by Charlotte Wilder / Çeviri: Anıl Can Sedef
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı ilk olarak 17 Mayıs 2018 tarihinde SI’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir. Yazı kaleme alındığında Doğu Konferansı final serisi henüz devam ediyordu.
Alternatif bir evrende, Amerika 2017/18 Boston Celtics‘i çok seviyor olabilirdi. En büyük iki yıldızı Kyrie Irving ve Gordon Hayward olmadan genç ve vazgeçmeyen bir takımla muhteşem bir gösteri sunuyorlar. İlk turda Milwaukee Bucks‘ın elinden kurtuldular, ikinci turda Philadelphia 76ers‘ı savaşarak geçtiler ve şu an da LeBron James’li Cleveland Cavaliers‘ı zorluyorlar ki bir yıl önce LeBron’un ekibine mağlup olmuşlardı.
Performansları beklentileri aştı ama onları asıl eğlenceli yapan Jayson Tatum, Terry Rozier, Al Horford, Marcus Smart ve Jaylen Brown gibi isimlerin oluşturduğu o hava. Tatum üçlük üstüne üçlük atarken gülümsememek, Smart kendini oradan oraya atarken ya da Horford smaçlarıyla Cavs‘i şaşkına uğratırken sevinmemek zor. Rozier sayesinde NBA gündemi atışmalara doydu. Bu oyuncuların hepsi harika bir basketbolla keyif veren iddialı underdog’lar.
Ancak sorun şu ki alternatif bir evrende değiliz. Buradayız ve Celtics bir Boston takımı. Ve Amerika’nın çoğu için Boston sporuna ilişkin şeyleri sevmek imkansız.