by Michael Shapiro, Çeviri: Arma Kaynar / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 6 Haziran 2020 tarihinde SportsIllustrated’da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
NBA yönetimi, Orlando fanusunda maçların başlamasından önce çıkan dedikodulara rağmen 2020 sezonunu bitirmek için gelenekselleşmiş playoff formatını kullanmayı tercih etti. Önümüzdeki 10 yıl boyunca da bu playoff formatının değişmesi çok olası gözükmüyor.
Eğer NBA, 1-16’lı bir playoff formatını tercih etseydi ilk turda Philadelphia 76ers ile Boston Celtics eşleşirken Miam Heat ile de Oklahoma City Thunder’ın eşleştiğine şahit olabilirdik. Bucks ile Clippers’ın birbiriyle karşılaştığı bir yarı final serisi yaşanabilir, finallerde ise Los Angeles Laker’ın Los Angeles Clippers’la mücadele ettiğini görebilirdik. Adam Silver ve lig yönetiminin, böyle bir fırsatı es geçmesi bir kısım NBA taraftarı için büyük bir sürpriz oldu.
1-16’lı bir playoff formatı için kurulan argümanlar son 20 yıllık dönemde giderek daha da kuvvetlenmeye başladı. 21. yüzyılın büyük bir kısmında Doğu Konferansı, Batı Konferansına göre daha zayıf bir görüntü çizdi. Konferans temelli oynanan playofflar sonucunda dört kere Cleveland Cavaliers ile Golden State Warriors’ın finallerde birbiri ile karşılaştığına şahit olduk. Eğer 1-16’lı playoff formatına geçilseydi son 20 yıl içerisinde Rockets, Thunder ya da Pacers’ın bir şampiyonluk kazandığını görebilirdik.
Bu düşünceden yola çıkarak NBA’in yakın geçmişine bir göz atarak son 20 yılda izleme şansına sahip olamadığımız potansiyel playoff eşleşmelerine bir kez daha göz atmak istedik. Chris Paul ile LeBron James’in mücadelesinden Stephen Curry ile Carmelo’nun mücadelesine kadar birçok farklı playoff mücadelesi izleyebilirdik. Bu yazıda hep beraber alternatif bir geçmişe doğru yol alarak NBA daha farklı bir playoff formatını takip etseydi neler yaşanırdı ona göz atacağız.
2014- Los Angeles Clippers (#3) vs Miami Heat (#6)
Golden State Warriors’ın 2010’lu yılların ortasından itibaren sergilediği dominasyon, Los Angeles Clippers’ın bu dönemin en iyi takımlarından birisi olarak görülmesinin önüne geçti. Bu 10 yıllık süre boyunca tam 5 kez 50 galibiyetin üstüne çıkmayı başaran Clippers’ın normal sezonda 57 maç kazandığı 2013-14 sezonu belki de NBA finali oynamak için eline geçen en büyük şanstı. Clippers, ellerindeki büyük üçlünün bir arada zirve performans verdiği son sezonlardan birisinde ligin en iyi hücumuna sahipti. Batı Konferansının yarı final eşleşmesinde Clippers’ın Oklahoma City Thunder’a elenmesi, Clippers’ın başarısızlığından çok rakibinin çok yetenekli olmasıyla alakalıydı.
Clippers’ın Miami Heat karşısında favori olacağını düşünmek ilk bakışta çok mantıklı değil. LeBron James ve Miami Heat, 2014 yılında üst üste dördüncü kez final oynamıştı. LeBron, normal sezonun büyük bir kısmını rölantide oynamasına rağmen kariyerinin en iyi efektif şut yüzdesine sahipti. Ancak 2014 senesinde Miami Heat’in önceki yıllardaki kadar güçlü olmadığı da göz önünde bulundurulunca Los Angeles Clippers’ın belki de bir şansı olabilirdi. Heat, büyük üçlüsünü bir arada tutabilmek için çok fazla ara harcamaya başlamıştı ve bu da rotasyonlarının daralmasına sebep olmuştu. Playofflar boyunca Dwyane Wade’in sayı ortalaması 18’in altında kalmıştı. Oyun kurucu görevlerini paylaşan Norris Cole ve Mario Chalmers, hayal kırıklığı yaratan playoff performansları sergiledi. LeBron James, Clippers ile oynayacakları serinin büyük kısmında Chris Paul’ü savunmak zorunda kalabilirdi ve Miami Heat, Clippers’ın yarı saha hücumunu durduracak savunma silahlarına da sahip değildi. Chris Paul’ün kariyeri boyunca finallere ulaşamadığını görmek gerçekten üzücü. 2014 sezonu, bu açıdan bakınca Chris Paul için kaçmış bir fırsat olabilir.
2013- New York Knicks (#7) vs Golden State Warriors (#10)
O günlerde henüz bunun farkında değildik ancak New York Knicks ile Golden State Warriors’ın oynayacağı bir playoff serisi, kariyer eğrileri açısından spekturumun iki farklı ucunda bulunan yıldızların karşılaşmasına sahne olabilirdi. 2012-13 sezonu, Carmelo Anthony’nin New York’ta geçirdiği son iyi sezon olabilir. Knicks, bu sezonu hücum sıralamasında üçüncü sırada bitirirken kaydedilen üç sayılık basket miktarında da lig lideriydi. Bu esnada Golden State Warriors, beş yıllık süre içerisinde ilk kez playofflarda yer alıyor ve sonraki yıllar için de kendisini Batı Konferansının önemli aktörlerinden birisi olarak ilan ediyordu.
Stephen Curry, kariyerinin ilk All-Star maçını oynamak için bir yıl daha beklese de 2012-13 sezonunda herkesin gözüne görmeyi başlamıştı. İlk üç sezonuna kıyasla aldığı dakika ve ürettiği skor bakımından ciddi bir patlama gösteren Curry, üç sayı çizgisinin gerisinden %45.3 gibi akıl almaz bir yüzdeyle oynuyordu. Curry’nin bu muhteşem performansına rağmen böyle bir eşleşmede kazanan taraf ise büyük olasılıkla New York Knicks olurdu. O dönemde Tyson Chandler, hala elit seviyede bir pota savunucusuydu ve Jason Kidd de üst düzey bir saha generaliydi. En önemlisi ise sezonu sayı lideri olarak bitiren Carmelo Anthony, hücum performansı açısından kariyerinin zirvesindeydi. Bir sonraki sezondan itibaren takımların yaşadıkları değişikliklerle birlikte Golden State Warriors, tarihin en büyük hanedanlıklarından birisi olma yolundaki ilk adımını atarken New York Knicks’te işler iyice sarpa sardı. Buna rağmen 2012-13 sezonunda Knicks’in iyi bir takım olmadığını söylemek doğru olmaz. İlk turda Boston Celtics’i eleyen Knicks, ikinci turda Roy Hibbert’ın gösterdiği çok yönlü oyun olmasa Doğu Konferansı Finallerine de kalabilirdi. Curry ve takım arkadaşlarının Madison Square Garden’da zor zamanlar yaşayacağını düşünmek çok yanlış olmaz.