By Haley O’Shaughnessy / Çeviri: M. Bahadır Akgün
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 3 Nisan 2018 tarihinde Ringer’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Playofflara kalmak asla yetmez. Koçların, takımların ve oyuncuların playofflarda neler yapacağıdır her türlü hikaye için asıl mesele. Muazzam ötesi bir normal sezon, playoff başarısıyla taçlandırılmazsa yan bilgi olmaktan öteye geçemez. Dilerseniz 2014-15 sezonundaki Atlanta Hawks‘a sorun. Bir takım tarafından süpürülmek bir koçun suyunu ısıtabilir, kötü bir maç geçirmek bir oyuncunun alnına kara leke olarak çalınabilir ancak bazıları için de playofflar kötü geçen sezonun ardından son bir hamle anlamına gelir. Peki 2018 playoffları öncesi kimlerin itibarları tehdit altında?
Al Horford
LeBron James’i playoffta yenmeye en çok yaklaşan Horford, 2015 Doğu Konferansı finallerinin üçüncü maçındaki Horford idi. İlk yarıda 14 sayı atmış ve 10 şut denemesinde yalnızca üç kez kaçırmıştı. Ne zaman playoff döneminde LeBron ile karşılaşsa kolları erimiş gibi gözüken Horford için karakteriyle uyuşmayacak derecede olumlu bir başlangıçtı o. (Birçok oyuncu bu eşleşmede sıkıntı yaşıyor da hiçbiri zavallı, eriyik Horford gibi değil.) Sonra Matthew Dellavedova’ya attığı dirsek oyundan atılmasına neden oldu…
LBJ, playofflarda Horford’a karşı oynadığı 13 maçın 12’sini kazandı. Eğer herhangi bir Mayıs ayında bu zincir kırılacaksa, o Mayıs bu Mayıs gibi gözüküyor. Artık Kyrie Irving, Horford’ın tarafında. Celtics de sezona bir rüzgarla girdi ve Cavaliers, antika veteranlar ve beklenenin altında performans gösteren rol oyuncularından kurulu bir döküntü gibi gözüküyor. Cleveland ve LeBron’un bu durumundan istifade etmek için harika bir zamanlama. Yeni karakterlerle bile durum böyle. Ancak Irving ve Marcus Smart, dönecek olurlarsa playofflarda %100 ile oynayamayabilirler. Horford, 20 ve 21 yaşındaki oyuncularla birlikte başlıyor maça ve hücumda da Marcus Morris ve Terry Rozier’e güveniyor.
Temelde Boston’ın lideri Horford. Celtics – Cleveland eşleşmesinde veteran oyuncu yine sinebilir…
James Harden ve Chris Paul
Paul, bu yaz döneminde takasının önünü açtığı zaman daha yeni kariyerinin 76. playoff maçında ilk turda Utah’a elenmişti. Harden ise hâlâ ayılmaya çalışıyordu:
What was going on with Harden tonight? pic.twitter.com/ZmBKxnkzeS
— Bleacher Report (@BleacherReport) 12 Mayıs 2017
CP3, eğitici bir öykü olduğu kadar aynı zamanda bir efsane: “Kutsal Point God!” Yedi maçta Utah’a boyun eğmek onu tarihin en başarısız playoff oyuncusu yaptı. Konferans finali bile yapamadan playofflarda 76 maça çıkan başka bir oyuncu olmadı tarihte. Paul, son üç playoff döneminde normal sezon ortalamalarının üzerine çıktı ancak playoff laneti devam ettiği sürece istatistiklerin hiçbir önemi yok. Öte yandan Harden ise playoff döneminde daha az verimle oynuyor ama üç kez konferans finali oynadı.
Bununla birlikte son zamanlarda küçük bir düşüş gösteren Rockets, öyle bir istikrar yakaladı ki NBA’in birincil sıkıcı takımı oldu. İlk sıra mücadelesinde Golden State‘i geride bırakmaları beklentileri yükseltiyor ve playoffları yine erken terk etmek, topluca bir dibe vuruş çok daha büyük hayal kırıklığı yaratır.
Başa Saran Kadrolar
Eskiden Clippers taburu olarak bilinen bu etiket, ortalama playoff deneyimlerine rağmen kadrolarında neredeyse hiçbir şeyi değiştirmeyen takımlar için ayrıldı. Toronto, tüm sezonunu eski savunmasından kurtulmaya adadı. Portland, takas döneminde yenilenme butonuna basmadığı için eleştirildikten sonra sezonun son bölümünü Raptors ile aynı şeyi yaparak geçirdi. Her iki takım da, her iki koç da ve her iki arka alan da geçmiş sezonlarda kolay geçildiler. Playoffa kaldılar elbette ama ilk veya ikinci turda tehdit oluşturan ve karşılığına rahatlıkla bahis alınan faktörler olmanın ötesine geçemediler. Şimdi bu takımlar o itibarı tersine çevirme talebinde. Yalnızca ikna edici bir playoff mücadelesi bu takımlara tam tutulma şansı verir.
Tom Thibodeau
Thibodeau’nun mahkeme gününün playofflar bile başlamadan gelme ihtimali var. Minnesota, yedinci sıraya tutunmuş durumda ve dokuzuncu sıradaki Denver’ın bir galibiyet önünde parmak uçlarında dikiliyor. Her iki takımın da dörder maçı kaldı ve işin en güzel yanı da bu maçlardan ikisinde takımlar birbirleriyle oynayacak. (NBA’de fikstürü kim ayarlıyorsa benim de bir falımı baksın lütfen.)
Wolves, Perşembe’yi Cuma’ya bağlayan gece Nuggets ile deplasmanda oynuyor ve hem Jeff Teague, hem de Jimmy Butler sakatlıktan dönebilirler. Daha sonra Los Angeles’ta Lakers ile oynayacak olan Timberwolves, iki gün sonra Grizzlies ile evinde karşılaştıktan sonra da sezonun son maçında Çarşamba gecesi Nuggets ile Minnesota’da karşı karşıya gelecek. (Minnesota, bu sezon Los Angeles ve Denver’a karşı hiç kaybetmedi. Ancak Grizzlies karşısında iki maçı da kaybettiler.)
Denver ise bu süreçte Clippers ile dışarıda, Trail Blazers ile de içeride oynayacak. Dahası, Thibs’in Minnesota’ya 2004 yılından bu yana ilk playoff deneyimini yaşatması gerekiyor.
Nuggets’tan kaçış bir korku filmindeki başrol kadar olası ancak Thibodeau için sekizinci sıra kötü giden itibarını kurtarmaya yetmez. Butler’ı şehre getirdi ancak onun etrafına şutör dizmek konusunda başarılı olamadı. Timberwolves’ta yıllardır devam eden dış şutör kuraklığı da son bulmamış oldu. Sezonda bir kez yaptığı hamleyi de Derrick Rose ile kullandı. Oyuncularının açık itirazlarına rağmen Thibodeau, ilk 5 oyuncularına o kadar çok süre veriyor ki oyuncular Minnesota eyalet kanunu gereğince fazla mesai yapmış sayılıyor. Bench kısmında da fazla seçenek yok. Bu da yönetici olarak onun sorumluluğunda aslında. Benche fazla süre verilmiyor. Bu da koç olarak onun sorumluluğunda.
Giannis Dışında Tüm Bucks Oyuncuları
Bir Unicorn; Bir yılın çaylağını, bir draft 2 numarasını, veteran bir oyun kurucuyu ve Khris Middleton’ı sırtında taşıyor. Bunu daha önce duymuş muydunuz?
Russell Westbrook
Oklahoma City’nin geçen yıl Rockets karşısında ilk turda elenmiş olması sanki bildiğiniz ama yakın olmadığınız, yine de çok iyi olduğunu düşündüğünüz birinin önünüzde ağlamaya başlamasını izlemeye benziyordu. Westbrook, tam da normal sezonda oynadığı gibi oynadı ancak tek kişilik ekibinin cesareti, üzücü ve rahatsız edici bir solgun bir yapıya büründü. O zorladıkça izlemek daha da zorlaştı. Russ yalnızdı, başarısız oldu. Top kullanma oranına bakınca ağızlarına geleni söyleyenler bile yanındaki oyunculara bakınca yumuşadılar.
O çaresiz bire bir oyunlar artık Paul George sahadayken üzücü olmayacak: Aptallık olacak.