by Jonathan Tjarks – Çeviri: M. Bahadır Akgün / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 24 Temmuz 2020 tarihinde The Ringer‘da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
Dallas Mavericks‘in kendi yolunu bulması için zamana ihtiyacı vardı. Sezonun başındaki takım, NBA 11 Mart’ta durmadan önceki takımdan gerçekten farklıydı.
Dallas, Luka Doncic ve Kristaps Porzingis gibi iki yıldızının etrafında doğru rol oyuncularını bulmak zorundaydı. Mavs koçu Rick Carlisle, Ocak ayı sonunda en iyi beşini bulana kadar farklı dizilişler denedi. Neticede sonuç, NBA tarihinin en iyi hücum takımı oldu.
Doncic’in kilidini açmak, ilk adımdı. Ligde ikinci yılını geçiren Doncic, geçen yaz fiziksel olarak form tuttu ve MVP adayına dönüştürdü kendisini. Mavs’i maçları geleceğin en az dört Hall of Fame oyuncusu ile kapatan 2018-19 Golden State Warriors‘ın (115,9) önünde tarihin en iyi hücum verimliliği (116,7) seviyesine taşırken 28,7 sayı, 9,3 ribaund, 8,7 asist ve %46,1 şut isabet oranı ile inanılmaz istatistikler yakaladı. Mavs ile Warriors arasındaki fark, Warriors ile tarihin en iyi 10. hücum takımı arasındaki fark ile aynı.
Dizilişteki ana değişiklik, Doncic’in yanına Kasım ayında ilk 5’e giren Tim Hardaway Jr.’ı koymak oldu. Hardaway, Luka ile birlikte Mavs’in en iyi verimlilik ortalamasına sahip oyuncusu. (1.032 dakikada 10,8 net verimlilik.) Önce kendi skorunu düşünen bir oyuncuyken fiziğini ve atletizmini kullanarak savunmada Doncic’i korumak için 3-and-D oyuncusuna dönüştü. Ayrıca pas üzeri üçlüklerde %43,7 isabet oranı ile dripling yapmadan 15,8 sayı ortalaması yakaladı.
Porzingis’i Doncic’in yanına çekmek daha karmaşık bir görevdi. 20 ay boyunca çapraz bağ sakatlığı nedeniyle oynayamadıktan sonra hem ritmini bulması hem de topla oynamayı seven bir oyun kurucu ile oynamaya alışması gerekiyordu. Hücumdaki verimliliği, sezon ilerledikçe arttı. Kasım ayında maç başına 15,8 sayı üretip %38,7 ile şut atarken Şubat’ta %48,3 ile şut atıp 25,2 sayı ortalamasına çıktı.
Kötü şans da Porzingis’in gelişiminde rol oynadı. Potaya devrilme konusunda elit bir isim olan Dwight Powell ile birlikte oynuyordu ancak daha sonra 21 Ocak’ta Powell’ın aşil tendonu koptu. Mavs, onun yerine fanusta oynamayan Willie Cauley-Stein’ı aldı. Ancak asıl çözüm, Porzingis’in etrafına dört dış oyuncuyu dizmek oldu. Tüm güçlü yanlarına rağmen Powell, sağlıklı kalsa da alan açma konusunda sıkıntı yaratacaktı. Onu potaya devrilen oyuncu olarak kullanmak, Porzingis’i hücumda 2,20’lik, kenarda bekleyen bir isme dönüştürdü ve iki uzun da ligin en iyi ön alan oyuncuları ile eşleşmekte zorlandı.
Carlisle, Porzingis’in performansının yükselmesi için hücumunu değiştirmek zorundaydı. Her zaman pivot pozisyonunda atletik, potaya devrilen oyuncuları tercih etmişti. Tyson Chandler’dan Brandan Wright’a, ondan Powell’a böyle oldu bu. Ancak KP’ye uygun bir oyun değil bu. O, potaya devrildiğinden daha gezgin bir oyuncu. Onun fiziği ve sakatlık geçmişine sahip birinin havada bu kadar fazla zaman geçirmesi riskli. İyi haber şu: Doğru düzgün zıplamadan smaç basabilecek kadar uzun!
Açtığı alan nedeniyle dışarıya açıldığı zaman daha tehlikeli bir oyuncu. Onun boyu ve çabuk şut mekaniğine sahip bir şutörün yanında bir savunmacı kalmak zorunda. O hücumlarda rakiplerin adam değişmesi sayesinde Porzingis, post oyununu daha iyi kullanabildi. Boyalı bölgede daha kalıplı savunmacılar ile oynamaktansa orta mesafede daha kısa savunmacıların üzerinden şut atabiliyor:
Doncic çıktığında da rolü çok değişmiyor. Yıldız ortağı yokken Pacers karşısında 38, Grizzlies karşısında 36 sayı attı. Pelicans karşısında ise Doncic varken 34 sayı attı. Porzingis’in 5 numarada oynadığı dizilişler, Doncic yokken (164 dakikada 21,5 verimlilik), onun olduğu dizilişlerden (176 dakikada 7,7 verimlilik) daha iyi katkı sundu. Tek uzun olduğu dizilişlerde guardlar kim olursa olsun KP’nin doğru şut kullanma oranları %60,2’ye fırlıyor. Inside the NBA yorumcuları ve diğerleri tarafından ağır eleştirilirken bile Carlisle’ın yeni sistemine yaptığı katkı ve savunmada da pivot olduğu için bunun getirdiği fiziksel cezayı kabullenmesi nedeniyle övgüyü hak ediyor.
Onun pozisyonunun değişmesi, ilk 5’te elit skorer Seth Curry’ye de yer açtı. Ağabeyinin gölgesinden kurtuldu. Kardeş Curry, tarihin en iyi şutörlerinden biri (maç başına 3,9 üçlük denemesi ile %44,3 isabet buluyor) ve sahanın her yerinden dripling üzerinden şut atabiliyor. O ritmini bulduğu zaman her şey çok kolay gözüküyor. Tıpkı Şubat ayında Heat karşısında 15 şutta 37 sayı attığı maç gibi:
İlk 5’i tamamlayan oyuncu ise Dallas’ta birçok pis işi yapan tipik 3-and-D forvet Dorian Finney-Smith. Bu sezon savunmada en çok eşleştiği rakipler, NBA’in en iyi skorerleri arasındaki isimler. İlk 5’te karşısına ortalama üstü bir savunmacı konulmasına gerek olmayan tek oyuncu o ama o bile yüksek bir şut mekaniğine sahip, boş bırakılamayacak istikrarlı bir şutör:
This Luka dime is mind-blowing ?@luka7doncic || #MFFL pic.twitter.com/sCZkZitXz4
— House Mavericks (@HouseMavericks) June 30, 2020
Yeni ilk 5, bu sezon kısıtlı sürede (122 dakikada 11,7 verimlilik) dominant bir oyun oynadı. NBA tarihinde alan açma konusunda en iyi takım oldular. Beş oyuncu da üç sayı çizgisinin gerisinden gerçek bir tehdit teşkil ediyor:
Maç başına 32,6 üçlük deniyorlar. Bu sayı, dört yıl önce ligin en yüksek üçlük denemesi olurdu. Daha da etkileyici tarafı şu: Dallas, genelde olduğu gibi nicelik arttıkça niteliği azaltmıyor. Bu takım, toplamda maç başına 41,5 üçlük denemesi ile NBA’de en çok üçlük deneyen ikinci takım ve isabet oranında ise %36,9 ile sekizinci sırada. En çok üçlük deneyen ilk beş takımdan diğer hiçbiri, isabet oranında ilk 15’te değil.
Mavs, oyunun sınırlarını zorluyor. Doncic ve Porzingis sadece üçlük atmakla kalmıyor, uzak üçlükler atıyorlar. Doncic bu sezon 10 ila 11,5 metre arasında 22 şut denedi. Porzingis, 21 şut ile onun hemen arkasında. Gelmiş geçmiş en iyi hücuma sahip olmaları şaşırtıcı değil. Takımları, savunmanın kurallarını yeniden yazmaya zorluyorlar. 2,01 ve 2,21’lik iki adamın etraflarında üç şutör daha varken yarı sahadan şut yollaması, geleceğin bir emaresi. Mavs‘in savunmayı ne kadar esnettiğine ve boş üçlük bulmak için topu nasıl dolaştırdığına bakın. 2025’te en iyi takımlar böyle oynayacak:
Dallas’ta Dirk Nowitzki ve Steve Nash günlerinden beri olduğu gibi soru işareti yine aynı: Savunma, hücumun seviyesine çıkabilir mi? Dallas, NBA’de bu sezon savunma verimliliğinde 17. sırada.
Gelişebilirler. Doncic, ilk 5’in tek kötü savunmacısı. Oyununun bu kısmını hâlâ geliştirmesi lazım. Düzen içerisinde rolünü anlayan ve topu nereye yönlendireceğini bilen yeterli bir takım savunmacısı olmamak için fazla büyük ve akıllı.
Porzingis, elit bir pota koruyucu ama onun da savunmada eksikleri var. 2,21’lik bir pivottan perdede adam değişip dışarıda daha kısa oyuncuları kovalamasını istememek için hiçbir sebep yok.
Üç kanat oyuncusu, savunmanın omurgası olmak zorunda. Yardım savunmasında katkı verirken dışarıda en iyi skorerleri savunmaları gerekiyor. Finney-Smith, bu ekibin en iyisi ama Hardaway ve Curry de konuşulduklarından daha iyi savunmacılar. Sert oynayan ve Doncic’in savunmada dinlenmesini sağlayan sağlam oyuncular.
Dallas, benchten Delon Wright ve Maxi Kleber gibi iki harika savunmacı getiriyor. 1,96 boyunda 84 kilogramlık Wright, savunmada üç pozisyonu savunuyor. 2,08 boyunda ve 109 kilogramlık Kleber ise kendi fiziğindeki bir oyuncu için çabuk ayaklara sahp. Ligde bu sezon en iyi bench oyuncuları arasına girdi bu ikili. Wright, hücumu yönetip potaya gidebiliyor. Kleber ise alan açabiliyor ve pota çevresinde bitirebiliyor.