By Grant Hughes / Çeviri: Anıl Can Sedef
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 22 Nisan 2018 tarihinde BR’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
NBA’in 30 takımı da daha iyi olmak istiyor ama gelişime giden yol takımdan takıma değişiyor ve oldukça karmaşık. Ancak en basit yolu, ilk beşi geliştirmek.
Çünkü en güçlü ilk beşlerin dahi bir zayıf halkası oluyor.
Ve gerçekten çok iyi ilk beşlerle uğraşmak saçma gözükse dahi yaratıcı olup en iyileri dahi daha eğlenceli ya da efektif hale getirmeye çalışacağız. Başka bir deyişle “değişmesi gereken” zaman zaman “değişse daha iyi olmaz mı” olacak.
Her takım için kriter farklı olacak çünkü 2018 yazına girerken her takımın durumu kendine özgü. Bazı takımlar için kaliteli bir ilk beş oyuncusunu değiştirmek çok pahalı bir iş ya da takımın uzun vadeli hesapları için çok yaşlı bir alternatif gerektirebiliyor. En iyiler içinse hesap daha basit: Hangi ilk beş oyuncusu kısa vadede yeterince katkı vermiyor?
Tabii ki değiştirilmesini önermek bir takımın o isimle yollarını ayırması gerektiğini anlamına gelmiyor. Bazen bunu da söyledim ama zaman zaman da bir oyuncunun kenardan gelmesi daha uygun olabiliyor.
Hadi biraz kadro değiştirelim:
Atlanta Hawks: Dennis Schroder
Şutun altın çağında %29’la üçlük atan bir oyun kurucuya sahip olma lüksünüz yok. Hele de kendisinde başka bir sıradışı beceri ya da özellik yoksa. Burada söz ettiğimiz şey Ben Simmons seviyesinde bir sıradışılık.
Ve Schröder kesinlikle Simmons değil.
Kariyer yüzdesine bakıldığında (%32) bu sezonki isabet oranının bir anomli olduğu da anlaşılıyor.
Ne olursa olsun yeniden yapılanmanın ilk aşamasında olan Hawks için Schröder beş sezondur gösterdiği performansla uzun vadeli bir yatırıma değer bir görüntü vermedi.
Hawks gerçekten yeni bir sayfa açıyorsa Schröder dışında bir birinci oyun kurucu bulmaları şart.
Boston Celtics: Aron Baynes
Bu gerçekten kolay bir plan. Çünkü zaten Boston Celtics‘in Aron Baynes’in yerine geçecek bir oyuncusu var.
Baynes bu sezon 67 maçta ilk beşte başlasa da ilk beşteki yeri aslında Gordon Hayward’a ait. Al Horford 5 numaraya geçecek ve Jayson Tatum, Jaylen Brown ve Hayward’lı beş Kyrie Irving saçmalık derecesinde yetenekli ve 1 numara hariç her pozisyonda bütün rollere bürünebilen bir kadro sahada olacak.
Tabii Hayward dönünce Baynes de bench’e dönecek.
Brooklyn Nets: Spencer Dinwiddie
Burada amacım Dinwiddie’yi eleştirmek değil. Bu sezon takımın en verimli oyuncularından birine dönüştü, hem de nereden çıktığı dahi anlaşılamadan. Ama takımın ilk beşi bence Carroll, Hollis-Jefferson, Jarrett Allen, Crabbe ve D’Angelo Russell’dan oluşmalı.
Kendi şutunu yaratabilen ve potaya yüklenebilen bir oyun kurucu olarak yedek beşte çok işlevli olacaktır. Daha kolay rakiplere karşı oynamak standart altı verimliliğinin de yükselmesini sağlayacaktır.
Charlotte Hornets: Kemba Walker
Kemba Walker takımın açık farkla en iyi oyuncusu ve gelecek sezon 12 milyon dolar kazanacak. Ama Hornets akıllıysa başka bir takımdan daha çok para kazanmasına izin vereceklerdir.
Soğuk, acımasız bir bakış ama Hornets’in maaş bütçesi zaten kötü sözleşmelerle dolu. Bundan tek kurtuluş bu paranın bir kısmından kurtulmak. Walker’ın kelepir kontratının yanında Batum ya da Kidd-Gilchrist’in ağır sözleşmeleri eklenirse bir takasla hesapları rahatlayacaktır. 2019’dan sonra Walker da kelepir bir oyuncu olmaktan çıkacak zaten.
Böylece o yaz onu bir hiç karşılığında kaybetme ihtimalinden de kurtulmuş olunur.
29 yaşına yaklaşan kısa bir oyun kurucuya maksimuma yakın ya da maksimum sözleşme vermek çok akıllıca değil. En yakın örnek Mike Conley ve Memphis Grizzlies.
Chicago Bulls: Justin Holiday
Zach LaVine’i bu maddede seçmeyi de düşündüm. Ama kendisi genç, atletik ve düzgün bir verimlilikle 20 sayı üstüne çıkabiliyor. Ama büyük bir zam almak üzere.
LaVine’in hala kaliteli bir ilk beş oyuncusuna dönüşme ihtimaline inandıkları için bir başka isim önereceğiz: Normalde kenardan gelerek maç başına 15 dakika alan bir forvet olan Justin Holiday.
Bu sezon tam 72 kez ilk beş başladı. Az şut atarak %35.9’la üçlük attı. Başka bir takım onu sekiz ya da dokuzuncu oyuncu olarak kenardan getirecektir.
Bulls daha iyi bir takım olmak istiyorsa (ki 2018-19 için hala bu soru işareti) daha iyi bir ilk beş oyuncusu gerekiyor.
Cleveland Cavaliers: Jeff Green
Jeff Green, 2017-18 normal sezonundaki son 17 maçın 13’ünde ilk beş başladı.
Cleveland Cavaliers bunun tekrarlanmasına seyirci kalamaz.
Green %31.2’le üçlük atarken ribaunt oranı Dwyane Wade’den düşüktü. Yine de hızlı hücum kabiliyeti ve atletizmi dikkat çekiyor. Green zaman zaman canlanıyor. Ama diğer yandan da Cavs’in olabileceği en iyi takım olmasına izin vermiyor.
Çaresizce savunmaya ihtiyacı olan bir takımın 2018 yazında içeride müdafaayı güçlendirecek bir çaparaya ihtiyacı var. Bu takviye içeriden de gelse yüzük arayan bir serbest oyuncu da olsa, değişim şart.
Neyse ki Green’in minimum sözleşmesi 2018 yazında sona erecek.
Detroit Pistons: Stanley Johnson
Sezon boyu ilk beşte bir oynayıp bir oynamayan Johnson 2017/18 sezonunda 50 kez hava atışına çıktı.
Ama daha iyi bir oyuncuya dönüşmedi ve durumun değişeceğine dair iyimser olmak da zor. Fiziksel gücü yüksek, birden çok pozisyonu savunabilen bir enerji oyuncusu olması kolay gözüküyor. Ama ne üçlük atabiliyor ne de pasör olarak katkı verebiliyor.
Hem üçlük yüzdesi hem de asist ortalaması kariyerinin en düşük ortalamalarını gördü.
Gerekli şansı da buldu. İlk üç sezonunda Pistons‘dan tam 5000 dakika aldı. Bu sezon 27.4 dakika ortalama süre aldı.
Artık bir başkasının 3 numarada hava atışına çıkmasının zamanı geldi.