by David Gedeon, Çeviri: Semih Altınbaş / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 3 Nisan 2020 tarihinde Fadeaway World‘de yayınlanmış ve uyarlanarak çevirilmiştir.
NBA her yıl MVP, Yılın Koçu, Yılın Çaylağı gibi normal sezon ödüllerini dağıtıyor ve her sezon bu ödüllerde takımlar veya oyuncuların bunu ne kadar hakedip haketmedikleri konusunda tartışmalar çıkıyor.
Bunlara alternatif oluşturacak ödüller oluşturmanın zamanı geldi de çattı.
Sezonun En Büyük Sürprizi: Oklahoma City Thunder
İyimser kişiler Oklahoma City’nin tam sınırdan playofflara katılacağını düşünüyordu. Neredeyse herkes ise onların tecrübeli oyuncularını takaslamaya uğraşacağını görüyordu. Bu takım Portland Trail Blazers karşısında çok yıkıcı bir ilk tur yenilgisi ve akabinde Russell Westbrook, Paul George’un kaybından geliyordu.
Geçen sezonki kadrodan 8 oyuncu vardı ancak hiçbirisi All-Star değildi. George ve Westbrook yerini Chris Paul, Danilo Gallinari ve Shai Gilgeous-Alexander’la değiştirmişti. Bu korkunç bir vurgun değildi ancak kesinlikle sahada bir seviye düşüşü olarak görülebilirdi.
Henüz 26 yaşında olan Steven Adams’ın OKC’nin yeniden yapılanmasına uymadığı gerekçesiyle takımda kalmak istemediği haberleri çıkmıştı. Gilgeous-Alexander ise ellerindeki fazlaca ilk tur seçimleriyle beraber gelecek vaadeden bir oyuncu olarak ellerinde. Mart ayında Batı Konferansı’nın iddialı ekibi Houston Rockets‘la 40 galibiyet ve 24 mağlubiyette eşitlenerek 5. sıraya oturmuşlardı.
Onur Konuğu: Memphis Grizzlies
Sezonun En Büyük Hayal Kırıklığı (Takım): Minnesota Timberwolves
Bu ünvan karar verme noktasında biraz zorluyor. Geçen sezonun bazı playoff takımları (Sixers, Trail Blazers, Spurs) bu sezon performans gösteremediler ve playoff yapamaya bazı takımlarsa (Kings, Suns, Hawks) geçen yıla göre gelişim gösterdiler. Timberwolves ise bu ünvana en uygun takım.
Ağır bir kontratla 5. sezonuna giren Karl-Anthony Towns ve draft edildiğinde beklendiği gibi yıldız bir kanat oyuncusuna dönüşmesi hayali kurulan Andrew Wiggins. Bu ikili Wolves‘un playoff adayı olmasını sağlayacak kadar iyi olmalı. Savunmacı şutör geleneğinden Robert Covington ve Gorgui Dieng, Josh Okogie, Jeff Teague gibi sağlam rol oyuncularını da eklediğiniz zaman bu takımın 38-45 bandında galibiyet toplamasını beklersiniz. Bunun yerine onlar playoff potasının 12 buçuk galibiyet gerisinde kalıp ligin askıya alınmasından önce 6 maçlık yenilgi serisi geliştirdiler.
Towns takımın oynadığı 64 maçın 35’inde sahne aldı ki bu onların zayıf kalmasının öncelikli nedeni. Ancak onun oynadığı maçlarda da sadece 10 galibiyet toplayabildiler. Takım sonunda Wiggins, Covington, Teague ve Dieng’le yollarını ayırıp KAT’nin yakın arkadaşı D’Angelo Russell ve Malik Beasley gibi isimleri getirdi. Fakat hala bir hayal kırıklığı olmaktan kurtulamadılar.
Onur Konuğu: Philadelphia 76ers
Sezonun En Büyük Hayal Kırıklığı (Oyuncu): Mike Conley
Mike Conley uzun zamandır NBA’in en kıymeti bilinmeyen isimlerinden birisi olarak anılıyordu. 20.5 sayı – 6.3 asist averajı yakaladığı 2016-17 sezonunda bile All-Star olamadı. Jazz‘in yolunu tuttuğundaysa çoğu kişi onların gelecek vaadeden yıldızı Donovan Mitchell’ın partnerini bulduğuna inandı.
Conley, kendisinden gördüğümüz en kötü performansla sezona başladı. İlk dört maçı itibariyle 7.8 sayı – 4.3 asist – 2.8 top kaybı yapıp saha içi ve üçlük çizgisinden yüzde 20 ve 15’le şut attı. Bu istatistikleri geliştirmek üzere fırsatı olmasına rağmen asla Jazz‘in şampiyonluk hedeflemesini sağlayacak itici güç olamadı.
13. yılını oynayan bir veteran için hayal kırıklığı sezonunu geçiren Conley, sezonun askıya alınmasından önce saha içi yüzdesini 40’a kadar yükseltmişti.
Onur Konuğu: Kyrie Irving
Boş İstatistikler Müdürü: Andre Drummond
Ribaundlar Drummond’ın kendini kanıtlama aracı. 15.2 ribaund ortalamasıyla NBA’e 3 yıl üst üste liderlik ederek bu sezon 17.7 sayı ortalamasıyla kariyerinin zirvesine çıktı. Henüz onu Detroit Pistons forması giydiği dönemde sadece 2 kez görebildik. Bunun için Reggie Jackson’ın kariyerinin zirvesini oynaması ve Tobias Harris’in kendi oyununu çözmesi gerekti.
All-Star arasından önce Pistons, Drummond’ı Cleveland’a yolladı. Drummond’ın ribaund rakamları ve kariyerinin en skorer sezonunu geçirmesine takımlar “değerli bir parça” verecek kadar razı olmadı. Onunla ilgili maksimum kontrat istediğine ilişkin haberler çıkmıştı. Yiğidi öldür hakkını yeme: Cavaliers o geldiğinden beri 4 galibiyet ve 4 mağlubiyetle yoluna devam ederken Pistons 1 galibiyet alıp 12 kez kaybetti.
Onur Konuğu: Trae Young
Mr. Underrated: Dennis Schröder
ESPN ve diğer spor haberi ağları her yıl ligdeki en iyi 100 oyuncuyu derliyor ve her yıl Dennis Schröder’i liste dışı veya 90’larda görüyoruz (Sports Illustrated’ın 2019 sıralamasında 80. olarak görülmüştü). 17.8 sayı – 5.2 asist gibi ortalamalarla son 2 sezonda Russell Westbrook ve Chris Paul’ün backupı oldu.
Bu sezon OKC’nin sürprizlere zemin hazırlayan sezonunda Schröder bir katalizör görevi gördü. 19 sayı ve 4.1 asist ortalamaları yakalayarak sezon boyunca Yılın Altıncı Adamı ödülüne tartışma bırakmayacak şekilde favori sınıfından giren Alman ismin oyunu daha çok tanınmayı hakediyor.
Onur Konuğu: Serge Ibaka
Yılın Eklemesi: Kendrick Nunn
Miami Heat sezona 33 maçta 24 galibiyetle başladı. Birçokları bunun sürpriz olduğunu düşünüp gelecekte onların Doğu’da daha düşük sıralara ineceğini düşünürken onlar ligin askıya alınmasından önce 4. sırada oturuyorlardı. Takımda Kendrick Nunn ve Duncan Robinson gibi beklenilenden daha da başarılı isimler var.
Nunn 2018’de draft bile edilmezken G-League deneyimi sonrası Heat‘in Yaz Ligi takımına katıldı. Kimse onun bu konferanstaki önemli adaylardan biri olan Heat takımında iyi performans göstermesini beklemiyordu ancak kendisinden daha yüksek profilli olan Goran Dragic’in mevkisini esir alarak bu sezon çıktığı 62 maçın hepsine ilk 5 başladı.
Onun bir kombo guard olarak çembere ulaşma ve bitiricilik kabiliyetleri dünya genelindeki NBA izleyicisini etkilemeyi başardı. Orta mesafe ve üçlük atışlarındaki parmak hassasiyeti onu en etkileyici çaylaklardan birisi yaptı.
Kendrick Nunn deplasmanlarda tamamen farklı bir oyuncu gibi. İçerideki maçlarda yüzde 47.9/40.2/89.3 gibi şut isabetleri üzerinden 17.3 sayı kaydeden çaylağın bu istatistikleri deplasmanlarda yüzde 42.1/32.6/75 gibi bir düşüşle 14.2 sayıya indi.
Onur Konuğu: Bojan Bogdanovic
Çok Güzel Hareketler Bunlar Takımı:
Ja Morant
Zach LaVine
LeBron James
Zion Williamson
Giannis Antetokounmpo
Bu yıl binlerce poster, ankle breaker, şık pas ve maç kazandıran basketlerle doluydu. Ancak bu 5 oyuncu en istikrarlı güzel hareketler serisini sezon boyunca bize izletmeyi başaran isimler oldu. Evet, Zion Williamson sadece 19 maça çıkabildi ancak onun sahada aldığı kısa sürelerde en etkileyici hareketlere imza attığını söyleyebiliriz. Patlayıcı smaçlar, bloklar ve ribaundları koparıp almasıyla gücünü gösterdi. Ayrıca sırtı dönük oyundaki kurnaz hareketleriyle de ilgi çekti.
Ja Morant ise coast-to-coast bitiriciliği, ankle breakerları ve çok şık paslarıyla bizi eğlendirdi. Ayrıca çaylak sezonunda büyük şutlarda isabet kaydetmeyi başardı. En etkileyici hareketlerinden bazıları hiç tamamlanamadı bile (Anthony Davis ve Kevin Love’ın üzerinden uçmaya çalıştığı smaçlar).
Zach LaVine de 2019-20 sezonunda Vince Cartervari smaçlarıyla etkileyici performanslar sergiledi. Smaçlarını otoriter biçimde tamamlamayı başardı.
LeBron ise Lakers‘ın eski günlerdeki showtime basketbolunu mükemmel paslar ve güçlü smaçlarla yeniden tutuşturdu. Bu sırada Giannis de yolunda durmayı deneyecek herkesi posterlemeye devam etti.
Onur Konuğu: Derrick Jones Jr.
Erken Draft Fiyaskosu Adayları (Lotarya Seçimleri Arasından): Romeo Langford – Cameron Johnson
Boston Celtics 14. sıradan Romeo Langford‘ı seçti ancak onun Kemba Walker, Marcus Smart ve Jaylen Brown gibi oyuncuların olduğu bir rotasyonda süre alması imkansız gibi duruyor. Brad Wanamaker‘ı Celtics‘te guard rotasyonundaki kalan dakikaları alırken görmek de Langford‘ın henüz NBA’e hazır olmadığını kanıtlıyor.
Langford sahada kaldığı kısıtlı sürelerde bazı yeteneklerini göstererek oyun kurma kabiliyetleriyle savunmacılarını istediği yöne çekti ancak bu sezon denediği 27 üçlükte yüzde 21.7 isabet yakalaması da bir soru işareti olarak kaldı.
5 yıllık kolej deneyiminin ardından North Carolina çıkışlı Cameron Johnson Phoenix Suns tarafından 11. sıradan seçildi. Sağlam bir şutör ancak sahada fazla bir şey yaptığı yok. 2,03 boyunda olmasına rağmen zayıf bir ribaundçu ve oyun kuruculuk kabiliyeti yok.
Suns‘ın neden lotaryada Johnson’ı seçtiği sorusu cevapsız kalmaya devam ediyor. Onun fiyaskoluğu belki de Los Angeles Clippers tarafından 2018’de 13. sıradan seçilen Jerome Robinson’ınkine benzer şekilde ilerleyebilir.
Onur Konuğu: Darius Garland