Tου Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Ιστορικές στιγμές, όχι όμως με την καλή έννοια. Ο χτεσινός εμφύλιος της Νέας Υόρκης εξελίχθηκε σε πραγματικό εφιάλτη για τους Νετς, οι οποίοι γνώρισαν την ήττα από τους παραπαίοντες Νικς με 94-82. Το χαμηλό σκορ για τα αμερικανικά δεδομένα οφείλεται στα κάκιστα ποσοστά ευστοχίας, με αποκορύφωμα εκείνα στα δίποντα, όπου η ομάδα του Άτκινσον μέτρησαν μόλις 8/28!
Μάλιστα, τα οκτώ εύστοχα σουτ δύο πόντων είναι η χειρότερη συγκομιδή ομάδας στην ιστορία του ΝΒΑ από το μακρινό 1950. Με αφορμή την εμφάνιση των Νεοϋορκέζων , το Eurohoops “βουτάει” στην ιστορία και σας παρουσιάζει εκείνον τον αγώνα πριν από 79 χρόνια που ανάγκασε τους φορείς του τότε ΑΒΑ να σκεφτούν την εφαρμογή του χρονομέτρου!
22 Νοεμβρίου του 1950 και η super-team της εποχής, οι Μινεάπολις Λέικερς, υποδέχονται τους σαφώς κατώτερους Φορτ Γουέιν Πίστονς, κατά την διάρκεια της πρώτης σεζόν του ΑΒΑ (American Basketball Association) μετά την σύμπραξη του NBL και του ΒΑΑ. Oι “Λιμνάνθρωποι” διέθεταν τον πρώτο σούπερ σταρ στην ιστορία του αθλήματος, Τζόρτζ Μίκαν, τον οποίον βέβαια είχαν πλαισιώσει με τους αξιόλογους Τζιμ Πολάρντ και Βερν Μίκελσεν.
Οι τρεις αυτοί κύριοι προβλημάτισαν τον προπονητή των φιλοξενούμενων, Μάρεϊ Μέντενχολ, ο οποίος όμως στηρίχτηκε σε μια… αδυναμία των κανόνων του σπορ προς όφελος του.
Συγκεκριμένα, διέταξε τους παίκτες του να μην εκτελούν επιθέσεις, μιας και εκείνη την εποχή δεν υπήρχε το λεγόμενο χρονόμετρο που περιόριζε τις επιθέσεις τις εκάστοτε ομάδας. Μάλιστα, λέγεται πως ο τεχνικός των Πίστονς τους είπε χαρακτηριστικά πως οι Λέικερς δεν θα μπορούν να τους κερδίσουν αν δεν σκοράρουν και δεν θα μπορούν να σκοράρουν αν δεν έχουν την μπάλα!
Οι παίκτες του εφάρμοσαν αυτή την τακτική, ανταλλάσσοντας πάσες για ολόκληρα λεπτά δίχως να εκτελούν την επίθεση τους. Ακόμα κι έτσι, οι Λέικερς βρέθηκαν μπροστά στο ημίχρονο με το εξωφρενικό 13-12 (12 από τους 13 πόντους ο Μίκαν), όμως ο εκνευρισμός ήταν διάχυτος. Αυτό φάνηκε στην συνέχεια, αφού και οι γηπεδούχοι αποφάσισαν να εφαρμόσουν την τακτική των Πίστονς, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα το σκορ της τέταρτης περιόδου να είναι 3-1 (!!!), με την ομάδα του Μέντενχολ να επικρατεί τελικά με 19-18!
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι αντιδράσεις ήταν έντονες. Οι φορείς της λίγκας κάλεσαν έκτακτο συμβούλιο με τους ιθύνοντες των ομάδων άλλα και τους διαιτητές του συγκεκριμένου αγώνα προκειμένου να βρεθεί λύση. Τότε ήταν που ακούστηκε για πρώτη φορά η ιδέα του χρονομέτρου, όμως ο πρόεδρος του ΑΒΑ, Μόρις Πόντολοφ, ήταν αρνητικός στην ιδέα.
Έπρεπε να περάσουν άλλα τρία χρόνια προκειμένου ο ισχυρός άνδρας του αμερικανικού μπάσκετ να δεχθεί να ακούσει τους ισχυρισμούς του Ντάνι Μπιαζόν. Ο τότε πρόεδρος των Σίρακιουζ Νάσιοναλς (μετέπειτα Σίξερς) υποστήριζε πως ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει το άθλημα ήταν η επιβολή χρονικού περιορισμού στις επιθέσεις των ομάδων. Μάλιστα, είχε και το μαγικό νούμερο. Υπολόγισε πως συνολικά ένας αγώνας είχε 120 προσπάθειες, 60 για κάθε ομάδα. Ο αγώνας διαρκούσε 48 λεπτά, δηλαδή 2.880 δευτερόλεπτα. 2.880 δια 120 ισούται με 24!
Ο Μπιάζον έπεισε τους υπόλοιπους ιδιοκτήτες των ομάδων να εφαρμοστεί το λεγόμενο “24αρι”, το οποίο ουσιαστικά έσωσε το άθλημα, αν αναλογιστούμε πως την αμέσως επόμενη χρονιά ο μέσος όρων πόντων σε έναν αγώνα αυξήθηκε κατά 13 πόντους, ενώ οι Σέλτικς έγιναν η πρώτη ομάδα που μέτρησε ενεργητικό ανώτερο των 100 πόντων.