by Zach Buchanan, Çeviri: Arma Kaynar / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 4 Mayıs 2020 tarihinde TheAthletic’te yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Arizona Sonbahar Ligi kurulalı henüz üç sene olmuştu. Düşük ücretler karşılığında seyirciler Phoenix bölgesinde American League’inde sonraki üç yılda Yılın Çaylağı seçilecek Marty Cordova, Derek Jeter ve Nomar Gaciaparra’yı izleyebiliyordu. İlerleyen yıllarda MVP seçilecek olan Jason Giambi de oradaydı.
AFL, o sezon 2.200 kombine bilet satarak rekor kırmıştı. Ancak bunun arkasındaki sebep beyzbolun yıldızlarını izlemek değildi. Herkes sadece bir adamı izlemek için yanıp tutuşuyordu ve o adamın bütün beyzbol liginde eşi benzeri yoktu. O adam, MLB’de bir maça bile çıkmadı. Hatta o sonbahardan sonra bir daha beyzbol oynamadı. O adam dünyanın en ünlü isimlerinden birisi olan Michael Jordan’dı.
Jordan’ın beyzbol kariyeri henüz yeni başlamıştı. Ancak bu kariyerin çok uzun sürmeyeceğini Jordan dahil neredeyse kimse bilmiyordu. Michael Jordan, son kez parkeye çıktığında takvim yaprakları 1993’ün Haziran ayını gösteriyordu. Jordan, yine Phoenix’te Chicago Bulls’u üst üste üçüncü şampiyonluğuna taşımıştı. Bu şampiyonluğun ardından Jordan, dünyadaki herkesi şoka uğratarak basketboldan emekli olmuş ve beyzbolda şansını deneyeceğini açıklamıştı. Chicago Bulls ile birlikte Chicago White Sox’ın da sahibi olan Jerry Reinsdorf, Jordan’a beyzbol kariyerinde de bir şans vermek istedi.
Jordan, Scottsdale Scorpions formasıyla Arizona’ya geldiğinde gelişim ligi takımlarından Birmingham Barons ile vasat bir performans göstermişti. Ancak Jordan’ın bu performansı, onun şöhretini sekteye uğratmamıştı. Sonbahar liginde Jordan, beyzbol oynamak için nereye giderse gitsin yüzlerce insan onu takip etmek için statlara koşturuyordu. Seyirci sayısı o kadar fazlaydı ki statların tribünlerinde yeni düzenlemelere gitmek zorunda kalınmıştı.
Jordan, beyzbol liginin en önemli genç yetenekleriyle birlikte sahaya çıkıyordu. Jordan, ilerleyen iki ay boyunca beyzbol kariyerinin son maçlarını oynayacaktı. Ligdeki kalan herkes için ise bu iki ay kariyerlerinin en inanılmaz dönemi haline gelmişti. İmza almak için tribünleri dolduran yüzlerce taraftarla karşı karşıya kalacaklardı. Takım olarak akşamları dışarı çıktıklarında Jordan’ın ünlü arkadaşlarıyla birlikte zaman geçireceklerdi ve basketbolun majestelerini arada oynadıkları basketbol maçlarında yakından görme şansına sahip olacaklardı.
Bu yazı, o iki aylık dönemin hikayesini anlatıyor. Beyzbolun en büyük yıldızlarının iki ay boyunca Jordan’ın takım arkadaşı olduğu günleri, o dönemi birinci elden yaşayan 24 oyuncu, koç ve yönetici ile konuştuk.
Tıpkı bu isimlerle basketbol oynarken Jordan’ın söylediği gibi, ilerleyen yıllarda bu isimlerin torunları bile onlardan bugünlerin hikayesini dinlemek isteyecekti…
“Merhaba, Ben Michael Jordan”
1994 sonbaharı, MLB için gayet zorlu bir dönemdi. Oyuncular, grev kararı almıştı ve bu durum da Arizona’daki sonbahar ligiyle çakışıyordu.
Sonbahar öncesi Chicago White Sox, Jordan’ı Scottsdale Scorpions kadrosuna ekleyebilmek için ligden izin istemişti. Yaklaşık 2 hafta süren süreç sonunda bu izin çıkmıştı. Scorpions’ın kadrosunda White Sox, Red Sox, Royals, Orioles ve Giants’ın oyuncuları bulunuyordu. Bu takımların oyuncuları Arizona’ya geldiklerinde Michael Jordan’ın nasıl biri olduğunu merak ediyorlardı.
Arizona’ya geldiklerinde lig yönetiminin sayesinde tüm insanların ilgisini çektiği ancak kendisine diğer oyuncular gibi davranılmasını isteyen birisiyle karşılaştılar.
Steve Gilbert, Arizona Sonbahar Ligi Halkla İlişkiler Direktörü: İşe girmek için mülakata alındığımda bana Michael Jordan’ın sonbaharda ligde Arizona’da oynayabileceğini söylemişlerdi. Bu benim iş tanımımı fazlasıyla değiştiriyordu. İnsanların ilgisini lige çekmekten değil bu ilgiyi yönetmekten sorumluydum. Henüz 25 yaşıma yeni girmiştim.
Desi Relaford, Peoria Javelinas oyuncusu: Bütün lig genelinde çok büyük bir heyecan vardı.
Joel Bennet, Scottsdale Scorpions oyuncusu: Arizona’daki tesislere ilk geldiğimde antrenman odasında Michael Jordan’ın sesini duydum. İçeride oturduğunu görünce bunun gerçek olduğuna inanmamıştım. Kendimi tanıtmak için onun yanına gittiğimde adımı söyledim. Bana ‘Bennett, çok iyi falsolu top atan atıcı sensin değil mi?’ demişti. Bana bunu söylemesi aklımı başımdan almıştı.
Mike Sullivan, Scorpions oyuncusu: Kamptaki ilk günümde yanıma geldi ve “Merhaba, ben Michael Jordan” dedi. Ona “Senin kim olduğunu tabii ki biliyorum!” cevabını vermiştim.
Relaford: Normal sezonda onlarla oynayacaktık. Scottsdale ile oynayacağımız maç öncesi otobüsten indim ve soyunma odasına doğru yürüyordum. O sırada Michael Jordan sahada ısınma hareketleri yapıyordu. Beni görünce “Naber D?” diye bağırdı. Ona ne diyeceğimi şaşırdım. Bir an “Bay Jordan” demeyi düşündükten sonra “Merhaba Mike” diye bağırdım. Onun beni tanımasına çok şaşırmıştım.
Craig Wilson, Scorpions oyuncusu: Onun etrafındayken havasına kapılmamak imkansızdı. Buna rağmen Mike iletişim kurması çok kolay birisiydi.
Chris Correnti, Scorpions antrenörü: O çok büyük bir yıldızdı, ancak buna rağmen soyunma odasında takımın normal bir oyuncusu gibi takılıyordu.
Bennett: Kamptaki ilk günümde yanımda eşimle düğün hediyesi olarak aldığımız video kamerasına götürmüştüm. Maç için sahaya çıkmadan önce “Mike, bunu istediğim için özür dilerim ama eşimle ben yeni evlendik ve doğum günüydü. Onun için bir şeyler söyleme ihtimalin var mı?” diye sordum. Bana kameraya aç dedi ve “Jennifer! Evliliğiniz için tebrikler. Doğum günün kutlu olsun” dedi. Daha sonra sahaya çıktığımızda kamerayı eşime uzattım ve “Kaydettiğim videoyu izle” dedim. Ağzı şaşkınlıktan açık kalmıştı.
Terry Francona, Scorpions Menajeri: Gelişim ligindeki maçlarda onun menajerliğini yapmıştım. Maçlar için seyahat ettiğimiz uzun otobüs yolculuklarında Michael, takım arkadaşlarıyla gayet samimi dialoglar kuruyordu. Dışarıdan kimsenin ona ulaşamayacağını biliyordu ve rahat bir şekilde istediği gibi davranabiliyordu. Buna hayatının uzun dönemi boyunca sahip olduğunu sanmıyorum.
Brian Sackinsky, Scorpions oyuncusu: Antrenmanların ilk gününde vuruş idmanı yaptığımız esnada 3000-4000 civarı taraftar bizi izliyordu. Michael’a “Sence de bu çılgınca değil mi?” diye sordum. Bana verdiği cevabı hiç unutmuyorum. “Bence de çılgınca Brian. Taraftarların neden böyle davrandığını anlamıyorum. Keşke sadece sahaya çıkıp beyzbol oynayabilseydik. Etrafımızdaki bu ilgiden memnun değilim.” Jordan, ilk günden itibaren özel bir ilgi istemediğini belli etmişti.
Bennett: Seyirciler sonuna kadar şanslarını zorluyordu. Bir gün soyunma yedek kulübesinde otururken çocuğun biri sürekli olarak ona sesleniyordu. Çocuğun babası da yanındaydı ve en sonunda adam “Michael, oğlumun beyzbol topunu imzalar mısın?” diye sordu. O gün maçımız vardı ve babasına dönüp “Oğlun niye okulda değil?” diye sordu. Babası da “Seni izlemeye geldik” dedi. Jordan buna cevap olarak “Geceleri de maç yapıyoruz.” demişti. Çocuğun okulu ekmesinden hiç hoşlanmamıştı.
Lyle Mouton, Peoria Javelinas oyuncusu: Bir önceki sezon Sonbahar Ligi’nde oynamıştım. Tribünlerde sadece birkaç gözlemci ve birkaç insan vardı. Bu isimlerin gerçek taraftar olmadığı çok belliydi. Ancak Jordan ile birlikte işler değişti.
Jason Kendall, Chandler D-Backs oyuncusu: Arizona Sonbahar Ligi’nde oynamak için teklif almayı isterdiniz. Ama orada oynamak zordu. Normalde tribünlerde sadece gözlemciler ve oyuncuların akrabaları olurdu. Gerçek taraftarların önünde oynamazdınız. Ancak Scottsdale Scorpions ile oynadığımız maçlarda tribünler full oluyordu.
Curtis Pride, Mesa Saguaros oyuncusu: Herkes onunla konuşmak ya da ona bir şeyler imzalatmak istiyordu. Michael da bu yüzden sürekli yanında korumasıyla geziyordu.
Brian Raabe, Chandler D-Backs oyuncusu: Bizle oynadığı bir maçtan önce binlerce kişi ellerinde beyzbol topları, basketbol topları ve beyzbol kartlarıyla sıraya girmişti. Jordan’ın yanında koruması vardı. Her yer medya mensubu kaynıyordu. Jordan gittikten sonraki gün tribünlerde kimse kalmamıştı bile. Çılgın bir kalabalık olmadan Jordan adım bile atamıyordu.
Chris Snopek, Scorpions oyuncusu: Oynadığımız maçlardan birisinde tribünlerde yaklaşık 10000 kişi vardı. Bir sonraki gün Chicago Bulls, Jordan’ın 23 numaralı formasını emekli ediyordu ve Michael da maçta oynamayacaktı. Sahaya gittiğimizde tribünlerde yaklaşık 150 kişi vardı. Takımın geri kalanı gerçekten kendisini çok değerli hissetmişti.
Bennett: Bazı deplasman maçlarından kendi tesislerimize sabaha karşı dönerdik. Bazen tesislere döndüğümüzde orada yüzlerce insan bizi bekliyor olurdu. Ancak Jordan’ın arkadaki girişi kullanarak soyunma odasına girdiğini bilmiyorlardı. İnsanlar sürekli olarak onun nerede ne yaptıklarını biliyorlardı. Sürekli olarak böyle yaşamak imkansız bir şey olmalı.
Gilbert: Michael ile beraber çalıştığım her gün yeni bir şey öğreniyordum. Öğrendiğim ilk şeylerden birisi ise medya mensuplarının önüne Jordan’ı yanında birisiyle beraber çıkarmamaktı. Michael’ın ilk basın toplantısında koçu da onunla birlikte toplantıya çıkarmıştım. Bu toplantı yaklaşık 40 dakika sürdü ve medya görevlileri koça bir soru bile sormadı. Terry, toplantıdan sonra yanımdan geçerken “Çok fazla mı konuştum? Sonraki toplantıda daha kısa konuşmamı ister misin?” diye sormuştu.
Francona: Zamanla buna alıştım. Yaz döneminde de zaman zaman aynısı oluyordu, bu yüzden kimseyi suçlamıyorum. Eğer ben basın mensubu olsaydım ben de bana soru sormazdım.
Bob Herold, Scorpions antrenörü: Bazıları Michael’ın soyunma odasındaki dolabından sopalarını çalıyordu. Bazıları imzalaması için fotoğraf getiriyordu. Terry ise takımdaki diğer oyunculara “Burası huzurlu bir alan. Jordan’ı buradayken rahat bırakın” diyordu. Jordan, koçunun ona takımın diğer oyuncuları gibi davranmasından çok mutluydu.
Sackinsky: Jordan, sıradan birisi olmak istiyordu ama zamanla böyle olamayacağını anlamıştı. Diğer insanlar gibi sinemaya gidemiyor, dışarı çıkıp yemek yiyemiyordu. Bunu sürekli düşünüyordum. Hepimiz çok fazla para kazanmak istiyorum ve eminim ki Jordan’ın banka hesabı baya kabarıktır. Ancak Jordan ile geçirdiğim süre boyunca karşılaştığı ilgiyi görünce “Bunu gerçekten istiyor muyum?” diye düşünmeye başlamıştım.
Taraftarlar Jordan’ı beyzbol oynarken izlemek için statları dolduruyordu fakat hiçbirinin amacı gerçekten onun beyzbol oynayışını izlemek değildi. Sadece Michael Jordan orada olduğu için geliyorlardı. Fakat Jordan için bu önemliydi. O sadece MLB seviyesine çıkmayı düşünüyordu.
Jordan, liseden beri beyzbol oynamamıştı ve o zaman 31 yaşındaydı. Arayı kapatması gerekiyordu. Direkt olarak gelişim liginde oynamaya başladı. Vuruş denemelerinin %20’sinde başarı sağlaması bile onun kadar tecrübe eksiği olan birisi için inanılmaz bir şeydi.
Sonbahar ligi boyunca gözlemciler onun hakkında şüphe dolu raporlar yazdıkça Jordan daha iyi oynamaya başlamıştı. 2 ay içerisinde Jordan, vuruş yüzdesini %25’e çıkarmayı başardı. Yeni uğraşını gayet ciddiye alıyordu ve bunu takım arkadaşları ile rakipleri de fark ediyordu.
Mike Bertotti, Scorpions oyuncusu: Gelişim liginin ikinci yarısını onunla beraber geçirmiştim. Sonbaharın sonuna geldiğimizde kesinlikle oyununu geliştirmişti. Ancak dürüst olmak gerekirse bu biraz zaman aldı. Birmingham’a geldiğinde Jordan’ı dış sahada oynatıyorlardı ve onun yeteri kadar kuvvetli bir kolu yoktu. Atıcılar olarak Francona’ya Jordan’ın pozisyonu değiştirmesini söylüyorduk. O da sonunda bu tavsiyemize uydu.
Snopek: Savunma açısından konuşmamız gerekirse kol kuvveti biraz zayıftı. Bu büyük olasılıkla yaklaşık olarak 12 yıldır beyzbol topu atmamasıyla alakalıydı. Ancak antrenmanlar boyunca git gide daha iyi ve rahat hale geldi. Oyunun temposunu yakalamaya başlamıştı.
Bertotti: Vuruş mekaniği çok uzun sürüyordu ve 95 milden hızlı toplara neredeyse hiç buramıyordu. Ancak sıkı çalışması sayesinde bu toplara da vurabilmeye başladı. Rakip atıcılar bir yerden sonra Jordan’ın falsolu toplara karşı zorlandığını fark ettiler. Jordan sürekli olarak “topun nasıl yön değiştireceğini anlayarak vurabildiğinizi anlamıyorum” diyordu. Ancak zaman geçtikçe bunu daha rahat anlamaya başladı ve falsolu toplara da vurmaya başladı.
Francona: İnsanların onun ne kadar rekabetçi birisi olduğunu ve bu sayede neler yapabildiğini bence anlamıyor. %20.2’lik yüzde yeterli miydi? Hayır. Ancak insanlar onun neler yapabileceğine dair en ufak fikre sahip değildi. Sene boyunca 50 sayı üretti. Sahada yapabileceği şeyler olduğunu rahatlıkla görebiliyordunuz.
Relaford: Beyzbola verdiği ara onu çok etkiliyordu. Yıllarca beyzboldan uzak kalmıştı ve oyun onun hatırladığı gibi değildi. Ancak başka bir sporcunun Beyzbol Gelişim Ligi’ne gelip rekabet edebileceğini hayal bile edemezdim. Çerez bir oyuncu kesinlikle değildi.
Larry Monroe, White Sox yöneticisi: Jordan’ın sezon boyunca gösterdiği gelişim gerçekten inanılacak seviyede değildi.
Allen Battle, Tempe Rafters oyuncusu: Bir önceki antrenman kampında White Sox takımıyla birlikteydim. Jordan’ın bu yeni döneme alışmaya çalıştığını görebiliyordunuz. Sürekli olarak farklı eldivenler ve farklı sopalar deniyordu. Zorlanıyordu demek istemiyorum ama Jordan için kesinlikle bir meydan okumaydı. Arizona’daki Sonbaha Ligi’ne geldiğinde bir oyuncu olarak kendi rutinini geliştirdiğini görebiliyordunuz. Çok fazla antrenman yapmıştı ve oyunu daha akıcı gözüküyordu. 6 yaşından itibaren sürekli olarak beyzbol oynayan oyuncular kadar yetenekli olduğunu söylemiyorum fakat oyuncu olarak geliştiğini görebiliyordunuz.
Sullivan: Beyzbol için henüz uygun vücuda sahip değili. Basketbolu bırakalı sadece bir sene olmuştu. Bu iki spor için farklı tiplerde vücut kuvvetine sahip olmanız gerekiyor. Jordan, vücudunu yeni sporuna adapte etti ve beyzbol oynamak için güçlendi. Zamanla çok daha iyi hale gelebilirdi.
John Mabry, Tempe Rafters oyuncusu: Oyununda sürekli olarak yeni ayarlar yaptığını görebiliyordunuz. Bu seviyede sürekli olarak değişiklik yapmak ve bunlardan verim almak kolay bir iş değil. Savunması ve top atışları gün geçtikçe gelişiyordu. Vuruş açısından işler onun için o kadar da kolay ilerlemiyordu.
Correnti: Atletizmi gerçekten inanılmazdı. Beyzbolcularda alışık olmadığımız uzun bir boya sahipti. Çok uzun bacakları vardı, ancak gayet hızlı bir şekilde uyum sağlamayı başarmıştı.
Herold: Başlarda bütün topları iki elle yakalamaya çalışıyordu ve bu garip gözüküyordu. Koşarken pas yakalamaya çalışan bir Amerikan futbolcusuna benziyordu. Önünde kalan toplarda yere doğru eğiliyor ve topu iki eliyle yakalıyordu. Ben de ona neden böyle yaptığını sordum ve “Babam bana böyle öğretmişti” cevabını vermişti. O dönemlerde oyunun doğruları bu şekildeydi. Eğer topun size gelmesini bekliyorsanız iki elle yakalamanızda bir sakınca yoktu. Ancak topu yakalamak için koşmanız gerekiyorsa mutlaka tek elle yakalamanız gerekiyordu. Biz de Jordan ile bu konu üzerine çalıştık ve o da kısa süre içerisinde bunu öğrendi.
Bennett: Jordan çok sıkı çalışıyordu. Gerçekten ne kadar sıkı çalıştığını kelimelerle anlatamam.
Herold: Jordan’ın White Sox’taki vuruş koçu Walt Hriniak’ti. Jordan o dönemde vuruşlarında zorlanıyordu. Bir gün maçtan sonra bana geldi ve onunla birlikte çalışmamı istedi. Ben de ona White Sox’taki antrenman programını izlemediğimi söyledim. O günden itibaren Jordan, her sabah antrenmanlara daha erken gelmeye başladı. Esas antrenmandan iki saat önce geliyor ve oyununn üstüne çalışıyordu.
Zaun: Beraber ilk vuruş antrenmanı yaptığımız gün biraz geç kalmıştı. Ancak hepimiz Jordan’ın bu işi yürütmek için ne kadar sıkı çalıştığını biliyorduk. O yüzden bu konuda onu çok zorlamadık.
Herold: Antrenman için oraya ilk gelen oyuncu, ilk vuruşu yapardı. Bunu öğrenen Jordan, o günden sonra her antrenmana ilk gelen oldu.
Sackinsky: Ben antrenman tesislerinden birkaç kilometre uzakta oturuyordum ve tesislere koşarak gidiyordum. Tesislere gittiğimde Jordan, yeşil Lexus’unda oturuyor olurdu ve bana selam verirdi. Onu her gördüğümde insanların Jordan’ın burada olduğunu bilse şu an burası savaş alanına dönerdi diye düşünürdüm.
Wilson: Sürekli olarak takım arkadaşlarının fikirlerini alırdı. “Burada neden böyle yaptın? Burada ne yapmam gerekirdi?” Tecrübesizliğini gidermek için hiçbir zaman soru sormaktan çekinmedi.
Sackinsky: Burada geçirdiği süre boyunca hiçbir zaman onun kaytardığını görmedim. Arka arkaya 90 tane hızlı atışa vurmaya çalışmak kolay bir iş değil. Arada çok uzun süre beyzbol oynamamasına rağmen bu konuda kendini geliştirdiğini görüyorduk. Falsolu toplara vurmakta zorlanıyordu, ancak ligdeki çoğu oyuncu bu konuda zorlanır. Jordan ise sürekli olarak bu zaafiyetinin üstüne gitmeye çalışıyordu.
Raabe: Çoğumuz Jordan’dan daha iyi beyzbol oyuncularıydık. Ancak o seviyede sahaya çıkması ve katkı verebilmesi bile gerçekten inanılmazdı.
Kendall: Arizona Sonbahar Ligi’nde bütün takımların en yetenekli genç oyuncuları bulunurdu. Jordan, bu seviyede gerçekten önemli işler yapmıştı.
Sullvan: Muhteşem bir el-göz kordinasyonu vardı. Lig genelinde muhteşem oyuncular vardı, gerçekten yeteneklilerdi. Buna rağmen Jordan’ın sık sık oyun dışı kaldığını görmezdik.
Herold: Bir ara vuruş yüzdesini %27-%28’e kadar çıkarmayı başarmıştı. İki hafta boyunca oynadığı bütün maçlarda vuruş yapmayı başarmıştı. Bu da onun ilerleyen maçlarda birkaç sakatlık yaşamıştı. Dirseğine ve sırtına top çarpmıtşı. Dirseğine top çarptığı maçta tribündekiler adeta atıcıyı dövmek istiyordu. Herkes atıcıya küfür etmeye başlamıştı. İkinci kez sırtına top çarptıktan sonra Jordan bize geldi ve “Neden beni topla vurmaya çalışıyorlar?” diye sordu. Onu vurmaya çalışmıyorlardı. Topu yakınına atarak kafasına girmeye çalışıyorlardı çünkü iyi performans sergilemeye başlamıştı.
Raabe: Scottsdale ile oynadığımız maçta çok iyi bir vuruş yapmıtşım. Jordan topun uzağındaydı ve yakalamasının imkanı yoktu. O sadece iki adım attı ve sahanın kenarında topu yakaladı. Norrmalde topu yakalayamaması gerekiyordu. Kafasının üstünden geçip gitmesi lazımdı…
Battle: Jordan’ın yaşı hepimizin endişelendiği bir konuydu. Beyzbol, genç oyuncuların sporudur. Michael ise lige yıllarca profesyonel spor yapmış bir oyuncu olarak geliyordu ve beyzbol kariyerinin kısa süreceğini biliyorduk. 30’lu yaşlarınız yaklaştıkça vücudunuz yavaşlamaya başlar ve oyun sizin için daha zor hale gelir. Ancak hepimiz onun ne kadar büyük bir rekabetçi olduğunu anlamıştık. Sahaya çıktığı anda sizi yok etmek istiyordu. İçinde yanan bir ateş vardı. Gösteriş yapmak değil, gerçekten kazanmak için oynuyordu.
Steve Cline, Scorpions atış koçu: Jordan’ın en büyük farkı kafa yapısıyla alakalıydı. Bu konuda dünya üzerinde onunla yarışabilecek çok azb sporcu var.
Monroe: Michael hiçbir zaman “Uzun süredir bu işi yapmıyorum” diye düşünmedi. Normal insanlar bu durumdan kaçmak için sebepler arardı. O asla bunu yapmadı.
Doug Glanville, Saguaros oyuncusu: Jordan gerçekten zamanla ve çalışmayla iyi bir beyzbolcu olacağına inanıyordu.
