by Brian Windhorst, Çeviri: Cem Doğan
Bu yazı 23 Haziran 2013 tarihinde ESPN’de yayınlanmış olup uyarlanarak Türkçeye çevrilmiştir.
Profesyonel sporlarda bu kadar heyecanlanmaya ve beklentiye değecek fazla olay yoktur. 2003 NBA Draftı onlardan biriydi.
Yaklaşmakta olan yeni yetenekler hakkındaki heyecan — önce yöneticiler ve sonra taraftarlar arasında olmak üzere– bir yıl öncesinden başlamıştı. Ve, ligin buna ihtiyacı vardı.
NBA bir durgunluk döneminden geçiyordu. Michael Jordan emekli olduğunda, ligdeki iyi durumda ve pazarlanabilir gençlerin azlığı nedeniyle, taraftarların ilgisi azalmıştı. Los Angeles Lakers ve yıldızları Kobe ile Shaq haricinde, ligin geniş kitleleri çekecek pek bir şeyi yoktu.
San Antonio Spurs ve New Jersey Nets arasında oynanan 2003 NBA Finalleri tarihin en düşük reytingine sahip olmuş ve Jordan’ın Bulls ile kazandığı son yüzüğün ardından toplam seyirci sayısı yüzde 50’den fazla düşüş göstermişti.
Yeni jenerasyonun işleri değiştirebileceği ve 2003 sınıfının bazı gelecek vaat eden oyuncular içerdiği hakkında bir inanç, ya da en azından bir umut vardı.
Lebron James, dergi kapakları ve oynadığı maçların ESPN’de yayımlanması sebebiyle 18 yaşına girmeden yıldızı ülke çapında parlayan ilk lise oyuncusuydu. Carmelo Anthony, ilk sezonunda Syracuse’ü şampiyonluğa taşıyarak spot ışıklarını üstüne çekmişti. Chicagolu sert bir çocuk olan Dwyane Wade de NCAA turnuvasında okulu Marquette’i pek de beklenmeyen bir şekilde Final Four’a taşıyarak ve Kentucky’ye karşı kaydettiği, turnuva tarihine geçecek bir triple-double ile kendine isim yapmıştı.
Bu arada yalnızca yerli oyuncular yoktu. Dirk Nowitzki’nin bir süperstar haline gelmesi ve Yao Ming’in yükselişiyle, takımlar bir sonraki uluslararası yıldızı bulmak üzere tüm dünyayı tarar olmuşlardı: Ve açık sarı saçlı, 17 yaşındaki Darko Milicic, çoğu kişi için bir takıntı haline geldi.
“Eğer yeteri kadar uzun zamandır buralardaysanız, potansiyel bir franchise oyuncusunu gördüğünüzde anlıyorsunuz” diyor Miami Heat başkanı Pat Riley. “Hepimiz bu draftta birbirinden farklı özel oyuncular olduğunu biliyorduk. Bunu hissedebiliyordunuz. Ve hepsini istiyorduk.”
Sahip olunacak bu kadar çok yetenekle, draft sıralaması, 02-03 sezonunun ana hikayesi haline geldi: Hem medya, hem de taraftarlar, ligin alt sıralarına daha dikkatle bakar oldular. Bu kadar ilgiyle beraber, olağan draft lotaryası –ligin de ilk 13 sırayı açıklamasıyla birlikte– büyük bir televizyon olayı haline geldi. Ve draft gecesi geldiğinde birkaç takım, sonraki yıllar boyunca ligin kaderini çizecek olan kararlar aldılar.
Olaylardan bu yana 17 yıl geçti ve alakalı kişilerin anlatacakları hikayeler var. Bazıları hoş. Bazıları korkunç.
LOTARYA GÜNÜ
22 Mayıs 2003, draft lotaryası günü, NBA tarihi için önemli bir gündü; ama aksiyon, önceki geceden başlamıştı.
O perşembe sabahı James, kendisini anında basketbol tarihinin en zengin kişilerinden biri yapacak kağıtları imzalamak için Akron, Ohio’da bir otele geldi. 18 yaşındaydı ve lise mezunu olmaktan iki hafta uzaklıktaydı.
Aylar süren “teklifte iyileştirme”ler, özel jetlerle okuldan alınmalar, partiler ve şirket merkezine ziyaretlerin ardından James bir ayakkabı şirketinde karar kıldı. Reebok yetkilileri oteldeydi ve genç yıldızla bir anlaşma yapmayı umuyorlardı. Ama Reebok’ın daha fazla garanti para önermesine rağmen James, son anda Nike’ın teklifini kabul etti.
Yedi yıl ve 100 milyondan fazla bir parayı içeriyordu. Ama sabahın köründe imzaladığı bu anlaşmada 10 milyonluk bir bonus da vardı. Bu çek, birkaç gün içinde FedEx ile ulaştırıldı.
Bunların hepsi, James bir NBA maçına çıkmadan, draft edilmeden, ya da ilk sırada hangi takımın seçeceği henüz belli olmadan gerçekleşti.
LeBron James (forvet, St. Vincent-St. Mary’s, Ohio): Nike ile anlaştığımda, drafta rahat bir kafayla gidebilecek durumdaydım. Bir araya getirmesi biraz zaman alan bir şeydi, ama halledilmişti ve nerede oynadığımın bir önemi yoktu. Bu benim için mühimdi.
Aaron Goodwin (James’in menajeri 2003-2005): Ayakkabı şirketleri, onun hangi takım tarafından seçilip, hangi markette yer alacağından endişe ediyorlardı; lotaryaya kadar beklemeyi seçtiler. Onunla ilgili olmasını istedim, teklif verme savaşında en yüksek pozisyondaydı. “Eğer”leri çıkardık. Bunu başarmak, birkaç yoğun günün zirve noktasıydı.
Maverick Carter (James’in arkadaşı ve iş ortağı): Büyük bir olaydı. Reebok daha çok para önerdi, ama LeBron, Nike’ı seçti. Yapmamız gereken şeylere fazlasıyla odaklanmıştık; paradan daha çok, onun ilk reklamı ya da ilk ayakkabısının neye benzeyeceği gibi mesela.
Goodwin: Lebron, Upper Deck ile anlaşma imzalamadan ve milyon dolarlık çeki almadan birkaç gün önce, zaten para içinde yüzüyordu.
Carter: Yüz milyon çok fazla para ama bu bir odaya girip Varyemez Amca gibi para içinde yüzmek anlamına gelmiyor. Çalışmak için sabırsızlanıyordu.
Goodwin: Kaldığım oteldeki odamın büyük bir jakuzisi vardı ve bütün evrak işleri tamamlandıktan sonra, ben de biraz girip rahatlamak istedim. Öyle yorgundum ki, orada uyuyakalmışım.
Lotarya çekilişi, Nets ile Pistons arasındaki Doğu Konferansı Finali 3. maçıyla aynı akşamdı. Pistons, sabahki şut idmanını yapmaya, misafir NBA takımları için popüler bir yer olan Manhattan’daki John Jay Koleji’ne gitti.
Marc Cornstein (Darko Milicic’in menajeri): Gayet iyi hatırlıyorum. Lotarya günüydü ve John Jay’deki salonu, antrenman yeri olarak kullanıyorduk. Pistons da oradaydı. Bir Pistons workout’u olarak ayarlanmamıştı. Darko’nun çalıştığı normal bir gündü ve drafttaki diğer çocuklar yolda olduğundan, o tek başınaydı. Bir antrenör vardı yanında. Her gün gittiğimiz aynı saatlerdi. Pistons’la bir alakası yoktu. Tamamen tesadüf.
Chad Ford (draft analisti, ESPN): Darko bundan birkaç gün önce New York’a gelmişti. İki salonu sadece bir perde ayırmaktaydı ve (Pistons başkanı) Joe Dumars’a doğru yürüyüp yan tarafta kimin çalıştığını sordum; bilmediğini söyledi. Ona Darko’nun burada olduğunu söyledim. Cornstein’a gelip gelemeyeceğini sordu. Bu doğaçlama bir workout’tu.
Chris McCosky (Pistons yazarı, Detroit News): Bunun bir tesadüf olduğunu sanmıyorum. Önceki gün bunu konuştuklarını hatırlıyorum.
Cornstein: Bir grup adam, diğer salonu süzüyordu. Her şut, her hareket, inanılmaz gözüküyordu. Pistons’tan herkes oradaydı. Joe Dumars, Rick Carlisle… En kıdemliden en alt kademeye, herkes oradaydı.
Ford: Darko olağanüstüydü. Kesin bir şekilde daha mükemmel olamazdı. Bir noktada koçlar dahil olmaya başladı ve belirli şeylerle ilgili sorular sormaya başladılar. Ve Darko kaçırmıyordu; agresifti ve diğer oyuncuların gözü önünde, o ânın yarattığı yükün altından kalkıyordu. Dumars’ın yanında oturuyordum. Niyetini açıkça belli eden biri değildi. Ama Darko çok etkileyiciydi. Kesinlikle gördüğüm en iyi workout’tu. Yüzlercesini gördüm ve bu en iyisiydi. Elinizde 2.13 boyunda, 17 yaşında, yetenekli biri varsa, işte o “Vay be” anıdır; özellikle bir uzuna ihtiyacı olan bir takım için. Sonrasında sadece fısıldamalar duyuluyordu.
Tony Ronzone (Pistons yöneticisi, 2001-2010): Bizim tayfa “Aman tanrım, şu çocuğa bak” şeklindeydi. Faul çizgisinden bir kere yere vuruyor, smaç. Sol elle hook. Çabuk ayaklar. Bir uzun için harika bir yanlamasına çabukluğu vardı. Spin hareketleri vardı. İnanılmazdı yani. 17 yaşında, manyak bir atletti. Bir geyik gibi koşuyordu. Sıçrıyordu. “Vay be” diyordunuz. Listedeki her şeyi kontrol edebilirdiniz.
Jon Barry (2001-2003, Pistons guardı): Joe Dumars’ın onla çalıştığımızı söylediğini hatırlıyorum. Sanırım 6-7 kişi onu izlemeye gitti. Dumars bana bu çocuğun olacağını söylemişti. “O, Dirk’ten daha iyi. Tam bir aygır olacak” diyordu. Ben de “Gidip bir bakalım o zaman” dedim.
Cornstein: Pistons etkilenmiş ama durgun ayrıldı. Herkes onu gördüğünde, Darko’yu seçme şanslarının kalmayacağını düşünmeye başladılar.
İlk defa bir lotarya çekilişi “prime time”da, hem de özel bir yarım saatlik programla yayınlanıyordu. ABC, normalde çekilişi bir haftasonu playoff maçının devre arasında veren NBC’den hakları almıştı. Bu draft sınıfına verilen dikkatle birlikte, ABC yayın süresini uzatmış ve Doğu Konferansı finalleri 3. maçının oynandığı yere çok uzak olmayan Secaucus, New Jersey’deki NBA stüdyolarından bağlantı yapmıştı.
17-65’lik dereceleriyle Cleveland Cavaliers ve Denver Nuggets, yüzde 22.5’ar şansa sahipti. Ama en büyük şansa sahip takım, 1990’dan bu yana lotaryayı kazanamamıştı.
Mike Tirico (lotarya programının sunucusu, ABC): Bu büyük bir drafttı çünkü olay LeBron’la Carmelo’ydu ve Amerika bu adamların kim olduğunu biliyordu. Prime time’daydık ve anlaşmamızın ilk yılıydı. Yönetim bunu büyük bir olaya çevirmeye karar verdi. Dönüp bakınca, bu harika bir karar olmuş. Tam olarak hatırladığım şeylerden biri, programdan önceki kabul kısmıydı. Hepsi endişeli ve rahatsız durumdaki insanlardı. Bunun bir parçası olmak benzersizdi. Oldukça samimiydi. Çoğu kişinin oradan çıkarken mutsuz olacağını düşündüğümü hatırlıyorum.
Chris Tomasson (Nuggets yazarı, Rocky Mountain News): (Cavs sahibi) Gordon Gund biraz kaygılı görünüyordu. Akşam yemeğini bazı medya mensuplarıyla birlikte yemişti ki, Akron Beacon Journal için Cavs’i yazdığım beş yıl boyunca bu hiç olmamıştı. Öyle bir anda bunu yapmış olması inanılmazdı, çünkü o gayet mesafeli biri olmuştur. Sanırım tansiyonunu düşürecek birilerini arıyordu.
Warren Thaler (Cavaliers yönetim kurulu): Koridordaydık ve lotarya çekilişinin yapıldığı yere gitme vaktim gelmişti. Gordon’la ayrılmak üzereydim ve yalnızca gergin olduğunu söyleyebilirim. Onu rahatlatmaya çalıştım, şunları söyledim: “Gordon, biliyorsun, bu körlüğe çare bulmak gibi bir şey değil.”
Gund: Warren’a baktım ve “Oldukça yakındı” dedim.
Tirico: Bu lotarya zor bir şovdu, çünkü ne olacağı önceden yazılmıştı ve yaşanacak her ihtimale hazırdık. Stüdyodaki provamız son derece kapsayıcıydı. Provada Nuggets’ın kazandığını hatırlıyorum. Bizim için eşsiz bir andı. LeBron’un Akron’da bulunduğu otelden, Carmelo’nun Baltimore’daki evinden ve Darko’nun menajerinin New York’taki evinden canlı yayın yapıyorduk.
James: 1 numara olacağıma dair bir sürü spekülasyon vardı, yani kim kazanırsa oraya gideceğimi biliyordum. Haliyle gergindim. Akron merkezdeki Radisson Hotel’de yer alan bu odayı kiralamıştık ve tüm arkadaşlarım ve ailem oradalardı. Herkes arkamdayken tek başıma oturduğumu hatırlıyorum. Ve her seçimle birlikte arkamdaki o uğultuyu duyabiliyordum.
Goodwin: Lebron ve herkes gergindi. Orada bir sürü insan vardı ama onların eğlendiği söylenebilirdi.
Carmelo Anthony (forvet, Syracuse): Ligde olacağım için mutluydum. Sonraki adım için heyecanlıydım. Güzel anlardı.
Kiki Vandeweghe (Denver Nuggets genel menajeri, 2001-2006): Hem LeBron, hem de Melo’yu sevmek hakkında düşündüğümü hatırlıyorum ve gerçekten o noktada Melo’nun ikinci olacağını düşünmüştüm. Yani gerçekten bu iki seçimden birini elde etmeyi umuyordunuz.
Hiçbir takım Memphis Grizzlies kadar garip bir durumda değildi. 2002-2003 sezonunu 28-54 ile bitirdikten sonra Memphis, yüzde 6.4 ile en iyi altıncı şansa sahipti. Ama bu sadece temenni idi.
1997’de o zamanki Vancouver Grizzlies genel menajeri Stu Jackson,, Otis Thorpe’u almak için, gelecekteki ilk tur draft haklarından birini Detroit Pistons‘a yolladı. O sıra çeşitli korumalara sahipti, ama 2003’te Grizzlies’in o sırayı korumasının tek yolu, ilk sırayı almasıydı.
Pistons hamleyi yaptı, en azından kısmen, çünkü Thorpe o zaman, dönemin koçu Doug Collins’le tartıştı. Takas dönemi 35 yaşında olan Thorpe, 1998’de takas süresi bitiminden hemen önce Bobby Hurley karşılığında Sacramento Kings‘e takas edilmeden evvel, Grizzlies’te 47 mutsuz maça çıktı.
Memphis aynı zamanda 1999’daki Steve Francis takasından, Houston Rockets‘ın 13. sırasına da sahipti. Ama bu sıranın en yukarı çıkma ihtimali yalnızca yüzde 0.5’di. Olmadı. Memphis draft gecesi bu sıradan Marcus Banks’i seçip Boston’a yolladı.
Jerry West (Memphis Grizzlies genel menajeri, 2002-2007): Lotaryadan nefret ediyorum; bence korkunç bir şey. Ve bunu oldukça iyi işlediğini bilerek söylüyorum. Umuda güvenmek zorundasınız.
Ford: Jerry’nin orada olmak istemesine şaşırmıştım. Bence Memphis’in en üst sırayı alma ihtimali yüzde 6’ydı; aksi takdirde anında ellerindekini Detroit’e kaybedeceklerdi. İlk sırayı almak dışında herhangi bir sonuç, hayal kırıklığı olacaktı. Belki (o zaman ligin başkan yardımcısı olan) Stu Jackson’ın orada bulunması daha iyi olacaktı. Berbat bir takastı.
Shane Battier (Grizzlies forveti, 2001-2006): Otis Thorpe yüzünden draftta etkili bir oyuncu alamayacağımızı sezon boyu biliyorduk. Bu bir şaka haline gelmişti. Memphis taraftarları ve herkes bunu bildiği için, Stu Jackson’ın o sene bir Grizzlies maçına gelemeyeceğini biliyorduk.
West: Bu tür bir takasın, dönüp tarihe bakıldığında, hangi sebepten yapılmış olursa olsun, böyle bir takasın yapılıp da henüz kendisini kanıtlamamış bir takımı korumadığını hayal etmek zordu. Kimse hakkında kötü konuşmayacağım ama, bu kötü bir tavsiyeydi.
Tirico: Lotarya hakkında mesele şu ki, çok gergin ve sıkıcıydı. Yükselme şansı az olan takımlar vazgeçmeye başlamıştı. Ama (vekil komisyoner) Russ Granik, Grizzlies’in çıkması gereken altıncı sıranın zarfını açtığında işler değişti. Öyle değildi, Clippers logosu vardı ve dramatik bir şeyler yaşandığının farkındaydık. Grizzlies yukarı çıkmıştı.
Riley: İzlemiyordum bile, ofisimde oturmuş, gözlerim kapalı şekilde televizyonu dinliyor ve yukarı çıkmayı umuyordum. Dördüncü olmamız gerekiyordu. Ama Memphis bizi geçti. Bu noktada, LeBron’u alması içi Jerry’yi zorluyordum. Elindeki her şey bundan ibaretti, herkes bu takası biliyordu.
James: Zihnim hızlı çalışmaya başladı. Birçok farklı olasılık hakkında düşünmeye başladım. Chicago’nun kazanması hakkında düşünüyordum, çünkü daha ufakken Bulls taraftarıydım. New York’un orada olduğunu biliyordum. Herkes (James’in memleketine 40 km uzakta olan) Cleveland’ı istemiyordu, insanların farklı tercihleri vardı. Bazıları, açık sebeplerden Miami’ye gitmemi istiyordu. Memphis hakkında hiç düşünmemiştim.
Granik ilk 10 zarfı açmayı bitirdiğinde, yalnızca bir takım yükselmişti: Grizzlies. İlk 3’te Nuggets ve Cavs ile birliktelerdi. Yüzde 15 kazanma şansı olan Toronto Raptors, 4. sırayı almıştı. Üç takımın taraftarları ve stüdyo gerginken, ABC reklamları girdi.
West: Burada istediğimiz sırayı alamayacağız diye ödümüz bokumuza karışmış bir halde oturuyoruz ve “Lütfen istediğimiz sıra olsun” diye yalvarıyoruz. Hepimiz tehlikenin ne olduğunu biliyorduk. Sonra yukarı çıktığınızı görüyorsunuz ve yüreğiniz ağzınıza geliyor.
Gund: Jerry her zaman şanslı olmuştur, böylece ben de şansımız hakkında ümitlendim. Ona “Haydi bakalım” dedim.
James: Reklamlar girdiğinde ve kalan son 3 takıma baktığımda, evde kalacağımı hissettim. Odada başlayan konuşmaları duyuyordum. Heyecanlanıyorlardı.
Goodwin: O zamana dek hepimiz Cleveland’ı istedik, bir peri masalı olacaktı.
Vandeweghe: Gergindim. Kendime “Ne olursa olsun sorun yok, çünkü gerçekten istediğimiz birini alacağız”, diyordum. Ama her zaman ilk sırayı istersiniz.
Battier: “Hasiktir, bu çocuğu alabiliriz”, diyordum.
Ford: Belli bir açıdan Grizzlies için korkunçtu. Jerry yüz ifadesini saklayamıyordu. Televizyon için güzeldi ama, onun açısından hoş değildi
O sezon, Grizzlies’in ilk kez Playoff’a katılmasının ardından West, Yılın Yöneticisi ödülünü kazandı.
Anthony: O noktada ben Detroit’e gideceğimden emindim. Eğer göründüğü gibi Bron, Cleveland tarafından seçilecekse, ben de kesin olarak 2. sıra seçimi olacağım diye düşünüyordum.
Dumars: 3. sıra için açılan zarftan Nuggets logosu çıktıktan sonra, diğer zarf açılana kadarki 60 saniye boyunca kalbim durmuş vaziyetteydi. Memphis’in 2. sırayı aldığını duyana kadar da atmadı. [Lotarya gecesi, ESPN.com’la yaptığı röportajdan.]
Cornstein: Yıldızlar hizalanmıştı. Gerçek dışıydı. Sekiz saat önce Pistons, Darko’yu seçmeyi hayal ediyordu ve ardından 2. sırayı elde ediyorlardı. Gecenin sonunda onlardan duyduğum, Darko’yu seçmek istedikleriydi.
Ronzone: “Bu çocuğun kucağımıza düştüğüne inanabiliyor musunuz?” diyorduk kendi kendimize.
James: Lotaryadan sonra tek hatırladığım, Austin Carr’ı televizyonda ağlarken görmemdi. Bu beni epey etkilemişti.
Austin Carr (1970 draftı, 1. sıra seçimi, Cavs yayıncısı): Bu restoranda bir lotarya partisi düzenlemiştik ve Memphis logosu göründüğü zaman, mekanda büyük bir sevinç yaşandı. Hislerime hakim olamadım ve geri adım atamazdım. Kameraların beni çektiğini bilmiyordum. Onun çok iyi bir oyuncu olduğunu ve büyük işler yapacağını biliyordum; yanılmadım da.
Goodwin: Yarım saat içinde Jim Paxson’dan, LeBron’u alabileceklerini ve yakında onunla temasa geçeceklerini duydum.
Jim Paxson (Cavs genel menajeri, 1999-2005): 1. sırayı aldığımız belli olduktan sonra arabaya bindim ve Austin’in kameralar karşısında ağladığı lotarya partisine gittim. Sonra telefonum çaldı: 609 bölge kodunu taşıyordu. Bu Gund’ın bölge koduydu ve beni geri aradığını düşündüm, çünkü onunla kısaca konuşabilmiştik. Telefonu açtım, Wes Wesley’ydi. Basitçe ilk sırayı kazandığımız için tebrik ediyor ve LeBron’a koçluk yapmanın Larry Brown’ın gerçekten hoşuna gideceğini söylüyordu. O zaman bir koçumuz yoktu, ama Larry’nin de adı hiç geçmiyordu; o 76ers’in koçuydu, ama Wes’in ona çok yakın olduğunu biliyorduk. Telefonu kapattık, ama sonra ikisinden de bu konu hakkında hiçbir şey duymadık.
10 gün içerisinde Larry Brown, 76ers koçluğundan istifa etti ve Rick Carlisle’ın yerine Pistons koçluğuna getirildi. Brown o sezon Pistons‘ı şampiyonluğa taşıyacaktı.
Cornstein: Lotaryadan sonra hepimiz, yemek için Mr. Chow’s’a gittik. Orada ne göreyim: Yan masamda Mariah Carey oturuyordu. Yani, o gün gerçek dışıydı, bunları istesen bir araya getiremezsin.
Ford: Darko daha önce hiç Çin yemeği yememişti. Morali bozuktu, çünkü ekmek istiyordu. Ona biraz Mu Shu kreplerinden getirdiler. “Bu da ne?” dedi. İşte orada, onun ne kadar genç olduğunu ve bu tip şeylerin onun için yeni olduğunu fark ediyordunuz. Alt-üst olmuştu. O zaman eğlenceliydi tabii ama, bir yandan da dönüşümün onun için ne kadar zor olacağının işaretleriydi.
Tirico: Nets-Pistons maçının devre arası boyunca LeBron ve Carmelo ile röportaj gerçekleştirdik. Beni o zaman etkileyen şey, LeBron’un ne kadar sakin olduğuydu. Ben 18 yaşındayken bunu yapamazdım. Liseden gelmiş ve kendi mekanlarında dünya çapında bir yıldız olmak üzereydi.
Anthony: LeBron ve ben, lotarya boyunca neler olduğuna dair konuşuyorduk. Cleveland’ın ilk sırayı alacağını biliyordum diyebilirim. Bence ortada hile var. Ama hayır, şaka yapıyorum, bunu yazmayın. [Lotarya gecesinde, ABC canlı yayınında söylediği sözler.]
DRAFT GÜNÜ
2003 NBA Draftı, New York’taki meşhur Madison Square Garden’da yapıldı. Lig çevrelerindeki çoğu kişi bu draftı, tarihin en derin draftlarından biri olarak niteliyordu. Bu süreç, dokuz All-Star, bir avuç franchise oyuncusu ve iki Finaller MVP’si çıkmasıyla ve yedi yıl sonra, bu draft sınıfının “gelmiş-geçmiş en iyi” olarak görülmesiyle sonuçlandı.
Paxson: Birkaç takımın 1. sıra için bazı büyük tekliflerle bize geleceğini düşünüyordum. Takas etme ihtimalimiz yoktu, ama takımların denemesini bekliyordum. Belki deneyebilirdim.Ama hiç ciddi bir teklif gelmedi. LeBron ve annesini bir WNBA maçına götürüp yemeğe çıkardık ki, yüzyüze temas sağlanıp, herkes birbirini görsün. Onun için yalandan bir workout ayarladık, daha çok medya içindi.
James: Evde kalacağımı biliyordum. Gidip David Stern’le görüşmek zorunda kalana dek, benim için dingin bir gündü. Bu ânı, sahneye çıkıp o şapkayı takmayı hayal etmiştim. O yüzden oraya çıktığımda biraz huzursuzdum.
Goodwin: Bu, LeBron ve annesi Gloria için özel bir andı. İlk sıradan seçileceğini bilseler de, o anın tadını çıkarmaları hoşuma gitmişti. Hayatta bir kere başa gelebilecek bir şeydi. Sonraki yıl, Dwight Howard’ı temsil ettiğimde, birkaç günlüğüne Orlando Magic‘in onu seçeceğini biliyordum, ama seçilene kadar söylemedim, çünkü bu harika bir an.
James, hemen o anda draft modası tarihinin en akılda kalan kıyafetlerinden biri olan, bembeyaz bir takım elbise giymişti. Sonra bir firma, bunu koca kafalı oyuncaklarda kullandı.
James: Berbat bir takım elbiseydi. Çok boldu, Sevimli Hayalet Casper gibi görünüyordum, bembeyaz. Bunun, Karl Malone’un kravatı, Jalen Rose ve Samaki Walker’ın şapkası gibi, draft tarihinin en akılda kalan draft giysilerinden biri olduğunu biliyorum. Ama ona bakmaya dayanamıyorum.
İlk sırada herhangi bir heyecan yoktu, ama draftın geri kalanı, bu kesinlikten uzaktı.
Ford: Darko’nun New York’taki workout’undan sonra, Pistons onu Detroit’e getirdi ve yine workout’a çıktı. İlki kadar etkileyici olmasa da yine iyiydi ve ona bağlı kalmaya devam ettiler. Will Robinson, Pistons‘ın efsanevi scout’uydu. Grant Hill, Joe Dumars ve daha birçoklarını keşfeden kişiydi. Will, Darko’yu genç Wilt Chamberlain’e benzetiyordu. Onun sözlerini alıntılıyorum, ama insanlar her zaman bunları bana atfediyor gibi görünüyor.
Will Robinson (Pistons scout’u, 1976-2003): Darko oyuna hükmedecek. Oyunun hakimi olacak. Yeni bir arena inşa edeceğiz. Böyle bir çocuğu yok edecek tek şey, bir kadındır.
[Mayıs 2003’te ESPN.com’a söylediklerinden. Robinson 2008 yılında vefat etti.]
Ford: Darko’nun en büyük iki ânının, o iki workout olduğu ortaya çıkıyor. Ve bir daha hiçbir workout’u çok kötümser olmadan izleyemedim.
Cornstein: Diğer bütün workout’ları iptal etmiştik. Detroit’e gidiyordu. Kağıt üzerinde harika bir olay gibi görünüyordu. Biz boşluk vardı? Gayet mantıklıydı. O zaman, Larry Brown’ın göreve gelmesinin Darko’yu etkileyeceğini düşünemedik. Yanılmıştık.
Vandeweghe: Cornstein, Darko’nun bizim için workout yapmayacağını, çünkü Detroit’in ardından gideceklerini söyledi. O noktada şaşırmıştım. Biraz şüpheciydim, öyle söyleyelim. Bu konumda olmalısınız, çünkü herkes oyunlar oynamaya çalışıyor. Darko’yu izlemek için New York’a uçtum. Onu Avrupa’da görmüştüm. Bir maçta hiç oynamamıştı, diğerinde de çok az süre bulmuştu. İyi bir fikir edinmek zordu.
Ronzone: Takımlar 2. sıra için bizi aramaya devam ediyordu, her tür paketi teklif ediyorlardı. Carmelo’yla görüşmelerimiz oldu. Chris Bosh bizimle güzel bir workout geçirdi ve onu gerçekten sevdik. Ama Darko’ya odaklanmıştık.
McCosky: Drafta kadar, Pistons‘ın sırası gelene kadar, Denver takasla 2. sırayı istedi. Kiki Darko’yu isteyebilirdi. Pistons, Carmelo için o kadar hevesli değildi. Ellerinde Tayshaun Prince vardı ve bir uzuna ihtiyaçları vardı. Eğer Darko’yu takaslasalardı, 3. sıradan Chris Bosh’ı alacaklardı ve Carmelo orada olmayacaktı bile.
Tomasson: Kiki bize açıkça talimat vermedi ama benim daha önce konuştuğum bazı Nuggets yöneticileri, Darko’yu Melo’dan üstün tuttuklarını söylüyordu. Bazı oyuncularla çalışmışlardı ama bence lotaryanın ardından bayağı bir Melo’ya odaklanmışlardı. Lotarya gecesi, Pistons’ın muhtemelen 2. sıra için Darko’yu alacağı haberleri çıkmıştı.
Vandeweghe: 2. sırayı takaslamam için arandım; arkamızdaki takımlar, bu sıra için bizi arıyordu. Detroit’in ne yapacağından emin değildim ve bütün opsiyonları incelemek istiyordum.
Anthony: Bana biri tarafından hızlıca, 2. sırada Pistons tarafından seçileceğim söylendi. Ama bir şeyler oldu. Bugüne kadar, hâlâ ne olduğunu bilmiyorum.
Ford: Bilinmeyenin bilineni gölgede bırakması sadece bir anlıktı. Genç genel menajerlerin çoğunda bu uluslararası heves vardı. Sonraki Dirk’ü bulma tutkusu bulunuyordu. NBA çevreleri, Avrupalı oyuncuların burada oynayabileceğini fark ediyordu. Scoutlar AAU sistemi yüzünden Amerika’da basketbolun halinden sızlanıyordu; ve işte ortada çok yetenekli ve çalışkan Avrupalı oyuncular vardı. Scoutlar Avrupa’ya hücum ediyordu. Jerry West sürekli beni arayıp Darko’nun neden bu kadar üstün tutulduğunu soran biriydi. Onun yabancı düşmanı olduğunu düşünüyordum. Eski kafalıydı işte.
West: Biz kendi araştırmamızı yapmıştık. 2. sıradan Darko’yu almak mümkün değildi.
Pistons, elbette, draft tarihinin en büyük hatalarından biri olacak şekilde, Milicic’i seçti. Pistons’la 3 sezondan az zaman geçirip, 96 maçta 2 sayı-2 ribaunddan düşük bir ortalama tutturdu. 5 farklı takımda daha oynayıp, bir sezonda 7 sayı-6 ribaund barajını hiç geçemeden, sönük bir kariyere imza attı.
Dumars: Kesinlikle bir hataydı. Bunun hakkında bir tez yazabilirim. Darko’yu seçtikten sonra, o andan itibaren, draftta seçtiğimiz oyuncuların geçmişine verdiğimiz öneme inanamazsınız. Bu olay yüzünden, NBA’deki takımların hepsinden çok daha fazla geçmiş taraması yapar olduk. Darko için yaptığımız, şimdikinin yüzde 20’siydi. Şimdi dönüp bakıyorum ve bize gerekenlerin yarısını bile bilmediğimizi fark ediyorum. Darko için, iki farklı bilgi kaynağımız olabilirdi? Bu kadar. Avrupa’dan birileriyle daha konuşabilirdik. Olay buydu.
[2012 draftından sonra katıldığı bir basın toplantısından.]
Darko Milicic (pivot, Hemofarm Vrsac, Sırbistan): Biliyorsunuz, kötü bir seçim yaptılar. Neden beni aldılar? Kim bilir, ben de Dwyane Wade ya da Carmelo gibi oyuncular kadar süre bulabilseydim, neler olurdu; onlar harika oyuncular. Yani ben, 2. sıra seçimi olarak, neden o kadar az süre bulduğumu anlamıyorum. Neden beni seçtiler? Hemen oynayacağını düşündüğün birini almalısın; çünkü bench’te tutacağın bir oyuncuyu almak hem o pick’i, hem de oyuncunun zamanını harcamak olur. Bunu hiç anlamadım. Sanırım sonsuza dek şampiyon olacaklarını düşünüyorlardı. Bilmiyorum. [2010’da Slam’e verdiği röportajdan.]
Cornstein: Mars’ta yaşamıyoruz. O zamandan beri neler olduğunu biliyoruz. Hatırlatmalıyım ki, benim gördüklerim arasında fiziği ve workout’ta yapabildikleri açısından en etkileyici oydu. Şu an eminim ki, o yıl lotaryaya kalan 13 takıma da sorsan, 2. sıradan Melo’yu alırdı. Bu sadece yanlış değil, onların da çoğu Darko’yu alırdı. Henüz 17’ydi, yaşına göre inanılmaz bir fiziği vardı. Yaşına kıyasla çok olgundu, ki şimdi geri dönüp bakınca bunun garip geldiğini biliyorum. Bazen bir şimşeğe sahip olursunuz; ama bir şişenin içindedir.
3. sıradan Melo’yu almak bariz bir hamleydi, ama Nuggets bunu yapmak zorunda kaldı. Anthony üniversite takımındayken 88 kiloydu. Mayıs ayında, draft öncesi kampında kilosu ölçüldüğünde ise 105 kilo. Denver’a gittiğinde tam bir workout yapmadı ve genelde şut idmanı yaptı. Workout sırasında biraz kondisyonsuzdu, ki bunun için rakımı bahane etmişti.
Vandeweghe: Kendisini en iyi form düzeyinde koruması için konuşuyorduk. Onunla, kampta çalışması yerine fiziğini korumasının çok daha kolay olduğu yönünde bir konuşmamız oldu. Ama hepimiz Melo’yu beğendik, hepimiz onun franchise oyuncusu olabileceğini biliyorduk. Yeniden yapılanıyorduk ve iki yıldır bu sırayı hedefliyorduk; gerçekten bizim için işe yaradı.
Dwyane Wade (guard, Marquette): Denver beni bir workout için aradı ve getirtti. Oraya vardığımda, kendi kendime “Neden buradayım?” diyordum. Beni 3. sıradan seçeceklerini düşünmüyordum. Ama 3. sıra için emin olmadıklarını söylediler ve hâlâ karar alma sürecindelerdi. Neler olduğundan emin değildim.
Anthony: Detroit’e gitmek, tabii daha iyi olurdu. Bir Playoff takımıydı. Denver’a gidebileceğimi İlk duyduğumda “Denver’a gitmek istemiyorum” tavrı içindeydim. Ama sonra menajerimle oturup konuştuk ve bana harcayabilecekleri para miktarını söyledi. İyi olma şansları bulunuyordu.
[Mayıs 2003’te Rocky Mountain News’e verdiği röportajdan.]
Nuggets o paralarla yaz aylarında Andre Miller ve Earl Boykins’i aldı. Kalanıyla da, 2004’te Kenyon Martin’i. Bu eklemelerle Denver, 03-04 sezonunda 43-39’luk bir dereceye imza attı: 93-94 sezonundan beri ilk kez bir “kazanan” sezona imza attılar, ve 1995’ten bu yana ilk kez Playoff gördüler.
Chris Bosh (forvet/pivot, Georgia Tech): Draft öncesi kampın ardından çıktığım ilk workout, Chicago ileydi. Bulls‘un antrenman sahasına gittik ve draftta üst sıralarda seçilecek 7 oyuncu falan oradaydı. Titriyordum. İçimden “Oh, hayır. Bunun için hazır değilim” diyordum. İyi iş çıkaramamıştım ve bunun ardından üniversiteye dönmek istedim.
Henry Thomas (Bosh ve Wade’in menajeri): Chris’in üst sıralardan seçileceğinden emindim. Onun drafttaki durumu erkenden sabitleşmişti.
Ford: Kimse Bosh’un ilk 5’te olacağından şüphe etmiyordu. Toronto ve Detroit’te harika workout’lar çıkarıp bunu sağlamlaştırmıştı.
Bosh: Toronto’da iyi iş çıkarmadığımı hatırlıyorum. Birkaç kez Nick Collison’la karşı karşıya gelmiştik ve bazen ben ondan, bazen de o benden iyiydi. Ama sonra Miami’ye gittim, ve onlar 5. sıranın sahibiydi. Her şey bittiğinde, “Seni beğendik, ama bizim sıraya kalmadan seçileceğini duyduk” demişlerdi. İlk defa o anda, muhtemelen ilk 4’e gireceğimi fark etmiştim.
Thomas: Glen Grunwald’ı (O dönemin Raptors genel menajeri) bir süredir tanıyordum. Chicago bölgesindendi ve ben de Chicago’luyum; ve eskiden, avukatlar liginde birbirimize karşı oynamıştık. Chris’i alacaklarını biliyordum.
Bosh: Nefes alamıyordum. Ailemle orada oturuyordum. Kardeşim beni rahatlatmak adına bir şaka yaptı, ama ben “Komik olan ne…” tavırlarındaydım. Terlemeye başladım. Hayatımın en uzun 3 dakikasıydı. Çılgınca anlardı.
Raptors 4. sıradan Chris Bosh’ı seçti. Raptors’ta geçen 7 sezonunda 5 kez All-Star oldu ve 06-07 sezonunda takımın Atlantik grubunu 1. bitirmesinde liderlik etti.