By Jonathan Wasserman / Çeviri: Yılmazcem Özardıç
Bu yazı ilk olarak 2 Nisan tarihinde Bleacher Report’ta yayınlanmıştır.
Çoğu NBA takımı 2017 Draftı’nda ilk turda yaptığı seçimlerden dolayı mutlu durumda. Ancak tabii ki tamamı değil.
Beş takım seçtikleri çaylaklar veya vazgeçtikleri oyuncular nedeniyle pişman hissediyor olabilir. Utah Jazz‘li Donovan Mitchell ile LA Lakers‘lı Kyle Kuzma muhtemelen birçok GM’in uykusuz geceler geçirmesine neden olan performanslar sergiliyorlar.
Bazı takımların seçtikleri oyunculara kadrolarında tam bir rol ve yerleri yok. Bu da oyuncularının gelişimlerini etkiliyor.
Bir takım da ikinci turda seçtiği oyuncuyu nakit para karşılığında gönderdiği için pişman durumda.
509 NBA oyuncusu içinde Malik Monk, +/- istatistiğinde ESPN’in verilerine göre son sırada yer alıyor.
2017 ilk turda seçtiği oyuncu hakkında Charlotte Hornets çoktan ikinci düşünceler yaşıyordur. Monk, takımının playoff’a girme hedefiyle başladığı sezonda %33.4 saha içi isabetiyle oynuyor.
Mitchell’ın Monk’tan iki sıra sonra 13’ten gittiğini bilmek daha da acıtıyor.
Monk kendisi için yayın içinden nasıl skor şansı yaratması gerektiği konusunda sıkıntılar yaşıyor ve bu bölgeden %34.6 ile atıyor. Şut seçimi verimli kalmayı zorlaştırıyor. Şutlarının %54.9’u kaldırıp potaya yolladığı şutlar. Tüm sezon boyunca da 27 serbest atış kullandı.
Monk zaten yaratıcılık ve savunma konusunda da sıkıntılar yaşıyor ve şutunun girmediği günlerde bu konulardaki eksiklikleri sahada kalmasını daha da sıkıntılı hale getiriyor.
Frank Ntilikina, New York Knicks adına savunma mentalitesini oturtmuş iyi bir rol oyuncusu olacak gibi gözüküyor. Bu, çıkan dedikodulara göre Dennis Smith Jr. ve Mitchell’ı 8.sıradan seçmeyi düşünen Knicks’in genç Avrupalı’yı bu iki oyuncuya tercih etmekten pişman olmayacağı anlamına gelmiyor.
Knicks Ntilikina’yı yavaş yavaş lige adapte ediyor ve genç oyuncu hücumda Smith veya Donovan’ın olduğu seviyenin yakında bile değil. Koç Jeff Hornacek, takım Draft’a yatsa bile Ntilikina’yı hücumdaki sıkıntılarına rağmen uzun süreler parkede bırakmadı.
Ntilikina bir kısa olarak perde almadığı sürece bir şeyler üretmekte çok zorlanıyor. Saha içinden %35.9 ile oynuyor, 3.1 asist ve 1.7 top kaybı ortalamaları var.
Savunması ve dış şutuna dair iyimser olmak için çokça sebep var. Ancak şu günlerde Ntilikina Smith ve Mitchell’ın bir gün olması muhtemel olan takımı sürükleyici kısaya dönüşemeyecek gibi gözüküyor.
Denver Nuggets, Mitchell henüz seçilmemişken 13.sırada seçim yapmak üzereydi. Sonra Trey Lyles’ı alıp 11 sıra aşağıya düşerek 24.sıradan seçmeye karar verdiler.
Lyles hiç de fena olmayan bir sürpriz performans sergilese de Nuggets’ın Lydon’ı seçtiği düşünüldüğünde takasın diğer ucundaki Mitchell’ın harika skorerliğini kurtarmıyor.
Lydon tüm sezon boyunca toplamda 2 dakika parkede kaldı ve rotasyona giremedi. Nuggets’ın 24.sırada Lydon’la aynı pozisyon ve profildeki Kuzma’yı da seçme şansı vardı. Lakers‘lı çaylak maç başına 16 sayı atıyor.
Bir sonraki yıl bile Lyles, Millsap, Plumlee, Faried, Hernangomez ve Jokic’li Denver’ın uzun rotasyonunda kendine dakika bulması zor gözüküyor. Murray-Mitchell ikilisi rüyaları Nuggets’ı uzun yıllar boyunca pişman edebilir.
Chicago Bulls, 38.sıra karşılığında nakit para aldı. Bu paranın Jordan Bell’den daha değerli olduğunu düşünmek şu anda saçmalık olur. Bell 36 dakikaya vurulduğunda 9.3 sayı 4.7 asist 2.6 blok 1.6 top çalma %63 saha içi isabeti ortalamaları ile oynuyor.
Bell Golden State‘e atletizm ve enerji katıyor. Bulls’un 26.sıradaki savunması genç oyuncunun adam değişebilme ve çember etrafındaki aktivite özelliklerini arıyor diyebiliriz.
Chicago Bell’i bir NBA oyuncusu olarak görmese bile Sterling Brown, Dillon Brooks, Dwayne Bacon, Tyler Dorsey, Sindarius Thornwell, Isaiah Hartenstein ve Damyean Dotson gibi ligde ve G-League’de potansiyellerini gösteren oyuncuları seçmedi.
7.sıradan seçtikleri Markkanen’in iyi bir seçim olduğunu söyleyebiliriz ancak Bulls, ikinci turdaki hakkını sattığı için pişman olacak.
NCAA Turnuvası’ndaki iyi performanslarından sonra Draft’ta hak ettiğinden fazla değer gören Malachi Richardson ve RJ Hunter gibi oyunculara D.J. Wilson’ı da ekleyelim.
Milwaukee Bucks Wilson’ı Michigan’daki üçüncü sezonunda 11 sayı 5.3 ribaunt ortalamayla oynamasına rağmen 17.sıradan seçti. Kulüp muhtemelen 2.10’luk fiziğiyle potaya karşı yüzünü dönebilen, topu kullanabilen ve şut atabilen bir dört numaranın potansiyeline kandı. Wilson hiçbir zaman bu alanların birinde ‘çok iyi’ olmadı, aynı zamanda kolej yılları boyunca istikrarsızdı.
Giannis, Jabari Parker, Middleton ve Snell’li rotasyonda kendine yer bulamayan Wilson pek şans da bulamadı ve tüm sezon boyunca 69 dakika parkede kaldı.
Bucks Zach Collins, Jarrett Allen, OG Anunoby ve Kuzma gibi uzun vadeli potansiyel ve şimdiden itibaren katkılar sergileyen uzun oyuncuları Wilson için atladı. Şu anda bakıldığında Wilson’ın Milwaukee’ye yakın bir zamanda pozitif bir katkı vermesi çok zor gözüküyor.
Basketbol gündemindeki en son gelişmeleri kaçırmamak için tıklayın!