by Jimmy Butler – Çeviri: M. Bahadır Akgün / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 13 Ocak 2020 tarihinde The Players Tribune‘de yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Bakın, Miami’de saat akşam üzeri 7’ye geliyor ve gerçekten yemek yemek istiyorum ama The Players Tribune’deki editörüm izin günümde beni çalıştırıyor. Kötü, değil mi? Dahası son gün olunca hiçbir şekilde anlaşmaya da yanaşmıyor. O yüzden ben kendi işimle ilgileneceğim ama yine de bu beş sert oyuncuyu size sunacağım.
Bir hikaye ile başlayacağım.
Belki de Jimmy Butler hakkında bilmediğiniz bir hikaye.
Küçükken, ta lise zamanlarımda, basketbolu pek ciddiye almıyordum. Hiçbir zaman takımımın en iyi oyuncusu değildim. Sıralamam da yüksek değildi, kimse de beni ilk sıralardan seçmiyordu. Muhtemelen bunun sebebi… Basketbolda o kadar da iyi olmamamdı. Bir şekilde Marquette’e girdiğim dönemde berbat bir iş ahlakım vardı. Mücadel etmiyordum. Elimden gelenin en iyisini yapıp lige girmeye çalışmıyordum. Yok, kafamda sadece “bedavaya eğitim alayım sonra da yıllık altı haneli bir maaş alacağım iş bulmak için diplomamı kullanayım yeter” mantığı vardı.
Son yılımda bir gün NBA’de olan iki Marquette’li Wes Matthews ve Lazar Hayward, antrenman maçına geldiler ve “Jimmy, sende ligde oynayacak yetenek var” dediler. Benimle öyle böyle konuştular işte.
Ben de daha fazla çalıştım. Yeteneklerimi geliştirmeye başladım. Başta D-Wade olmak üzere diğer oyuncuları izledim. Marquette’li oyuncular arasında ligde en iyisi o’ydu. Benimle aynı yerden geldiğini bilmek beni düşündürdü. Belki de bende de profesyonel olmak için gerekli yetenek vardı. Belki NBA’de olmazdı çünkü ben D-Wade değildim ama belki de Avrupa veya Avustralya’ya ya da artık nerede iyi bir oyuncu olabileceksem oraya gidebilirdim.
Bir de şimdi bakın!