by David Roth, Çeviri: Cem Doğan
Bu yazı ilk olarak vice.com‘da yayınlanmış olup uyarlanarak dilimize çevrilmiştir.
2006 yılının Haziran ayında NBA bir değişiklik yapılacağını duyurdu. Lig hakkında yayın yapan medyanın zaferle taçlandırarak yansıttığı gibi, “35 yıldan fazla süredir ilk, 60 sezonda ise ikinci defa” 8 parçalı deri bir toptan, daha karmaşık yapıda bir topa geçildiği açıklanıyordu. Spalding’in yeni topu, tescilli Cross Traxxion, mikro elyaf materyalden yapıldı ve açıklaması zor bir çapraz panel tasarımıyla birbirine kenetlendi; ellerinizi bir araya getirin, parmaklarınız kenetlensin, sonra NBA logosunun sol el orta parmağınızın ekleminde ve David Stern’ün imzasının da sağ tarafta olduğunu hayal edin: İşte bunun gibi bir şey.
Bu duyurunun üstünden çok zaman geçmeden bir sabah, White Plains’deki New York Knicks‘in idman tesislerine gittim. Topps‘daki işimin bir parçası olarak, o sezon draft edilen oyuncularla, kariyerlerinde görünecekleri ilk oyuncu kartlarının arkasında bulunacak alıntılar için röportaj yapacaktım. Çaylaklar, üzerlerinde formalarla bekliyorlardı; herhangi birinin beni Tyrus Thomas’la karıştırma utancının önüne geçmek için, rahatça bir buzdolabını sığdırabileceğiniz bir polo tişört giymiştim. Oyuncular istasyondan istasyona sıçrıyor, fotoğraf çektiriyor, takılıyor, ya da benim onlara Jim Calhoun’un, Yaz Ligi’nin veya Baltimore’da büyümenin onlara ne öğrettiğine dair sorduğum sorulara cevaplar veriyordu. Öğlen civarı, herkes — dev gibi uzun boylu gençler ve formalarıyla onlardan faydalanmaya çalışan kalabalık — dışarıdaki beyaz tentelere gitti ve burger yedi.
O gün herhalde yüz tane falan şut çektim; Quincy Douby için ribaund aldım ve bir fotoğrafçının isteği üzerine Renaldo Balkman’a alley-oop pası verdim.Bu şeyleri Spalding Cross Traxxion topuyla yapmamın bildiğim tek sebebi, Steve Novak’ın bir noktada ona dikkat çekmesiydi. Bir tanesini elinde döndürürken, “Topu sevdim” diyordu. Şutör hisleri bunun farkına varacak kadar titizlikle ayarlanmış olan tek şutördü; belki de bundan bahsetmeye değeceğini düşünecek kadar ciddi olan da oydu.
Bunu hatırlamamın tek sebebi, NBA’in sadece iki ayın ardından, ligdeki oyunculardan gelen eleştiri ve tepkilerin üzerine NBA’in aralık ortasında, son 60 sezondaki üçüncü, son 6 ayda ise ikinci top değişikliğini yapacağını açıklamasıydı. 2007’nin ilk gününden itibaren lig, eski 8 parçalı topa dönüş yapacaktı. Novak, bu ligin “eski” yeni topu hakkında iyi şeyler söyleyen tek oyuncu olabilirdi.
“Spalding’in basketbol teknolojisini ilerletme çabaları, mümkün olan en iyi topu üretmiştir” diyordu Spalding CEO’su Scott Creelman, top tanıtıldığında.
O zamanki NBA Komisyoneri David Stern, Creelman’ın yavan cümlelerini tekrar ediyordu: “Spalding’in yeni oyun topuna uyguladığı yenilikler, dünyadaki en iyi oyuncuların, dünyadaki en iyi basketbol topuyla oynayacağını garanti ediyor.”
Dünyanın en iyi oyuncularının ise farklı fikirleri vardı: “Korkunç” diyordu o dönem Miami Heat‘te oynayan Shaquille O’Neal, sezonun başlamasından üç hafta önce: “Oyuncak mağazasından aldığınız ucuz toplara benziyor… Şut yüzdelerinin düşmesini ve top kayıplarının artmasını bekliyorum çünkü top ıslandığında kontrol etmeniz olanaksızlaşıyor. Bunu yapan adamı kovmaları lazım. Korkunçtu, korkunç bir karar. Berbat.”
Diğerleri biraz daha resmîydi. “Onu hiç sevmemiştim” diyordu Washington Wizards guardı ve NBA kanaat lideri DeShawn Stevenson. Takım arkadaşı Caron Butler yetersiz bir savunma ile idare edip “Bu kadar büyük mesele nedir, anlamadım” derken, NBA’in önde gelen oyuncularının neredeyse her biri şikayetlerini dile getiriyordu.
Dönemin MVP’si Steve Nash “Top elinizden fırlayıveriyordu” diyordu.
“Parmaklarıma sürekli losyon sürmek zorundaydım, çünkü parmaklarım çatlıyor ve parmak uçlarım yarılıyordu.” diyordu bir yıl önce, bir sezonda en çok üçlük isabeti rekorunu kıran Ray Allen.