Του Κωνσταντίνου Δημητρίου/ info@eurohoops.net
Όταν αναφερόμαστε στο γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα, ένα από τα πρώτα ονόματα που μας έρχονται στο μυαλό είναι αυτό της Αναστασίας Κωστάκη και όχι άδικα. Πρόκειται για την πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που αγωνίστηκε στο WNBA, έχοντας ζήσει μια τεράστια διεθνή καριέρα με παρουσία σε πολλές χώρες του εξωτερικού, ενώ εκπροσώπησε επάξια και τη φανέλα με το εθνόσημο, χαρίζοντάς μας μοναδικές επιτυχίες.
Πλέον, η Αναστασία συνεχίζει να υπηρετεί και να προσφέρει στο μπάσκετ, από έναν διαφορετικό ρόλο, αυτόν της προπονήτριας, με σκοπό να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει τη νέα γενιά σε αντίστοιχες ονειρεμένες μπασκετικές πορείες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που επιλέχθηκε να ηγηθεί της Antetokounbros Academy, το όραμα των αδελφών Αντετοκούνμπο για μια ακαδημία μπάσκετ που θα βοηθήσει νέους αθλητές και προπονητές από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες να κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα!
Συναντήσαμε την Αναστασία στο ανοικτό γήπεδο μπάσκετ της Λαμπρινής, εκεί όπου σε λίγες μέρες θα ξεκινήσουν οι προπονήσεις της Antetokounbros Academy, με τις αιτήσεις συμμετοχής να ολοκληρώνονται στις 3/11. Αφού μας παρέδωσε μερικά δωρεάν μαθήματα μπάσκετ, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το’χει ακόμα, μας μίλησε για όλους και για όλα. Για την παραμυθένια μπασκετική της πορεία, την εμπειρία της στο εξωτερικό, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα μικρά κορίτσια που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ και φυσικά για την Antetokounbros Academy, το πρωτοποριακό πρόγραμμα που εμπνεύστηκαν τα αδέλφια Αντετοκούνμπο για να δώσουν ευκαιρίες σε παιδιά από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, ένα δωρεάν πρόγραμμα που ξεπερνάει τα όρια του μπάσκετ.
Είσαι παράδειγμα προς μίμηση για πολλά νέα κορίτσια που θέλουν να ακολουθήσουν το όνειρό τους. Από τα 19 σου έλεγες πως θες να παίξεις στην Αμερική, αλλά τότε δε σε πίστευε κανείς. Κατάφερες όμως να κατακτήσεις το στόχο σου και να γίνεις η πρώτη Ελληνίδα που αγωνίστηκε στο WNBA. Τι αυτό που σε οδήγησε σε αυτή τη μοναδική πορεία;
Είμαι παιδί του ‘87 εγώ. Δε γεννήθηκα το ’87, αλλά είδα τον τελικό της Ελλάδας και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Είδα τον Γκάλη και τον Γιαννάκη και αγάπησα αμέσως αυτό το άθλημα. Από 9 χρονών που ξεκίνησα δεν είχα καμία άλλη επιλογή στη ζωή μου, ήξερα πως θα παίξω μπάσκετ και θα το κάνω επάγγελμά μου. Οπότε σε αυτή την ηλικία, 19 ετών, όταν ρωτήθηκα τι θέλω να κάνω και ποιος είναι ο στόχος μου και το όνειρό μου, το πίστευα πραγματικά ότι θα αγωνιστώ στο WNBA. Του είχε φανεί αστείο μάλιστα του δημοσιογράφου, γέλασε, αλλά του είπα ότι εγώ το ξέρω ότι θα το κάνω, απλά δε ξέρω ποια χρονιά.
Όταν θέτεις έναν τόσο δύσκολο στόχο, ειδικά για κάτι που δεν έχει καταφέρει κανείς άλλος πριν από εσένα, φαντάζομαι θα υπάρχουν και δυσκολίες και στιγμές αμφισβήτησης. Είχες τέτοιες στιγμές; Και αν ναι, πως τις ξεπέρασες;
Πολύ ωραία ερώτηση. Υπήρξαν πάρα πολλές δύσκολες στιγμές. Για έναν αθλητή που κάνει πρωταθλητισμό, οι πιο δύσκολες στιγμές είναι οι τραυματισμοί. Και σε μένα έτυχε αυτό, το 2005. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο σημείο της καριέρας μου. Γενικότερα υπάρχει και αμφισβήτηση και από τους γύρω σου. Δηλαδή εκτός από τους τραυματισμούς υπάρχει και ο ανταγωνισμός. Αυτό σε κάνει πάντα πιο δυνατό και εκεί πρέπει να σταθείς. Είναι πολύ σημαντικό να δουλέψεις και να πιστέψεις πολύ στον εαυτό σου.
Για εμένα, ο τραυματισμός μου ήταν μεγάλο σχολείο. Εγώ μετά τον τραυματισμό μου έπαιξα μπάσκετ. Και αυτό το λέω πάντα στα νέα παιδιά, γιατί μέχρι τότε έπαιζα με τα φυσικά μου προσόντα χωρίς να δυσκολεύομαι ιδιαίτερα. Όταν τραυματίστηκα όμως και έπρεπε να μείνω 6 μήνες εκτός, γύρισα και ένιωθα τελείως αδύναμη. Εκεί κατάλαβα πόσο σημαντικό είναι να έχεις την υγεία σου. Εκτίμησα τα πάντα και δεν παραπονέθηκα ποτέ ξανά για την προπόνηση!
Ολυμπιακοί Αγώνες 2004. Αγωνίστηκες με την Εθνική, κάνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις και φτάνοντας στους 8, κόντρα στα προγνωστικά. Τι κρατάς από αυτή τη ξεχωριστή εμπειρία;
Είναι για εμένα η πιο μεγάλη στιγμή της καριέρας μου. Είμαι πάρα πολύ τυχερή που μου έτυχε αυτό και σε πολύ καλή ηλικία μάλιστα. Με βοήθησε πάρα πολύ και στο συμβόλαιό μου με τους Χιούστον. Μετά από τον αγώνα της Εθνικής με την Αμερική υπέγραψα ουσιαστικά το συμβόλαιό μου!
Η πρόκριση μας στους 8 ήταν συγκλονιστική, μάλιστα ήμασταν οι πρώτοι που χορέψαμε το συρτάκι! Ναι εμείς το κάναμε, οι γυναίκες και μετά έγινε παράδοση. Ήταν μοναδική εμπειρία, είχε πολύ κόσμο, με την Αμερική στο ΟΑΚΑ είχε 8.000 κόσμο, ήταν κάτι μοναδικό.
Από την Ελλάδα στο Χιούστον και την Αμερική για το γυναικείο NBA. Τι σου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση την περίοδο που αγωνίστηκες στην Αμερική; Έχεις κάποια χαρακτηριστική ανάμνηση να μας μεταφέρεις;
Την πρώτη φορά που πήγα έπαθα σοκ. Μετά είχα ήδη παίξει στην Ευρώπη πολλά χρόνια και είχα συναντήσει πολλές μεγάλες παίκτριες, οπότε είχα μια ιδέα για το τι θα δω. Ο πρώτος μήνας δεν ήταν εύκολος, γιατί μπαίνεις σε ένα τελείως καινούργιο στυλ παιχνιδιού. Επίσης έτυχε να παίξω σε μια πολύ ιστορική ομάδα, τους Χιούστον Κόμετς, που είχαν κατακτήσει τα πρώτα 4 πρωταθλήματα, με τεράστιες προσωπικότητες. Το πιο δύσκολο ήταν να με αποδεχθούν οι συμπαίκτριές μου, γιατί ήταν σταρ. Είναι όλες Hall of Famer πλέον. Και ο προπονητής μου, ο Βαν Τσάνσελορ ήταν από τους κορυφαίους στο γυναικείο μπάσκετ, επομένως η αποδοχή ήταν δύσκολη, αλλά τα κατάφερα σταδιακά και οι συμπαίκτριες μου με βοήθησαν να προσαρμοστώ.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας σου είχες την ευκαιρία να ζήσεις και να αγωνιστείς σε αρκετές χώρες στο εξωτερικό. Συγκρίνοντας και με άλλες αθλητικές κουλτούρες, ποια είναι η γνώμη σου για το επίπεδο του γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα; Θεωρείς πως υπάρχει εξέλιξη τα τελευταία χρόνια και τι χρειάζεται για να μπορέσει το άθλημα να προσελκύσει νέα κορίτσια;
Δυστυχώς δεν υπάρχει εξέλιξη, το αντίθετο μάλλον. Δεν συγκρίνεται καν με την Ευρώπη. Όταν έφυγα εγώ το 2001, ήταν πολύ καλύτερο το επίπεδο εδώ, είχαμε πολύ ποιοτικές ξένες παίκτριες. Παρόλο που η Εθνική γυναικών έκανε μεγάλες επιτυχίες τα τελευταία οχτώ χρόνια, με δυο προκρίσεις σε παγκόσμιο, δεν έχει υπάρξει εξέλιξη. Αφού δε βοήθησε και αυτό, δε ξέρω τι άλλο μπορεί να βοηθήσει. Γιατί αυτά που έζησα εγώ, πρέπει κάποιοι να θέλουν να τα ακούσουν και να θέλουν και να τα υλοποιήσουν. Δε θα έλεγα ότι ενδιαφέρονται για το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα.
«Η Εβίνα Μάλτση είναι το απόλυτο παράδειγμα σωστής νοοτροπίας»
Πιστεύεις πως υπάρχει ζήτημα νοοτροπίας;
Επειδή έζησα λίγο τη νέα γενιά, δουλεύοντας για την Εθνική ομάδα, μπορώ να πω ότι τα νέα κορίτσια δε ξέρουν τι θα πει σκληρή δουλειά. Ζουν στην εποχή των social media, εμείς δεν τα είχαμε όλα αυτά. Πρέπει να βγουν εκτός Ελλάδος για να δουν τι σημαίνει ανταγωνισμός. Εδώ κάπως επαναπαύονται, γιατί παίζουν καλά και είναι οκ. Εγώ είχα όνειρο να μην είμαι απλά η καλύτερη στην Ελλάδα. Και το λέω αυτό στα παιδιά. Πόσο μάλλον τώρα που έχουν περισσότερες ευκαιρίες, είναι πολύ πιο εύκολο. Και όταν λέμε για σκληρή δουλειά, ας πάρουμε για παράδειγμα την Εβίνα Μάλτση που σταμάτησε πρόσφατα. Η κοπέλα ήταν η καλύτερη σουτέρ όλων των εποχών και έκανε κάθε μέρα 500 σουτ. Στα 35 της, στα 38 της, στα 40. Δε μπορούν να το καταλάβουν αυτό τα νέα παιδιά, πρέπει να το θες πολύ.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο κορίτσι να ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ;
Είναι πολύ δύσκολο λόγω και του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα. Τα παιδιά έχουν τρομερές απαιτήσεις στα σχολεία τους. Μου λένε πολλές φορές τα παιδιά «δεν προλαβαίνουμε» και έχουν δίκιο! Σε άλλες χώρες βοηθάνε τα παιδιά, τα προετοιμάζουν για το κολλέγιο, υπάρχει πρόγραμμα. Εδώ, αν δεν πας στο ιδιωτικό, δεν καταλαβαίνουν ότι είσαι αθλήτρια, είμαστε πολύ πίσω. Πρέπει να αλλάξει ριζικά το σύστημα.
Μετά από μια πλούσια μπασκετική διαδρομή με πολλά παράσημα και προσωπικές επιτυχίες, συνεχίζεις να υπηρετείς το μπάσκετ, από ένα διαφορετικό πόστο, αυτό της προπονητικής. Το είχες κατά νου στα τελευταία χρόνια της καριέρας σου; Τι σου αρέσει σε αυτό;
Είναι κάτι που έρχεται μετά τη λήξη της καριέρας σου. Θες να είσαι στα γήπεδα πάλι. Ολοκλήρωσα κάποιες σπουδές για να μπω σε αυτό το κομμάτι, επειδή θέλω να ξέρω, δεν μου αρκεί που έχω παίξει μπάσκετ. Είναι πολύ διαφορετικό, είσαι κοντά στα παιδιά. Μέχρι στιγμής αυτό που νιώθω ότι κάνω πολύ καλά, είναι να τα εμπνέω τα κορίτσια. Μου αρέσει πάρα πολύ. Το βλέπω στα μάτια τους, κατά τη διάρκεια του αγώνα με δυο κουβέντες βλέπω μεγάλη αλλαγή και αυτό για μένα είναι πολύ σημαντικό. Γιατί ξέρω τι νιώθουν όταν παίζουν αυτά τα παιδιά, έχοντας περάσει και εγώ από αυτή τη φάση. Ιδιαίτερα στην Εθνική ομάδα που έχουν τρομερό άγχος. Εκεί κάποιες στιγμές έχω συγκινηθεί πάρα πολύ, περισσότερο και απ’όταν έπαιζα. Είναι μοναδικό συναίσθημα.
«Ο Γιάννης είναι το καλύτερο πρότυπο που έχουμε στην Ελλάδα»
Μιλώντας για μπασκετικές ιστορίες, νομίζω οφείλουμε να σταθούμε και σε αυτή του Γιάννη Αντετοκούνμπο. Η ιστορία του Γιάννη που έκανε το όνειρο του πραγματικότητα και κατάφερε να φτάσει από αυτές εδώ τις γειτονιές στο να γίνει ο MVP του NBA είναι συγκλονιστική. Πως σου φαίνεται η διαδρομή του;
Ο Γιάννης είναι το απόλυτο παράδειγμα αφοσίωσης. Και ξέρω πολύ καλά τι έχει κάνει για να φτάσει να είναι ο MVP. Δούλεψε πάρα πολύ. Και αυτό φαίνεται στο παιχνίδι του και στην εικόνα του. Είναι πολύ αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει και το αγαπάει πάρα πολύ. Αυτή τη στιγμή είναι το καλύτερο πρότυπο που έχουμε στην Ελλάδα και θα πρέπει να είμαστε όλοι πολύ περήφανοι. Ο Γιάννης δε ξεχνάει. Είναι πολύ σημαντικό αυτό.
«Στην Antetokounbros Academy θέλουμε να εμπνεύσουμε τα παιδιά για να ακολουθήσουν τα όνειρα τους»
Η Antetokounbros Academy είναι ένα εγχείρημα που ξεπερνάει τα όρια του μπάσκετ. Μέσα από την Antetokounbros Academy, οι αδελφοί Αντετοκούνμπο θέλουν να προσφέρουν στα νέα παιδιά τις ευκαιρίες που οι ίδιοι δεν είχαν όταν ήταν νεότεροι. Και πιο συγκεκριμένα, σε παιδιά από μη προνομιούχες κοινωνικές ομάδες. Πως αισθάνεσαι που θα είσαι μέλος αυτού του project ως Επικεφαλής Προπονήτρια;
Νιώθω πολύ τυχερή που θα είμαι μέλος του προγράμματος της Antetokounbros Academy και είναι μεγάλη μου τιμή που με επέλεξαν. Ο βασικός στόχος είναι να καταφέρουμε να εμπνεύσουμε τα παιδιά, γιατί αυτά τα παιδιά έχουν ανάγκη να ονειρευτούν, να είναι αισιόδοξα για το μέλλον. Σίγουρα τα παιδιά από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες θα έχουν ζήσει δύσκολες καταστάσεις και εμείς θέλουμε να τα ακούσουμε, να μας μιλήσουν. Μακάρι να τους δοθεί το πάτημα και να συνεχίσουν, να ακολουθήσουν τα όνειρά τους, αυτός είναι ο στόχος. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει, είναι κάτι τελείως πρωτοποριακό. Πιστεύω πως είναι κάτι που θα αγαπήσουν τα παιδιά και θα ονειρευτούν. Όταν ονειρεύεσαι κάτι και το πιστεύεις πραγματικά, μπορείς να το πραγματοποιήσεις. Απλά πρέπει να κάνεις εικόνα αυτό που ονειρεύεσαι.
Παράλληλα με το μπασκετικό πρόγραμμα θα δοθούν και μπασκετικές και εκπαιδευτικές υποτροφίες στα παιδιά. Είναι αυτό ένα έξτρα κίνητρο ή σε αυτή την ηλικία το μυαλό των παιδιών είναι περισσότερο στην απόλαυση του παιχνιδιού; Θα ήθελες να είχατε και εσείς στα χρόνια που ήσασταν σε αυτή την ηλικία ανάλογες ευκαιρίες;
Δε νομίζω ότι θα το καταλάβουν τώρα. Νομίζω ότι το παιχνίδι τους ενδιαφέρει σε αυτή τη φάση, αλλά αυτό είναι πολύ σημαντικό. Η υποτροφία θα είναι μεγάλη ευκαιρία και μεγάλη βοήθεια για αυτόν ή αυτήν που θα την κερδίσει. Αυτό, μαζί και με τα υπόλοιπα προγράμματα του Ιδρύματος Ωνάση, θα βοηθήσουν τα παιδιά στο κομμάτι της έμπνευσης γιατί θα μιλήσουν με ανθρώπους του χώρου, με life coaches, είναι κάτι πρωτοποριακό για την Ελλάδα και πάρα πολύ ωραίο.
Πολλοί ασκούν κριτική στο σύστημα ακαδημιών, λέγοντας πως τα μικρά παιδιά μαθαίνουν από νωρίς σε συστήματα και ελεγχόμενο μπάσκετ, καταπιέζοντας το αυθόρμητο και απελευθερωμένο παιχνίδι. Συμφωνείς; Τι είναι σημαντικό να μάθουν τα παιδιά στις μικρότερες ηλικίες;
Συμφωνώ, δυστυχώς είναι η πραγματικότητα. Φταίνε οι προπονητές και οι γονείς. Πρέπει να δουν ότι δεν επιτρέπεται να ασκείς τέτοια πίεση στα μικρά παιδιά, τα παιδιά πρέπει να περνάνε καλά σε αυτή την ηλικία. Είναι παιχνίδι. Και οι γονείς γίνονται και αυτοί προπονητές και επηρεάζουν τα παιδιά.
«Νιώθω ευλογημένη που έγινα μητέρα»
Πλέον, εκτός από όλους τους άλλους σημαντικούς ρόλους που υπηρετείς έχεις και τον πιο σημαντικό, αυτό της μητέρας. Ως μητέρα βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά και στη ζωή και στον αθλητισμό;
Άλλαξαν πάρα πολλά πράγματα, τα είδα όλα διαφορετικά. Νιώθω ευλογημένη που έγινα μητέρα, έχω ολοκληρωθεί ως γυναίκα. Είμαι πολύ ευτυχισμένη και το ότι είμαι μητέρα με έχει βοηθήσει πολύ! Έχω γίνει πιο ευαίσθητη, θέλω να είμαι κοντά στα παιδιά και για αυτό το συγκεκριμένο πρόγραμμα μου ταιριάζει απόλυτα πιστεύω.
Εσύ είσαι μπασκετική και ο σύζυγός σου, ο Βαγγέλης Βλάχος, ποδοσφαιρικός. Με τόσα αθλητικά γονίδια το παιδί είναι προδιαγεγραμμένο να ασχοληθεί με τον αθλητισμό;
Έχω πει στον άντρα μου, ότι όταν θα μεγαλώσει το παιδάκι μας, θα φτάσει 5 χρονών και θα περπατάμε μαζί στο δρόμο, μην τυχόν του λένε όλοι οι φίλοι του που θα συναντάμε που θα παίξεις μπάλα και τέτοια, γιατί θα τους σκοτώσω! (γέλια)
Δε θέλω να του ασκήσω πίεση. Θα ήθελα ιδανικά να κάνει αθλητισμό και πρωταθλητισμό και να μπορούμε να είμαστε δίπλα του και να το στηρίξουμε, αλλά δε θέλω να το περάσουμε στο μυαλό του. Από DNA θα είναι καλά πάντως πιστεύω! Εμείς θέλουμε να έχει υγεία και να κάνει ότι του αρέσει. Αν με ρωτάς, εγώ σαν μπασκετμπολίστρια θα ήθελα το παιδάκι μου να παίξει ποδόσφαιρο!
Μπάσκετ εσύ, ποδόσφαιρο ο Βαγγέλης. Στο σπίτι ποιος κερδίζει; Τι προτιμάτε να παρακολουθείτε στην τηλεόραση;
Παρακολουθούμε πάρα πολύ ποδόσφαιρο! Μου αρέσει πάρα πολύ, βλέπουμε ξένα παιχνίδια κυρίως και Champions League. Εγώ πάντως πάω στην άλλη τηλεόραση και βλέπω Ευρωλίγκα!
AntetokounBros Academy
Τα αδέρφια Αντετοκούνμπο ενεργοποιούν τη δύναμη του αθλητισμού μέσα από ένα νέο πρωτοποριακό πρόγραμμα σε συνεργασία με τη Nike, το Ίδρυμα Ωνάση και τον Οργανισμό Eurohoops. 100 νέοι αθλητές και 12 προπονητές από ευπαθείς κοινωνικές ομάδες θα έχουν την ευκαιρία να αλλάξουν τη ζωή τους χάρη στην AntetokounBros Academy. Για περισσότερες πληροφορίες ή για να δηλώσετε συμμετοχή, επισκεφτείτε το www.antetokounbrosacademy.net