By Aris Barkas/ barkas@eurohoops.net
EuroBasket 2017’de ülkesini şampiyonluğa taşıyarak bir anlamda ulusal bir kahraman hâline gelen Goran Dragic, şampiyonayla ilgili duygularını açıkladı:
“Son dört gündür doğru düzgün ayakta dikilemediğim doğru. Fiziksel olarak yorgundum tabii ama mental, psikolojik yorgunluk çok daha kötüydü. Onca röportaj, medya görüşmelerinin yorgunluğu vardı. Sürekli kameraların önünde ve onca coşku içinde kaldım. Bu da beni yordu.
Bunu nasıl ifade edeceğimi bilmiyorum. Hayatınız boyunca bir şeyin hayalini kuruyorsunuz, yük giderek omuzlarınıza biniyor. Bir de her defasında bir şekilde bitiş çizgisinden hemen önce başarısız olan Slovenya milli takımındasınız. Ve bu hedefe ulaştığınız zaman onca yılın yükü omuzlarınızdan kalkıyor. Kendiniz olmuyorsunuz artık, artık o insan değilsiniz. İçinizden kendinizin bile bilmediği bir şey çıkıyor.”
Delo’ya konuşan Goran Dragic yalnızca saha içinde savaşmamış, Slovenlerin kafa yapısı ile de mücadele etmiş:
“Sırbistan liderliği aldığı sırada muhtemelen salondaki ve TV başındaki tüm Slovenler aynı şeyi düşündü: ‘Tarih yine tekerrür edecek. DNA’mızda bu var, yapamayacağız işte.'”
Fakat Dragic bu durumu değiştirdi ve konuyla ilgili, “Televizyonda nasıl gözüktü bilmiyorum ama ben o anda transta gibiydim. 12 sayı öndeydik, Sırplar 10-0 seri yakaladı. Igor mola aldı. Herkes benche geldi ve ilk tepkileri kafalarını eğip yere bakmak oldu. O noktada maçın en zor anının bu olduğunu hissettim. O modu bir şekilde değiştirip onların farkı düşünmesini sağlamam gerekiyor gibi hissettim. Çok sinirlendim ve ‘Neler oluyor? Bu, final maçı! Avrupa Şampiyonası finalinde oynuyoruz ve 2 sayı öndeyiz! Finalde öndeyiz ve başımızı öne mi eğiyoruz? Bizim başımızı dik tutmamız lazım!’ Sonra da o anda bir şey oldu ve hepimiz sanki uyanıp maçın sonunu harika getirdik,” şeklinde konuştu.