroLeague πλησιάζει απειλητικά. Το ταξίδι που ξεκίνησε στις 3 Οκτωβρίου έχει ακόμα πολλά κεφάλαια που οφείλει να συμπληρώσει, όμως είναι σίγουρο πως η μέχρι τώρα πορεία των πραγμάτων μας επιτρέπει να βγάλουμε ήδη σοβαρά συμπεράσματα όσον αφορά το τι πρέπει να περιμένουμε από τους 18 μονομάχους.
Είναι προφανές πως ήδη έχουν σχηματιστεί κάποιες ιδιότυπες “ομαδοποιήσεις” ανάλογα με την βαθμολογική θέση της κάθε μιας, όμως σήμερα θα ασχοληθούμε αποκλειστικά με τον συνδυασμό προσδοκιών-πραγματικότητας. Ενόψει λοιπόν του τελευταίου αγωνιστικού διημέρου του 2019 το Eurohoops σας παρουσιάζει έξι ομάδες που μέχρι στιγμής μας εκπλήσσουν, ευχάριστα ή δυσάρεστα. Έπειτα, σας δίνει την δυνατότητα να ψηφίσετε ποια σας έχει ξαφνιάσει και ποια σας έχει απογοητεύσει.
Μακάμπι Τελ-Αβίβ (11-4)
Το “κοιμώμενο θηρίο” ξύπνησε και μάλιστα από ελληνικό ξυπνητήρι. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος κατέφθασε στο Τελ-Αβίβ ως μια ύστατη προσπάθεια ανοικοδόμησης μιας ομάδας δίχως ταυτότητα. Ένα χρόνο μετά, αντιμετωπίζεται ως εθνικός ευεργέτης! Δεδομένης της ζωτικής αγάπης που κρύβουν οι Ισραηλινοί για το άθλημα, τα επίπεδα λατρείας που χαίρει ο Έλληνας τεχνικός είναι επιβεβλημένα με βάση βέβαια και το έργο που παρουσιάζει.
Η “ομάδα του Λαού” βρίσκεται αυτή την στιγμή στη τέταρτη θέση της βαθμολογίας, έχοντας 11 νίκες σε 15 αναμετρήσεις. Αν λάβουμε υπόψη την κατάσταση των μέχρι πρότεινος κραταιών δυνάμεων του ευρωπαϊκού μπάσκετ, η Μακάμπι φαντάζει ικανή να διεκδικήσει μια θέση στο Final Four για πρώτη φορά από το 2014. Όλοι θυμόμαστε το τι συνέβη τότε…
Ζαλγκίρις (3-12)
Ρόδα είναι και γυρίζει σε όλο της το μεγαλείο! Σίγουρα, ουδείς περίμενε να δει τους Λιθουανούς στα πρώτα στρώματα της βαθμολογίας, όμως μόνο οι βαθύτατοι haters του Σαράς θα μπορούσαν να προβλέψουν (και αυτοί με δυσκολία) πως η Ζαλγκίρις θα βρισκόταν στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα. Μόλις τρεις νίκες σε 15 αγώνες, αρνητικά ρεκόρ σε κάθε ευκαιρία και συμμαζεμένη κρίση σε έναν οργανισμό που είχε συνδέσει το όνομα του με τις ιστορίες επιτυχίας.
Εννοείται πως το πισωγύρισμα μιας σεζόν δεν μπορεί να διαγράψει τα βήματα προόδου που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια. Παραταύτα, θα ήταν ψέμα να υποστηρίξουμε πως η φετινή έκδοση της Ζαλγκίρις δεν μας απογοητεύει…
Βιλερμπάν (7-8)
Να που η… φόνισσα των Ελληνικών ομάδων δεν αστειευόταν. Την… θυμηθήκαμε όταν ο Τόνι Πάρκερ αποφάσισε να επενδύσει πάνω της, την γνωρίσαμε όταν εισήχθη στη φετινή EuroLeague και ύστερα την… νιώσαμε στο πετσί μας όταν κατατρόπωσε μέσα στο “Astroballe” τους δύο αιωνίους. Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός δεν ήταν εν τέλει τα μόνα θύματα των Γάλλων, που δείχνουν μέχρι στιγμής πως ήρθαν για μείνουν στο κορυφαίο στερέωμα.
Αυτή την στιγμή βρίσκονται σχεδόν αθόρυβα μόλις μια νίκη μακριά από τις ομάδες που πλαισιώνουν την πρώτη οκτάδα. Οι πιθανότητες όσον αφορά την κατάληψη μιας θέσης στα Playoffs δεν είναι με το μέρος τους, όμως είναι σίγουρο πως το… γαλατικό χωριό αντιστέκεται και γοητεύει!
Ολυμπιακός (6-9)
H μοναδική Ελληνική παρουσία της λίστας είναι λίγο πολύ αναμενόμενη. Δεν είναι πως ο φετινός Ολυμπιακός είχε θέσει τον πήχη τόσο ψηλά που δεν μπορεί να τον υπερβεί. Εξ αρχής ο στόχος δεν συγκρινόταν με εκείνους των προηγούμενων ετών, για πολλούς και διάφορους λόγους που έχουν ήδη χιλιοειπωθεί.
Όμως, δεν είναι δυνατόν να μην θεωρηθεί απογοητευτική μια ομάδα που μήνα Δεκέμβριο δεν έχει καταφέρει ακόμα να βρει τις ισορροπίες της. Ο Ολυμπιακός του άκρους και του βάθους δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητος, ιδίως σε μια σεζόν τόσο ιδιαίτερη. Παρότι η βαθμολογική θέση των ερυθρόλευκων δεν προσδίδει τίποτα το απαγορευτικό για την συνέχεια της σεζόν (μόλις δύο νίκες μακριά από την οκτάδα), η σκληρή αλήθεια είναι πως οι Πειραίωτες βρίσκονται μπροστά σε πολλαπλά μονοπάτια.
Θεμελιώδη προβλήματα που χαίρουν επιτακτικής λύσης. Θα δοθεί; Ουδείς γνωρίζει. Τη σήμερον ημέρα πάντως, το μοντέλο που παρουσιάζουν οι πάλαι ποτέ πρωταθλητές Ευρώπης κάθε άλλο παρά εξιτάρει.
Αναντολού Εφές (12-3)
Ευχάριστη έκπληξη μια ομάδα που πέρσι έφτασε μια ανάσα από την κατάκτηση της κορυφής; Κι όμως!
Λίγοι έως ελάχιστοι περίμεναν πως η τουρκική ομάδα θα συνεχίζει με τον ρυθμό που τελείωσε την περσινή χρονιά, παρά το γεγονός πως ο κορμός της παρέμεινε αναλλοίωτος. Το μέτριο ξεκίνημα, σε συνδυασμό με τα προβλήματα τραυματισμών ενίσχυσαν αυτό το αίσθημα.
Όμως, η ομάδα του Αταμάν κατάφερε να μετατρέψει τους “doubters” σε “believers”! Άρχισε να βρίσκει ρυθμό, ρόλους και ηγέτες. Αποκορύφωμα η αγωνιστική εκτόξευση του Σέιν Λάρκιν, ο οποίος άρχισε να κατασπαράζει όποια άμυνα έβρισκε μπροστά του!
Προεξάρχοντος του αμερικανού η Εφές έχει εξελιχθεί σε μια άκρως “fun to watch” ομάδα, κάτι που αποδεικνύεται από το γεγονός πως γεμίζει το γήπεδο της, παρότι είναι ένας καθαρά μπασκετικός οργανισμός με ανύπαρκτο “ποδοσφαιρικό fan base”, γεγονός που θεωρείται ιστορικό για τα τουρκικά δεδομένα!
Hater or not, δεν γίνεται να μην βγάλεις το καπέλο στην ανερχόμενη δύναμη του Βοσπόρου!
Φενέρμπαχτσε (5-10)
Παραμένουμε εντός της γειτονικής χώρας, όχι όμως για ευχάριστο λόγο. Το τι συμβαίνει στην φετινή Φενέρ έχει περάσει από τις πένες πάμπολλων, μα η λύση καμιά. Η μέχρι πρότινος άτρωτη δύναμη της EuroLeague δείχνει να χάνει το τρένο της οκτάδας και η αιτιολόγηση σε αυτό είναι τόσο απλή μα συνάμα τόσο σύνθετη. Το πρόβλημα στους ψηλούς, οι τραυματισμοί, η φυγή σημαντικών γραναζιών. Λίγο απ’ όλα, εν ολίγοις.
Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δείχνει ανήμπορος να αντιδράσει. Μιλάει συνεχώς για την απελπισία που του δημιουργεί η εικόνα της ομάδας του και αν μπορούμε να συμφωνήσουμε σε κάτι με εκείνο είναι πως η παρέα του Κώστα Σλούκα δημιουργεί πολλούς και άλυτους γρίφους.
Τώρα, ο λόγος σε εσάς!
Ποια εκ των Μακάμπι, Βιλερμπάν και Εφές σας έχει εντυπώσιασει περισσότερο;
Ποια εκ των Ολυμπιακού, Ζαλγκίρις και Φενέρ κερδίζει το… “χρυσό σας βατόμουρο”;