By Jonathan Tjarks / Çeviri: M. Bahadır Akgün
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 7 Mart 2018 tarihinde Ringer’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Cleveland’daki balayı uzun sürmedi. Takas döneminin bitimi sonrası ilk iki maçta Celtics ve Thunders’a kapıları kapatan yeni Cavs, dünyaya geri döndü. George Hill, Rodney Hood, Jordan Clarkson ve Larry Nance Jr. takıma katıldığından bu yana dokuz maçta beş galibiyet aldılar. Alınan dört mağlubiyetin tamamı da playoff mücadelesi veren takımlara karşı geldi. Son dokuz maçta istatistiksel profilleri, daha önceki maçlara oranla büyük bir değişim göstermedi. Hâlâ elit düzeyde hücum ediyorlar ve 112.1 hücum verimliliği ile NBA’de üçüncü sırada bulunuyorlar. Öte yandan da hâlâ yeterince savunma yapmıyorlar ve 107.3 savunma verimliliği ile NBA’de 20. sırada bulunuyorlar.
Savunmadaki sorunları bilindik sorunlar. Hızlı hücumlarda geri dönmüyorlar, topsuz savunmada uyuyakalıyorlar ve pick-and-roll hücumlarına karşı nadiren birlikte savunma yapıyorlar. Dibe vurdukları gün ise Denver karşısında alınan 126-117’lik mağlubiyet oldu. Cavs koçu Tyronn Lue, toplu perdelere ani hücumlar yaparak savunmasındaki sıkıntıyı aşmayı denedi ancak Nuggets onları parçaladı. Denver’ın bu maçta 19/35 (%54,3) ile üçlük isabeti bulmuş olması şaşırtıcı değil. Bir bakın Nuggets‘ın bulduğu şutlara:
X’ler O’lar konusunda Lue hiçbir zaman bir dahi olarak görülmedi. Koçluğa soyunan birçok eski oyuncu gibi o da oyuncularına oyunun her iki tarafında da belli roller ile tanımlanan bir sisteme onları adapte etmektense sahada işleri çözmek için özgürlük vermeyi tercih ediyor. Bu tip bir strateji, Boston’da Brad Stevens yönetiminde oynadığı yapının sınırlarının dışında sıkıntı çeken Jae Crowder gibi görece sıkıntılı oyuncularda ters tepebilir. Sezonun bu noktasında Lue istese bile felsefesini değiştiremez. Farklı dizilişler deneyip bu kombinasyonların bazılarının işe yaramasını umut etmek dışında antrenman yaptıracak fazla vakti yok.
Cleveland için iyi haber ise Lue’nun rotasyonları ayarlama konusunda esnek bir oyuncu olduğunu göstermiş olması. Bir taktisyenden ziyade stratejist. 2015 Final serisinde yardımcı koç olarak sakatlıklar nedeniyle eksik kalan takımda tempoyu düşürüp ön alanı mevkilerine göre fizikleri çok iyi olan oyuncular ile dizerek takımın yeni bir dizilişe kavuşmasına yardımcı oldu. Bir yıl sonra tam tersini yaptı ve Golden State‘i kendi silahı olan small ball dizilişi, alan açma ve her perdede adam değişme taktikleriyle yendi. Lue, dizilişleri değiştirerek uyum sağlıyor ve daha sonra da yeni oyuncu grubunun yeteneklerinin oyun planını uygulamasına müsaade ediyor.
Takaslar sonrası Lue’nun denediği ve George Hill, J.R. Smith, Cedi Osman, LeBron James ve Tristan Thompson’dan oluşan ilk 5 verimli değildi ve birlikte oynadıkları 104 dakikada -6.0 verimlilik puanına sahipti. Thompson bilek sakatlığı geçirmeden önce bile bazı değişiklikler yapması olasıydı. Lue, Detroit karşısında 112-90 kazanılan maçtan önce basın mensuplarına Rodney Hood’un Cedi’nin yerine, Larry Nance Jr.’ın da Thompson’ın yerine geçtiği dizilişi bir süre kullanacağını belirtti. Gelin birlikte bakalım Lue bu hamleleri neden yapmış ve sezonun kalanında hangi faktörleri düşünmesi gerekecek…
Takas döneminin bitişinden bu yana Cleveland’ın en iyi ikinci oyuncusu Nance.
Nance’in ilk 5 pivotu olarak Thompson’ın yerini alması an meselesiydi zaten. Eski Lakerslı oyuncu maç başına yalnızca 23.1 dakika alarak 11.3 sayı, 7.6 ribaund, 1.4 asist, 1.3 top çalma ve 1.1 blok ortalamaları ile mücadele ediyor ve %60.3 ile şut atıyor. Dahası, onların oyunda olduğu 208 dakikada Cavs‘in net verimlilik puanı şaşırtıcı biçimde 17.3’e çıkıyor. Bunun büyük bir kısmı rakip bench oyuncularına karşı geldi ancak Nance de oyunun her iki tarafında da benchte kalmak için fazlasıyla verimli oynadı. İlk 5 başladığı ilk maçta işler direkt iyiye gitti: Pistons karşısında 9/15 şut isabet oranı ve 22 sayıyla kariyer rekorunu kırdı.
Smaç yarışmasına da katılan 25 yaşındaki Nance’in bacakları, Thompson’dan daha çok sıçrıyor. Geleneksel bir pivotun fiziğine sahip değil ikisi de. Dolayısıyla her ikisinin de boyalı bölgeyi savunmak için enerji ve pozisyon alma yetisine ihtiyaçları var. Thompson, çektiği diz sakatlığı nedeniyle kendisinin bir gölgesi gibi oynuyordu. Pota çevresinde rakiplere izin verdiği şut yüzdesi oranı geçen sezon %52,4 iken bu sezon %68 seviyesine fırladı. Cavs‘in tüm savunma problemleri nedeniyle onu suçlamak haksızlık olur ancak pivot savunmanın son halkası ve oraya daha aktif bir oyuncuyu yerleştirmek en basit çözüm. Nance (10), elit bir pota koruyucusu olmaktan çok uzak ancak Cleveland formasıyla çıktığı dokuz maçta neredeyse Thompson’ın (16) 42 maçta yaptığı kadar blok yaptı.
Hücumda ise daha büyük bir etkiye sahip. Nance’in ağızları açık bırakan smaçları manşetleri süslüyor ancak yalnızca potaya devrilen bir oyuncu değil. Thompson ile neredeyse aynı ribaund yüzdelerine sahip. Ayrıca pas verebiliyor, orta mesafe şutlar gönderebiliyor ve topu yere vurabiliyor. Her şeyden biraz yapabiliyor ve artık Los Angeles’ın kalabalık ön alanında Julius Randle ve Kyle Kuzma ile sürelerini paylaşmadığı için daha da parlayabilir. Bunun gibi hareketler yapabilen bir uzun konusunda endişelenmemek güç doğrusu:
LeBron, Nance’in yetenekleri ve atletizmine sahip bir pivotla Cleveland’daki ikinci döneminde hiç oynamadı. Birlikte oynadıkları kısıtlı zamanda baskın bir performans sergilediler ve 127 dakikada 22.0 net verimlilik oranı yakaladılar. Nance’in sahanın her yerinden sayı bulabilmesi, LeBron’a dripling sonrası birçok seçenek sunuyor. Eğer rakip pivot Nance’i bırakıp LeBron’a doğru geliyorsa LeBron kolay bir alley-oop için topu pota civarlarına fırlatabilir. Eğer pivot Nance’in yanında kalıyorsa Nance dışa açılıp LeBron’a pozisyonu bitirmesi için alan açabiliyor. İkili arasında artan bu kimya Cleveland’da geleceğe dair umut duymak için en büyük sebep.
Hood artık ilk 5’te başlıyor. Sonunda ritm bulmasını sağlayacak mı bu durum?
Cleveland için bu sezon istikrarlı olan nokta LeBron’a bağlı oyun tarzı. Takaslar da bunu değiştirmedi. Bilakis, son haftalarda hücumdaki sorumluluğu arttı. Takas döneminin bitişinden bu yana %32,3’lük bir top kullanma oranı var ve maç sonlarında takımın hücumu fazlasıyla tahmin edilebilir bir hücum oldu. Bu da savunmaların LeBron’un üzerine fazla yüklenmesine yol açtı. Kyrie Irving’in yerini doldurmak her zaman imkansız olacaktı ancak en azından Isaiah Thomas’ın yapmasını bekledikleri ikinci bir dış yaratıcı rolünü doldurmaları gerekiyor.
En bariz tercih Hood ancak o da takas döneminden bu yana sıkıntılı performanslar gösteriyor. Jazz formasıyla 27.8 dakikada 16.8 sayı ortalaması ile oynarken Cavs‘de 27.6 dakikada 10.8 sayı üretiyor. Bench rotasyonunda kayıplara oynadı. Onun gibi takıma yeni katılan Jordan Clarkson ise aynı rotasyonda parladı. Synergy Sports’un rakamlarına göre Hood, Utah’ta pick-and-roll hücumlarında %34,9 ile hücum ediyordu. Cleveland’da ise bu oran %23,8’e düştü. Adının anılmaması için toplu yaratıcı olarak fazla etkili bir oyuncu Hood. Jazz forması giydiği dönemde ligdeki tüm skorerler arasında 81. yüzdelik dilimde bulunuyordu.
İlk 5 başlayan oyuncularla birlikte oynadığı sürece onun için bir sürü fırsat olacak. Hill, ligdeki en az agresif oyun kuruculardan biri. Bu sezon %39,4 ile şut atan Smith’in ise daha kısa bir tasmaya ihtiyacı var. Ayrıca Hood yalnızca bir skorer de değil. 2.01 boyu ve güçlü fiziğiyle savunmanın üzerinden pota çevresini görebiliyor ve hareket halinde hücum edebiliyor. Cleveland formasıyla 36 dakika başına 2.2 asist ve yalnızca 0.7 top kaybı ortalamaları ile mücadele ediyor. Cavs‘in böyle şeyler yapabilen daha fazla guarda ihtiyacı var: