NBA: Tarihin En Tartışmalı 12 All-Star Seçimi

27/Tem/20 20:39 Ağustos 8, 2021

admin69

27/Tem/20 20:39

Eurohoops.net

Her All-Star seçimi birbirinin dengi değil…

by Greg Swartz, Çeviri Arma Kaynar / info@eurohoops.net

Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.

Bu yazı 29 Haziran 2020 tarihinde BleacherReport’ta yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.

Kariyerleri boyunca 15’ten fazla kez All-Star seçilen Kareem Abdul-Jabbar, LeBron James, Kobe Bryant ve Tim Duncan gibi isimler herkes tarafından bilinir. Ancak kariyerleri boyunca sadece bir kez All-Star seçilmiş ve diğerlerine kıyasla çok daha az tanınan All-Star’lar da mevcut. Hatta tam olarak sayı vermek gerekirse NBA tarihinde All-Star maçında yer alan toplam 503 oyuncunun 166’sı sadece bir kez All-Star seçildi. 

All-Star seçilen isimlerden “tartışmalı” olarak nitelendirebileceğimiz bazı isimleri dönemlerine göre sıralayacağız. 

1970’li Yılların Öncesi

Richie Regan – Rochester Royals, 1957

1957 All-Star maçında Bob Cousy, Dolp Schayes ve Bob Pettit gibi Basketbol Şöhretler Müzesinde yer alan isimler bulunuyordu. Bu üç yıldız, kariyerleri boyunca toplam 36 kez All-Star seçildi. 

1957 All-Star maçında ligdeki ikinci sezonunu geçiren 1.88 boyundaki Richie Regan da bulunuyordu. 

Regan, 1957 sezonunda Rochester Royals formasıyla maç başına 29.6 dakika süre alıyordu ve 9.8 sayı – 2.9 ribaund – 3.1 asist ortalamalarıyla oynuyordu. %32.9’luk şut yüzdesiyle oynayan Regan’ın o All-Star maçındaki rakiplerine kıyasla sayı ortalaması ve şut yüzdesi bir hayli zayıf kalıyordu. 

Regan, iki yıl boyunca Amerikan Ordusunda yer aldıktan sonra sadece üç sezon boyunca profesyonel olarak basketbol oynadı. Regan, daha sonra mezun olduğu okul olan Seton Hall’un koçluğunu üstlendi. 

Chuck Noble – Detroits Pistons, 1960

1.93 boyundaki şutör guard Chuck Noble, 1955-1962 yılları arasında Fort Wayne ve Detroit Pistons formalarını terletmişti. Noble’nin kariyerinin zirve performansı ise 1959-60 sezonunda gelmişti. 

Sezon boyunca 11.3 sayı – 3.5 ribaund – 4.6 asist ortalamaları yakalayan ve %35.7 ile şut atan Noble, 1960 All-Star maçına çekildi ve Elgin Baylor’ın takım arkadaşı olarak Bill Russell ile Wilt Chamberlain gibi isimlere rakip oldu. 

All-Star karşılaşmasında 11 dakika oynayan Noble, 0/5 şut isabetiyle hiç sayı atamadan maçı tamamlamasına rağmen 3 asist yapmayı başardı. Noble, 1962 yılında 8.0 sayı – 3.3 asist ortalamalarıyla oynadığı kariyerine nokta koydu. 

1970’li Yıllar

Curtis Rowe – Detroit Pistons, 1976 

UCLA’de Kareem Abdul-Jabbar ile takım arkadaşı olan Curtis Rowe, NBA’e geçtikten sonra sekiz sezon boyunca Detroit Pistons ve Boston Celtics formalarını terletti. 

6 yıl boyunca üst üste çift haneli skor ortalaması tutturan Curtis Rowe, 2.00 metre boyunda iyi bir rol oyuncusuydu. Ancak uzun forvet oynayan Rowe, kariyerinin hiçbir döneminde All-Star gibi gözükmüyordu. Özellikle 1970’li yıllarda NBA’deki yetenek havuzunun ne kadar genişlediği de düşünülünce Rowe’un All-Star maçında yer alması olası değildi. 

1975-76 sezonunda 16.0 sayı – 8.7 ribaund – 2.3 asist ortalamaları yakalayan Rowe, Batı Konferansı All-Star kadrosunun yedek isimleri arasında yer aldı ve Abdul-Jabbar, Tiny Archibald ile Rick Barry gibi isimlerin takım arkadaşı oldu. 

All-Star maçında sekiz dakika süre alan Rowe, karşılaşmada 2 ribaund aldı ve faul çizgisinden 1 de sayı üretti. 

Lionel Hollins – Portland Trail Blazers, 1978

Şu anda Los Angeles Lakers’ın asistan koçluğunu yapan ve daha önce Memphis Grizzlies ile Brooklyn Nets’i çalıştıran Lionel Hollins, 1970 ile 1980 yılları arasında 10 yıl süren iyi bir NBA kariyerine shaip oldu. 

İki kez En İyi Savunma Beşlerine seçilen ve 1975-76 sezonunda En İyi Çaylak Beşinde yer alan Hollins, kariyerinin tek All-Star maçına 15.9 sayı – 3.4 ribaund – 4.7 asist ortalamaları yakaladığı 1978 sezonunda çıktı. 

Yakaladığı fena olmayan istatistikler rağmen All-Star’a seçilmesi bir sürprizdi çünkü Hollins, kendi takımının bile en skorer üçüncü oyuncusuydu. O dönemde Blazers’ın en önemli iki oyuncusu Bill Walton ve Maurice Lucas’tı. Hollins ise takımın üçüncü skor opsiyonu olarak görev yapıyordu.

Kariyerinin en yüksek skor ortalamasını üçüncü sezonunda 15.9 ile yakalayan Hollins, 7 yıl daha devam eden NBA kariyerinde 5 farklı takımın formasını giydi. 

1980’li Yıllar

James Donaldson – Dallas Mavericks, 1988

1988 All-Star maçında Michael Jordan, Magic Johnson, Larry Bird, Kareem Abdul-Jabbar, Hakeem Olajuwon, Moses Malone, Dominique Wilkins, Isiah Thomas, Karl Malone, Clyde Drexler, James Worthy, Patrick Ewing, Charles Barkley ve Kevin McHale gibi basketbol tarihinin en büyük isimlerinden bazıları yer alıyordu. 

2.18’lik James Donaldson ise formasını giydiği Dallas Mavericks’in en skorer sekizinci oyuncusuydu. 7.0 sayı – 9.3 ribaund – 0.8 asist ve 1.3 blok ortalamalarıyla oynayan Donaldson, iyi bir ilk beş pivotuydu ancak All-Star kalibresinde bir oyuncu değildi. Donaldson, All-Star maçına seçilmediği bir önceki yılda 10.8 sayı – 11.9 ribaund – 1.7 blok ortalaması yakalamıştı. 

Utah Jazz’in yıldız oyun kurucusu John Stockton’ın ligin asist kralı olmasına rağmen All-Star maçına seçilmediği düşünülünce Donaldson seçimi iyice garip bir hale geliyor. Aynı sezonda Stockton; 14.7 sayı – 13.8 asist ve 3.0 top çalma ile oynuyordu. 

Mark Eaton – Utah Jazz, 1989

Mark Eaton, NBA tarihinin en iyi blokçularından birisiydi ve usta savunmacının 1984-85 sezonunda yakaladığı 5.6 blok ortalaması hala bir NBA rekoru olarak yerini koruyor. Beş kez En İyi Savunma Beşlerine seçilen Eaton, iki kez de Yılın Savunmacısı seçildi. Anlayacağınız o ki Eaton, 1989 yılında ilk kez All-Star seçildiğinde de gayet tanınan bir oyuncuydu. 

Muhteşem bir savunmacı olan Eaton, günümüzde Dallas Mavericks forması giyen Boban Marjanovic’e benzer bir fiziğe sahip olmasına rağmen hücumda o kadar da yetenekli bir isim değildi. Kariyeri boyunca hiçbir zaman çift haneli skor ortalaması yakalayamayan Eaton, sadece %45.8 ile şut atıyordu. 

Eaton’ın kariyerindeki tek All-Star sezonunun en iyi yılına denk geldiğini söylemek de doğru olmaz. All-Star seçildiği 1988-89 sezonunda 6.2 sayı – 10.3 ribaund – 3.8 blok ortalamalarıyla oynayan Eaton’ın kariyerinin en yüksek ortalamaları 9.7 sayı – 11.3 ribaund ve 5.6 bloktu. 

Eaton, savunma katkılarıyla All-Star maçında bulunmaya hak kazansa da uzun oyuncunun 6.2 sayı ortalaması NBA tarihinde All-Star seçilen oyuncular arasındaki en düşük ortalama olarak yerini koruyor. 

1990’lı Yıllar

A.C. Green – Los Angeles Lakers, 1990

NBA tarihinin arka arkaya en çok maçta oynayan oyuncusu rekorunu 1.192 maç ile elinde bulunduran A.C. Green, 17 sezonluk NBA kariyeri boyunca üç de şampiyonluk kazandı. 

Kareem Abdul-Jabbar, Magic Johnson ve James Worthy gibi isimlerin yanında harika bir rol oyuncusu olan Green, 1990 yılında da All-Star maçında yer aldı. 

1990 sezonunda 12.9 sayı – 8.7 ribaund ve 0.6 blok ortalamalarıyla oynayan Green, Johnson ve Worthy ile birlikte All-Star seçildi ve Batı Konferansının ilk beşinde yer aldı. Green; Clyde Drexler, Chris Mullin ve David Robinson gibi efsane isimlerin önünde ilk beşte başladığı All-Star maçında 12 dakika sahada kaldı ve kullandığı üç şutta da isabet bulamayarak mücadeleyi 0 sayıyla tamamladı. 

Green, devamlılığı ve asla sakatlanmayan yapısıyla NBA tarihinde sonsuza kadar yer edinmeyi başardı ancak başarılı rol oyuncusunun tek All-Star seçimini pek hak etmediğini söyleyebiliriz. 

B.J. Armstrong – Chicago Bulls, 1994

Chicago Bulls, 1993 yılında üst üste üç şampiyonluk kazandıktan sonra Michael Jordan emeklilik kararı almıştı. Bu da Bulls’un önemli bir ölçüde geriye gitmesi anlamına geliyordu. 

Ancak bunun yerine Bulls’un galibiyet sayısı 57’den sadece 55’e düştü. Scottie Pippen, Horace Grant ve B.J. Armstrong gibi isimler hücumda daha fazla sorumluluk alarak parlama şansı yakaladı. 

Armstrong, 14.8 sayı – 2.1 ribaund – 3.9 asist ortalamalarıyla iyi bir sezon geçirse de Doğu Konferansının ilk beşinde All-Star maçına başlamayı hak edecek bir performans sergilemiyordu. Oy veren isimler, Chicago Bulls’un Jordan’ı kaybetmesine rağmen gösterdiği performanstan etkilenerek Armstrong, Pippen ve Grant’i All-Star seçmişti. 

Armstrong, 11 yıllık NBA kariyerinde sadece 1994 yılında All-Star seçildi. Eğer Jordan emekli olup beyzbol oynamaya karar vermeseydi büyük olasılıkla bu olay asla gerçekleşmeyecekti.