by Jonathan Abrams / Çeviri: Mehmet Bahadır Akgün
Bu yazı ilk olarak 4 Nisan 2017 tarihinde B/R Mag’de yayınlanmıştır.
Kawhi Leonard, bir keresinde bir şaka yapmıştı.
San Antonio Spurs’ün her şeyi yapan usta forveti istemeyerek de olsa şubat ayındaki All-Star hafta sonunda bir medya güruhunun önünde konuştu. Bir muhabir, New Orleans’ta bulunduğu zaman onu en çok neyin heyecanlandırdığını sordu. “Elbette Mardi Gras.” şeklinde yanıtladı içten bir kahkahayla. Sonra da hemen kendisini, basmakalıp sözlerle düzeltti.
Leonard’a yakın kişiler, onun neşeli olduğu ve ortama eğlence kattığı konusunda garanti veriyor. Çok az bir kısmı da sağlam anekdotlar ile iddialarını destekliyor. Kawhi’ın Spurs’ten eski takım arkadaşı Matt Bonner, “Ben, görsel hafızası iyi biriyim. Spesifik bir şey düşünemiyorum dolayısıyla, ama illa ki bir kahkahayla, ince şakalarla karşınıza çıkar.” şeklinde yemin ediyor. “İçten içe gerçekten komik biri. Gördüğünüz en güzel gülümsemelerden birine sahip. Gülümsemesi bulaşıcı.”
Fakat Leonard’ın etrafındaki kişiler eğlence hikayeleri konusunda ne kadar yetersiz kalıyor olsalar da hemen ertesi gün San Diego’da 6.15’teki bir antrenmana yetişmek için alelacele New Orleans’tan ayrılan Kawhi’ın kendisini devamlı olarak geliştirmesini ve NBA’de geçirdiği altı sezonun tamamında göze çarpmasını sağlayan adanmışlığı ve kafa yapısı konusunda konuşmadan edemiyorlar. Bu gelişim, onu takasta yem olarak kullanılacak oyuncudan rotasyon oyuncusuna, oradan ilk 5 oyuncusuna, All-Star’lığa ve son olarak da MVP adaylığına götürdü.
Leonard, elbette, laftan çok icraata bakan bir oyuncu. Öylesine yaptığı ufak mizah çabası, bu yazıda ondan yapılan tek alıntı olacak. Bunun yerine, B/R Mag, takım arkadaşları ve antrenörleri başta olmak üzere, onu en iyi tanıyan insanlar ile Leonard’ın istikrarlı ve etkileyici gelişiminden konuştu.
BAŞLANGIÇ
Leonard’ın annesi, Kim Robertson, kendisinin çaylak zamanlarında California Canyon Springs Lisesi’ndeki deneme döneminde çalışmak zorundaydı. Denemeleri kaçırdı ve okul koçu da onu takıma almadı.
Leonard, Marvin Lea’da amatör sporculara koçluk ve akıl hocalığı yapan birini buldu ve Riverside Martin Luther King Lisesi’ne transfer oldu. Kendisini basketbola adadı ve San Diego Eyaleti’nden burs kazandı. Bu süreçte peşinden koşan birinci sınıf programları pas geçti.
Tim Sweeney Jr. (Riverside King’den eski koçu): “Antrenmandan sonra hep kalırdı. Ben eve gitmek isterdim, dört çocuğum var. Ben de Kawhi’ın yanında yardımcı antrenörlerimi bırakırdım.
Babamı aradım, kendisi de lise ve kolej basketbolunda Hall of Fame düzeyinde bir koçtu. ‘Hemen,’ dedim, ‘salona gelmen lazım. Sanırım kendimize yalnızca bir NBA oyuncusu değil, NBA’de All-Star olacak bir oyuncu bulduk.’ Bana güldü. Artık kimse gülmüyor neyse ki.
Onun oyununda bir şey vardı. Bir maçı domine etmek için skor üretmek zorunda değil. Bunu ribaund toplayarak yapabilir, asistlerle yapabilir, savunmada topu çalarak yapabilir.”
Justin Hutson (San Diego’dan Yardımcı Antrenör): “Onu takıma alırken, gidip kendiniz bulmanız gereken bir adamdı. Çünkü telefonunu her defasında açmazdı. Onunla bağlantı kurmak kolay değildi, onu okumak kolay değildi, ama bana karşı samimi davrandı. Yani eğer çalışmaya devam eder, onu arar, gidip görür ve mesaj atarsanız, bunun kıymetini bilirdi.”
Steve Fisher (San Diego’dan Baş Antrenör): “Çaylak sezonundan sonra, profesyonel olmaktan bahsetti. Biz de gereken özeni gösterdik, ama muhtemelen ilk turda seçilmeyecekti. Bunu ona söyledim. ‘Gitmemelisin.’ dedim.
İkinci yılından sonra, ilk turda seçileceği kesindi ve bunu ona söyledik. Bizim de desteğimizle gitmeye karar verdi ve draft’a onunla birlikte gittim. Oradaydım. Çalışarak, besin zincirinde bir üst noktaya yükselmişti ve çalışmaları sayesinde, bulunduğu noktada ilk 10 sıradan seçilebileceğine dair söylentiler dönüyordu. Sonra ilk 10 sıradan seçilmeyince ismi anons edilene kadar somurtkan, karamsar bir adama dönüşmüştü.”
KAWHI’IN DOĞUŞU
Spurs’ten başka hangi organizasyonda, bir nesilde ancak bir kez gelecek David Robinson, Tim Duncan ve Kawhi Leonard gibi oyunculara arka arkaya sahip olabilirdi ki?
Robinson ve Duncan ile birlikte oynayan ve şu anda da televizyonda Spurs’ü yorumlayan Sean Elliot, “Ligdeki birçok takım için bu kadar sorunsuz yürümüyor bu konu. Deneyimli oyuncular meşaleyi devretmemekte diretiyor, çünkü hâlâ organizasyonla bir bağlarının olmasını istiyorlar ve ‘o adam’ olmaya devam etmek istiyorlar. Ama bence biz San Antonio’da çok şanslıydık. Çünkü David, meşaleyi Timmy’ye vermek konusunda çok istekliydi ve Timmy de bunu ondan öğrendi” diyor.
“Timmy, bu dersleri hatırlıyor. Kawhi’a meşaleyi isteyerek devretti, dolayısıyla Kawhi’la aralarında bir çatışma olmadı. Herkes hikayenin nereye varacağının farkındaydı. Ne kadar yetenekli olduğunu da ne kadar büyük bir oyuncu olmak istediğini de biliyorlardı.”
Organizasyonun başındaki en çok zorlandığı anlardan virajlardan biri Leonard MVP adayına dönüşmeden çok önce dönülmüştü. Spurs adeta ellerinde büyüyen yetenekli bir guard’ı, George Hill’i, 2011’de Leonard’ı kadroya katabilme şansını elde etmek için takaslayıp takaslamayacağına karar vermek zorundaydı. Indiana Pacers, Leonard’ı 15. sıradan seçti ve Hill karşılığında, onu draft gecesi Spurs’e gönderdi.
Gregg Popovich (Spurs Baş Antrenörü): “Burada baş antrenör olarak görev yaptığım 20 yıl içinde en zor karar buydu. Buna yakın hiçbir şey yok. Odada oturuyorduk, ödümüz kopuyordu. Doğru hatırlıyorsam 15. sıradan seçilmişti ve 11, 12, 13. sıralara gelindiğinde CEO’muz Danny Ferry ve ben birbirimize ‘Bunu gerçekten yapacak mıyız?’ dercesine bakıyorduk.
Hill, takımda en sevdiğim oyunculardan biriydi. Bizim için önemliydi, ama büyümemiz gerekiyordu. Böylece sonunda, bir kumar oynamaya ve kafamızdaki şeyi yapmaya karar verdik. Ama o esnada, Kawhi’ın bugünkü Kawhi olacağını biliyorduk diyemem. Abartı olur.”
Mike Budenholzer (Eski Spurs Yardımcı Antrenörü): “Bu şimdi bakınca biraz komik bir hikaye: Lokavt antrenmanlarında bana çok etkileyici bir oyuncu gibi gelmemişti. Oyuncular böyle dönemlerde kendi kendilerine toplanır ve birlikte bir çalışma organize ederler, lokavt bitince de ‘Bu adam nasıldı? Öteki iyi oynadı mı?’ diye sorup herkesten bir şeyler öğrenirsiniz.
Şu an bu, harika bir hikaye. Çünkü Kawhi, apaçık biçimde tozu dumana katıyor ve olağanüstü bir oyuncu. Fakat o çalışmalarda, ondan gerçekten etkilenen çok fazla insan olmadığını söylemeliyim.”
Chip Engelland (Spurs Yardımcı Antrenörü): “Bir milyar saat, bir milyon saat ya da bin saat, herkes bir şekilde şutu üzerine çalışmıştır ve her insanın şutu kendine özeldir. Herkes de değiştirmek istemez. Vakit geçirip onu tanıyacak ve şut tekniğini anlayacak vaktim yoktu.
Richard Jefferson’ı ve Kobe Bryant’ı model olarak kullandım, çünkü Kobe Bryant’ın gerçekten iyi bir şut tekniği var. Kawhi’ın Lakers ya da Kobe taraftarı olup olmadığını bilmiyordum, ama ne olursa olsun onun yaptığı işe ve şutlarına saygı göstermek gerek. Biz de bunların fotoğraflarını ve videosunu derledik. Onun ve benzer bir şekilde Richard’ın önceden bulunduğu noktalara dair fotoğrafları Kawhi’a gösterdim. Kawhi zekiydi, ‘Hadi gidip çalışalım, hadi.’ dedi.”
Popovich: “Antrenmandan sonra da kalır ve top tekniği üzerine, step-backlere, dripling üzeri şutlarına ve floater’larına çalışırdı. Chip Engelland, onunla çalışmaya üç sayılık atışları üzerinde çalışarak başladı, çünkü bunun üzerinde çok durmuyordu. Şu an Orlando’da bulunan Chad Forcier ona özgü hareketler konusunda yaptırdıklarıyla harika iş çıkardı
Yani antrenörlük anlamında ve bir koç olarak Kawhi’ı bu iki adam çok geliştirdi ve çok şanslıyız ki Kawhi çok yüksek bir çalışma kapasitesine ve gerçekten iyi bir oyuncu olmak için çok büyük bir tutkuya sahip. Bütün bunları bir araya getirdiğinizde de şu an elimizde olan şeyi elde ediyorsunuz.
Önce iş ahlakını gördük, sonra onu sahaya çıkardık. Şutu bozuk falan da değildi. Sadece bu konuya pek eğilmemiş, üstünde çalışmamıştı. Çok iyi saklanan bir sır gibiydi. Sonra aniden oldukça iyi bir şutör olduğu ortaya çıktı.”
Manu Ginobili (2011’den bu yana Spurs’ten takım arkadaşı): 2013’te kaybettiğimiz finallerin sonuna doğru, oyununu değiştirmeye başladığını görebiliyordunuz. Oysa o zaman bile hiç onun üzerinden oynamıyorduk.
İkinci yılında bile, kazandığımız finallerde yani, onun üzerinden çok set çizilmiyordu. Ama o adeta işi kendi kendine çözdü ve biz de oyun içinde ona gitmeye başladık. Önceleri sadece post’ta top alıyordu, önce rolü genişledi, şimdi her şey onun üzerinden dönüyor.
Oyunu çok gelişti ve takım arkadaşlarını da görmeye başlıyor. Hâlâ birkaç şey üzerinde çalışması gerekiyor tabii ama yine de yaptıkları inanılmaz. Düşünün, ben 25 yaşındayken daha çaylaktım.”