by Joseph Casciaro – Çeviri: M. Bahadır Akgün / info@eurohoops.net
Bu çevirinin tüm hakları Eurohoops Ltd. Şti.’ye aittir ve tamamının veya bir kısmının izinsiz kullanılması kesinlikle yasaktır.
Bu yazı 16 Mayıs 2020 tarihinde The Score‘da yayınlanmış ve uyarlanarak çevrilmiştir.
İlk bölümde Mark Cuban’ın Steve Nash’i takımda tutma konusundaki isteksizliğinden söz etmiş ve Nash’in Phoenix Suns‘ın dönüşünde ilk günlerinde yaptıklarına değinmiştik. Ayrıca ilk bölümün son kısmında ise Dallas Mavericks ile Suns arasında oynanan playoff serisinin ilk dört maçı yer alıyordu.
İlk bölümü okumak için tıklayın!
Beşinci maç
Mavs, Phoenix’e dönüşteki maça da Nash karşısında aynı strateji ile başladı. İlk 5 pivotu Eric Dampier, maça Nash’i savunarak başladı.
Ancak dördüncü maçın aksine Nash, beşinci maçta dengesini buldu ve bu yeni skor iştahını ilk üç maçta gösterdiği oyun kuruculuk yetenekleri ile birleştirdi. İnanılmaz bir sonuç alındı: %50 ile şut atarak bulduğu 34 sayı, 12 asist ve kariyer rekoru kırdığı 13 ribaund ile takımını 114-108 galibiyete taşıdı.
Nash: Ben hep takım arkadaşlarımı oynatmak, onlara desteği hissettirmek ve savunmayı, büyük bir denge ile uğraşmak zorunda kalacağı, savunmanın düzeltmek zorunda olduğu birçok şey olduğunu düşündüğü bir noktaya getirmek istedim. Sürekli hücum ediyor, oyun kurmaya çalışıyordum ve hangi sebeple olursa olsun dördüncü maç ile beşinci maç arasında denge çok değişti.
Griffin: Dördüncü maçtaki performansına baktığınızda, bunu 34 sayılık bir triple-double ile devam ettirmesi, bir organizasyonun oyun kurucusundan alabileceği en üst düzey iki performans.
Avery Johnson (Beşinci maç sonrası muhabirlere yaptığı açıklamada: Onun yaptıklarına cevap veremedik. İnsani sınırlarda mümkün olan her şeyi denedik. Bir oyuncunun böyle koşturup istediği zaman sayı atmasına izin veremezsiniz. Gülünç. Pas açılarını kapatmaya çalıştık ama maç planına uymadık. Bizi dağıttılar, tam anlamıyla dağıttılar. Büyük bir hayal kırıklığı yaşıyorum.
Nowitzki: Zeki bir oyuncu. Zeka seviyesi, bu dünyanın ötesinde ve bizim ona verdiğimiz şeyi aldı. Dördüncü maçta pas atamadığı zaman çıkıp kendisi sayı attı. Pas verebildiği maçlarda da geçiş hücumunda topu aldı, tempoyu artırdı ve diğer oyuncuları topla buluşturdu. Gelmiş geçmiş en zeki oyunculardan biri.
Griffin: Ailesi ve eşi Suns’ın aile odasında hep beraberlerken onlara “Bu, normal değil. İzlediğiniz şey normal değil. Yaptıkları imkansız” demiştim. Yaptığı şeyler beni büyülüyordu.
Altıncı maç
Maçın büyük bölümünde yedinci maça gidileceği neredeyse kesin gözüküyordu zira Mavs, devre arasında 9 sayı farkla soyunma odasına gitmişti ve üçüncü çeyreğin bitimine aradaki farkı 16 sayıya kadar çıkarmıştı.
Suns, üçüncü çeyrek biterken Nash ve Marion ile geri döndü. Rakip süperyıldız maçı tek başına alırken Dallas’taki o salonda özel bir şeyin olduğunu görebiliyor, giderek gerilen taraftarların çıkardığı o sesleri duyabiliyordunuz. Nash, farkı altı sayıya indiren üçlüğü gönderdiğinde Mavs taraftarının çıkardığı sesi dinleyin.
Dördüncü çeyrekte bitime 01:45 kala Mavs, beş sayı farkla öndeydi ve Terry, zorlama bir üçlük denedi. O şut girse belki de maçı koparacaktı ancak Nash, nefes kesen bir tam saha pası ile Marion’ı buldu. O da 2+1’lik hücumu ile farkı 2 sayıya kadar indirdi.
Bitime 11,5 saniye kala üç sayı farkla geride olan Suns, pota altından oyuna soktuğu topta Nash’i buldu. D’Antoni, istediği molayı alamadı ve Nash, tüm sahayı geçti. Ters ayakta kalan Terry’nin üzerinden şutu yolladı ve genç guardın yüzünde patladı üçlüğe. Uzatmaya gidildi.
Nash: Topu oyuna çok hızlı soktuk ve sahayı geçerken biraz ivme kazanabildim. Topu sol çizgiden getirdim, sağıma doğru sağlam bir dripling yaptım ve savunmacım ters ayakta kaldı. Şuta kalktım ve iyi bir şut açım vardı. O şut, ritim şutu benim için.
Richardson: Sahayı koşarken ben “Kaldır at! Kaldır at!” diye düşünüyordum. Sonra şutu soktu ve Dirk’te şalter tamamen kapandı.
D’Antoni: Dirk, Terry’ye “Ne yapıyorsun?” der gibi bakıyordu ancak Steve o kadar iyiydi ki, zaten ne yapacaktı? Birçok kritik şut soktuk, playofflarda ilerleyen her takımın yaptığı gibi ancak o şut, inanılmaz ölçüde kritikti.
Nowitzki: Altıncı maçı çok iyi hatırlıyorum çünkü o maç, kazanmamız gerektiğini düşündüğümüz maçtı. Üç sayı farklı öndeydik, bitime çok az kalmıştı ve Jet, Steve’i savunuyordu. Üç sayı öndeyken Nash’in üzerine gitmek yerine Terry geri çekildi, geri çekildi, geri çekildi ve Steve de kaldırıp üçlüğü attı. En çok üzüldüğüm anlardan biriydi çünkü yani “Nasıl üçlük atmasına izin verebilirsin?” diye düşünüyordum.
Coro: Dirk, muhtemelen Suns taraftarının 1993’te Bulls‘a finalde kaybederken hissettiklerini hissetmiştir. O zaman da Paxson’ın o şutu nasıl bomboş atabildiği konuşuluyordu. “Nasıl bırakırsın?” deniliyordu.
Richardson: Dün gibi hatırlıyorum. Dirk çıldırdı. Küfürler, el hareketleri, her şeyi yaptı. Aklımdan “Evet, üzüldüler. Kızdılar. Dirk, hiç böyle olmuyordu. Onları bitirdik” diye geçiriyordum.
Nash: O noktada birçok açıdan ivme yakalamıştım. Bence o şut, boğazlarına yumruk gibi oturdu. Muhtemelen “Bunları yenmiştik ama geri döndüler” diye düşündüler. Psikolojik olarak bence onlara büyük zarar verdi o şut.
Nowitzki: O durumda, bir lider olmak konusunda çok şey öğrendiğimi düşünüyorum. Daha sonraları orada takım arkadaşlarıma bağırdığım için çok sert eleştiriler aldım. Jet de çok sevdiğim biri, bazen bunu yapıyorduk ama o kadar büyük bir seviyede insanlar “Tanrım, bu kadarını yapmamalıydı” dedi.