by Alex Wong / Çeviri: Cem Doğan
Bu yazı 15 Ekim 2017’de Complex‘te yayınlanmış olup uyarlanarak çevrilmiştir.
*****
1 Ağustos 1995
— Jordan’ın Çadır’ı
95 Playoffları’nda Nick Anderson, Michael Jordan’ı ekarte edip de maçı getiren basketi bulmadan önce Bulls, Doğu Yarı Finali ilk maçında, bitime 20 saniye kala Magic’e karşı öndeydi. Maçtan sonra Anderson “45 numara, 23 numara gibi değil” diyordu. “Bunları 23 numaraya karşı yapamazdım.”
İkinci maçta Jordan tekrar 23 numaraya döndü ve 38 sayı atarak maçı kazandırdı, ama Bulls, altıncı maç sonunda bu seriden elenecekti.
Ron Harper (Bulls guardı): Maçtan sonra soyunma odasında oturuyorduk, Michael “Çalışmaya başlıyoruz” dedi. “Ne?” diye cevap verdim. “Yarın başlıyoruz. 23 numarayı mı görmek istiyorlar? Onlara 23 numarayı göstereceğim.”
Ahmad Rashad (NBC Sports muhabiri): Onu hiç bu kadar bozuk görmemiştim; ama bu, çözümü de içinde barındıran bir moral bozukluğuydu.
Michael Jordan: Menajerime, eğer Warner Bros platosunda çalışma yapabileceğim bir yer ayırmazlarsa, Space Jam’de yer almamın imkansız olduğunu söylemiştim.
Nathaniel Bellamy (Space Jam basketbol koordinatörü): En başta Warner Bros yakınlarda bir salon var mı diye baktı. Sonra kendileri bir tane kurmaya karar verdiler.
Joe Pytka (Space Jam yönetmeni): Şu şişirilebilen büyük çadırlardan kurdular bir tane.
Nathaniel Bellamy: Büyük ekran bir televizyon, ses sistemi, duş da içeren bir soyunma odası, özellikle Michael için getirilmiş spor aletleri, bir kart masası ve bir de golf deliği içeren, nizami bir basketbol sahasıydı. Oranın klima masrafı bile aylık 10.000 dolardı. İçeri girmek için özel izniniz olmalıydı.
Nigel Miguel (Space Jam basketbol koordinatörü): Michael’la 1981 yılında McDonald’s’ın All-American maçında tanışmıştık. Nathaniel ve ben, oradaki maçları organize ediyorduk.
Tim Grover (Jordan’ın özel antrenörü): Michael için sıradan bir gün, çadırda yaptığı 30 veya 40 dakikalık bir yenilenme çalışmasıyla başlardı. Bunun içinde esneme, koşu, ve ısınmasını sağlayacak, kısa mesafede yaptığı çeşitli basketbol hareketleri bulunurdu. Sonra çekimler için sete giderdi. Öğle yemeği vakti, 1.5 saat kadar ağırlık çalışırdı. Ardından saat 3 ve 7 arası sette olurdu. 7.30 ile 10.00 arası da çalışmaya devam ederdi.
Nathaniel Bellamy: Başta NBA oyuncuları pek uğramıyordu, biz de daha yeni NCAA şampiyonu olan UCLA’den bazı elemanları getirtmiştik.
Kris Johnson (UCLA Bruins forveti): Michael ile ilk olarak 1986 All-Star maçında, babamla beraberken tanışmıştım. Çadıra ilk gün Charles O’Bannon ile birlikte gittim. Şut falan atıyorduk, aniden bir kapı açıldı ve –abartmıyorum– oradan bir ışık huzmesi geldi, çünkü dışarda güneş vardı: İşte, Michael Jordan oradaydı. Charles ve ben kendimize çekidüzen verdik.