by David Gedeon, Çeviri: Semih Altınbaş / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 3 Nisan 2020 tarihinde Fadeaway World‘de yayınlanmış ve uyarlanarak çevirilmiştir.
NBA her yıl MVP, Yılın Koçu, Yılın Çaylağı gibi normal sezon ödüllerini dağıtıyor ve her sezon bu ödüllerde takımlar veya oyuncuların bunu ne kadar hakedip haketmedikleri konusunda tartışmalar çıkıyor.
Bunlara alternatif oluşturacak ödüller oluşturmanın zamanı geldi de çattı.
Sezonun En Büyük Sürprizi: Oklahoma City Thunder
İyimser kişiler Oklahoma City’nin tam sınırdan playofflara katılacağını düşünüyordu. Neredeyse herkes ise onların tecrübeli oyuncularını takaslamaya uğraşacağını görüyordu. Bu takım Portland Trail Blazers karşısında çok yıkıcı bir ilk tur yenilgisi ve akabinde Russell Westbrook, Paul George’un kaybından geliyordu.
Geçen sezonki kadrodan 8 oyuncu vardı ancak hiçbirisi All-Star değildi. George ve Westbrook yerini Chris Paul, Danilo Gallinari ve Shai Gilgeous-Alexander’la değiştirmişti. Bu korkunç bir vurgun değildi ancak kesinlikle sahada bir seviye düşüşü olarak görülebilirdi.
Henüz 26 yaşında olan Steven Adams’ın OKC’nin yeniden yapılanmasına uymadığı gerekçesiyle takımda kalmak istemediği haberleri çıkmıştı. Gilgeous-Alexander ise ellerindeki fazlaca ilk tur seçimleriyle beraber gelecek vaadeden bir oyuncu olarak ellerinde. Mart ayında Batı Konferansı’nın iddialı ekibi Houston Rockets‘la 40 galibiyet ve 24 mağlubiyette eşitlenerek 5. sıraya oturmuşlardı.
Onur Konuğu: Memphis Grizzlies
Sezonun En Büyük Hayal Kırıklığı (Takım): Minnesota Timberwolves
Bu ünvan karar verme noktasında biraz zorluyor. Geçen sezonun bazı playoff takımları (Sixers, Trail Blazers, Spurs) bu sezon performans gösteremediler ve playoff yapamaya bazı takımlarsa (Kings, Suns, Hawks) geçen yıla göre gelişim gösterdiler. Timberwolves ise bu ünvana en uygun takım.
Ağır bir kontratla 5. sezonuna giren Karl-Anthony Towns ve draft edildiğinde beklendiği gibi yıldız bir kanat oyuncusuna dönüşmesi hayali kurulan Andrew Wiggins. Bu ikili Wolves‘un playoff adayı olmasını sağlayacak kadar iyi olmalı. Savunmacı şutör geleneğinden Robert Covington ve Gorgui Dieng, Josh Okogie, Jeff Teague gibi sağlam rol oyuncularını da eklediğiniz zaman bu takımın 38-45 bandında galibiyet toplamasını beklersiniz. Bunun yerine onlar playoff potasının 12 buçuk galibiyet gerisinde kalıp ligin askıya alınmasından önce 6 maçlık yenilgi serisi geliştirdiler.
Towns takımın oynadığı 64 maçın 35’inde sahne aldı ki bu onların zayıf kalmasının öncelikli nedeni. Ancak onun oynadığı maçlarda da sadece 10 galibiyet toplayabildiler. Takım sonunda Wiggins, Covington, Teague ve Dieng’le yollarını ayırıp KAT’nin yakın arkadaşı D’Angelo Russell ve Malik Beasley gibi isimleri getirdi. Fakat hala bir hayal kırıklığı olmaktan kurtulamadılar.
Onur Konuğu: Philadelphia 76ers
Sezonun En Büyük Hayal Kırıklığı (Oyuncu): Mike Conley
Mike Conley uzun zamandır NBA’in en kıymeti bilinmeyen isimlerinden birisi olarak anılıyordu. 20.5 sayı – 6.3 asist averajı yakaladığı 2016-17 sezonunda bile All-Star olamadı. Jazz‘in yolunu tuttuğundaysa çoğu kişi onların gelecek vaadeden yıldızı Donovan Mitchell’ın partnerini bulduğuna inandı.
Conley, kendisinden gördüğümüz en kötü performansla sezona başladı. İlk dört maçı itibariyle 7.8 sayı – 4.3 asist – 2.8 top kaybı yapıp saha içi ve üçlük çizgisinden yüzde 20 ve 15’le şut attı. Bu istatistikleri geliştirmek üzere fırsatı olmasına rağmen asla Jazz‘in şampiyonluk hedeflemesini sağlayacak itici güç olamadı.
13. yılını oynayan bir veteran için hayal kırıklığı sezonunu geçiren Conley, sezonun askıya alınmasından önce saha içi yüzdesini 40’a kadar yükseltmişti.
Onur Konuğu: Kyrie Irving