By Igor Sopar / Çeviri: Yılmazcem Özardıç
Bu yazı ilk olarak Clutch Points’te 8 Mart 2018’de yayınlanmıştır.
Bundan birkaç sezon önce NBAseverler arasındaki ortak karar, ligin en ortalama oyuncusunun Brandon Bass olduğu yönündeydi.
Bass o zamanlar Celtics maçlarını izleyen, orta mesafelerini, savunmadaki enerjisi ve potaya devrilmelerini gören bir izleyici için oldukça iyi bir seçim sayılırdı.
NBA oyuncuları arasında fanlar için öne çıkmasının ve tanınmasının en önemli nedeni Bass’in tam olarak en vasat oyuncu olmasıydı. Bu durum, her sezon için böyle bir oyuncuya karar verme ihtiyacı doğurdu.
Bu konuda son üç yılda pek de ilginç olmayan sonuçlar karşımıza çıktı. Örneğin 2014-15 sezonunda NBA’in en vasat oyuncusu son derece ortalama bir isme sahip olan ve tip olarak iyi komşuya benzeyen Wesley Johnson’dı.
Sonraki yıllardaki MAP (En Vasat Oyuncu) ödülü sahipleri de tam ortalarda, pek öne çıkmayan oyuncular oldu: 2015-16’da Darrell Arthur, 2016-17’de Kelly Olynyk.
NBA’deki en ortalama oyuncuyu belirlemek için birçok kriter uygulanıyor. İlk olarak ortalama bir oyuncunun biyolojik fiziğinin belirlenmesi gerek. Şanslıyız ki buna Basketball Reference’tan bakabiliriz. Bu sezon NBA’deki ortalama bir oyuncu 26.5 yaşında, 2.01 boyunda ve 99 kilo. (Son yıllarda kilo konusunda bir azalma trendi var.)
Sonrasında ise bu fiziğin içini doldurmamız gerekiyor. Bu da bizi istatistiklerin dünyasına atıyor. Aslında ilk olarak tüm ligdeki oyuncuların istatistiklerini alıp ortalamasını bulmak mantıklı gözükse de tam ortadaki oyuncuyu belirlemek için medyanını almak daha iyi bir fikir.
Bu sezon toplam 279 oyuncu maçların en az %70’inde sahaya çıktı. Bu istatistiği almak maça gerçekten kimlerin etkisi olduğunu anlamamızda yardımcı oluyor. Medyan fonksiyonunu almak her istatistik kategorisinde ESPN’in sıralamasındaki 140.oyuncuyu bulmak demek.
Bu sezon için maç başına istatistiklerle ortalama oyuncular şöyle sıralanıyor:
Marcus Smart gibi 10 sayı atan
Klay Thompson gibi 3.9 ribaunt alan
Andrew Wiggins gibi 1.8 asist yapan
Jordan Clarkson gibi 0.7 top çalan
Evan Turner gibi 0.4 blok yapan
Şimdi bu ortalamaların geçtiğimiz sezonlarda kullandığımız aynı metoda göre nerede kaldığına bir bakış atalım:
Son dört yılda ortalama oyuncu modeli hep istikrarlıydı. Ancak bu sezon vasat oyuncunun ilk kez çift hanelerde skor üretmesi elit olmayan rol oyuncularının takım başarısına büyük bir etkisi olduğunun göstergesi. 10 sayı 4 ribaunt 2 asistlik bir oyuncu illa ilk beş oyuncusu olmak zorunda değil ancak ya en kötü ilk beş ya da iyi bir altıncı adam olarak önemli bir oyuncudur. 10-11 kişilik tipik rotasyonlarda da bu tam bahsettiğimiz zaman bu oyuncunun 5 ya da 6.oyuncu olması, ‘vasatlığını’ kanıtlıyor.
2017-18’in En Ortalama Oyuncusu için gerekli kriterler yaratıldı, şimdi bu oyuncuyu ete kemiğe büründürme zamanı. Player Season Finder’dan bu istatistikleri girdiğimizde bize bu oyuncuları verecek.
Bu sezon ortalama istatistikleri düşünürsek ortalama 12 oyuncudan oluşan bir kadro bize gerçekten tam olarak vasat bir takım oluşturur. Şimdi biz de en isabetli ortalama oyuncuyu bulabilmek için yukarıdaki istatistiklerin 0.5 aşağısı ve 0.5 yukarısı arasındaki aralığa baktık. Karşımıza en güçlü iki aday çıktı: Michael Kidd-Gilchrist ve Joe Harris.
Sadece basit istatistiklerle bu iki oyuncudan birine ödülü vermek çok zor olacaktır. Bu durumda da bize yardımcı olacak iki parametre gelişmiş istatistikler ve daha da önemlisi göz testi.
PER’leri lig ortalaması olan 15’e yakın (MKG 13.2, Harris 12.9) olmasına rağmen +/- istatistiği ortalamanın hemen çok az aşağısında olan Harris’e avantaj veriyor.
Dahası, bu ödülü tanımlayan Brandon Bass’te olduğu gibi Kidd-Gilchrist’in de oyununda çok farklı bir özelliği var, değişik şut stili. MKG sağolsun çok da başarılı olmayan sonuçlarla birlikte NBA severler tarihin en garip şut stili ile tanıştı.
Diğer yandan Joe Harris kariyeri boyunca yaptığı hiçbir şeyle çok öne çıkan bir oyuncu değil. Ortalama bir NBA fanı nasıl bir tipi olduğunu tam anlamıyla bilmez ve onunla alakalı herhangi bir tartışma alakasız bir takımda iyi bir şutör olmasıyla sonlanır. Bir de bunun üstüne Joe Harris’in Wesley Johnson’ı geride bırakarak bu ödülü alan en yaygın isim/soy isme sahip oyuncu unvanını da kapabilir.
Bu ödül için kapışmayı neredeyse tamamen bitiren ve ödülü Harris’e getiren özellik ise Nets‘li oyuncunun fiziği. Harris 1.98 boyunda, 98 kilo ve 26.5 yaşında. Harris bu şekilde hem biyolojik testi, hem basit hem gelişmiş istatistik testlerini hem de göz testini geçerek MAP oluyor.
Bir düşünün, Harris zaten modern NBA’in özelliklerini çok iyi derecede kapsayan bir oyuncu. Neredeyse her konuda ortalama ancak yayın gerisinden şut atma konusunda özel bir eğilimi var. Kariyeri boyunca asla öne çıkmayacak belki ama doğru koşullar altında her takıma büyük katkı sağlayabilecek bir isim.
Rollerini ve limitlerini bilen dengeli oyuncular bu ligde kendine yer buluyor ve Joe Harris, ya da Vasat Joe bu sezon tam olarak bu oyuncu oldu.
Basketbol gündemindeki en son gelişmeleri kaçırmamak için tıklayın!.